Hij manoeuvreerde zijn fiets dusdanig dat deze het trottoir bijna bereikte en verklaarde dat ik maar aan moest bellen op huisnummer drieëndertig als ik hulp nodig zou hebben.
Vanzelfsprekend was het mij duidelijk om welke hulp het zou gaan. De teleurstelling moest noodzakelijkerwijs volgen; nooit zouden de strelende handen van mijn buurman mijn oude lichaam beroeren en nooit zou het onechte, onnatuurlijke maar opwindende "ritueel van de lust" en van een onechte liefde gaan plaatsvinden....

Te midden van de vele fysiotherapiepraktijken in de stad die in overvloed her en der gevestigd zijn, neemt "Backelandt" toch wel een bijzondere plaats in.
"Backelandt" is gevestigd aan de Amarantstraat in West. Binnen in het gebouw treft men een merkwaardige portrettengalerij aan met lachende, vrolijke en mallotige gezichten, waaraan men ondanks alles bezwaarlijk enige kunstzinnige waarde kan toekennen.
Voortvarend wilde ik alvast een van de hometrainers, die daar uitnodigend stond opgesteld,…

Het zijn toch wel merkwaardige wandvullende levensgrote posters die zijn aangebracht tegen de wand van de winkelgalerij aan de Schouwburgpromenade.
Is het onvoorstelbaar en te gewaagd om te stellen dat de clichés welhaast ongeremd als mitrailleurvuur dat rolt van de tong en van de lippen van zovele burgers hier zelfs "visueel verbeeld" zijn?
"One dimension man" leidt kennelijk een "standaard-bestaan" en het is hier verbeeld alsof de gehele bevolking van onze stad slechts uit dit genre personen…

Op de Spoorlaan is het in de vroege morgen een va-et-vient van passanten; naar ik vermoed werknemers van de kantoren, bedrijven en instanties die in die omgeving gevestigd zijn.
Welgemoed en vitaal en ogenschijnlijk opgewekt maar wellicht onzichtbaar, heimelijk dan wel in het verborgene, achter de façade van hun onpeilbare gezichten en gestalten chagrijnig, moedeloos of neerslachtig, stappen zij voort, kennelijk op weg naar al dan niet welwillende, goedgunstige of geschikte werkgevers.
Geruime…

Oh ze heeft zo afschuwelijk slecht geslapen, is zelfs midden in de nacht door de vreselijke herrie met dekbed en kussen naar de bank getrokken en probeerde daar nog een paar uurtjes te slapen! Wat een rot geluid, wat een drama zeg, nachtrust is zo belangrijk maar dit lawaai was niet te doen!
Waren het buren dan? Welnee joh, was er buiten ellende met auto’s of zo, ergens een feestje dan?
Niks van dat alles, zegt ze.
Ik zeg oh, vertel en dat doet ze….…

En zo is het ook geweest in de jaren van onze jeugd: tweemaal per jaar maakten wij de wandeling; legden wij de afstand af die ons scheidde van het witte huis, prominent aan het Piusplein, waar tandarts C. resideerde. Onze weg voerde bij die gelegenheden langs het zwarte water van de Piushaven waar een soort van rijnaken dobberden op de stroom en over de ronde, soms beregende gladde keien, tevens langs de ijzerhandel van Van R. met haar gigantische en voor ons kinderen welhaast angstaanjagende…

De tijd van: telefooncellen en dikke telefoonboeken is voorbij!
De tijd van: een gewone afspraak maken bij wie dan ook, is voorbij!
De tijd van: eventjes een praatje maken met: is voorbij!
De tijd is aangebroken van: vliegensvlug, van “even snel“, van: even wachten, even geduld!…

De tijd van de befaamde maar grenzeloos overschatte Meimarkt in het centrum van Tilburg was weer aangebroken. De opeenstapeling en uitstalling van goederen had weer plaatsgevonden in de straten die in plaats van meer dierbaar afschuwelijker voor mij waren geworden. Ik had er rondgedoold tussen de volgelingen, slaven en adepten van het consumentisme, allerminst van plan iets aan te schaffen, onherstelbaar en onvoorstelbaar eenzaam, zoals zo vaak.
Plotseling zag ik haar. Ze stond tegen een pui…

September was zoals ik me september graag voorstel en zoals september moet zijn; met mild, gesluierd, gedempt licht en met een atmosfeer waarin dromen tastbaar kunnen worden en tot leven kunnen komen.
De Kampina is met gras overwoekerd; waar eens heide was, is nu gras alom.
We bereikten de Beerze, de lieflijke Beerze, die langs haar gehele loop geflankeerd wordt door met mos begroeide boomstammen die ruggelings ons pad aanduiden; de Beerze, die klatert, ruist en lacht in haar…

De stille, witte kapel genaamd "De Heilige Eik" bevindt zich in de nabijheid van het dorp Oirschot en dichtbij het lieflijke riviertje De Beerze. Zijis omringd door bomen en ze neemt haar plaats in het bosgebied al in sinds de middeleeuwen.
Gisteren bezochten we haar en het schouwspel van de vele helgele flakkerende vlammetjes van de waxinelichtjes onder de bescheiden koepel sprak ruimschoots tot onze verbeelding. De glas-in-lood-ramen tonen hier gestalten van heiligen.
We moesten tenslotte de…

De avond zal niet meer oneindig lang op zich doen wachten. Nu nog spelen de schaduwen en het licht van een late augustusdag over het groen geschakeerde grasveld van het park waarop het lege, blauwe nylon van de ballon lusteloos en slap ligt uitgestrekt als een vermoeide dagreiziger na een bergtocht.
Bedrijvige, bezige mannen staan eromheen als bezorgde ouders om een baby. Het bonte tafereel zou een uitnodiging kunnen vormen voor Degas, Manet of Cézanne voor een kleurrijk kunstzinnig…

Het nieuwe toverwoord dat lange tijd geleden gelanceerd werd en dat nu welhaast verworden is tot een cliché; dat door vrienden, vijanden, passanten, vreemden, bekenden en onbekenden tot mij gericht en op mij afgevuurd wordt, luidt "benauwd".
Het is alsof men met dit luttele woord ten onrechte wil omschrijven en bepalen wat mijn hele persoon inhoudt en wat het lange verleden heeft betekend; welke onzichtbare motieven rondspoken in mijn hart, ziel en geest; welke passies mijn lichaam in beslag…

In een kleine, met een fraaie haag omheinde tuin in Gemert (men zou deze ook een "hortus conclusus" kunnen noemen) werden wij onlangs verwelkomd. Ons personenbusje had de "Vlindertuin" bereikt.
Een deskundige gids gaf ons uitleg betreffende een kwetsbare, weerloze en hulpeloze zwarte nachtvlinder die trilde en beefde met zijn vleugels in zijn handen.
En in de bescheiden, allerminst grootschalige tuin die we aldaar eveneens bezochten, fladderden talloze kleurrijke vlinders rond die hier hun…

Naast hem, de "Captain of her heart", mijn geliefde vader, staat ze op de foto. Ze draagt de
zelf-vervaardigde bloes en rok en de elegante schoenen, die ze nog zou dragen tot deze vervangen zouden worden door het lompe, grove. orthopedische schoeisel.
De foto is genomen op de Rijnboot. Mijn ouders konden aan de vooravond van aftakeling, achteruitgang en levenseinde de reis nog maken, maar ze leefden onder doem en schaduw van ongeluk, wanhoop en vertwijfeling om de ongelukkige zoon, mijn arme…

Tot laat in de tijd en tot in haar latere jaren, tot de oude dag haar overrompelde en overweldigde, bezocht tante nog het graf van de vroeg overleden en bij voortduring betreurde echtgenoot, voor ons ome André, wiens portret van jongeman nog altijd haar bejaardenwoning siert.
Ome André die me eens op het familiefeest heeft gevraagd: "Kun je "amare" al vervoegen?"
Een vraag waarop ik toen het antwoord schuldig bleef...

Ik had voortgestapt door onze binnenstad, op weg naar de arts. Ik passeerde een merkwaardig aandoende braakliggende kale vlakte, een uitgestrekt terrein een grondstuk waarop mij onduidelijk aandoende werkzaamheden werden verricht.
De voortstrompelende oudere dame met wandelstok die ik razendsnel ben geworden, roept steevast medeleven en mededogen op van mijn mede-Tilburgers en passanten en dus was men allerminst te beroerd mij de weg te wijzen naar de toch wel nabijgelegen Spoorlaan, waar ik…

De dame naast mij bij de bushalte droeg een witte hoed of pet met klep, vermoedelijk uit linnen vervaardigd en speciaal ontworpen of geschikt voor zomerse dagen en inderdaad mochten we op de middag van onze ontmoeting onverwacht al hogere temperaturen begroeten.
Toen mevrouw het hoofddeksel even afzette, werd een krans van grijs haar zichtbaar die haar hoofd omgaf. Beiden waren we de jongsten niet meer maar kennelijk brak er laat in onze levens nog een nieuwe zomer aan die verrassingen zou…

Ook de Sacramentskerk aan de Ringbaan Oost, gebouwd in 1933 en eens, in oorlogsjaren, geschonden door granaten, vertegenwoordigt jeugdherinneringen voor me.
In vroege jaren van mijn jeugd tekende ik haar boogvormige ramen na en ik kleurde deze in.
Haar interieur was mooi en sfeervol wanneer de bloemen, de kaarsen en de gouden parafernalia welhaast vervaagden en samensmolten met elkaar als ik ze waarnam met hun wazige contouren in de schimmige atmosfeer, geschapen door mijn zware…

Ze waren in 1958 naar Nederland gekomen uit Indonesië en ze vonden aanvankelijk onderdak in Breda, in een pension en later in een eengezinswoning in de Antonius Struyckenstraat in Tilburg West.

Ik heb het over de familie F.; vader, moeder en vijf kinderen onder wie Roy (geboren op 8 maart 1954) die ik in juli 2008 ontmoette in zijn huidige woning. Hij bracht zijn lagere schooltijd door op de Albertus Magnusschool (nu afgebroken) en ging later naar het Pauluslyceum voor de studie HBS-A.…

De oranje zonneschermen aan de gevel van het "Boshuis" zijn half gesloten zoals ogen die door droefenis of treurnis half geloken zijn.
Dit feit schijnt terecht te zijn en het vormt een metafoor voor de droefheid die heerst in dit Zorgcentrum.
De tranen van mevrouw vloeien eveneens bij ons weerzien maar het is de vraag of mijn momentane bezoek sporen achterlaat in haar verwarde, aangetaste brein.
Haar tranen zijn als de regen die de aarde slechts vluchtig beroert en die plotseling plaats zal…