“Meneer, ik houd u staande. U fietst op de stoep. Daar krijgt u van mij een bekeuring voor. Mag ik uw legitimatie?” “Nee, agent, u bent dik, u draagt een oorring en uw haar zit in de war. U bent niet gerechtigd mij te verbaliseren. Waar is trouwens uw pet?” Als ik de Amsterdamse hoofdcommissaris Bernard Welten goed begrijp, hoort dit soort conversaties binnenkort tot de mogelijkheden. Bernard gaat namelijk strenge eisen stellen aan het uiterlijk van zijn mensen.
Ik had net een erg…

Met een hulpeloze blik in mijn ogen keek ik naar de man naast mij. Deze had gelijk door dat er iets goed mis was. Met zijn vlotte babbel loog hij een goede smoes bij elkaar. Zijn smoes werd mijn redding. Hij vertelde dat mijn nieuwe paspoort in Nederland lag. De vrouw twijfelde en bleef met haar priemende ogen mij aankijken. Ik begon me steeds ongemakkelijker te voelen en bereidde me er al op voor dat ik me om moest keren. Terug naar de man die me zeker zou vermoorden. Maar haar ‘prettige…

Jij zilveren maagdelijke. Er komt geen einde aan je dagelijks toilet. Je gewassen huid glinstert en je trekt je ogen tot spleetjes als de zonnestralen je soepele lichaam opnieuw verwarmen. Je lichaamstemperatuur is in de jaren gedaald en deed je sneeuwwitte flanken vervagen in een krijttekening waarbij lichte en donkere tinten op subtiele wijze in elkaar overlopen. Maar je warme buik vertoont nog sporen van het verleden en ook je roetzwarte gezicht bleef onaangetast. Je strekt je gespierde…

In deze wintersporttijd zijn er echte en hoogwaardigeliefhebbers die zich achtergesteld voelen. Bovendien, velen met mij krijgen zin in lente, een bloemgevoel.
Zij worden HIER en NU op hun wenken bediend. In mijn grote interactieve bloemen-struiken-planten-bomen-show.
Daar zijn ze dan: de fragmenten uit gedichten, zo beroemd maar zeker zo aansprekend mooi als hun roem doet vermoeden.
Gaat uw gang. Hier direct onder vindt u 15 namen.…

Alle ogen waren op mij gericht. Mijn handen voelden zweterig aan.
Een rode blos gleed over mijn gezicht. Oef…wat had ik het warm.
Een lange jongen met een grote mond nam het woord.
‘Welkom op onze studentenvereniging! Zoals je al wel gehoord hebt, moet iedereen hier die nieuw is een soort van een opdrachtje uitvoeren’. Het sarcasme in zijn woorden ontging mij niet. Hij bedoelde dus de ontgroeningsfase. De zenuwen gierde door mijn lijf. Wat stond mij te wachten?…

Buiten is het mistig in de vroege voormiddag.
Het grijze monotone van het trottoir en het straatbeton slaan nat en glibberig uit. De radio speelt zachtjes “Dis-moi pourquoi”. Een stationwagon met lege aanhangwagen stopt voor het huis. Een oud mannetje sloft zich naar de voordeur en belt aan. “Of ik niet weet waar de B…straat zich bevindt?”

In de wijk lijken al de huizen en de straten op elkaar. Eenrichtingsverkeer en pijpenkoppen maken het de niet-bewoners van het omliggende…

Van huis uit ben ik katholiek opgevoed, tot op het roomse af. Mijn moeder, vijf broers en drie zussen, volgens de overlevering waren wij allen in den Heere gevaren. Behalve mijn vader, overtuigd heiden, en een broertje, onnozel een paar dagen na zijn geboorte overleden.
Elke zondag kerkgang, martelgang, Hoogmis en Lof, jongens en meisjes apart in kapellen ter weerszijden van het altaar, ouders en ouderen zitten in het schip. God is werkelijk overal, afgebeeld in gebedsboekjes, bidprenten en…

Moslims die protesteren, een straatbeeld waar ze in Denemarken nu al zo'n beetje aan aan het wennen zijn en de andere landen hun "fout" beginnen te beseffen.
Maar wie gaat hier nu eigenlijk de fout in? Vuur valt niet met vuur te bestrijden, en op deze manier wakkert de vlam alleen maar aan. Door mensen tegen je in het harnas te jagen, krijg je geen medestanders die iets kunnen betekenen of je kunnen helpen het conflict op te lossen. En het is echt waar, met het in brand steken van ambassades…

Deel van het verhaal "Hoe mijn familie zo rijk geworden is"
Nu was het beslist niet zo dat, hoewel mijn ouders arm waren, er binnen de familie geen geld zat. Tante Ursula zwom er letterlijk in, hoewel je dat op het eerste gezicht niet zou zeggen. Ten tijde van de Sovjetrevolutie had haar man wijlen zijn hele lijfrente belegd in derivaten van aandelen Russische Spoorwegen. Toen de Spoorwegen op last van Lenin genationaliseerd werden waren die aandelen plotsklaps geheel waardeloos geworden. Maar…

‘Weet je wel dat ik het altijd heb gewaardeerd dat je elke zaterdag een bosje bloemen voor me mee nam? En dat ik het heel lief vond als je de afwas voor me deed, terwijl je heel de dag hard gewerkt had?’ Je had een vreselijke hekel aan winkelen, en toch deed je het. Geduldig ging je de ene winkel in en de andere winkel uit. Ik liet het niet merken, maar stiekem was ik toch wel heel erg trots op je hoor!
En nu lig je daar zo kwetsbaar. Het maakt me bang. Je zit vastgeketend aan allerlei…

Ben op weg naar de drogist. 3.07 grijze haren. Bij mijn linkerslaap. Daar werd misprijzend op gewezen door mijn vriendin. Zij laat geen ogenblik onbenut om mij op mijn tekortkomingen te wijzen. En dat zijn er nogal wat, heb ik begrepen. Mij op de kast jagen heeft zij tot kunst verheven. Of het komt, omdat zij mij achteraf toch eigenlijk niet goed genoeg vindt, of uit frustratie dat zij het product is van een avondje stappen van haar moeder met een aan lagerwal geraakte one night…

Het was een zonnige nazomerse dinsdag, om 16.00 uur die namiddag had ik een consultatie met mijn professor geschiedenis. In het studentenhuis nam ik nog snel even enkele papieren door voor ik naar de universiteit vertrok. De meeste studenten waren op school, of zaten beneden in de tv-zaal, waardoor het ongewoon rustig was op de gang. Ik zat op mijn bed, met de uiteenzetting over de Aartshertog Carlos die tot koning van Spanje en de Indieën verkozen werd over mijn benen en deken verspreid, toen…

Geloof het of niet, maar er is deze maand voor het eerst een Nederlands kampioenschap pijproken gehouden. De bedoeling bij deze ‘sport’ is, je pijp zolang mogelijk te laten branden. In bijvoorbeeld Duitsland wordt dit ‘Langzeitrauchen’ al sinds 1969 gehouden. Niet zomaar iedereen kan hieraan meedoen natuurlijk. Je moet wel een professionele pijproker zijn. Hoe je dat diploma kunt halen, moet ik nog even uitzoeken.
We weten allemaal dat mannen veel beter zijn in sporten dan vrouwen.…

Daar bij het kraaien van de haan, het ochtendgloren door haar raam,
ontwaakte zij - het melkmeisje, het meisje met de melkkan.
Spreidde haar lakens, zei de nieuwe morgen gedag, en trok haar werkkledij aan,
ach de steeksels vallen los, maar ze had geen tijd voor haarzelf.…

De galeriehouder veert op van zijn stoel als het tweetal binnenkomt.
Een magere lange man en een opvallende vrouw in bontgekleurde kleding.
De tulband op haar hoofd is wat je noemt een blikvanger. Ze knikken beleefd naar Ton de eigenaar van "De vergulde lijst".
De vrouw blijft voor een enorm bont beschilderd doek staan en pakt haar leesbril uit haar tas; Zet deze op haar neus en begint aandachtig de tekst naast het doek te bestuderen. De man daarentegen kijkt verveeld in het rond en lijkt…

Met een volle boodschappentas loop ik door het Spijkerkwartier richting huis. Altijd komt er een moment dat ik me afvraag of dit nu de snelste route zal zijn. Precies tijdens deze overpeinzing passeert links van mij een zin, uitgesproken door een vrouwenstem. Op het moment dat de zin tot mij doordringt zie ik wie de woorden zojuist uitsprak. Ik kijk op de rug van een vrouw die mij al telefonerend voorbij fietst. Links aan het stuur haar boodschappentas, haar mobiel heeft ze in haar rechterhand…

Buurvrouw, buurvrouw, wat ben je wit.
Volgens mij stroomt er nauwelijks bloed door haar aderen.
Ik zou haar willen snijden om het te bewijzen.
Ongezond, pigmentloos mens!…

Papa kwam weer binnen.
Zijn gezicht trok, er zaten glimmertjes achter zijn ogen. Dat zag Miriam.
Mama zag het ook.
"Wat heb je?"…

Vandaag heb ik in een impulsieve bui een parfum gekocht: het favoriete geurtje van mijn moeder. Eerst belde ik mijn vader om te vragen welke dat ook al weer was. Dat wist hij wel; het was zelfs vóór hun trouwen dat hij het voor haar op schiphol kocht. “Toch bijzonder hè dat het nu nog bestaat”, zei hij enthousiast. Hij noemde het merk en de naam en er achteraan zei hij: “...en daarna heeft ze altijd om dat geurtje gevraagd”. Met die informatie liep ik snel de winkel binnen.

En nu…

geen hoofdletters meer voor mij, uitdagingen zijn uit den boze, gevestigde woorden bevestigen de huisvlieg en ik ben niet meer dan een uitwerpsel van diezelfde vlieg, de vlieg die strijdt om een plekje onder de zon maar niet beseft dat het een lamp is, ik lach in mijn vuistje en kruip langzaam omhoog, ik sla mijn vleugels uit, voorzichtig, als ik denk dat u droomt.