Ontmoetingen verlopen nooit zonder slag of stoot. Het komt er op aan als eerste de vuilniszakken van onze buurman om de hoek te halen. Heelhuids, en daar lag de moeilijkheid. Die paar honderd meter overbruggen heeft mij in het verleden al meerdere letsels opgebracht.

De laatste wonden zijn nog niet geheeld, maar weer maak ik mij op om te beantwoorden aan een drang die niet te overtreffen valt. Het is jezelf achternalopen in de wetenschap dat dit niet altijd resultaat oplevert, maar…

Woest rende hij langs het hekwerk van zijn territorium.
Een ieder die langs kwam lopen, zag een gevaarlijke herdershond,
die dreigend zijn scherpe tanden liet zien.
Ik benaderde hem rustig en keek waarom de eigenaar het nodig vond, deze hond te laten waken.…

Op het moment dat Mon amour van BZN uitkwam, veranderden wij de naam van de groep al optimistisch in BZT, “Band Zonder Toekomst”.
Enigszins voorbarig achteraf als je bedenkt dat ze het toch nog veertig jaar wisten te rekken. Bij de weledele Jan Smit maakten wij dezelfde vergissing toen wij, niet gehinderd door bovengenoemde dwaling, ervan uitgingen dat de komst van de baard in Jans keel wel zou samenvallen met een geruisloos vertrek.
Nou, dat valt dus zwaar tegen want hij gaat als een…

Het is zo een van die lusteloze zondagen. U kent ze wel: heel langzaam wordt de straat wakker, uiterlijk is alles rustig, pastoraal zelfs. Maar vanbinnen woekert de onrust.
Het is een van die dagen die onvermijdelijk tot een ontevreden einde loopt. Waarin een mens met het gevoel zit dat hij die dag zinvoller kon doorbrengen, maar bij gebrek aan creativiteit(?) alles maar op zijn beloop laat.
Want hoe je het ook draait of keert, morgen is er weer een maandag en dat betekent dat het lieve,…

Het was zondag geloof ik, helemaal alleen was ik, en dat geeft me altijd een speciaal gevoel, dan raak ik opeens beïnvloedbaar voor allerlei gevoelens die dan ineens op me af stormen en die ik op andere momenten niet zomaar zou voelen.

Een soort van besef komt dan over mij, zo van "ik wil wel zo graag de beste Nederlandstalige dichter na Bilderdijk worden, maat dan moet ik toch wel nu zo'n beetje beginnen daar werk van te maken".
Maar goed het was dus zondag, mijn wekelijkse rustdag, dat ik…

Mijn zoontje at laatst een handje vol punaises.
Wij hadden, als verantwoordelijke ouders, verteld dat ijzer goed voor hem was.
Ben toch geschrokken naar het ziekenhuis gesneld.
Daar werd ons verteld, dat dit geen kwaad kon. Het zou zonder schade de natuurlijke weg volgen.…

Het gebouw waarin wij gedoemd zijn aan onze ontwikkeling te werken, staat aan de rand van ons stadje. Ik schrijf over “ons” stadje omdat wij allen hier geboren zijn, we kennen elkaar dan ook door en door.
Of… is dat wel zo?
Arnold, Lydia en ik zitten, op ’t moment dat ik deze regels aan mijn dagboek toevertrouw, in klas 2c.
‘Wat word je al groot,’ zeggen langskomende familieleden tegen ons.…

Nu snap ik helemaal niets van schaatsen maar toen ik afgelopen zondag thuiskwam zag ik iemand bijna in huilen uitbarsten omdat ze een zilveren medaille had gewonnen.
Eerst dacht ik nog: die heeft een been gebroken, maar nee hoor. Zij had zilver gewonnen en rampzaliger kan het niet.
Toegegeven, ik snap echt helemaal niets van sport. Of waar dan ook van maar toen ik dat zag vroeg ik mij echt even af of ik toch dat laatste biertje niet had moeten nemen.
Dit is toch aan niemand meer uit te leggen? …

Slierten nevel drijven traag over het water.
Een vroege hengelaar werpt zijn lijn uit. Het schemert en reeds is heel ijl in de verte klokgelui te horen. Dichterbij klinkt de roep van de koekoek. De visser glimlacht en geniet van de magie van de barenswee van een nieuwe dag.
Voor de koekoek is het jachtig zoeken naar een geschikt nest van een waardvogel* . Een nest waarin zij haar ei kwijt kan. Ze ziet een grote karekiet wegvliegen uit een bosje. Even later komt de karekiet terug en nestelt…

Als sportfanaat in hart en nieren zat ik vrijdagavond aan de buis gekluisterd voor de opening van de Olympische Winterspelen. Eigenlijk is heel de openingsceremonie te gek voor woorden, buiten proporties en echt ‘over the top’. Toch heb ik geboeid gekeken dit keer. Of het de hormonen zijn geweest of omdat ik het druk heb gehad de laatste week, geen idee, maar de passie van de Italianen zorgde bij mij voor emotionele momenten.
Daar ik een zwak heb voor snelle auto’s en de snelle jongens…

Eenzaam maar met een hart vol liefde voor de natuur loop ik langs het strand. Met mijn blote voeten in het koude water. Er is helemaal geen warmte te vinden in de woeste golven of in de trieste duinen. Toch heb ik het warm. Mijn wangen gloeien en mijn vingers tintelen. Mijn haren waaien wild omhoog, en uit mijn neus loopt water. Nee, mooi kun je mijn slordige uiterlijk niet noemen.
Ik hou van de natuur. En als je goed naar mij kijkt zie je dat ik niet ben versierd met glitter of glamour. Ik heb…

Soms is het moeilijk een column te beginnen.
Nu ook! Terwijl ik peins over een openingszin valt mijn oog op mijn favoriete opinieweekblad VIVA.. Voorpagina: ”Zin in een orgasme? Bij de G-plek rechtsaf”
Heel geestig natuurlijk zo’n bewegwijzering. Vraag me af of je er gereedschap bij nodig hebt of dat je het afkan met een afgeronde opleiding tot gynaecoloog.
Over gynaecoloog gesproken, mijn vriend Jansen, Wethouder en/of fractievoorzitter van een verder niet noemenswaardige politieke…

Gaat hij het haar vertellen;
Wat er is gebeurd;
Dat zijn maat omgekomen is;
Door de trein meegesleurd?…

Hij was bijzonder deze geneesheer-directeur.
Ik heb in mijn hele carrière,- werkzaam in de gezondheidszorg- nooit meer zo`n inspirerend mens ontmoet.
Dokter Ter Haar was de zekere factor in ons verpleeghuis, altijd recht door zee en op de hoogte van actuele gebeurtenissen. Ter Haar kende zijn personeel bij naam, zonder uitzondering en ook onze bewoners kende hij door en door. Ik kan hem beschrijven als een charmante oudere man met zilvergrijs haar. Hij droeg altijd combinatiepakken met een wit…

Hij doet het nog, de BOOM, lichtjes verslingerd aan ballen en bellen, in mijn huis staat ie nog steeds recht, overeind. Belazert de kluit niet, want hij vond zichzelf in wortels, fier draagt hij mijn versierselen. Ik zie hem liggen, aanbieding bij de bouwmarkt, tussen de blauwsparren en Nordmannen, ielig weggedoken met een te kort lontje, "die haalt 2006 niet meer" en mocht dus weg voor mijn euro 1,99, ik heb niet eerder zo'n dankbare kerstboom gehad.
Het is nu 12 februari en het is nog steeds…

We zijn buren, en toch heb ik het gevoel dat hij heel ver van mij afwoont. Slechts een wand scheidt onze woningen. Maar onze harten bereiken elkaar niet, daartussenin staat een hoge muur die niet gauw te doorbreken is.
Ik was al maanden verliefd en verzon allerlei smoezen om de man eens uit te nodigen.
“Je moet hem op de koffie vragen”, zei mijn vriendin eens tegen me. “Nee”, zei ik, “dat is typisch iets voor vrouwen”. “Je zegt gewoon dat jij je erg alleen voelt”, gaf mijn zusje…

Net voor de winter moest ik ze noodgedwongen aan banden leggen. Ze begonnen toen al op te spelen en ik vond dit helemaal niet kunnen. Ik wil best aannemen dat ze ongeduldig zijn, maar met rukwinden van 90 kilometer per uur en hevige plensbuien hadden ze niet het minste recht om toen al op het voorplan te treden!
Ze waren er niet blij om, de kriebels, en daar kan ik wel een beetje inkomen. Mijn uitleg dat alles op zijn tijd moet komen, slikten ze maar moeizaam. Hun weerwerk was dan ook fel. Door…

Wéér stort ik mij in het avontuur.
Naïef natuurlijk, maar je moet wat risico’s durven nemen. Ze zeggen wel eens dat ik té hard op zoek ben, dat ik het moet laten rusten, want ‘dan komt het vanzelf wel’.
Het enige waarin dat resulteert, is dat ik krampachtig níet op zoek ga, waardoor het niet-zoeken tot een manier van zoeken wordt verheven.
Wat dat betreft zou je me kunnen vergelijken met de zeevaarders van weleer. Niet wetende wat er komen gaat, maar toch ervan overtuigd zijn dat…

Niet donkergrijs, maar zwart.
Zwarter dan zwart. En rood. Niet rozerood, maar donkerrood. Paarsrood is zelfs beter.
Dit zijn Gothic kleuren.
Sommige aanhangers van sub Gothicgroepen of Metal zoals de Marilyn Manson freaks schminken het gelaat wit, omranden de oogleden zwart en stiften hun lippen idem dito. Vrouwen met mooie nagels lakken die… inderdaad… zwart. Anderen dragen een nauw aansluitend zwart korset of een lang gothic kleed. Mannelijke adepten lopen klingelend rond met kettingen…

“Straattuig direct de cel in”, kopt de krant.
Ben ik het helemaal mee eens.
Het zal eens tijd worden dat er krachtig wordt opgetreden tegen op straat folderende politieke randdebielen.
Ja toch? Nooit zie je ze, behalve wartaal uitrochelend in een inferieur microfoontje in de Tweede Kamer. Alleen als er verkiezingen op komst zijn begeeft het zootje zich onder het gepeupel op straat om hun politieke partij aan de man te brengen.…