Een zuidelijk heuvelflank.

De zon doet de druiven zwellen, een magere oogst met een volle smaak.
Chardonnay, Pinot Noir, namen die aan het verhemelte blijven kleven.…

“Tsjilp-tsjilp, fuuut, tsjilp, pwiep-pwiep, fuut, tsjilp.
- Kwâââk-kwâââk!
- Tsjlp, pwiep, kwâââk.”
Ik word in schijnbare verlatenheid vergezeld door een scala aan vogels en enkele brulkikkers. Indien ik het aanhoudend geruis van auto’s op de achtergrond negeer, heerst er een serene rust in het park. De zon schijnt zwakjes door de wolken, maar de temperatuur is aangenaam. Ik rek me uit en nestel me in het gras.…

In mijn vroege jeugdherinneringen siert een weelderige treurwilg de tuin van onze buren. Elk voorjaar kwam de knoestige stam met zijn afstaande takken als een gapend spook tot leven. Dan leek het of de boom moeizaam zijn stramme wortels krulde en strekte, vastberaden om de harde winterbodem los te wrikken die na een lange periode van vorst en droogte terug leefbaar werd.
Dan rolde, als fletse tranen, een smaragd van teer geelgroen lommer over de fijne afhangende twijgen die in nimfachtige…

Mijn zus belde me om te vragen of ik het toch niet vergeten was.
“Shit, dat is waar ook.” Ik had haar beloofd naar de Mylèneparty bij haar vriendin te komen. Pffff, een Mylèneparty, wat moest ik daar in godsnaam gaan doen. Ik had me laten vertellen dat het wat met make-up en crèmetjes te maken had, maar het fijne wist ik er niet van. Wilde ik ook niet weten. Ik zou alleen maar gaan, omdat mijn zus het me had gevraagd. Ik kan haar immers niks weigeren en ach, die paar uur kon ik vast wel…

Zeg, vuile graftak, hoe haal je het in je botte hersens om te beweren dat bewoners van de drie grote steden minder vriendelijk zijn dan de rest van de Nederlanders? Zitten er geen hersens in die rotkop van je? Is het nou echt alleen maar gemalen kippenstront daarboven? Ik mag me dan als geboren en getogen Amsterdammer wellicht een beetje grof uitdrukken, maar ik ben heus niet onvriendelijk. Net zomin als mijn meeste stadsgenoten. Dat jullie op het platteland nou niets gewend zijn…
Er heeft…

Ochtend
De telefoon was al drie keer overgegaan. "Waarom neemt ze nou niet op", mompelde Rupert.
"Hallo?" sprak een vrouwenstem. "Ja, hallo, met je zoon", begon Rupert, "zeg heb je toevallig..."
"Pardon?" interrumpeerde hem de vrouwenstem. "Ik zei..." ging Rupert verder.…

Je vroeg me in één woord mijn paard te omschrijven, een woord dat meteen bij me opkwam...
Nu had ik wel honderd adjectieven en werkwoorden kunnen bedenken. Ik had je kunnen zeggen dat mijn paard betrouwbaar was, sterk of verstandig. Dat het lekker rook. Dat ik niet kon kiezen. Ik weet niet waarom, maar in plaats van dat alles schreef ik gewoon dat het stonk. Ik schreef het onder de tekening. Voor mij was het overduidelijk een boerentrekpaard.
Rijden, ploegen, trekken. Breng je me veilig op…

Ben bij Ben mijn tandarts voor een nabehandeling. Iets met een wortelkanaal. Naast mij in de wachtkamer zitten drie Hindoes en een vrouw van een jaar of veertig.
Hoe weet ik dat het drie Hindoes zijn? Dat weet ik niet. Ze zien er gewoon zo uit. Ze zitten naast elkaar. Rug recht, ogen dicht. Volledig in diepe meditatie. Als die zo meteen een verdoving krijgen, fladderen ze zo het raam uit. De vrouw van veertig is een ander verhaal. Ze zit op haar nagels te bijten en is duidelijk nerveus. Ze…

Hij zit op de pot van glazuur, in de kleinste kamer, met een kei in zijn darmen en krast een loze kreet in het wormhout van de deur.
Er zit een lont op een spoel in zijn schedel, die uitmondt in een genster, verscholen in de donkere koker van de waterput, de pupil die ontploffen wil. In zijn trillende dijen zindert iets, een kernkop richt zich op in het middenrif, de ontsteking staat op scherp.

Maar de klap blijft uit, al zijn aandacht toegespitst op het lemmet van een vlindermes. “De…

En toen was hij weg. Weggeggaan, om niet meer terug te komen.
's Nachts hadden ze samen in bed Heineken gedronken, en hadden ze samen foto's van vroeger bekeken. Hadden ze gelachen samen totdat dat onderwerp dat ze samen al weken vermeden, niet meer te vermijden was. Hij was erover begonnen en zij had hem toen geslagen. Zo in zijn gezicht, met de vlakke hand. Zijn wang had rood gekleurd en je kon haar vingers in zijn wang zien. Hij had haar toen geslagen. Zij beet hem. Een, twee keer in zijn…

Te lang was ik er niet geweest sinds mijn vader overleed.
Uiteenlopende redenen vormden de breuk met het ouderlijk huis. Inmiddels heb ik een eigen leven opgebouwd, gescheiden, weekend-vader, vriendenkring, stappenplan, kortstondige relaties. Uiteindelijk vrede met mezelf, bewijs mezelf een dienst, lig soms schaterlachend in de goot.
En dan krijg je dat telefoontj: ma ligt op sterven. Lang verhaal in 't kort, een week voor haar heengaan krijgen mijn dochter en ik de mooiste glimlach van ons…

Zoektocht naar schoonheid.
De samenleving schreeuwt maar zegt niets. Alles wat het nodig denkt te hebben heeft het al. Maar ik... staar uit het raam, erger mij weer eens want de klok bij buren slaat voor de zoveelste keer het vijfde uur. Hij is te lui om dat klote ding te laten maken. Normen en waarden daar gaat het om, dan zijn we goed bezig. Maar ik.
Toen ineens, ik weet het nog goed, het was donker koud en de eerste staat van ontbinding stond dichter bij me dan ik ooit had durven... Ik…

Lichtervelde, dorp achter de Duitse linies, 4 augustus 1917.
Dorpsgeschiedenis schrijf je met bloed. Tijdens die zomeravond van het laatste volle oorlogsjaar ligt majoor Rudolf Lange te soezen op het uitgestrekte weiland achter het station. Onder de blote hemel luistert hij naar zoemende tweedekkers. Hijgend van opwinding schiet hij wakker en valt dan weer in slaap. Plat op de rug en dan, zijn ogen op een kier. Maar het zijn geen tweedekkers. Als hij ze met zijn duim en zijn wijsvinger…

Het schoolgebouw was zo bouwvallig dat het ongeveer op instorten stond. Een verbouwing bleek onvermijdelijk. Tot vreugd van de scholieren werd er een barak in elkaar geflanst waarin het goed stampen was; de houten vloeren weerkaatsten de bonzende voeten grandioos, zodat er tussen de lessen door prima met elkaar te communiceren viel via het morsealfabet. Het lopen door het oude schoolgebouw bij iedere leswisseling werd dan ook niet gemist.
Het meisje was misschien wel de enige die niet meedeed…

Een zeer dierbare vakbroeder heeft het voorlichtersvak de rug toegekeerd. Dat is ook niet zo verwonderlijk: ons ambacht is ernstig aan erosie onderhevig.
De tijd, dat het écht wat voorstelde als je op de televisie kwam ligt ver achter ons. Een Londense taxichauffeur heeft aangetoond dat tegenwoordig werkelijk iederéén als deskundige/woordvoerder op kan treden. De man werd in de lobby van de BBC-studio ten onrechte aangezien voor een deskundige. Hij werd de studio in gesleept om live allerlei…

Ik bezit een liniaal dat met twee maten meet. Aan de ene kant centimeters, aan de andere kant inches. Maar verder ben ik tegen het meten met twee maten. Leg eens uit? Een scholiere uit een Balkanland bleek de kluit te hebben belazerd. Dus moest ze ons land uit. Een politica uit Afrika bleek eveneens de kluit te hebben belazerd. Wat doet zij nog hier?
De VVD is een partij die bij uitstek een sociaal gezicht ontbeert. Het is de partij van de snelle jongens (m/v), de partij van ritselaars. Weet u…

Niets van wat men creëert is helemaal af, geslaagd of definitief. Niets is helemaal mislukt, onvolmaakt of foutief. In alles, wat men willens en wetens en dus bewust doet heeft men op een zeker moment een keuze uit meerdere mogelijkheden gemaakt of kunnen maken.
Zo is het ook mij vergaan toen ik voor het eerst ''Casimir'' op nederlands.nl het licht deed zien; mede op aanraden van een goede vriend en eerlijk gezegd: ik heb er nooit spijt van gehad. Sedertdien is er bijna een jaar verstreken en…

Toen de kapitein van het eerste uur voor langdurige tijd op missie vertrok, was hij in de overtuiging dat zijn schip de ingeslagen weg moeiteloos zou aanhouden.
Het was de trots der zeeën. Enig in zijn soort en voer haar vaandel hoog. Het schip bestuurde haast zichzelf, dus achtte hij het helemaal niet nodig om iemand overduidelijk het commando op te leggen, maar gaf enkelingen de mogelijkheid om af en toe bij te sturen waar nodig bleek. Hij zou het wel in de gaten houden!
Helaas. Zijn missie…

“Jij bent mijn moeder toch niet!”
Hmm, niet het antwoord waarop ik had gehoopt zo op de vroege morgen van moederdag. Geen cadeautje dus. Ontbijtje op bed dan misschien? Nope, ook niet. “De kinderen zijn nog te klein om een ontbijtje te maken.” Tja, dat is waar en HIJ doet het niet. Ik ben immers zijn moeder niet. Toch, een klein beetje waardering vandaag zou best leuk zijn geweest.
Als ik hem hiermee confronteer, krijg ik te horen dat ik alles al heb. “Wat moet ik jou nog geven…

Dries heeft de MP3 speler toch maar weer uit de vuilniscontainer gevist. Hij had het kreng gekregen van Hetty. Voor zijn verjaardag.
Maar ja, hij is vijfenvijftig en Hetty vijfendertig. Dat zegt eigenlijk al genoeg.
Het liefst draait hij zijn oude LP’s op een oude platenspeler. Lekker gekras en veel sfeer.
Heb je niet met zo’n MP3 speler. Kan ook niet met die naam. MP3 speler! Hoe verzin je zoiets!…