Net wil ik een hap nemen als mijn telefoon begint te krijsen. Door de schrikreactie valt het stukje pannenkoek van mijn vork. Met wat resten suiker erop dwarrelt het naar beneden waarna het met een klein plonsje in mijn glas bier belandt.
Geeft niet. Het is zo’n magnetronpannenkoek uit de supermarkt. Zo’n kant en klaargeval waar je na het consumeren ervan een fel licht gaat uitstralen door de grote hoeveelheden emulgatoren, goedgekeurde hulpstoffen en gemodificeerde conserveermiddelen die…

Weet u, ik heb zo langzamerhand mijn buik vol van een bepaalde schrijver op deze site. U vraagt zich af wie ik op de korrel heb ? Het is een nieuwkomer, net een half jaar aanwezig met het belachelijke pseudoniem Fred, volgens mij heet ie gewoon Frits Mulder. In het begin vermeldde hij nog zijn email-adres, maar ja, succes maakt afstandelijk. En wat schrijft die Fred/Frits nu eigenlijk ? Niet om over naar huis ! Vaak is er niets goed, de politiek is ziek, religies zijn des duivels, de Gooise…

Overal zie je ze voorbij komen, de mooie vrouwen. In tijdschriften, op reclameposters, maar vooral in de videoclips van tegenwoordig. Het liefste nog met zo weinig mogelijk om het lijf. Een streling voor het mannelijk oog natuurlijk, maar waarom wordt er toch zo weinig aandacht besteed aan wat het vrouwelijk oog wil, wat mijn oog wil? Heeft er al eens iemand bij stil gestaan, dat sommigen van ons vrouwen (ik weet zeker dat het er meer zijn dan ze toe willen geven) graag naar het mannelijk…

In elkaar verstrengeld en samen….een gevoel van top tot teen…verre van anders…anders als anders…puur zoals puur bedoeld moet zijn…gevoelens van intense verbondenheid… Energie…gebundeld op een plek…waar ik graag met jou vertoef…een plek enkel en alleen…bestemd voor ons…een plekje als een oase …alleen dan… werkelijk en waar…zwevend in onze waterbel…ontstaan uit de tranen van onze liefde…noem het tranen van geluk…noem het tranen van het levenswater….welke…

wat ik word, ik hou het kort;
mijn ster zal stijgen,
onaantastbaar aan de top
ik zie uit over jullie allen…

Cut! Cut!. Camera’s uit! ‘Oké Wendy, ik wil een traan zien op je linkerwang. Op je rechterwang zie ik wel iets glinsteren maar daar staat de camera niet op, oké? Die spot op links weetjewel.Betere belichting.’
‘Oké, Mikel, geef me even de tijd.Het lukt me gewoon niet. Er komen geen tranen ‘
‘Denk dan aan iets ernstigs, meid! Heeft er niet iemand in je familie een terminaal ziektetje of zo? Ja, persen maar.Ga door meid, ik zie nu iets komen.
Oké boys, camera’s lopen. Wendy, je…

Ik krijg een heel naar gevoel bij dit bericht van de redactie, net zoiets als dat geprivatiseer van politiek Den Haag. Ellenbogend naar boven, schoppend naar onder, hoeveel tweespalt wilt u uw achterban toespelen, tweespelen ? Heeft de elite zich geroerd in het kader van wat weet de proleet van de poeet, ik onthoud u van een trema, onverdiend. De vorige zin verdiende een vraagteken, gelijk het idee van splitsen in gedicht en proza. Wat ik wil zeggen is dit, op deze site kan alles en niets, een…

Er wordt gebeld.
Ik doe open. Er staat een meisje voor de deur, volledig in het zwart gekleed. Ze vraagt of ze even naar de wc mag. Ik zeg: "Ja natuurlijk, dat is goed." Ze gaat naar de wc. Ik loop terug naar de kamer. Hoor een hoop gerommel op de wc. Wil het eigenlijk niet horen. Ze komt de wc uit. Ik loop naar haar toe, vraag of ze misschien iets wil drinken, ze is tenslotte net naar de wc geweest.
Ik draai mij om, doe twee stappen en voel een keiharde klap op mijn hoofd. Ik draai mij om.…

Niemand komt aan mijn dinsdagavond. Geen bezoek, geen sportavond, geen telefoontjes. Dit is mijn avond. Om half 9 installeer ik me op de bank voor de tv. Ik schenk mezelf een wijntje in, pak iets lekkers uit de kast, zet mijn verstand op nul en maak me op voor een heerlijk ontspannen vrouwenavondje Net5.
Waarom moet er toch iedere week weer een drama van gemaakt worden als ik een avondje tv wil kijken? Iedere dinsdag probeert hij het weer. “Schat, het is voetbal op tv.” “Ja, dus? Dan ga…

Haar verwachtingen waren hoog
Dus vroeg zij hem ten dans
En ongewild ging hij mee
Zij danste op een regenboog…

De landmuis was jong en vastberaden. In het Noorden op het Platteland was geen toekomst. Er waren geen leuke vrouwtjes en er was geen werk. Hoewel hij erg van de natuur hield en er volop Kaas aanwezig was op de boerderij en hij er goede vrienden had ging hij op een dag naar het Zuiden, naar de grote Stad.
Bij aankomst belande hij in het café de Filistijnen en at er zijn buikje vol aan blauwe schimmelkaas. Er was een leuk Stadsmuisje die hij meteen versierde omdat hij er zo lollig en roze van…

’t Is weer eens zover: diep in de nacht, maar slapen is er niet bij. Griezelig stil is het buiten, alsof ik alleen op de wereld ben. O, proberen, dat doe ik.
Eerst wentel ik me naar links, daar waar het hart zit; dat schijnt tot voortreffelijke resultaten te leiden, heb ik weleens gelezen.
Vruchteloos.
Rechterzijde geprobeerd.…

Ze liggen er, als tastbaar bewijs van weer een dag zonder ruggengraat, samen met de alcoholische versnapering, glas is leeg, de nacht komt laat. Ik rook voor de zoveelste keer mijn laatste, bereik voor wat eens was de bodem van mijn glas, over blijft verbrand eigen as.
Compact Drum met Rizzla Rood, Kalmoes tot in den dood.

Ik wil je vertellen van een vrouw die ik ken.
Zolang ze zich kan herinneren leeft ze met de bitterzoete pijn van verlangen. Ze heeft haar hele leven al een verlangen naar Indonesië. Zo lang ze zich kan herinneren wil ze zich daar vestigen.
Dat verlangen uit ze door de kleding die ze draagt. De geuren die ze gebruikt. De inrichting van haar huis. Alles ademt het verlangen naar die andere cultuur. Bij alles wat ze doet, spreekt haar binding met dit verre oord. Ze heeft dat verlangen…

Om maar met de deur in huis te vallen: ik kom niet verder dan opruimen. Dat is ook wel nodig want mijn bureau verdwijnt steeds meer onder almaar groter wordende stapels papier. Oude kranten, uitgeknipte artikelen die ik wil bewaren, Vrij Nederland van drie maanden geleden, waar dat artikel in staat wat ik nog steeds moet lezen, de krant met het overlijdensbericht van Heer Bommel, belangrijke brieven van mijn werkgever die ik nog moet archiveren, oude Vegter Kronieken - dat is ons familieblad,…

26 jaar geleden
Een nieuwe woonomgeving en geen familie.
Wakker worden en niet weten wat je doen moet.
Niet alleen vandaag maar elke minuut, elk uur.…

We hangen hier al jaren rond. Universeler dan dit vind je niet in opiniepeilingen. We zíjn de statistiek, en het Planbureau zou door ons bedacht zijn als we eerder geboren waren. Wie we zijn zie je vanzelf. En anders voel je het wel. Je voelt jezelf terwijl je kijkt. Hoe we zitten. Met onze evenzo geïnspireerde als arrogante uitstraling. We kleden ons casual. Tenzij we letterlijk acte de présence moeten geven. Dan staan we op een hellend vlak en kunnen we nog zingen als Syrenen of Walkuren.…

Goedmiddag, u wilt gekortwiekt worden?
Gaat u zitten en neemt uzelf een kopje slootwater
Het kan nog duren, even wat langer dan kort
Ik zal dat varkentje wel wassen,…

Op het vlakke land, waar groeistuipend zaad spruit, kriebelend aan de onderbuik van slagschaduwbomen, fiets ik naast de late avondzon. Mijn gedachten dwalen af naar het buitentijdse van voor den beginne "toen" het krioelde van de non-fysieke wezens en ontelbare dimensies (en nog steeds).
Immer bestond de mens als bewust wezen, door dimensies reizend, teneinde deze te doorgronden totdat hij gevuld met zovele kennis in staat bleek zelf een dimensie te creëren. En zo ontdekte een of meerdere van…

Ik gun haar haar gedachtegoed, maar ik krijg zo langzamerhand het/de idee dat de redactie in god is gevloden, Trijntje mag zomaar 4 of 5 keer per dag, terwijl mij 2 keer is verboden (PER ETMAAL DUS). Maak een einde aan de (godsdienst) waanzin, waarin men denkt te moeten verkeren, ik wil niet genageld aan het kruis en ook geen hoofddoekje voor het bloeden.
Het is al laat, ik duik mijn bedje in, verken het zwarte gat, maar mijn hand steekt boven alles uit.