Vanavond zag ik op de toverlantaarn in het programma Shownieuws Hans van der Togt, de bijna in vergetelheid geraakte en jaren geleden zeer populaire presentator van het Rad van Fortuin. Hij woont nu alleen met zijn twee honden op een woonboot. Zijn vriend met wie hij 23 jaar had samengewoond is zes jaar geleden aan aids overleden en één van de honden heeft blaaskanker. Hans zelf verklaarde, dat men hem wel een alcoholist zou kunnen noemen, want hij drinkt nogal wat meer dan drie glazen wijn…

‘Sorry mijnheer, heb je echt niets kleiner? Biljetten van honderd euro mogen wij niet langer aanvaarden. Ze zijn onbetrouwbaar geworden!’
‘Ja maar, stamel ik nog. Ik kreeg dit briefje net in het Postkantoor als Pensioengeld uitbetaald! Die zijn toch wel te vertrouwen!’
Er is geen lievemoederen aan. Ik ben genoodzaakt mijn portefeuille te doorsnuffelen op zoek naar een briefje van twintig. Nu hopen dat ze ook dit niet weigeren. Kleinere coupures heb ik momenteel niet op zak!…

Schuin tegenover het ziekenhuis waar ik werkte, bevond zich mijn toevluchtsoord, studentencafé “Jean l’Hiver”. Aan ’t eind van iedere werkdag schoof ik er binnen om mijn opgezwollen voeten rust te gunnen en een koel glas wijn te drinken.
Ik zat altijd wat achteraf aan een grote, ronde tafel, heerlijk helemaal voor mij alleen; bomvol was ’t er nooit rond klokke vijf, de avonddrukte moest nog beginnen.
Enkel op vrijdagmiddag moest ik mijn tafel delen met vier anderen, strijk-en-zet…

Tussen mij en mijn jongste broer, totdat ik sterf, bevinden zich de jaren, maanden en dagen zich in het getal 11. Dagen, uren en minuten heb ik nog niet gemeten, misschien dat ik u daar later over laat weten. Poezenkind is weer zo geil als boter, mijn ex is te aanwezig en mijn jongste dochter Idolt rond, een derde versie komt eraan en zij mag meedoen. Mijn zoon is voorlopig niet meer jarig, dat was eergisteren, ik zou zijn vriendin willen stelen. Mijn beste vriendin staat op het punt een tweede…

Ik zie hem al aankomen. Truitje half aan. Eén schoen nog in zijn hand. Nog even een reflex: links, rechts en dan bonkt hij met zijn vuistjes op het raam. Ademloos.
"Mag ik.....mag ik bij je spelen? Tot half zes?"
Hij wacht mijn antwoord niet af, heeft al gezien dat het goed is. Smijt nu beide schoenen in de hal.
"Geox, gaatjes in de zolen!". Meneer is al vijf.…

O, wat verveelde ik me die avond. Het huis had ik voor me alleen, ik liep er doelloos in rond, veegde hier en daar eens over een vensterbank. Smoezelig. Als ik ’t niet dacht. Ik liet de smeerboel voor wat ie was, spoelde m’n handen en kroop achter m’n computer.
Goegelen maar weer; allerlei woordjes intikken in Google, toch wel lollig, je weet nooit waar je terecht komt.
Kijk hier nou eens, wat ’n leuk diggie:
Heute back ich, morgen brau ich,…

Muziek is er soms al als je wakker wordt.
Je droomde van een platenvoordrachtsavond die uitdraaide op je eigen DJ-set, alleen omdat je een verzoeknummer indiende bij de bureaucratisch geklede loopslaaf van de organisatie. Gebrekkig aan eigen invulling dacht hij na over de titel die je hem voor had gelegd. Jouw speciale plaat kende hij duidelijk niet. Hij twijfelde, en nam je mee naar het mainframe. Drukte daar op vele knoppen. Wanhopig keek hij om zich heen, wachtend op hulp van hogerop.…

Hieronder een aantal fragmenten uit gedichten waarin een dierenbenaming ontbreekt.
Ik geef hieronder de namen, op de plaatsen waar ze ontbreken, staan getallen.
Onderaan vindt u de oplossing.
Bron: Hans Warren – Spiegel van de Moderne Poëzie, Meulenhoff 1992. Bij elk fragment staat het gedicht vermeld waar het uitkomt, de dichter en het bladzijdenummer in Warren’s Spiegel. Een niet genoeg te prijzen bundel! Genieten mensen, in die Spiegel van Warren.…

Je zou toch geboren zijn met een bijzonder talent.
Vanuit de luier roept een bijdehante tante om een tennisracket. Bij het zien van een viool door een vijfjarige, herkent het honderduit pratende kind al het grootste deel van zijn leven. Mozart was op zijn elfde al hofconcertmeester en kreeg in die functie opdrachten tot componeren. Zijn hele leven stond in het teken van muziek.
Uitzonderlijk getalenteerde sporters stonden met de paplepel in de hand hun centrale bezigheid van de komende 25 tot…

,,Pa, kom je?’’… riep mijn dochter, die toen 15 jaar oud was. Haar stem scheen het vanuit een andere dimensie te komen. ,,Nog even, meissie’’ antwoordde ik bijna monotoon en bleef naar het kristalheldere smeltwater van de beek staren. Ik voelde me loom, leeg van binnen en enorm teleurgesteld. Dat ik tevens op hetzelfde moment een nerveuze opwinding voelde was ronduit paradoxaal. Naar dít moment (juli 1976) had ik immers gedurende de afgelopen 31 jaar toegeleefd.
Begin maart het jaar…

Een voorzichtige dokter boog zich over de schaafwonde aan mijn kuit. Hij bevool een ontsmettende zalf aan, een vingerpunt was genoeg. ‘Dat wordt een stinkende wonde’ dacht ik.
Ik was uit het zadel gelicht door een Mercedes die zijn voorrang nam, waarna ik over zijn motorkap tuimelde.
Mijn elleboog had een ster in de voorruit nagelaten, als een rebels spoor. Een golf van haat brak in mijn jeukende vuist.
Maar ik bedwong de vuist uit gewoonte of uit medelijden.…

Het geronk van een zware motor zwelt aan. Lijn 3! Ik stap op.
Hij wiegt in de rechte bochten van de binnenstad. De bus zit eivol.
Op de brede achterbank zit een vrouw met een peuter op haar schoot.
Het is te zwoel om dicht opeen te zitten. Het dun, katoenen hemd kleeft aan mijn rug. Ik ruik het okselzweet van de man die zich vastklemt aan een paal.…

Is dit het?
Heb ik hiervoor gezocht of ben ik verdwaald geraakt?
Ik zie dat het licht uit is. Dat waar ik gevochten voor heb, de strijd opgeblazen is. Als een zinkend schip of als een gewond hert.
Het is over, maar ik ben er nog niet achter. Verdriet, maar nuchter. Ik zie mezelf als een verlaten kind in de ondergane wereld. Pijn in m’n navel, ze hebben te hard getrokken aan de navelstreng.…

DEEL 1 OPKOMST
Thomas was dertig jaar oud en was keuterboertje. Zijn trekker was een Fordson Dexta trekker, blauw met oranje wielen. Het was maar een klein trekkertje met vijftig pk, maar hij deed erg zijn best, net als Thomas zelf. Altijd stond hij trouw klaar om zijn dagelijkse werk te doen. Hij startte na het voorgloeien altijd goed en liep mooi stationair en had nog niet teveel rookuitstoot. Thomas onderhield zijn trekker zelf en gooide er genoeg rode diesel en olie bij en liet hem soms…

Op de uitgestrekte savanne van wild Afrika leeft Thomas de Zebra. Hij is nog jong en wil graag een vrouwtje veroveren. Hij gaat een beetje buiten de kudde lopen en eet op een dag teveel van de jeneverbessenstruik. Hij wordt er helemaal wild van in de kop en rent aan een stuk door. Hij probeert wat te eten maar dat is een brandnetel. Nu heeft hij ook nog een blaar op de tong. Hij schaamt zich rot en gaat uit nood naar de Toverheks in het buitenste woestijngebied. Die geeft hem korreltjes om…

Het ezeltje Bileam zwierf door het ruige gebergte. Hij had een zware last van takken op zijn rug. Hij was verdwaald en miste zijn oude vrouwtje dat voor hem zorgde. Bij haar stond hij altijd onder een afdakje tegen de regen, waar hij niet tegen kon. Maar tijdens de lange rit in de storm was hij haar kwijtgeraakt. Nu liep hij al een half jaar door het eindeloze gebergte en at wat hij tegenkwam en was daardoor mager geworden.
Het was nu zomer en warm, de zon scheen op zijn velletje en hij had een…

Spelletjes, de kast thuis staat er vol mee. Ik kan mezelf wel betitelen als spelletjesliefhebber. Al moet ik dat nuanceren want in alle eerlijkheid dien ik te zeggen dat ik vooral een liefhebber ben van het winnen van spelletjes. Een spel dat ik maar niet kan winnen belandt bij mij geruisloos onder een flinke laag stof.
Een spel is geslaagd als je er een haat/liefde-verhouding mee aan kunt gaan. Neem nu bijvoorbeeld Mens-erger-je-niet, een prachtig voorbeeld van een spel dat ik vroeger intens…

Als aanstaande vader heb ik het opvoedprogramma ‘Schatjes’ ontdekt. Omdat ik mijn eerste opvoedkundige stappen nog moet nemen, zuig ik elke druppel informatie als een droge spons in me op. Na de eerste uitzending kwam een lichte verontrusting naar boven drijven. Zou ik ooit wel in staat zijn om alle opvoedkundige hobbels te nemen of zou ik uiteindelijk ook in een programma als ‘Schatjes’ eindigen? Een aantal uitzendingen later weet ik hoe het zit.
Als op vrijdagavond het Tv-programma…

Ze genoot van de warme zon op haar bloot vel. De wind blies verkoelend over de massa heen. De druppels uit de mensenzee rondom haar bewogen zich kriskras door elkaar of bleven stilstaan zonder aanwijsbare reden. Kleurtinten veranderden naarmate er meer mensen uit de zijstraatjes en de steegjes de Ramblas op kwamen.
Geroezemoes, gelach, applaus… De klanken zwollen en liepen in elkaar over. Een gezellige drukte had zich van haar en de omgeving meester gemaakt.
Zij en haar reisgenote lieten…

Evolutie kenmerkt zich niet door óntwikkeling (vereenvoudiging van wat ingewikkeld was), maar juist door ínwikkeling (het voortdurend complexer worden van wat relatief eenvoudig begonnen is). De natuur neigt ertoe gehelen te vormen die meer zijn dan de som van hun samenstellende delen. Anders gezegd: de evolutie heeft een duidelijke richting: van gescheidenheid naar vereniging. Er vormen zich systemen en systemen ván systemen ("systeem" betekent immers samenstel en in het bijzonder:…