Zo somber was ik al lang niet meer.
Hoe komt dat vraag ik mij af.
Is het omdat ik mensen wil zien, wil spreken, ruiken, voelen?
Of is het omdat ik bij niemand hoor?…

Leest u even mee? “Mijn naam is Dion Graus en sinds november 2006 zit ik voor de PvdV in de Tweede Kamer. Ik ga strijden tegen onfatsoen en hufterigheid die momenteel in Nederland heersen.” Klinkt veelbelovend. Fatsoen is de norm. Dus als een factuur niet begint met het woord ‘alstublieft’, dan betaal je die gewoon niet. En geen hufterige zwijgzaamheid, maar duidelijk communiceren! Dus als je hoogzwangere vrouw de kopjes niet perfect recht in de kast heeft gezet, dan trap je haar gewoon…

De kerstnacht van zijn eerste jaar in de stad in het Zuiden zou Thomas altijd bij blijven. Hij had in die tijd een vurige geliefde, een beeldschone boogschutter Maria, waarmee hij nu eindelijk de kerst zou doorbrengen.
Hij had haar veroverd op een andere student en had lang moeten wachten op de eerste nacht. Eindelijk was het zover. Zijn vriendinnetje was geheel in het rood gekleed met een rokje aan en had een prachtig decolleté. Het wond Thomas allemaal danig op en om half zes reeds tilde…

De deurbel ging en ik was echt verrast toen er een bode voor de deur stond.
Een pakje voor mij en van wie…???
Het was erg licht en ik kon me echt niet bedenken wie zo iets zou doen.
Ik heb een vriendin die met de kerst altijd iets geeft, maar nooit stuurt ze dat over de post.…

Bij de krantenredacties zijn alle verloven ingetrokken, internetservers kraken onder het geweld van massaal mailverkeer, “de bladen” boeken in de laatste week van het jaar nog recordoplagen. De redacties van NOVA, BSB-shownieuws, TL4-wandelweg en Rondom Tien draaien overuren. Het kabinet komt in een speciale zitting bijeen, en zelfs de afgetreden staatssecretaris Medy van der Laan keert tijdelijk terug op haar post. Maurice de Hond peilt de stemming van het volk en Nederland grijpt massaal…

Jaap voelt zich machteloos. Hij weet even niet meer zo goed wat hij nog moet zeggen. Hij houdt van zijn vrouw Monica, wil haar niet kwijt, ook al heeft ze hem het huis uitgezet. Maar Annemarie is zo ongelofelijk mooi. Hij zou niet weten wat hij zonder haar zou moeten beginnen.
‘Word nou eens volwassen! Maak eens een keuze! Het gaat nu al bijna een jaar zo. Ik ben het spuugzat, Jaap!’
‘Ik begrijp het lieverd. Ik weet dat dit niet fijn voor je is.’
‘Jij begrijpt er helemaal niks van,…

Een kind wordt geboren in een ver land. Het kind wordt puber. In een ver land. Waar de voornaamste opdracht is: kinderen maken. Het kind wordt puber. Hij geniet van het seks beleven met zijn vrienden. De vrienden worden puber. De vrienden krijgen vriendinnen. Waar hij niks bij voelt. De aanblik van een vrouwenlichaam doet hem niks. In zijn dromen droomt hij van zijn vrienden. De jonge man gaat op weg. Loopt op blote voeten 1000 km. Naar een ander land. In dat land kan hij werken. In dat land…

Het jaar nul of daar omtrent, liggen de herders bij nacht. Poepzat hebben zij schapen geteld en houden nu trouw de wacht!
Ons moeder hoogzwanger, van God weet wie, in haar laatste japonneke, onbevlekt! Zij raakt niet vooruit, dankzij haar spruit. Buigt zedig het hoofd en roept naar de geest.
Pa zoekt een herberg. Zijn pré is al door! Ze zwierden hem buiten en heeft niet eens kluiten.
Maar alles zit vol, tot vrouwke toe. Hij ziet het al vliegen. Het licht is nu uit.…

De Labrador Retriever opende blijkbaar moeizaam en met tegenzin zijn linker ooglid. Daardoor plooide het gedeelte van zijn voorhoofd. Het oog zocht het gezicht van zijn baasje, dwaalde dan kort naar links, waarna het ooglid zich weer sloot. Met deze bijna komische, droevige uitdrukking zoog de hond een forse teug lucht naar binnen, die meteen daarna als een diepe zucht weer ontsnapte. Het was een geleidehond voor blinden; het dier lag met zijn kop op de linkervoet van zijn baasje. Zijn baasje,…

Jaap heeft haar al aan zien komen. ‘Wat ziet ze er toch weer geweldig uit vandaag! Net zoals altijd eigenlijk.’ Dat is een van de redenen waarom zijn hart sneller gaat slaan voor deze vrouw. Fijn dat zijn moeder vanmiddag naar het dagactiviteitencentrum toe is en voorlopig niet naar huis komt. Dan kunnen ze lekker samen zijn. Gelukkig heeft ze tijd vrij weten te maken. Het is immers al weer een paar dagen geleden dat hij iets van zich heeft laten horen. Het adres waar hij haar wilde…

Het was zondag. De avond ervoor was hij met ons meegekomen. Het was laat en hij zocht een slaapplaats in ons stamcafé. ’s Namiddags was ik bezig wiet en tabak te vermengen. Ik dacht voor de tv te genieten van een luie
zondagmiddag. De kamer waarin ik zat, was de achterkamer van een vrijstaand huis. Ik zat aan de tafel, met links van mij het televisietoestel. Achter mij was een raam, met daarnaast een deur die uitgaf in een hok dat tot keuken omgebouwd was. Rechts van mij de trap. Wie van…

Varkens zijn voor mij …………..
Het varken hing dood met zijn achterpoten HOOG vastgebonden. De grijze stekelige vacht werd verschroeid door een laaiend heet vuur. Door droog stro in brand te steken verkreeg men een laaiend HEET vuur. Daarna werd het bloed afgetapt. Een donkerrode vloeistof in een aluminium emmer. "Daar wordt bloedworst van gemaakt" zei mijn moeder.
Ik wist meteen waar die donkere worsten die regelmatig op ons menu stonden vandaan kwamen.

Jaren geleden was ik als statig bereisd koffertje met mijn eigenaar op tour door Europa, we kwamen overal en op een keer belandden we in een Jeugdherberg ergens in het zuiden van Noorwegen. Waarschijnlijk is de eigenaar gevallen voor een andere koffer, vermoedelijk zo'n dellerig tiepje met van die grote moderne ritsen en van dat losbandige niets verhullende kunststof dat met ordinair klittenband bij elkaar word gehouden.
In ieder geval bleef ik achter op de hotelkamer en na een aantal keren…

De ene broer rookte op tijd en stoned een joint, dronk wel eens een glas, braakte soms een nacht.
De tweede broer niet. Hij was een universitair, kwam er altijd netjes voor, leefde drugloos, clean. Nadat de tweede broer slaagde voor een stressy universitair examen, verbrak zijn vriendin hun relatie. De tweede broer reed zijn nette, zeer verzorgde auto met hoge snelheid te pletter tegen een pijler van de autostrade. De eerste broer, dacht ik, zou een joint hebben gerookt, een glas hebben…

Hij heeft twee ringen in zijn linkeroor. Drie in zijn rechter.
Zij zes in elk. Eentje in haar tong ook, zie ik later, als ze gaapt.
Ik zit nog steeds in de trein, ergens bij Brussel, in ieder geval in België want het publiek is vriendelijker. Gemoedelijker, beschaafder.
Behalve hij en zij. En ik natuurlijk. Wij komen uit Nederland.…

Natuurlijk heb ik vrienden!
Vrienden waar ik mee kan lachen, vrienden op het werk, vrienden waar ik eens gezellig mee op stap ga, vrienden waar ik af en toe eens een bakkie koffie ga drinken, vrienden waarmee ik het over de kinderen heb en dan heb ik nog vrienden waarmee ik het over van alles heb, behalve over de kinderen. Vrienden zat dus. Of niet?
Want zijn het wel echte vrienden als ik er wel mee kan lachen, maar niet mee kan huilen? Zijn het wel vrienden als ik ermee over de kinderen kan…

Het was op een morgen dat ik met een barstende kop van de eerste avond (straalbezopen was ik in bed gekropen), aan de ontbijttafel gezeten en kusjes uitdelend, een van de Zweedse mannen naast mij ontwaarde.
Björn, met zijn gebruinde lijf en zijn vlezige lippen. We praten wat in ons stamelend Engels en de ganse dag communiceerden wij, soms op een afstand, soms dichtbij, tot we 's avonds samen onze lichamen deden spelen.
Er is ook Willempje, waar ik een ganse avond mee dans, waar ik me aan…

“We proberen het nog één keer”, roep ik geïrriteerd. Dit is het derde Italiaanse restaurant dat we binnengaan, in de hoop een onbemand tafeltje te vinden. Het lijkt wel of het overal gratis is vandaag, zo vol zijn alle restaurants. Bingo! De kinderen bestormen de lege tafel achter in het restaurant. Ik werp een vragende blik naar de ober en hij geeft me een meer dan goedkeurende knipoog.
Ik nestel me op de stoel en mijn aandacht wordt onmiddellijk getrokken naar de tafel tegenover mij.…

2/5
Er werd zoiets gezegd als "dat we de mensen niet moesten shockeren, want we moesten die hetero's de tijd gunnen en vragen ons te tolereren".
En hoe die het dan moesten leren met ons te leven, bleek uit de vele gespreken over "hoe leg ik het aan boord gelukkig te leven in deze heteromaatschappij", wat zoveel betekent als "hoe leer ik mijn homogevoelens onderdrukken voor de hetero's".
De heteronormaliteit werd nooit in vraag gesteld, alleen wij homo's werden constant betwijfeld. Geen dromen…

Toen ik op veertienjarige leeftijd verplicht werd op de fabriek te gaan werken had de maatschappij al een kiem gelegd van ontevredenheid. De ongelijkheid was mij al duidelijk geïllustreerd tijdens mijn schoolperiode: er werd geen enkele speciale moeite gedaan om mijn interesse te wekken voor de leerstof. Ik werd enkel, met veel straffen, uit een analfabetisme gehaald, niet meer of minder. Want de traditie eiste, dat de mensen die in mijn arbeidersbuurt woonden, op veertienjarige leeftijd…