Tijdens mijn werk wierp ik nogal eens een blik op wijlen Bugs Bunny, ons konijn. Door het kroost tot Bugsy gedoopt bij de adoptie. En omdat deze afleiding soms een dankbare afwisseling was in het schrijversbestaan, heb ik een eervol stukje aan hem besteed.
We kregen hem van een Griekse kennis, ons aangesmeerd tegen sluitingstijd na een avondje stappen in ons stamcafé. Dat hij -het konijn wel te verstaan- van het mannelijk geslacht was, weten we van de Esther, een vriendin van mijn broer en…

Het 'plaatselijk weekblad', steevast bezorgd op woensdagmiddag, heeft meer invloed op ons gezinsleven dan u wellicht zal vermoeden. Voor mijzelf -doorgaans verstoken van enig tijdsbesef- heeft het elke week een uitwerking als was het vuurwerk met nieuwjaar; 'oh, alweer een jaar voorbij.' Zoniet voor vrouwlief en de hond.
De hond -dieren hebben een feilloos gevoel voor tijd -ligt al bij de tussendeur op de loer te wachten op het geklepper van de brievenbus. Het heeft niets met gezagsdrang te…

Mijn zoon heeft soms van die droge humor.
Op school noemde ze hem wel eens Mr. Bean, waar ik hem absoluut niet mee wilde vergelijken.
Zo wilde ik op een zondagmorgen uitslapen en dat scheen dus niet te kunnen die bewuste ochtend.
Er werd aan mijn slaapkamerdeur geklopt en mijn 13 jarige zoon deelde mij mede: “telefoon Mam”.…

Oost en west duiken in de schuilkelder. Hun vrede is een wankel bestand.
Ze dansen om hun gouden kalf. Het westen zweert bij woekerwinst, een fortuin dat slapend bloeit. De stem van het volk wordt in gekakel gesmoord.
Het oosten gelooft blind in die ene wind, een gespierde hand die alles effent, alles voor iedereen zolang de zweepslag van de tiran jou zint.
Tussen werkpaard en geldwolf gaapt de afgrond maar dan slaat de oproerkraaier de brug. Gisteren nog hadden ze een vijand gemeen, een…

Het sociale gedrag van mensen die met de trein reizen is best interessant.
Ten eerste is er het afbakenen van het territorium. Tassen worden pontificaal op de stoel naast de reiziger gezet, zodat er, alleen als iemand het persoonlijk vraagt, ruimte gemaakt wordt om samen op een tweezitsbankje van de NS verder te reizen. Negen van de tien reizigers lopen in eerste instantie nog even verder naar een tasloze stoel voordat hij of zij de eerdergenoemde taseigenaar vraagt om de zitting vrij te maken.…

Dan kom je op een site terecht op Internet en boek je impulsief een gidsenreis voor juli naar Ierland.
Meer omdat ik dan niet alleen zou moeten gaan.
Juli werd wel september, maar goed …ik ging.
Er konden maximaal 8 mensen mee.…

Ik wist me gewoon geen raad meer. Zal ik nu wel of niet gaan? Ik besloot er nog even over na te denken. Snel verstopte ik de brief in de kast onder mijn nachtjaponnen. Daar zou Yusuf niet gaan zoeken overtuigde ik mezelf.
Opeens rook ik een verdacht luchtje. Haastig rende ik naar de keuken. Verdorie, mompelde ik. De aardappelen zijn aangebrand. En..oh! Het vlees is helemaal zwart. In paniek verbrande ik ook nog mijn vingers. Ik slaakte een kreet van pijn. Mijn hand zag vuurrood. Eerst onder de…

Poezenkind is niet meer, ze heeft afstand genomen van haar verleden, parmantig werd ze volwassen. De katers vinden het niet erg, eindelijk kunnen ze een keertje ongestoord uitslapen, geen luis meer in de pels. Zij zoekt ook geen bescherming meer bij mij, helaas, het kleine, zachte, ronkende bolletje vindt nu dat ze niets opschiet op schoot. Daar staat tegenover dat mijn katers mij, tot vervelens toe, warmte willen schenken.
Poezenkind werd kleine poepie, slank en rank in miauwen een echte…

Wat moet ik ermee… mijn dromen. Mijn afschuwelijke dromen. Wat ervan te zeggen? Er zal wel niemand bestaan die dat ooit heeft meegemaakt, zo snel achter elkaar… eerst Moeder dood, daarna mijn innig geliefde…
Wat te doen?
Erover praten?
Met wie?…

Ik hoorde van een pastoor, die veel van dieren hield.
Hij had een klein katje van net een half jaar oud.
Op een dag was het beestje hoog in de boom geklommen en hij kon nier niet meer uit.
De pastoor probeerde van alles om het diertje eruit te halen.…

Goedemorgen jonge meneer. Obert het vandaag in deez’ appetijtelijke nazomer en heb je Joris Pennestip toevallig gezien?
Of zit-ie weer achter vrouwe Bubbeltjes in Blookerdroom aan? Ach ja het is niet normaal meer,allemaal stadse fratsen:
Men kent de frontières kennelijk en echtelijk niet meer
dat zwerft en schuimt lonkt en lummelt maar…

Op mijn blote voeten stap ik door de branding. Het water voelt lekker warm aan. Ik heb mijn broekspijpen opgerold zodat mijn broek niet nat wordt. De schemering begint al zachtjes om mij heen neer te strijken. Aan de horizon zakt de zon steeds verder en verder de zee in. Haar rode stralen verspreiden zich over de hemel en steken haar in brand. Stap voor stap loop ik door. Waarheen weet ik niet, waarom ik hier loop al even min. Met mijn schoenen in de hand ga ik door. Het zand onder mijn voeten…

Ik wandel door het pittoreske Heusden, een stadje met statige huizen en romantische straatjes.
Een schitterend haventje met ophaalbrug en wat heel speciaal is. Heusden is omringd door stervormige stadswallen en heeft enkele grootse stadspoorten
Het was een druilige avond en de straatlampen gaven door de regen een mistig licht. Ik kan u zeggen dat deze atmosfeer het dichtst bij mijn normale gemoed ligt. U denkt dan direct aan somberte en zo, maar dat is het absoluut niet.
Deze sfeer is er een…

Nealan haar moeder was erg lief en soms liep ze, met haar handjes stevig de rokken van haar moeder omklemt, door het huis.
Haar moeder en vader liepen de hele dag door en ze wilde niets missen van wat er allemaal te zien was.
Vaak waren er mensen die ze niet kon verstaan.
Er kwam wel geluid uit hun monden, maar echt iets zeggen deden ze niet.…

blunderend kapitaal, van armoe moet ik wel vanuit de onderkast, waar ik trouwens eindelijk uit ben gekomen, als geen ander ervaar ik de gearriveerden, geborneerd in eigengereidheid, overschreeuwend de nieuwkomer, men wil geen nieuwe dromer, slechts een gedicht waar alleman voor zwicht, maar wel angstig voor een woord, dat nog niet eerder werd gehoord, desinteresse.

Neen, het is geen schrijffout en ik zie nog steeds goed. Nou, ja goed; met bril dan. Mijn buurman van een paar huizen verderop ziet niets. ‘Stekeblind,’ zoals hij zelf placht te verwoorden. ‘Altijd al geweest.’
We zien elkaar -nou ja, ik hem en hij mij op zijn eigen wijze- ongeveer drie keer per dag bij het uitlaten van de honden. Keurig binnen het hondenuitlaatgebied zoals het in onze gemeente is voorgeschreven. En wat doe je dan? Je klets wat over alledaagse zaken, de politieke…

‘Heb je de dokter al gebeld,’ vroeg mijn partner vijftien jaar geleden.
‘Ik ben niet ziek,’ antwoordde ik cynisch, want ik wist echt wel wat ze bedoelde.
‘Maar je hebt het beloofd.’
‘Ik doe het ook.’…

- Ik doe niet moeilijk. Het kan geen kwaad te beseffen waar je geboren bent.
Ik moet altijd denken aan het mooie verhaal over Boeddha. Naar wereldse maatstaven hoefde hij zich nergens druk om te maken, maar toen hij buiten de paleismuren kwam, schrok hij van al het leed dat er bestond buiten zijn weten om. Hij heeft toen het heft in eigen handen genomen en heeft alles gedaan om antwoorden te vinden.
Hij kwam onder andere tot het volgende: “Het machtigste gebed is geduld.”
Hij is volgens mij…

De haven ligt er verdacht stil bij.
Mijlen onder de deinende spiegel schokt de aarde van schrik.
De golf is onstuitbaar verwekt, een breuklijn snijdt het middelpunt.
Suist er een ster door de dampkring?…

Ik mag nu niet doodgaan, want ik wil de rest van m'n leven van je houden. Mocht m'n hart kunnen spreken, het zou jouw naam spellen.
Ik wil je nu zien, zo meteen, straks, binnenkort, vanavond, op zekere dag,altijd.
Ik prijs mezelf gelukkig dat ik je lichaam ken, uit m'n hoofd en op alle andere manieren. Als ik je stem hoor,wordt iedere muziek naar de achtergrond verdreven. Als je wil, mag je me naar het eind van de wereld sturen, via een omweg, en ik zal me haasten om terug te zijn en om je…