Ze stonden in de etalage in de Theresiastraat en glimlachten naar me.
Zwart met een adelaar. Nog voordat ik het goed en wel besefte, zaten ze aan mijn voeten en was ik een godsvermogen lichter.
Carrie Bradshaw zei al eerder: “dat niets beter was dan een paar nieuwe schoenen”.
Nu weet ik niet of ik het daar 100% mee eens ben, aangezien seks, goddelijk eten en slapen, meedingen naar de eerste plaats. Wat ik echter wel zeker weet dat nieuwe schoenen voor instant geluk zorgen, zeker als het…

In de categorie als je goede voornemens hebt, kan je er net zo goed voor Oud en Nieuw aan beginnen, stond ik 29 december gewapend met flessen wortelsap (!!) op mijn werk.
Ik was opgestaan met jûs en kruidenthee en wat voelde ik mij gezond.
Na 2 uur achter de computer begon de ellende: ik wilde koffie. Mijn ogen dwaalden af en ik zat als een dolle te gapen. Ik schonk mijzelf nog een kopje groene thee in, schakelde over op enkele verfrissende RSI-oefeningen en begon met hernieuwde moed met mijn…

Mateloos groot was mijn ergernis die ik door de jaren had opgebouwd omdat allerlei kleine ongemakjes in huis zich maar bleven opstapelen. Tegen de tijd dat het manlief behaagde om één enkel klusje aan te pakken was de waslijst probleempjes gewoonlijk al weer enkele lijntjes aangegroeid. Dat schoot dus niet echt op en bijna dagelijks wist ik daarover wel wat te zeuren als mijn ventje thuis kwam. Ik weet het, dat was niet mooi van mij, want eigenlijk werkte hij best hard en deed massa’s…

Ik stond met een injectiespuit in mijn rechterhand. Een eenzame traan gleed langs mijn wang. Dit moest de oplossing zijn. Ja, wel een erg laffe oplossing. Dat hoeft niemand mij te vertellen. Maar mijn verdriet is veel te groot. Hij had iets in mij los gemaakt. Een vreselijke pijn. Mijn gedachten dwalen terug naar ons laatste gesprek...
...Bas keek mij aan. Recht in mijn ogen. Ik keek gauw een andere kant op. Ik hoefde die blik vol medelijden niet te zien. Want dat was het, ik weet het zeker.…

De stempel op hun voorhoofd, doet me denken aan een ster op een lange zwarte Joodse jas op bladzijde 149 van mijn mavo geschiedenis boek. Een wijze man zei ooit:
‘De geschiedenis herhaalt zich constant’. En de gehaakte kruizen op dit kerkhof bewijzen zijn gelijk. Als je mensen in cijfers veranderd word oordelen, ontkennen en uitvagen makkelijker. Niemand kijkt op een 0 meer of minder.
Het Afghaanse meisje, 16 nu, praat beter Nederlands dan de domme dorpelingen die haar weghonen uit HUN…

Ze werd wakker van het vrolijke gekwetter van haar klokradio. 10 na zes. De soesknop deed zijn dienst. Bij iedere daarop volgende tien minuten vond haar vinger moeiteloos de lange balk die zorgde dat het geluid, dat duidelijk de dag aankondigde, terug verstomde. Voor een volgende tien minuten.
Tot de knalrode cijfers van de wekker haar toeriepen dat het nu of nooit was. Ze gleed uit de warme cocon, zocht op de tast naar het knopje van het grote licht en slofte naar het eerste raam. Het…

Je hebt de hele dag al vernietigende kritieken te slikken gekregen op een stukje tekst, waarvan jij dacht, dat het best wel knap in elkaar zat. Je allerlaatste gedicht werd amper bekeken, de grond ingeboord en daar heb je het dan. De twijfel slaat toe.
‘Schrijf ik dan zo slecht, is het allemaal nog wel de moeite waard, voor wie of wat zou ik er nog aan beginnen, laat staan, verder doen?’
Het maakt je zo woedend dat je denkt: ‘ik zal ze eens wat laten zien, ze gaan nog raar opkijken.’…

Vanochtend, nog groggy van een zware nacht, zette ik mijzelf een kop thee in de hoop snel te verhelderen. Ik doe dat met een zeefje gevuld met droge blaadjes, dat ik boven in het theeglas hang. Daar laat ik dan het hete water uit de waterkoker doorheen stromen totdat het zeefje zelf in de steeds sterker wordende thee hangt. Dan haal ik het weg, voeg een wolkje melk toe, en doop tenslotte een lepeltje honing in deze lichtbruine verkwikkingsdrank.
Terwijl dit allemaal vrij automatisch gebeurde,…

’t Was nog vroeg op deze zomeravond, uurtje of zeven, toen ik een telefoontje kreeg van mijn geesteskind Mar. Een hele meid inmiddels, pittig ook – ze viel gelijk met de deur in huis: of zij en haar vriend Bert morgenochtend bij mij konden komen koffiedrinken?
‘Dat komt me niet best uit, Mar, de zaterdagochtenden besteed ik altijd aan mijn cursus Leren Schrijven…’
‘Laat-ie fijn zijn! Tot morgen rond half elf.’ Pats. Hoorn op de haak.
Ik glimlachte mijns ondanks; later wil ze…

Mijn ideale dag ziet er als volgt uit, natuurlijk komt die nooit, maar toch heb ik alles al een keer gedaan maar dan niet achter elkaar natuurlijk.
Ik heb hoge eisen zegt men, maar dat valt mee, het zal alleen niet meer gebeuren en daarom droom ik. Beter een dag te leven als een leeuw dan honderd jaar als een lam zei iemand maar dat valt mee, mijn genoegens zijn eenvoudig en ik weet beter wat ik niet wil dan wel, hier gaan we dan.
Het begin van de dag is uitslapen met een mooie droom over 'uit…

Ik ben niet alleen een tuinmaniak, ik ben vooral een onhygiënisch mens in mijn tuin. Zo beweert mijn dochter.
Ik ben het toppunt van besmettelijkheid, zodra ik mijn vuile jeans en besmeurde trui aantrek om te klussen in de tuin.
Sinds dochter stage loopt in een ziekenhuis staat hygiëne centraal in haar leven.
“Je zou eens moeten weten met hoeveel bacteriën onze handen in aanraking komen. Een microbenbom aan beide armen hebben we… ” Zo verlopen tegenwoordig de tafelgesprekken.…

Waarom zijn Israël en de Palestijnen bijna tien jaar na de laffe, gruwelijke moord op Yitzhak Rabin nog nauwelijks een stap verder in de onderhandelingen voor een vrij Palestina? Jij en ik weten het: niet willen toegeven aan de waarheid die als een grauwe sluier, gehuld in kolommen rook, aan duidelijkheid niets te wensen overlaat.
Geheel tegen zijn gewoonte in om niet in het openbaar op te treden, zong Yitzhak Rabin tijdens een grote vredesdemonstratie in Tel Aviv het Lied van de Vrede. Later…

Waar moet het heen met een samenleving waarin mensen die gebruk maken van hun recht op vrijheid van meningsuiting gestraft worden met de dood door iemand die het recht in eigen handen neemt.
Vrijheid van meningsuiting is een van de draagstenen, een van de pijlers waarop onze democratie rust, en als die pijler weg is is er geen fundament meer voor een goede samenleving.
De tijden staan op het punt fundamenteel te gaan veranderen, het extremisme gaat ons beperken in onze vrijheid want zodra we…

Regen, regen, regen.
Het weder is nog steeds het meest besproken onderwerp.
Waarom?
In onze verkantoorde en geairconditioneerde samenleving wordt het klimaat met kunst en vliegwerk robottisch gecontroleerd. Geen yup die tegen zijn collega zegt: lekker klimaatje hier binnen vandaag, Van Driel.…

Viagra, hoe komen zij er toch op? Ik weet dat ze met dit product, sommige zaken, recht weten te zetten. De bewering dat het renners sneller laat fietsen, is totaal nieuw en zo ongeloofwaardig dat het lachwekkend overkomt.
In mijn ogen, zit je als renner niet echt makkelijk op je zadel als je dat geslikt hebt. Of vergis ik mij?
Het lijkt toch één grote klucht als je zulke zaken allemaal verneemt. Geef ze eerst wat Methadon, stop ze daarna vol Viagra. Met andere woorden, eerst een dutje,…

Voorheen trok ik een lade in de keuken open en dan zag ik allerlei schoonmaakartikelen voor in de keuken: vaatdoekjes, schone theedoeken en schuursponsjes. Dankzij een vooraanstaand Amerikaans onderzoek zie ik de inhoud van die lade nu heel anders. Ik zie nog altijd vaatdoekjes en theedoeken liggen, maar dan valt mijn oog al snel op een stapeltje homo’s verpakt in plastic. SpongeBob Squarepants, de gele tekenfilmspons, is volgens boze Amerikaanse tongen homoseksueel. Kom eens uit de kast…

Ik voel mij overbodig. Mijn hele leven overbodig. Te veel. Op de verkeerde plaats te lang. Overbodig en nutteloos. Onnodig. Niemand heeft mij nodig om zijn weg te vinden. Niemand heeft mijn hand nodig om vast te houden. Ik kan niet toestaan dat iemand mijn hand vasthoudt. Ik verdraag geen aanbidding. Kon ik maar. Kon ik maar... opstijgen en wegvliegen.
Vroeger hing ik aan mijn vleugeltjes in de klas, nu steken ze uit, alsof ik ieder moment op kan stijgen en wegvliegen. Ik wil wegvliegen naar…

laatst zijn we er achter gekomen dat mijn moeder een ongeneselijke ziekte heeft.
door die ziekte is het niet duidelijk hoe lang zij nog leeft.
ze moet allerlei kuren doorstaan.
en van ziekenhuis naar ziekenhuis gaan.…

In het kleine zeer warme vergaderzaaltje had de schouwburgintendant zijn peloton medewerkers verzameld voor een laatste briefing. De controle van de kledij van de zaal- en de vestiairewachters was niet van de poes en de make-up mocht hier en daar wat worden aangepast vond men: het teveel eraf en dààr waar er te weinig aankleefde "sofort retoucheren". Ook de Wc-madame voor de mannenkant kreeg de ultieme richtlijnen mee: desnoods met de glimlach vingerwijzen naar het koele witte bord. Het…

Dat zult u niet geloven.
Wat niet?
Dat ik, gewoon Jan geheten, een weerwolf ben.
Ik vertelde dat aan mijn vriendin.…