Afijn, 10 uur later, ja je leest het goed, 10 uur later, mocht ik er uit, aan de riem van het baasje, ik ben geloof ik nog nooit zo blij geweest! En druk dat het daar was! Een enorme hal met haastige mensen, roltrappen, gewone trappen, een enorme hal met niet zo haastige mensen, winkels, enorme rijen TV's die ze in dit land hoog in de lucht hangen, nou ik was benieuwd naar wat me nog meer te wachten stond.
In ieder geval kreeg ik veel aandacht en nog meer complimentjes omdat ik niet eens in m'n…

Ik ben een hond, ik weet niet eens hoe meer hoe oud ik ben, maar neem maar van mij aan, minstens een jaar of tien. En ik heb een leven waarvan ik jaren lang heb gedacht, dat het zo hoorde. Maar daar ben ik sinds een paar jaar anders over gaan denken.
Het zit zo: ik woonde met heel veel andere honden op Aruba, da's een eiland, maar dat weet ik omdat ik dat mensen vaak heb horen zeggen, dus als ze liegen, don't blame me! Wij honden hebben het niet gemakkelijk op Aruba, velen van ons leiden een…

In huize Oorschot hing een feestelijke sfeer; morgen zou zusje Ilse zeven jaar worden en broer Karel had het al prima voor elkaar: een puppy zou ze krijgen!
Aan de ontbijttafel begon hij erover: ‘Hartstikke leuk voor dat kind, komt ze eens buiten de deur.’
‘Wat bedoel je, wijsneus?’ vroeg pa.
‘Dat ze de godganselijke dag zit te lezen, straks moet ze dat beest uitlaten, is gezonder voor Speknekje.’…

Ik ben nog verschillende keren terug gegaan naar de plek waar ik je toen zag. Het is langs de route die ik dagelijks rij en het was echt een stuk dat je met gemak in-the-middle-of nowhere zou kunnen noemen.
Je liep langs de kant van de weg en ik dacht: “Jeetje wat is die klein!”. Nou weet ik het niet precies, maar ik schatte je zo’n tien weken oud. Je felle ronde oogjes in je zwarte koppie waren net niet meer blauw, en ik dacht dat je een wit puntje aan je staartje had, voor de rest was…

In de plaats waar ik woon hebben we een Boulevard, een hele lange Boulevard. Nou en? zult U zeggen, dat hebben wel meer plaatsen.
Maar met de Boulevard in de plaats waar ik woon is iets bijzonders aan de hand. Op zich is het best wel een mooie Boulevard, maar het bijzondere is dat zodra er ook maar één zonnestraaltje door het wolkendek heen breekt er dan plotseling overal meisjes op de Boulevard lopen. Meisjes in vrolijke zonnejurkjes en trendy strand outfits, er lopen meisjes in groepjes en…

Na Karins scheiding ontvluchtte zij haar huis steeds vaker. Doelloos lange wandelingen maakte ze. Vol schaamte, angst en een onbestemd gevoel nagezeten te worden. Geobserveerd. Bekeken. Niet alleen in huis. Zou Peter… zoiets hoorde je wel vaker, dat een uit huis gezette vent wraak ging nemen, zou Peter hier ergens…
Schichtig keek ze om zich heen.
Niemand te zien. Enkel weidebouw hier. De verlatenheid stelde haar echter niet gerust.
Ze haastte zich naar huis, in zichzelf prevelend. Daar…

Het is één minuut voor twaalf.
De buschauffeur maakt juist aanstalten om te vertrekken als er twee oudere vrouwen komen aangekuierd. De deuren van de bus gaan weer open. Ik zie de buschauffeur beleefd knikken naar de twee dames op leeftijd, die nu op tien meter genaderd zijn. Dan keert één vrouw zich opeens om en zegt iets tegen de ander. Ze blijft met haar rug naar de bus toe gekeerd staan. De andere vrouw kijkt bezorgd. “Kom dan toch!” moppert de chauffeur.

Gelukkig, de vrouw…

Maar al te vaak volgen geesteskinderen niet de weg die jij voor hen hebt uitgedacht.
Neem nu de heer Bartels.
De geslaagde zakenman die alles heeft, tot en met een vette pens.
Wat hij echter níet heeft, is dat gedweeë, voegzame, frêle vrouwtje dat hij zo graag naast zich in bed wil hebben.…

Kom eens even hier?
Pak mijn hand eens? Hou je stevig vast!
Ik neem je ergens mee naar toe, naar een plek
die ik je wil laten zien.…

Het regent buiten. Monica zit op de zacht lederen driezitsbank die voor het raam staat. In haar hand houdt ze een witte katoenen zakdoek vol met vochtvlekken. Haar betraande gezicht ziet rood. Verslagen kijkt ze naar Ophrah Winfrey op de ultraplatte breedbeeld tv aan de wit witgestuukte muur. Haar nieuwe Baby Benz, waarmee ze zojuist de kinderen naar haar zus heeft gebracht, staat schoongewassen voor de deur. Bjorn en Sophie gaan er wel vaker na school even spelen. Monica drukt haar sigaret uit…

Een waar gebeurd verhaal, een tikje overdreven en vol herhalingen.
Benno had het enorm naar zijn zin. Met zijn vrienden bracht hij de avond in een kroeg door waar een diskjockey zijn favoriete muziek draaide. Het laatste drankje hem door een vreemde vent aangeboden, liet hij zich niettemin geweldig goed smaken.
In het begin had hij niets in de gaten. O.K., hij had een ietsje teveel gedronken, een joint gerookt, een pilletje gescoord en de lichten van de stad schitterden hem euforisch…

Zij lag nog te slapen in het bed waar hij een uur eerder uit gekropen was. Hij zat op de bank met haar kat op schoot en met koffie en een asbak binnen handbereik. Ineens zag hij weer voor zich hoe ze gisteren voor hem stond. Een ogenblik verder waren er een aantal woorden gekoppeld aan dit beeld en besloot hij de warme bank in te ruilen voor de lege stoel bij de laptop. Nadat Word was opgestart typte hij de volgende twee coupletten op het scherm:
Het kleeft zacht aan je gedachten
Verlangen in…

Dit verhaal is van toepassing op vrijwel alle voetbalkantines die Nederland rijk is. Helaas rijk is, moet ik zeggen, want het wordt een droevig verhaal. Niet alleen droevig eigenlijk, maar ook smerig ... vooral smerig zelfs. Heeft u geen sterke maag, of heeft u geen handig kotszakje of emmertje in de buurt, dan raad ik u aan om nu te stoppen met lezen. U bent dus gewaarschuwd. Gaat u ondanks mijn waarschuwing toch verder, dan is het uiteraard niet mijn schuld als u straks de sterk verzuurde…

Wel eens een mozaïek van bekende omvang, vorm en stukjes tot in details na vele jaren weer eens teruggezien? Zelfs als je weet dat het, na een grondige restauratie, met behoud van vorm en veel oude stukjes een totaal andere uitstraling heeft gekregen, is het weerzien ervan ronduit teleurstellend. Het voelt alsof er een schakel uit een ketting is zoekgeraakt! Het verbaast mij achteraf geenszins, want een dergelijke impact had ik, anticiperend, al een beetje verwacht, zij het minder definitief…

Velma, Vladimir en ik,…
Wij waren weer met zijn drieën. Als vanouds. De stormen waren geweken. Het zachte lenteweer veegde onze vermoeide harten schoon. En we lachten weer. Voor het eerst na lange tijd.
Velma met haar rode haren nog het hardst. Ze danste gracieus op haar tenen, haar gebloemde rok sierde golvend om haar heen.
Alles bewoog, rinkelde en geurde aan Velma, het was prettig om naar haar te kijken.…

Slapen is er vannacht niet bij, altijd worden de dingen ’s nachts uitvergroot. En als dat nou nog grappig-spannende, misschien lieve of zelfs hilarische dingen waren… maar nee. Onuitsprekelijk ergerlijk, haar hele vrije middag had ze erachter heen gezeten. Achter adressen waar haar vriendin eventueel zou kunnen ontwennen. Van de drank af zou kunnen komen. Van het kastje naar de muur gestuurd vanwege betuttelend wantrouwen en femelend gezemel… oh, voor een vriendin? Niet voor u zelf?
Maar…

Ik lig hier met een onbestemd verdrietig gevoel en heb net als jij moeten leren glimlachen terwijl mijn hart huilt. Je kunt dit echter niet altijd laten zien want hoe begripsvol onze omgeving ook mag zijn, ze zullen het nooit helemaal kunnen begrijpen omdat ze het zelf niet ervaren.
Misschien zullen ook wij hen niet altijd even goed kunnen begrijpen, zij die immers aan de andere kant staan, vooral voor onze geliefden, zij allen kijken machteloos toe, niet wetend hoe te helpen. Laat duidelijk…

Op mijn bureau ligt een interviewverzoek. Ze weten het: ik zeg nooit nee. Jan Marijnissen wel, onlangs zelfs op het laatste nippertje. Foutje, Jan. Je hebt de ideale gelegenheid laten lopen om te laten zien dat je een kerel bent. Zeg nooit een interview op het laatste moment af, maar pák die kans!
Website radiofreak.nl meldt dat Jan Marijnissen te elfder ure zijn eerder toegezegde medewerking aan een radio-interview op 100%NL heeft ingetrokken. Op het laatste nippertje kreeg De Laatste…

Lang zal ze leven, lang zal ze leven in de gloria, klonk het in koor.
Het vrolijke kindergezang galmde door het hele huis. MH was jarig en dat moest gevierd worden. We zaten aan de grote tafel in de kelder, die voor de gelegenheid mooi versierd was. Aan haar stoel hingen gekleurde ballonnen en van muur tot muur had ik de vorige avond slingers opgehangen. De ruimte die normaal dienst deed als atelier was omgetoverd om mijn dochters eerste kinderfeestje te vieren. Ze werd 5 en had vijf kinderen…

Wist ik het maar.
Wie ben ik, dat ik denk dat ik weet.
Wie ben ik, dat ik mij verbeeld dat ik kennis heb.
Wie ben ik, dat ik vermoed dat ik kennis heb.…