Thomas was een jongetje van twaalf jaar en was arm want zijn vader de boer was gestorven en zijn moeder was maar een gewone schoonmaakster, maar met een zorgzaam hart. Thomas liep met de ziel onder de arm want hij wist niet wat hij met het leven aan moest vangen, maar toch was hij wel tevreden en fantaseerde er op los. Hij kwam een oud vrouwtje tegen die zielen kon genezen en zij gaf hem het advies om op de staart van een raaf zout te strooien, dan zou hij zijn lotsbestemming wel vinden en zou…

Toen zag ik in de verte twee fietsers die gelukkig vlot op mijn gezwaai en geroep reageerden. Met hun mobiele telefoon kon ik 112 bellen...of was het 221....dat is wat paniek met je doet. 'Waar bent u?' vroeg een vrouwenstem aan de andere kant.
-'In het Beatrixpark. Mijn hond ligt in de vijver en heeft het koud.'
-'Nee, in welke stàd!' Zei de vrouw licht geïrriteerd. 'Amsterdam', riep ik; terwijl de wanhoop steeg, toen ik zag dat mijn hond inmiddels een stuk lager in het water lag en nog…

'Ze is in de vijver' riep mijn zoon opeens vanuit de verte. 'Maak je geen grapje,' riep ik terug, want het was niet haar gewoonte om zonder het voorafgaand ceremonieel van vele aanmoedigingen het water in te springen en voor het ijs had ze nooit belangstelling getoond. En je weet maar nooit wat een twaalfjarige denkt dat leuk is.
Maar het was wel degelijk juist wat hij zei. Ik zal nooit weten hoe ze er gekomen is; ze moet haast wel op een of andere manier onder het ijs doorgegleden zijn naar…

Maar dertig seconden afwezigheid waren genoeg om een eind aan de tot dan toe gemoedelijk verlopende nieuwjaarsdag te maken.
Ik zat in het park met mijn zoon naar het water van de vijver te turen, op zoek naar late of vroege tekenen van leven. Die waren er niet. Het was te laat voor kikkervisjes en te vroeg voor kikkerdril, maar ik dacht dat er misschien toch iets leerzaams voor mijn twaalfjarige aan te ervaren viel.
Ik deed nog even of ik hem in het water gooide, zodat er in ieder geval iets…

Omdat ik met een schilderij ben begonnen waarop een slang is te vinden - die zich opricht naast een zwangere vrouw die met haar handen en voeten lijkt vast te zitten aan deze slang, hemel en de aarde - begon ik me af te vragen wat de slang wel betekent in de symboliek.
De tekening ontstond zo maar als een van de vele tekeningetjes die ik maak op mijn werk als ik aan de telefoon wacht op verbinding. De zwangere vrouw is een stukje van mijn realiteit doordat er in mijn omgeving zoveel mensen…

Vrij Nederland
Een quote is vaak
belangrijker dan
de waarheid

Beste Cor Jan van Zwol,
Een aardig “Gefeliciteerd Wendy, met je behaalde titel Columnist van het jaar” zou je niet hebben misstaan. Het zou zelfs leuk zijn geweest. Maar nee, in plaats daarvan trek je van leer in een aanvalscolumn met een hoog en-toch-ben-ik-beter-dan-jij gehalte. Jammer, dat je je als winnaar van het zilver zo laat kennen. Jammer dat je jezelf als verliezer bestempelt.
Nu ben ik van nature een aardig persoon, dus wil ik je column best serieus nemen en reageren op enkele…

Met mijn vriendin, die knetter is van paarden, heb ik het over paardrijden. Alles wat ik van die knollen weet is, dat het geen beesten zijn maar dieren en dat ze geen poten hebben maar benen. Dit in tegenstelling tot rioolspinnen die weer geen benen hebben maar poten. Konijnen ook trouwens. Komt omdat paarden edel schijnen te zijn. Maar ja, dat zijn rioolspinnen ook, mits ze maar in hun riolen blijven uiteraard.
Om mijn gebrek aan kennis wat op te vijzelen nodigt ze me uit voor een dagje op de…

Ik heb geen zin meer in het spelletje dat hier gespeeld wordt, ik zit ook niet dicht genoeg op het vuur, men reageert zo vaak zo zuur. Ik kan alleen maar verwijzen naar "Grafdicht", zegt alles over hoe ik deze site de laatste maand beleef. Ik stap een wijle terzijde, spijtig betuig ik mijn afwezigheid.

’t Enige wat je met dit huis kunt doen, is eraan wennen,’ zegt Lydia tegen haar vriendin Christien.
Ze hoort zelf hoe kribbig ze klinkt.
Goed, ’t huis zakt in elkaar van ellende, maar ‘t was niet duur en bovenal: snel te krijgen.
Dat laatste was verdomd belangrijk, belangrijk om zowel Harry, haar echtgenoot, als zijn nieuwste vriendin Mieke niet tegen hun naar seks stinkende lijven te lopen.…

Het volgende smsje komt binnen.
Daar zit ik dan, verward op de bank met liefdevolle smsjes van mijn sex soulmate. Op dit moment is hij in het buitenland bij zijn vriendin en ondanks dat ze elkaar al maanden niet hebben gezien smst hij mij toch. Vind je het niet erg dat je aan mij denkt terwijl je in het buitenland zit bij je vriendin? sms ik hem terug. Ik vraag mij af wat er door hem heen gaat en hoe hij nu over mij denkt. Smsjes zoals: ik denk dat ik ook van jou hou, en kom je zondag nog naar…

Een doodgewone dag was aangebroken in het Pijpenstelenhof.
De dagelijkse zonsverduistering scheen klaterend neer op de -met hangbejaarden- gevulde zandbak, terwijl de bewoonster van nummer 10 haar wasknijpers liet drogen in een natte gootsteen.
Om het uur liet ze haar neushoorns uit, die onder luid geblaf een geruisloos gemekker lieten horen.
Haar naaste buren waren hun gesmolten iglo aan het versieren met brandende fakkels en werden met een mattenklopper gadegeslagen door de blinde wijkagent,…

< NB: Alle gebeurtenissen, namen en dergelijke zijn © Mij >
< Het verhaal is nog niet helemaal af >
'Nilthri..' als een zacht briesje, een fluistering van de wind, kwam deze naam over de bloedrode lippen van het afgepeigerde magische schepsel.
Aan de rand van Li Oyris lag ze in foetushouding met haar gezicht naar het meer, als betoverd door het diepe blauwe water en wat zich daarin afspeelde. Vol bewondering keek ze hoe het kleine wezentje haar weg baande naar boven, naar het oppervlak, naar…

De overlevende kalkoenen kunnen weer eens opgelucht ademhalen.
Het risico dat ze nu nog, na de feestdagen, op het kapblok belanden, is aanmerkelijk kleiner geworden dan een weekje terug. Hun roep klinkt weer wat luider, de schuwheid ebt weg en ze kijken bij lange niet uit naar volgend jaar!
Hier thuis proberen we de overgebleven oesters netjes weer te sluiten. Een elastiekje eromheen, terug in het bakje en nu maar hopen dat invriezen geen kwaad kan. Ik kan er in elk geval geen meer zien, lust…

De jaarwisseling is dit jaar ‘betrekkelijk rustig’ verlopen, lees ik in de krant. De nieuwjaarsnachtschade is opgenomen en er zijn deze keer maar drie vuurwerkdoden gevallen. Eigenlijk is er maar sprake van één vuurwerkdode. Twee mannen zijn namelijk gestorven na een ruzie óver vuurwerk. De een hebben ze op een riek geprikt en de ander heeft van schrik het loodje gelegd. Beiden zijn ze voor het gemak maar op de hoop ‘vuurwerkdoden’ gegooid.
Máár drie doden. Ze vertellen het alsof…

Geloof het of niet maar ik heb weer eens problemen met de bank.
Een paar weken geleden wilde ik 50 Engelse Ponden wisselen en kreeg toen te horen dat ik die 2 dagen van tevoren moest bestellen. Mijn argument dat ik bij de bakker ook niet twee dagen van tevoren een brood hoef te bestellen, ging er bij de bank niet in. Sterker nog, ik werd bestraffend toegesproken.
‘Dat is ons beleid, meneer', en daar kon ik het mee doen.
Nu ben ik een redelijk flexibel persoon die zich aan alle…

Het begon allemaal lang geleden...
In 1938 ontwikkelde een Amerikaan.. genaamd James Blocker een mobiele veldtelefoon voor militair gebruik.
Het zou nog een tijd duren voordat dit stukje wonderbaarlijke techniek ook commercieel uitgebuit zou kunnen worden.
Maar dan toch. In 1982 werd het eerste particuliere mobiele telefoonnetwerk aangelegd.…

Gister geraakte ik met een stel dolle witte wieven in sneeuwgevecht.
Twentse Henny, Willy van het Reigersbosch, Lady LuffBluff van Den Haag.
Zij bekogelden mij staande in mijn deuropening. Terwijl ik boterzachte sneeuwbedoelingen had.
Willy had mij gemaild: ‘Jos kom je buitenspelen’. En zeg daar eens nee tegen.…

Wat zijn wij toch een heerlijk tolerant en flexibel landje
Dat viel mij op toen ik gisteravond onder Rotterdam c.s. doorliep.
Het was een ongezellige drukte die veroorzaakt werd door een duizend-tal reizigers, die gestrand waren vanwege de hevige sneeuwval. Ja, lieve mensen, voor wie het nog niet opgevallen was, wij konden gisteren getuige zijn van maar liefst 10 cm sneeuw.
De frustratie, het ongeloof en de verwardheid kwam mij keihard tegemoet toen ik de rode schuifdeuren passeerde. NS…

Ik sta bij de foto van mijn opa en steek een kaars aan.
Rillingen glijden over mijn rug en ik krijg kippenvel. Ziek van verdriet neem ik plaats op de bank in de kerk. Schuin tegen over mij staat zijn kist. Mijn ogen zijn er al de hele avond op gevestigd en het kwelt mij.
Zou opa, opa nog zijn? Ik spreek mijzelf een geruststellend woord toe en sta op. Langzaam loop ik richting de kist. Steeds dichterbij zie ik steeds meer van opa. Het puntje van zijn neus, zijn voorhoofd en al snel zijn hele…