Hoeveel stations krijgt een mens in zijn leven?
Eén?
Twee?
Veel?…

Heerlijk, het schaatsseizoen is weer begonnen. De komende drie maanden word ik bijna ieder weekend verwend met goedgevormde heren in strakke pakken, die zich zo snel mogelijk over het ijs bewegen. Vrijdagavond zet ik me op de bank en ik kom er niet meer af voor zondagmiddag halfvijf. Mijn moeder is nog van de generatie die, met het kladblok op schoot, alle rondetijden bijhoudt. Nu ben ik gek op schaatsen, maar zover ga ik niet.
De laatste tijd stoor ik mij echter aan enkele schaatsers. Sommigen…

Omdat mijn dochter van acht maar bleef zeuren gaf ik haar haar zin. Een lang weekend naar een huisje op de Veluwe. Van Landal GreenParks. Nou ben ik geen grote fan van de Veluwe omdat ik dat altijd associeer met bedenkelijke dominees, maar laat ik nu niet moeilijk doen.
Landal Greenparks dus. Wij hebben daar een huisje getroffen dat ergens achter in het “kamp” ligt. Bij de receptie krijgen wij een plattegrond mee. Volg de pijlen staat erop.
Huisje 4 tm 24 rechtdoor. Zouden ze hier geen…

Ik zit op bed en staar uit het raam. Het is donker buiten. Gedachtes over mijn moeder gaan door me heen. Waar zou ze zijn? Is er een plek waar geesten heen gaan? Ik leun naar achter en stoot m'n hoofd..verdomme...hard sla ik tegen de muur. Niet dat de muur er wat aan kan doen maar ik voel me zo ellendig. Ik ga liggen en mijn ogen beginnen te branden..ik kruip wat meer onder de dekens en pak al mijn knuffels die in handbereik liggen en duw ze tegen mij aan. ze beschermen mij, zo voel ik mij…

Niets heb ik meer te hopen, niets meer te bereiken, ik, Paul, ik, de ongelukkigste der schepselen.
Laat ik U mijn verhaal vertellen, ik zal U niet lang vervelen.
Kijk, mijn vader was wetenschapper en mijn moeder was er al niet minder erg aan toe.
Vanaf mijn prilste jeugd bekommerden zij zich hevig om mij, ja, voor mij werd een speciale kooi ingericht, waarin enkele speeltjes lagen, zoals het kunstgebit van mijn overgrootmoeder, de glazen ogen van mijn grootvader en een net gekleed oud lijk.…

Er was eens een klein jongentje dat Thomas heette. Hij woonde bij zijn vader, zijn moeder was al jong gestorven. Maar nu was ook zijn vader de molenaar nog ziek geworden. Zijn vader dacht “Wat moet er van mijn jongen worden als ik er straks niet meer ben? Hij zal honger lijden en eenzaam zijn, ik moet hulp vragen”. Hij bad de goede god om wijsheid. In zijn droom van die nacht verscheen een kraai en een prinsesje. De vader riep in de ochtend Thomas bij zich. Hij zei “Ik maak het niet lang…

Wat kunnen mensen toch ingewikkeld in elkaar zitten.
Ik heb een lieve vriendin hoor, maar ik vind dat ze zich wel eens laat beïnvloeden door anderen.
Ik had een leuke sinterklaasavond met haar en nog twee andere vrouwen.
Erg gezellig en ik bedacht me dat ik alle reden had om dankbaar te zijn dat ik gevraagd was.…

Alle kutdingen komen altijd in combinatie met elkaar. Het is nooit zo dat wanneer je relatie net naar de klote is, er tegen je gezegd wordt: ‘Och arme, je zult het er wel zwaar mee hebben, we kijken wel even of we wat kunnen regelen voor die tentamenweek van je…’
Nope, als het kut gaat, dan gaat het ook écht kut. Ze had ook wel kunnen weten dat het er een keer van zou komen, maar waarom moest die klootzak het nu nét vlak voor de tentamenweek uitmaken?
Diep zuchtend keek Lisette om zich…

In mijn Gemeente wordt er nogal eens links en rechts met het huisvuil gesmeten.
Ben je net gewend aan het ophalen op donderdag, wordt het weer veranderd in ophalen op maandag. En dan heb ik het alleen nog maar over groente-, fruit- en tuinafval. In van die grijze bakken.
Het overige vuil wordt dan weer op woensdag opgehaald. De zin van gescheiden vuilnis ontgaat mij volkomen. Wel eens in die bakken voor groenteafval gekeken? Ik wel.
Boven in de bak liggen keurig de sinaasappelschillen, de…

Het schijnt droevig gesteld te zijn met het respect in de trams.
Roken waar het niet mag, niet op staan voor de oudere medemens, stoelen bekladden of zwartrijden.
Niet dat ik het ooit heb gezien hoor, ik heb namelijk in heel mijn leven welgeteld drie keer in een tram gezeten. Het is dus maar van horen zeggen. Wat ik echter nog nooit heb horen zeggen, is dat er geweld wordt gebruikt door de trambestuurder en laat ik dat nou toevallig wel hebben gezien in een van mijn drie tramritjes.
Ik heb…

Over wie mijn beste vriend is kan ik, Lydia, kort zijn:
dat is de Inspecteur der Directe Belastingen!
Steeds als ik uitgeput ben van bijvoorbeeld het schrijven van verhaaltjes voor jullie en een heerlijk rustig weekeinde tegemoet wil gaan, schrijft hij mij een liefdesbrief, gestoken in een paarse envelop.
Zodat ik die vooral niet over het hoofd zal zien.…

Freek schoof omslachtig het kussen onder zijn zitvlak in een andere positie. Na ruim twee uur op het houten bankje zonder ruggensteun van de linker tribune werd hij al behoorlijk stijf in zijn ledematen. ,,Ons manneke is er weer niet’’, zei zijn vrouw Annie vlak bij zijn oor, terwijl het applaus van het talrijke publiek langzaam wegebde. Freek keek haar aan en knikte bevestigend. ,,Jammer’’, antwoordde hij kort. Ook verleden jaar was die jongen niet op komen dagen. ,,Misschien is-ie…

Even een bezem kopen. Een gewone straatbezem. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn, dus loop ik een winkel voor huishoudelijke artikelen binnen op zoek naar de afdeling bezems.
Ergens in een hoekje, tussen de bloempotten, zie ik een paar bezems staan. Ze zijn zelfs in de reclame: van Euro 3,79 nu voor 3,76. Drie centen goedkoper. Daar kun je mee thuis komen. Ik pak een bezem en sta vervolgens alleen met de stok in mijn handen. De stoffer ligt ernaast. Boven op de stoffer een gat waar je de stok…

Wekenlang in de lengte op één, werd ik gekraakt in de hoogte door Sinterklaas. Jawel! de Wolf in schaapskleren, die het voor de oplettenden onder ons, zelfs bracht tot het journaal. Bedankt! En dat terwijl de zoekenden in de rijmwoestijn met zevenduizenden tegelijk werden afgescheept met een fata morgana. Toegegeven, van de 'krakers' zal er ook hooguit één procentje een bedankje, in de vorm van een e-card, gestuurd hebben aan zijn fysiotherapeut.
Waarmee ik maar wil zeggen Fred: er zijn…

Zomaar scheurde de aarde open, zomaar op een dinsdagmorgen in mei. De stad baadde in een brutale voorjaarszon. De eerste ontluikende bloemen glimlachten voorzichtig naar het verse gras. Dan gerommel, het geluid van een uitéénscheurende aardkorst. Gebouwen zakten als kaartenhuizen ineen. Voertuigen, hoe groot ook, verdwenen in het niets. Autosnelwegen werden doormidden gekliefd door de wild bijtende tanden der aarde. Voetbalvelden veranderden in kraters. Bioscopen veranderden in…

Mensen blijven vreemde wezens. Diep in hun hart erkennen zij liefde en ook het verlangen in die liefde, zal nooit verloren gaan.
Toch blijft een mens maar dwalen in die donkere duisternis. Hij blijft op zoek naar de perfectie die ontbreekt.
Gegroet bent u die lief heeft en blind is degene die niet ziet, dat liefde iets speciaals is. Zij gaat perfectie voorbij.
Liefde blijft immers het intense verlangen, om het beste te geven aan de persoon die het betreft.…

Er staat een mevrouw voor het bankgebouw. Een mevrouw van een jaar of tachtig, schat ik. Een beetje kippig over haar brilletje glurend zoekt ze naar de geldautomaat. Die is er niet. Gister was hij er nog wel. Keurig opgehangen naast de ingang hing hij te wachten op zijn klanten. Een beetje radeloos nu kijkt ze om zich heen. Uiteindelijk blijft haar blik rusten op de plaats waar de geldtap altijd heeft gehangen.
Dan kijkt ze omhoog alsof ze zich afvraagt of de geldautomaat wellicht sinds kort…

Anton verdween in de binaire storm die woedde op mijn met xp ingerichte systeem. Na jaren van blauwe schermen, maar altijd weer terug, bleek xp zonder blauw alles in de war te gooien.
Bill, je wordt bedankt! Niet alleen mijn levenswerk, maar ook dat van vele generaties voor mij, verdwenen naar het walhalla van de bits. Wat mij op dat moment het meest verbaasde was het feit dat ik er helemaal niets aan kon veranderen. Het enige wat mij restte was te accepteren dat al het werk echt voor niets…

Dit is gewoon rampzalig. Nu nemen ze ons die twee dagen per maand ook nog af! Net die dagen dat wij er ‘moesten staan’, waar ik mij van mijn beste kant kon laten zien. We zijn ze gewoon kwijt.
Jammer, want ik trok er steeds goedgemutst heen. De praatjes met collega’s werden gesmaakt en de motivatie naar elkaar toe was steeds aanwezig. Dat het een verplichting was lieten wij nooit aan ons hart komen. Je leefde er naartoe. Zette je klok die dagen, zodat je het zeker niet zou missen.
Ik…

Stapelgek ben ik op hem. Als ik in zijn grijsblauwe ogen kijk, dan smelt ik als een ijsje in de zon. Alles is perfect aan hem. Zijn donkerblonde haren, zijn puntgave gezicht, zijn heerlijke zachte huid en zijn eeuwig stralende lach. Nooit hoor ik hem mopperen, zelfs niet als hij ziek is.
Vanaf het moment dat we elkaar zagen, kon het niet meer kapot. Het was liefde op het eerste gezicht en zodra zijn huid de mijne raakte, kreeg ik een intens gelukkig gevoel. Al na drie dagen woonden we samen en…