In een niet zo groot indianendorp aan de voet van een hoge rots, woont een klein indianenmeisje. Haar naam is"Ochtendgloren", omdat zij geboren werd toen de zon net boven de kim verscheen.
Haar vader is het dappere opperhoofd en zijn naam is "Dappere krijger"en de moeder van Ochtendgloren heet "Gouden Vlinder". Zij is de liefste moeder van de wereld, vind Ochtendgloren. (Zij weet niet dat jóuw moeder de liefste van de wereld is.)
Ochtendgloren heeft ook een vriendje, hij heet "Dondersteen" en…

Alweer is het gebeurd – ik belde jou.
En kreeg een pittige afwijzing:
‘Oh, dat komt niet goed uit, ik ben heel moe.’
Tja, wanneer zou jij niet moe zijn zodra jij mijn stem hoort?…

Nog één belangrijke, wat beklemmende vraag bleef er over. Ik had een aantal gestalten gezien van mensen die in coma lagen, net als ik zelf. Maar waren hier misschien ook andere wezens, geesten van gestorven, of misschien zelfs wel.....engelen?
“Draai je ‘es om”.
Ik schrok. De stem die gesproken had, had vlak achter me geklonken. Het was een zachte vrouwenstem. Dus toch.....? Het leek me de hoogste tijd om te verdwijnen. Toch hield iets me op deze plek gevangen. Kwam dat misschien door…

Dit is deel 2 van 3 delen van het essay dat ik heb ingestuurd voor de Kant Essayprijsvraag uitgeschreven door Filosofie Magazine.
1 De prijs van de verkoop
2 De kracht van suggestie
3 Beschaving…

De spanning op het pleintje op winkelcentrum De Helling in Oude Pekela zinderde nog na. Een verwrongen looprek en een uitgebrande scootmobiel als stille getuigen van de hevige strijd die zich hier enkele uren eerder had afgespeeld. Mijn blik dwaalde naar het groepje opgeschoten jongeren dat zojuist de plaatselijke hangplek voor ouderen had bezet en nu provocerende gebaren maakte naar de overkant van het plein, waar een tiental ouderen zich had verzameld. Op de hoek van het plein stond een busje…

Al een poosje liep ze met het idee rond om toch maar weer eens hulp in te roepen. Er waren dingen in het verleden waar ze alleen maar een vaag gevoel over had en ze wilde eigenlijk wel eens om die vaagheid heen kijken. Op zich was de hulpverleningswereld niet vreemd voor haar. Ze had al heel wat –logen en –peuten de revue laten passeren. Niet dat ze er echt verder mee was gekomen. Als het te moeilijk werd stopte ze er weer mee. Maar toch wilde ze weten wat er was gebeurd toen ze nog klein…

Ook vandaag hebben we weer, zoals altijd twee maal per week, boodschappen gedaan bij een plaatselijke grootgrutter. Daarvoor moeten we altijd acht haltes met de bus mee. We zijn er dan binnen zeven minuten en dat hebben we er graag voor over. De pecunia is erg belangrijk, ook voor ouderen.
Nadat we hadden afgerekend, laadden mijn vrouw en ik de boodschappen over van het winkelwagentje in ons boodschappenwagentje. U kent ze wel, die handige hulpjes op twee wielen, waar anderen makkelijk…

Vanmorgen hoorde ik in Goedemorgen Nederland op de toverlantaarn dat er een boek is verschenen met herinneringen aan Gerard Reve. Een bundel vol met persoonlijke herinneringen, anekdotes en beschouwingen, die zijn geschreven door vrienden en bewonderaars.
Nu heb ik ook een paar herinneringen aan Reve, die weliswaar niet wereldschokkend en van groot belang zijn, maar misschien toch interessant kunnen zijn voor Reveliefhebbers. Het betreft hier tenslotte een bijzonder mens en een uitzonderlijke…

De firma’s Organon en Schering zijn gestopt met pogingen om hem te ontwikkelen. De anticonceptiepil voor mannen. Ik voorzie daardoor, zij het op het nippertje, een redding van de wereldeconomie.
Toen ik laatst een collega vroeg om een concept eens even wat verder uit te werken, weigerde ze. Sindsdien ben ik ook vertrouwd met het begrip anticonceptie. Een lastig fenomeen, dat het kantoorleven soms grote schade toe kan brengen. Maar ik pik het niet. “Waar zijn je anti-conceptiepillen,”…

De hitte van de dag bleef onder een deken van wolken hangen. Zelfs de krekels zwegen. De oude waarzegster Christina kon de slaap niet vatten en liep naar beneden voor een slok water.
‘Waag het niet om te gillen!’, siste plotseling een stem in haar oor. Een hand greep ruw naar haar keel. Het blinken van een scherm lemmet was het enige licht.
‘Je hebt pech oma! Je was liever blijven liggen. Dan had ik in stilte mijn werk gedaan. Kijk nog maar eens goed. Het is de laatste keer dat je het…

Wat een herrie weer in de tent. Het tuinhuisje annex slaaptent van de Paus, Castel Gandolfo, ligt onder vuur.
Castel Gandolfo! Lijkt wel iets uit een stripverhaal. ‘Kuifje en de herrie in ‘Castel Gandolfo’ of zoiets.
Paus Benedictus XVI zal vandaag in zijn “zomerresidentie“ Castel Gandolfo onder verscherpte veiligheidsmaatregelen het Angelus uitspreken.
Toch niet gek, die opgaande lijn in de carrière van de plaatsvervanger van God. Van simpele stal tot zomerresidentie. Dan heb je…

Dit is deel 1 van 3 delen van het essay dat ik heb ingestuurd voor de Kant Essayprijsvraag, uitgeschreven door Filosofie Magazine.
1 De prijs van de verkoop
2 De kracht van suggestie
3 Beschaving…

Ik schrok, probeerde een verontschuldiging te bedenken. Ik bracht mijn gezicht vlak bij het hare. Maar ze keek van me weg naar de klok. Ze deed gewoon alsof ik niet bestond. Dat was wel het toppunt! Eerst zulke gemene gedachten over mij en dan dít! Even vergat ik mijn nieuwe toestand, maar al snel gaf ik mijn verzet op. Verder argumenteren was zinloos. In dit onlichamelijke bestaan was ik slechts toeschouwer: alles ving ik op, elk woord, elk gevoel en elke gedachte, maar ik kon nergens…

'Goede morgen mevrouw, U ziet er goed uit', zei m'n huisarts en wendde zijn blik van mijn vakantiebruine voorkomen terug naar zijn computer.
Ik vulde zijn gedachten in; gelukkig, het gaat goed met haar, snel klaar.
Met twintig minuten vertraging op z'n spreekuur maakte hij een gehaaste indruk.
Dit gebeurde vaker en ik had voor de goede orde mijn klachten overzichtelijk op een lijstje geschreven.…

Hij: "Ik ga straks even naar de dokter, ik denk dat ik een liesbreuk heb."
Zij: "Huh???"
"Ja, je weet het, als ik bij de dokter kom, kan ik hem precies aanwijzen waar de pijn zit en hem precies vertellen wat ik voel".
"Ja, jij wel. Ik kan dat nou eenmaal niet. Ik weet niet eens wat voor hoofd ik heb. Lees ik in een blad bij de kapper, dat je bij een rond hoofd: zus karakter hebt en bij een lang hoofd: zo. Dan denk ik, wat heb ik eigenlijk voor hoofd: rond of lang. Ik zou het niet weten".…

India was mooi; maar niet wat ik ervan verwacht had. Afrika was prachtig maar vreselijk. Zuid-Amerika heeft iets dat wij niet snappen, dit maakte mij bang en terugkeren. Altijd maar weer terug, terug naar het rare Nederland waar ik mij nu eenmaal thuis voel. Zelfs Indonesië, een land waar wij toch menig jaar vertoefd hebben, maakte mij angstig en deed mij evenzo terugkeren. Onze jaren van invloed hebben daar kennelijk niets weten te veranderen. Waar is de beschaving die wij met zulks moeite…

Excuus maken schijnt in de mode te zijn.
Zelfs van onze paus wordt dat verwacht.
Hoe komt dat toch.
Als je erover nadenkt, lijkt het erop dat onze democratie en vrijheid van meningsuiting zich tegen ons keert.…

Lang haar heeft ze.
Charmant oogt ze.
Ze lacht me vriendelijk toe.
Zelf sta ik op de drempel van deze kroeg.…

Zeven dagen en nachten bevind ik mij nu al in deze toestand. Vrij als een vogel kan ik mij verplaatsen. Afstanden, muren en sloten hebben voor mij geen betekenis meer.
Ik – of wat daarvan over is, laten we zeggen: mijn geest – gaat met de snelheid van de gedachte naar elke willekeurige plaats die ik wil bezoeken. Het meest intrigererende en eigenlijk ook het meest leerzame van deze nieuwe toestand is, dat het innerlijk, ja zelfs de meest intieme gedachten van de mensen die mij dierbaar…

Lieve moeder,
De reis was alles behalve eenvoudig! Zeker de bedompte treincoupé en het werkelijk ongemanierde spoorwegpersoneel van Frankrijk. Hoe elegant in Zwitserland, zo chaotisch daarna in Genua.
Maar ik ben een lieve moeder en ik heb mij kranig gedragen.
De hoteleigenaar - of houder, hoe noem je zo iemand? - is…