Bloedwarm was het in de trein. Ik friemelde aan mijn overhemd. Alles, alles zweette aan mij.
Toen kwam zij binnen, een smal, klein ding. Ze zweette nog heviger dan ik. Haar rokje plakte aan haar benen, zag ik. Haar navel stak tussen haar rokje en haar T-shirt uit, een dun straaltje zweet droop er langs, haar rokje binnen.
Ze boog even naar haar tas, greep een tijdschriftje.
Even zag ik kleine tietjes, bleek, met rechte, vuurrode tepeltjes.…

Sinds gisteren heb ik een echte Bouvrie in huis. Een Jan des Bouvrie! Een boekenkast.
Zelf noem ik het liever een “bibliothèque”, dat past beter bij een echte Bouvrie.
Dat kost dan meteen een paar honderd Euros meer, maar het is toch veel chiquer als je kunt zeggen dat je een bibliothèque van des Bouvrie hebt?
Een boekenkast van Jan, klinkt meteen zo ordi. Zo gewoontjes. Dat haalt zo’n boekenkast zo omlaag.…

Als papyrusschilder van het plaatselijke parochieblad werd ik wel vaker op feestjes uitgenodigd. Toch was dit er eentje dat mij nog lang zou heugen.
Wat moest doorgaan voor een gezellig laatavonddiner onder vrienden, draaide uit op een regelrecht braspartijtje. Ik was daar getuige van.
Het was vrij aanzitten aan die ene grote tafel in het midden van de zaal, en daar begonnen de problemen. Jezus gaf die avond een afscheidsfeestje. Hij had van zijn vader het bericht ontvangen dat die hem heel…

‘En de boer hij ploegde voort…voor zijn patatten!’
Wie zoals ik in de jaren vijftig van vorige eeuw is opgegroeid, weet dat er een groot verschil bestaat tussen de jaren 1955 tot 1960, en de daarop volgende vijf jaren 1960-65.
Niet alleen de huizen en de straten ondergingen toen in tien jaar tijd en totale metamorfose, maar ook op technologisch gebied veranderde er veel. Als kind van het platteland zag ik bijvoorbeeld hoe de landbouwers de dorsmachine voor de maaidorser ruilden, en hoe…

"Aangenaam kennis met u te maken meneer Mans. U komt solliciteren voor de functie van timmerman in ons bedrijf?" "Ja dat klopt." "Hebt u uw CV bij u?" "Ja, alsjeblieft."
"Mmm...hier staat dat u geen twee linkerhanden maar een lul met vingers hebt." "Ja inderdaad, ik kan geen plank recht afzagen alleen als het schuin moet." "Mmm...en u moet altijd bokshandschoenen aan tot tien voor twee 's middags zie ik?" "Ja, dat moet van God." "Maar u zou waarschijnlijk een stuk beter zagen als u die…

De krant meldt weer serieuze zaken. Idols heeft zijn finale weer gehad, Kwebbel heeft het Songfestival gewonnen en Milosevic maakte van zijn hart een moordkuil..
Als gediplomeerd complotdeskundige weet ik dat hij vermoord is. Grondige analyse en bronnen binnen het tribunaal dreven mij tot de conclusie dat men hem wilde dwingen naar Idols te kijken.
In de vroege uurtjes van de zaterdag werd er een doos met een gloed nieuw TV toestel (Plasmascherm) zijn cel ingereden.
Het vermoeden bestaat dat…

Bananistan werd in de late jaren-70 zelfstandig. Inderdaad: een bananenrepubliek. Met alles wat je mag verwachten. Debiele politici. Corruptie. Een staatsgreep. Politieke moorden. Bestuurders die zichzelf verrijken met drugshandel. Smokkel per diplomatieke post. Maar wel veel krokodillentranen als dus zelfs de Minister van Boerenzaken en Waterkracht op het vliegveld van het voormalige moederland intiem wordt onderzocht.
Zelden verliep de verzelfstandiging van een kolonie zo rampzalig. Meerdere…

Wij, dat wil zeggen Ger met mij en Anne met Peter op stap. Niks bijzonders aan, doen we gewoonlijk op vrijdagavond, we zijn een hecht clubje.
Ger en ik horen bij elkaar, net zoals Anne en Peter.
Niks mis mee, dat voelt vertrouwd.
Net zo vertrouwd als onze tent, tent “Morgenster”.…

Mijn PC begint kuren te vertonen. Niet vreemd na zes jaar en ik mag nog van geluk spreken dat het kreng nooit gecrasht is. Toch ben ik toe aan een nieuwe en nu moet het er maar eens van komen. Vooral omdat de “computercourant” in mijn bus valt.
Computercourant! Hoe hoog heb je het dan in je bol als je een vlugschrift van twee gevouwen blaadjes een courant noemt?
Anyway, op de voorpagina (?) staat in kleur een afbeelding van een computer. Compleet met beeldscherm, toetsenbord, muis en de…

Omdat Hij de heren van de heretheorie een dienst wou bewijzen schiep God de bij en wat daarbij: de bijestaat. Toen Hij met deze schepping klaar was, stuurde de Vader een invitatie naar Houston Stewart Chamberlain en een naar Charles Maurras. Er is voor jullie wat te leren. Maurras kwam en ook Houston Stewart kwam. Beiden hadden woorden van hoge lof voor deze uitmuntende schepping en zij zeien tot de Heer: Zie zo, zo moet het zijn. Ook verzekerden zij Hem dat zij in ruime maat van dit voorbeeld…

Nee, geachte lezer(es), begrijpt u mij alstublieft niet verkeerd.
Vooraleer u in de pen gaat klimmen om uw ongezouten mening via een lezersbrief kenbaar te maken, wil ik best even duidelijk zijn. Het is echt niet de bedoeling dat ik hier een pleidooi ga houden om de moedermelk vanaf heden af te zweren en onze pasgeborenen voortaan in de wieg al vertrouwd te maken met de geneugten van een goed getapte pint bier. Integendeel, ik mag er niet aan denken zeg.

Nee, de aanleiding tot deze ronkende…

12 jaar is ze, bijna 13. En ze loopt de videotheek uit met twee porno-video’s. Netjes afgerekend aan de toonbank.
15 jaar is hij. Net geworden. Hij verlaat de supermarkt met een sixpack bier en twee Breezers. Netjes betaald aan de kassa.
Allerlei wetten verbieden dat. Daar zijn afspraken over gemaakt, ook met de organisaties van videoverhuurders en levensmiddelen-handel. Ja, afspraken. Maar ze vegen hun reet ermee af. ‘Zelfregulering’ heet dat.
Een jaar of wat geleden is een onderzoek…

Het was alsof de aarde bewoog onder mijn voeten.
In slechts een fractie van een seconde lag ik languit. Gevallen, waardoor? Denk dat het kwam, doordat ik dacht dat ik jou zag bij het vallen van de avond. De lucht was helder en mijn innerlijk een grote chaos. Ik zag je overal, bij de bakker, op de kermis en zelfs in de discotheek.
De dood is iets verwarrends, zelfs na maanden. Mijn grootste liefde ineens onder de aarde bij de wurmen, want dat wilde hij. We hadden het er wel eens over gehad,…

Aan het eind van zijn leven heeft de oude man
nog één vraag die onbeantwoord is gebleven.
Wat was de reden van mijn bestaan?
Ik heb gezien, ik heb gevoeld, ik heb gehoord,…

Drie jaar later zaten ze alledrie in de vijfde klas van de middelbare school en hadden ze elk nummer van de schoolkrant met gedichten, korte verhaaltjes en artikelen overladen.
In de vierde klas waren ze tot de redactie toegetreden, waar ze welliswaar met censuur werden gecnfronteerd, maar toch wel hun meningen en inzichten met de schoolkrant-lezer konden delen. Omdat ze zo veel schreven, lokten ze ook veel reacties uit van hun leraren, behalve de oudere leraren die vergelijkbare opvattingen…

Toen Adriaan en Joachim in de tweede klas kwamen, had zich onder de leerlingen al de nodige groepsvorming voorgedaan. Groepen met alleen Turken en Marokkanen en soms een blanke meeloper; groepen bestaande uit meisjes en soms een verwijfde jongen en daarnaast waren er de “einzelgangers”, waar Joachim en Adriaan bij hoorden, die niet aan groepsvorming deden.
Onder de groep alleengangers was ook een jongen die in de klas opviel door zijn scherpe meningen over literatuur. Hij was het bijna…

Weifelend sta ik met de vaas oude bloemen in mijn handen.
Weggooien? Eigenlijk zijn ze op. O ja, ze staan nog fier overeind. Geen enkele witte bloem heeft zijn kopje laten hangen. Maar de bruine randjes geven aan dat ze aan hun einde zijn. Drie weken lang hebben ze in volle glorie staan schitteren. En telkens als ik ze zag dwaalden mijn gedachten weg, kreeg ik weer dat eigenaardige gevoel over me: een vreemde mengeling van weemoed, opstandigheid en verdriet.

'Ik hou zoveel van witte rozen'…

Okee, van nature zijn het ritselaars, die Rechtse Liberalen. Constateerde ik eerder al dat de meeste gangsters Willem heten, de naam Frits is in Rechts Nederland oververtegenwoordigd. Schrijven ze geen briefjes aan Beste Els, dan verzwijgen ze hun inkomsten wel bij de fiscus. Maar nog veel erger dan Pillencommissaris Frits Bolkestein of Patatliberaal Frits Huffnagel is Hans Wiegel. Een hinderlijke echo uit het politieke verleden met veel praatjes over politici van tegenwoordig. Maar wat blijkt:…

Hij is weg.
Hij is vertrokken, mij met twee kleine kinderen achterlatend. Ik wist dat het zou gaan gebeuren, maar bij het zien van zijn gepakte koffers in de gang besefte ik, dat het plotseling wel heel definitief was. Het leek hem echter niks te deren. Sterker nog, hij leek zelfs blij. Ik vond het verschrikkelijk, maar ik heb niks laten blijken. Die lol gunde ik hem niet. Hij zwaaide enthousiast en nam afscheid alsof hij dezelfde avond nog terug op de stoep zou staan.
Daar sta ik dan, een…

Wat ik niet voel is er ook niet, en ik heb mezelf jarenlang niet gevoeld. Schrijven is mijn eigen vorm van meditatie. Ik kan uren schrijven, maar het komt soms voor dat er achteraf geen woord op papier staat.
Ik ben zelf de grootste veroorzaker van mijn pijn, omdat ik de pijn voel. Ik moet mijn pijn uitschakelen en vergeten dat ik dat ooit heb gevoeld. Één keer helse pijn lijden is genoeg om mezelf te doen inzien dat wat ik voel helemaal geen pijn is maar slechts ongemakkelijkheid die…