Ik spoel het stof van de bonen, dompel ze onder in een plastic kom.
Eén nacht mogen ze weken in de koelkast, dan giet ik ze af en rol ze in de pan tot de waterspiegel borrelt op een vuur dat ik lager draai.
Ze garen onder een deksel. De billen en de vale vlerken van de kip houd ik onder de koperen kraan, de zilveren straal. Dan dep ik ze droog, strooi het zout, verhit de olie. Het spettert, hun vel wordt een gouden korst.
Met een schuimspaan schep ik ze uit het vet en schik ze op een bord.…

Een tijdje geleden deed een net benoemde hoogleraar moderne letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam een opmerkelijke uitspraak. In een boek dat hij besprak bezoekt de hoofdpersoon de rechtzaak die was aangespannen tegen een schrijver die in die tijd actief was, omdat hij in een bepaalde passage het katholieke volksdeel zou hebben beledigd. Tot zover kon ik het verhaal uitstekend volgen, totdat het autonomie-beginsel om de hoek kwam kijken. Weliswaar in eerste instantie schuchter en…

In Leiden, achter de kassa van een supermarkt.
Daar zat een meisje, blond lichte sproetjes. Niet bepaald klein maar ook niet groot. Leuk gekapt, guitig snuitje.
Leeftijd ja, moeilijk precies te schatten. Dus ik vroeg of ik mocht raden.
Juist geraden. Achttien, en dan drie er bij. Eenentwintig dus. Ze lachte.…

Lang heeft het konijn de lach gezocht. Zo zielsgraag had het konijn gekend de luide lach. Waarom het de lach zo graag had gekend, weet ik niet. Zo iets kan men niet weten. Het konijn heeft de lach niet gevonden. Maar het was de lach zeer nabij. Dat het het geheim van de lach zo nabij was, weet het konijn niet. Vlak vóór de lach hield de kennis van het konijn halt. Dáár vond het in plaats van de lach die het zocht, de verwondering die het niet zocht. Dit nu is iets wat buiten het begrijpen…

Wacht nog maar even met die sigaret. Want donkere wolken passeren onze horizon. Daar waar wij heenlopen. Zo tastbaar maar toch ook zo ongrijpbaar. Regenbuien, storm, hagel en sneeuw. Ik heb het allemaal al eens gezien. Heb het allemaal al eens gevoeld. Ik voel het nu ook, maar het zal me nooit kunnen bekoren.
Zwarte vogel, spreid asjeblieft je vleugels en vlieg weg. Ik heb al zoveel aan m'n hoofd. En achterom kijken heeft geen zin. Het is daar te mistig om antwoorden te vinden. Pijn, stress en…

Niet lang geleden slaagden matrozen er in de sirenen, enkele mijlen zuidelik van de Azoren, te vangen. De sirenen floten hartverscheurend, maar de matrozen, woordelik genomen doof zijnde, bleven onbeïnvloed. Zij wilden de zeeën van deze gevaarlike dieren zuiveren en sloten de sirenen op in een donkere afgesloten hoek van het ruim. In de havens waar hun schip aanlegde, werden zij, nadat zij van hun vangst hadden verteld, door het scheepsvolk op jubel en hoera onthaald en daar de matrozen…

De dokter boog voorover met een vette knipoog en snoof, een verdoken teken van ongeduld. Hij schoof een naamkaartje, een stille uitnodiging, over het granieten blad van zijn bureau. Even later wrikte hij de schaar van mijn knieën open, blies in mijn scharlaken oor, woelde onder zijde en scheurde het kanten slipje van mijn dijen. Schilfers huid onder zijn nagel.
De flikken ontfutselen het geheim, de droesem van een gesmoorde herinnering. Ze bezweren haar met een slinger en een bariton om te…

Ik trappel en treuzel in de ring. Als een mambodanser met een steek in zijn blaas ontwijk ik de vuist van de kolos. Er schuilt een springveer in zijn schouder, beton in de biceps, een staalplaat in het middenrif.
Mijn longen zwoegen.
Ik verdraag nog net de opstoot tegen mijn druipende kin, de rechterhoek die mijn kaak ontwricht, de drilboor in mijn flanken. Touwen veren me terug in zijn bereik. Mijn wimpers klitten samen van gestolde klonters.
Ik zie paarse slierten en vleugellamme elfen,…

Of ik nog kan lachen? Ja, natuurlijk kan ik dat. Je moet altijd blijven lachen toch? Dat ik een klein beetje tegenslag heb de laatste tijd wil niet zeggen dat mijn mondhoeken naar beneden blijven hangen hoor. Welnee, ik lach mijn tanden bloot, laat mijn ogen glinsteren en laat mijn lichaam “Ik ben blij” schreeuwen.
En waarom ook niet? Dat er geen geïnteresseerden zijn voor ons te verkopen huis is het einde van de wereld niet hoor. Er is nog tijd genoeg. Een dubbele hypotheek is ook…

Sinds een week ben ik weer actief lid van een van de grootste datingsites van Nederland, waar ik in een soort digitale catalogus een potentiële partner kan uitkiezen om mogelijk een liefdesrelatie mee op te bouwen.
Tussen de duizenden profielen zie ik hem staan. Zijn heel natuurlijk ogende uiterlijk trekt mijn belangstelling terwijl ik bij het zien van foto’s van in de sportschool gespierde machomannen met een ontbloot bovenlijf een kille huivering ervaar.

Op het moment dat ik zijn…

De klap was enorm, en de ravage aanzienlijk. De stoeptegels op het kop-perron lagen overal, de koffiemachine in de Kiosk lag ondersteboven en van de paal waar de stroomdraden aan hingen was niets meer over dan een stuk verwrongen ijzer. Meester Janssen keek verbijsterd uit het verbrijzelde raam van zijn stuurpost. Hij had toch op tijd op de rem gedrukt? Hoe kon het dan, dat hij dwars door het stootblok was gereden? Maar de ingenieurs van de spoorwegraad vonden uit wat de oorzaak was: poep op de…

Verloren, de strijd is verloren, het heeft geen zin...
Langzaam liet hij zijn hoofd wegzakken in het kussen, nee niet zakken… Hij drukte zijn hoofd in het kussen en voelde hoe het donzig om zijn hoofd spande. Wegzinken wilde hij, niet meer denken, niet meer zijn.
Zijn lichaam voelde relaxed, loom en slap.
Kon hij maar altijd zo blijven liggen, vredig als in een gewatteerde doodskist, heerlijke stilte, mensen die fluisterend langs je lopen en om je huilen. Je bekijkt ze stiekem en hoeft ze…

Vanwege de problemen in het krantenwezen ben ik bezig. Het nieuws moet lekkerder spannender en de lezer moet zelf kunnen oordelen of hij/zij de privacy van de persoon in het nieuws respecteert. Dat is volwassener.
Als pilot-study heb ik twee nieuwsberichten uit de Volkskrant bewerkt. Een pilot-study is een experimentele pilotenstudie op modale vlieghoogte.
nieuwsfeit 1. AMERIKAANSE IN BELGIE VEROORDEELD
Door een misverstand is de Amerikaanse lady M. in België rechtelijk veroordeeld. Daar…

In een krant las ik onlangs het volgende: ‘Moeders die tijdens hun zwangerschap langdurig gestresst zijn, dragen de negatieve gevolgen daarvan over op hun kind. Vroeggeboorte, te laag gewicht, schizofrenie, geheugenproblemen en een aanleg voor depressiviteit kunnen het gevolg zijn.’
Een wetenschapper heeft een onderzoek gedaan naar hoe dat kan en is daar ook op gepromoveerd. Hoe is dat onderzoek in zijn werk gegaan?
Ik citeer de krant: ‘Hoe reageren de hersenen in groei van het prille…

Cor Klaas Molenaar, eindelijk krijgt hij z'n leven op de rails, het jaar is 1938. Ik heb zijn brieven gelezen, mijn moeder heeft spelletjes met hem gespeeld, zijn droomvrouw wordt toch werkelijkheid. In datzelfde jaar verwezenlijkt hij een andere droom, na diverse foute contacten, een eigen zaak. Klein, maar wel zelfstandig, bloeit hij op, negen man in dienst.
Hij floreert, woninginrichting, havenstad.
Zij assisteert, V&D, gordijnenafdeling, residentie.
Een paar apart, Van den Berghstraat 28,…

Aan gelovigen van vele godsdiensten wordt een individueel, lichamelijk voortbestaan na de dood in het vooruitzicht gesteld. Wie "het beloofde land" (een betere wereld) verwacht, kan en hoeft (blijkbaar) geen genoegen te nemen met de gedachte dat dit doel bereikt en de belofte verkregen kan worden door het leven van geslacht op geslacht door te geven. Nee, de belofte geldt voor ieder mens persóónlijk en ieder mens zal dus individuéél voortbestaan.
In de christelijke leer staat de…

Als freelancer moet ik mij ook wel eens met minder geestige zaken bezighouden.
Voetbal is zoiets. Heb ik geen benul van. Geef die randviolen alle 22 een bal, dat scheelt een hoop geëmmer denk ik altijd.
Deze keer moet ik een interview met ene Van der Vaartje regelen. De man schijnt in Duitsland te voetballen. Merkwaardig, altijd gedacht dat Duitsers niets aan sport deden behalve met hoog opgetrokken benen met vlaggen en toeters door de straten marcheren.
Maar oké, ik verbaas mij toch al…

Ad en Timo, beiden programmeur, deelden behalve hun beroep ook een etage. Echt bevriend waren ze in het begin van hun samenwonen nog niet, daarvoor was hun temperament te verschillend. Ad de kroegtijger en Timo de huismus, daar was dat temperamentverschil wel afdoende mee verklaard.
Toch werden ze vrienden en wel op een verrassende manier – op een dag vroeg Ad: ‘Zeg, klopt het dat jij verhalen schrijft voor website “Fantasia”?’
Introverte Timo knikte schaapachtig. ‘Echt lukken doet…

Weinig mensen zullen bestrijden dat alles wat er gebeurt altijd ergens door veroorzaakt wordt. Ook al weten we niet altijd precies waardoor en hoe bepaalde gebeurtenissen veroorzaakt worden, we zijn er niettemin van overtuigd dat er niets gebeurt zonder dat er iets aan vooraf gaat waardóór het gebeurt. En dat is maar goed ook, want als het niet zo was zou de wereld een onberekenbaar gekkenhuis zijn.
Des te merkwaardiger is het, dat ondanks die aanvaarding van de onlosmakelijke samenhang van…

In mijn dagelijks zoeken om te overleven word ik opeens opgeschrikt door een voedselpakket dat zomaar uit de lucht komt vallen. Een vergeefs spartelen haalt niets uit en even later zorgt de niet aflatende stortvloed ervoor dat het licht helemaal uitgaat. De druk neemt overhand toe en laat mij voelen dat de bevoorrading deze keer wel aan de heel gulle kant moet zijn. Een overvloed, die tijden van schaarste naar de achtergrond drukt en twijfel creëert naar de haalbaarheid van de te consumeren…