De droom week 30
Wat was ze moe. Dagenlang was ze te laat naar bed gegaan en moest dan eigenlijk veel te vroeg weer uit bed. Nog helemaal niet uitgerust voor al die dingen die overdag gedaan moesten worden.
Ja, nu was het nog maar middag. Weet je wat, ze ging heel even liggen, heel even maar, en dan zou ze daarna de laatste klusjes wel afmaken. Langzaam zakten haar ogen dicht......
Wat een vreemd licht kwam er in de kamer, ze wilde overeind gaan zitten om te kijken wat de oorzaak was van het…

Susan was een meisje en zat in het eerste jaar van de middelbare school. Ze had het er niet echt naar haar zin, want ze zaten maar met 5 meiden in de klas. Er was altijd eentje die alleen moest zitten in de klas. Gelukkig was Susan dat maar zelden.
Tot dat op een moment het school rooster veranderde en ze elke dag gym kregen. Susan hield niet van gym, ze haatte het zelfs. Ze vond het niet leuk, omdat ze vaak niet meer kon doen met de rest. Ze was bang om iets verkeerd te doen en dat anderen…

9 augustus 2006
Geachte heer Paco Painter,

U heeft nog steeds een betalingsachterstand bij ons. De achterstand bedraagt EURO 315,00.…

Kleine Anne kwam op vier-jarige leeftijd naar de basisschool. Het meisje had prachtig lang haar, golvend en gitzwart. Ze had een hele lieve verlegen gimlach.
De eerste schooldag werd ze door haar vader en broertje Andreas gebracht en ze maakte kennis met kleuterjuf Marleen. Die zei dat ze blij was, dat Anne bij hen in de klas kwam.
"Zeg maar, dag juf!", stelde vader voor. Maar Anne lachte lief en sprak geen woord.
Aanvankelijk dacht iedereen, dat Anne nog een beetje moest wennen en dat ze…

In 1948 voerde een blanke minderheidsregering in Zuid-Afrika een wettelijk gesanctioneerd systeem van rassenscheiding in. 'Apartheid' ging het heten, een woord dat Jan Smuts (die minister-president werd in 1919) voor het eerst gebruikte in 1917. In zekere zin was Apartheid een uitbreiding van de apartheidswetten die al door vorige blanke minderheidsregeringen waren ingevoerd.
Apartheid heeft zijn plaats in de geschiedenis. Vaak kijken mensen er op terug met schande, terwijl iedereen zich…

Dat sommige mensen de gave hebben om gebeurtenissen in hun directe omgeving te beïnvloeden of naar hun hand te zetten, heeft altijd al tot veler verbeelding gesproken. Toen Mozes zijn volk vanuit Egypte door de woestijn leidde, achtervolgd door het leger van de farao, bleek de Schelf- of Rietzee een obstakel op zijn vluchtroute te zijn. Door met zijn staaf op het water te slaan, weken de wateren uiteen en kon hij met zijn volk door de droge bedding de overkant bereiken. - Tijdens een…

Gelukkig had ik in al die jaren heel wat opgestoken van mijn studie over de verborgen kant van de wereld. Mijn theologische opleiding had mij tot het inzicht gebracht dat het goed was om je af en toe ook ‘es open te stellen voor andere bestaansniveaus. Er was méér dan alleen maar de zichtbare, concrete en vaak platvloerse werkelijkheid.
Ondanks – of misschien wel dankzij – de conflicten die ik overdag met jan en alleman uitvocht, was er in mij een gevoeligheid gegroeid voor de ragfijne…

Neen, dit gaat niet over plaatselijke wielerronden.
Wel over of je geplaatst wordt of niet, of de redactie dronken is of gecharmeerd van je hersenkronkels. Vaak dacht ik het gat te kunnen dichten, stuurde ik een hartenkreet in die vervolgens afgeserveerd werd vanwege een te laag of geen dichtgehalte. Erg vreemd, want als ik een netgedicht instuurde werd dat afgedaan als een hartenkreet. Dat de redactie af en toe dronken moet zijn bewijst het plaatsen van een gedicht van mijn hand onder het…

Het was liefde op het eerste gezicht, vele jaren terug. Ik was nog een kind, maar al die tijd ben ik stapelgek op hem gebleven. Ieder jaar zie ik hem wel een paar keer voorbij komen. Helaas vallen onze vakanties niet zo heel vaak samen. Hij is wat dat betreft niet te peilen en komt als het hem uitkomt. Vaak is hij al weer weg als mijn vakantie begint of hij komt pas als ik al terug aan het werk ben. Ik probeer dan wel altijd zo veel mogelijk blikken van hem om te vangen na werktijd of snel even…

De bijverschijnselen van deze opstelling lieten niet lang op zich wachten. Met steeds meer mensen kreeg ik het duchtig aan de stok. Vriendinnen, buren, studiegenoten – op steeds meer terreinen smeulden de irritaties. Hoewel de slak, die inmiddels zo groot was geworden als een flinke kater, mij nog steeds van energie voorzag en mij ’s nachts verhalen influisterde over mijn verheven roeping, begon het geruzie met anderen steeds meer kracht van mij te vergen. ’s Nachts kroop ik uitgeput in…

Zondag tijdens een lange autorit een discussie gevolgd op de autoradio.
De stelling luidde: 'Is het toegestaan in de Europese Unie, rokers die bij een bedrijf solliciteren bij voorbaat van aanname uit te sluiten, omdat mensen die roken vaker ziek zouden zijn, vaak een rookpauze nemen en op de koop toe nog stinken ook'.
Er werd veel heen en weer gepraat door de meneer (zijn naam ben ik even kwijt) van rokersbelangen en, naar ik meen, ook iemand van Stivoro, de vereniging die tegen roken is.
Ik…

Er zijn twee soorten mensen: degenen die een enorme vrijheid ervaren in een luchtballon, een zweefvliegtuigje of een zeilboot en ik.
Ik besef te goed dat één stap buiten deze apparaten fataal kan zijn. Ik zit niet graag ergens in waar ik niet uit kan op het moment dat ik daar zin in heb. Dat voelt voor mij juist erg onvrij. Het mag dan ook duidelijk zijn dat ik geen ervaren zeiler ben; na een zeilvakantie, jaren geleden, hield ik het voor gezien. Niet alleen vanwege de genoemde beperking van…

,,Van wie bent u?”
De slavernij is in dit landje al een tijd afgeschaft. Tot de meeste telefonistes schijnt die wetenschap echter niet doorgedrongen te zijn.
,,Van wie bent u?”
Een stompzinniger vraag is bijna niet te bedenken. Toch is de bedoeling van de dames goed, ze moeten van het baasje zo veel mogelijk informatie inwinnen over degenen die via de telefoon met hem in gesprek willen komen. Is het meneer X van bedrijf IJ - die z’n zinloze producten aan de man tracht te brengen - dan…

Ik kijk naar het monster. Het slaapt. Een uur geleden is het vanuit de keuken naar mijn slaapkamer gekropen. Daarna heeft het al zijn tentakels opgevouwen en is het gewriemel van zijn geschubde lijf overgegaan in een rustige, regelmatige ademhaling. Nietsvermoedend ligt het nu voor mijn bed te ronken, vlak onder het zilveren mes dat ik omklemd houd. Een paar uithalen naar de vormeloze kop zijn al voldoende. Waar wacht ik eigenlijk nog op? Heeft dat kreng mij nog niet genoeg narigheid bezorgd?…

Als treinreiziger en liefhebber van kunst, cultuur en politiek heb ik in 2001 vanuit Moskou de TransSiberië Express naar Beijing gepakt.
Hier wil ik een fragment uit mijn reisverslag toelichten. Dit betreft een tocht per riksja door (een deel van) Beijing. Dat wil zeggen, een aantal wijken van deze metropool waar stedelingen vaak hard moeten knokken om hun hoofd boven water te houden. In 'Het lelietheater', een jeugd in China, van Lulu Wang, uitgegeven door Vassalucci, worden deze hutongs,…

Terwijl ik met mijn Honda voorzichtig rond de 120 kilometer per uur probeer te rijden, omdat ik het gevoel heb dat ik vandaag geflitst ga worden, zie ik de grote blauwe borden, met daarop plaatsnamen en afstanden, aan me voorbij schieten. Die wegwijzers maken het reizen overzichtelijk. Zonder die borden zou ik de stad nooit uit komen. Ik zou veel te bang zijn om te verdwalen om per abuis terecht te komen in een gemeente of een dorp waarvan ik nog nooit gehoord heb en waar mensen in een…

Ze woonden ver weg aan een weggetje. Verhard met steentjes. Klinkers, maar dan geen echte. Meer van die waar je huizen mee bouwt. Ja het moeten stenen van gesloopte huizen geweest zijn. Als je er op fietste hobbelde alles. Misschien was het eigenlijk een laantje. Twee auto's konden elkaar tenauwernood passeren.
Het was er altijd stil. Een klein huisje maar wel oud. Misschien wel ontstellend oud. Goed in de verf. Kleine deuren van toen de gewone mensen meestal nog klein waren. Al toen ik twaalf…

Tjonge wat een gevolgen kan een mening allemaal hebben.
Mijn verhalen schrijf ik alleen maar om iets te doen te hebben.
Mijn mening is misschien ook een beetje belangrijk.
Vergeleken met sommigen onder ons kan ik niet worden.…

Mama zei dat altijd: kind, jij kunt in geen kring terecht.
Ik snapte niet wat ze bedoelde. Of misschien wel, een heel, heel klein beetje.
Het begon al in de peuterspeelzaal. De andere kinderen speelden in groepjes. Altijd. Daar schreeuwden ze hard bij. Zo hard dat het pijn deed aan mijn oren. Maar dat schreeuwen werd goed beloond, want juffie zat steeds bij die groepjes, nooit bij mij.
Ze praatte zelfs niet tegen mij.…

In Deux-Acren waar de Mark in de Dender vloeit, ligt aan de oostkant van de Dender het gehucht Boureng. In Overboelare aan huize de Cocanne, wordt Boureng de Buizemont, nog verder noordwaarts op grondgebied Geraardsbergen wordt dezelfde weg de Vierwindenstraat en uiteindelijk Oudenberg. In werkelijkheid één weg van het centrum van Deux-Acren naar de Oudenberg.

Tot in de jaren vijftig van vorige eeuw huwden de meeste mensen nog met iemand uit hun eigen dorp of uit een naburig dorp. Hoewel de…