Bij mooi weer zijn wij getuige van het volgende tafereel.
Een oude man slaat met een stok op de rand van zijn balkon en roept: ˜Vooruit, wegwezen, verdomme!" De stok steekt als een dubbelloops geweer boven het balkon uit. De duiven vliegen op en strijken stoïcijns anderhalve meter hoger neer. De laatste duif wordt in zijn eigen taal aangesproken. ˜Roekoe, ja!" zegt hij meppend. Dat werkt op onze lachspieren. Het meest komische is dat dit zich enige minuten later herhaalt. Het schelden, het…

"Heeft bidden zin?" Het is vele jaren geleden, dat ik me dit begon af te vragen. Gebedsverhoring zou logischerwijze betekenen, dat daardoor iets zou veranderen in de natuurlijke gang van zaken. Immers, als datgene waarom gebeden werd, tóch gebeurd zou zijn, dan was het niet nodig geweest erom te bidden. Maar als een gebed iets zou veranderen in de natuurlijke, wetmatige gang van zaken, dan zou dat een wonder zijn. Maar kán er een wonder gebeuren? vroeg ik me af.
Laat ik eerst definiëren wat…

Gelezen: "Premier Balkenende hoopt ,,eind deze maand weer mee te draaien.''. Dat zei hij vrijdag bij het verlaten van het ziekenhuis in zijn woonplaats Capelle aan den IJssel. Na een operatie aan zijn rechtervoet moet de minister-president revalideren".
Vreemd ... een ieder ander die werkend op z'n krent zit "mag" gewoon komen werken. Want, zo stelt men "terecht", zittend gebruik je je voet niet."
Zou de heer Balkenende nu misschien anders denken over de bezuinigingen in met name de…

De wekker krijste hem uit een woelige sluimer.
Het vervloekte ding stond in een andere hoek van de kamer.
Het was een berekende zet. Het dwong hem om snel op te veren,
en half kreunend, zwalpend, het ding te laten zwijgen.…

“Hoe was het vandaag op je stage?”
“Mwa, gewoon.” Mijn dochter keek niet op van haar bord.
“Kun je wat duidelijker zijn? Wat bedoel je met gewoon?”
Zuchtend als een leeg lopend ballon legde ze haar vork neer. “Nou, gewoon, het werk is vet saai. Het enige dat ik moet doen is kleding terughangen uit de paskamer.”…

Geloofsopvattingen komen voort uit het denken van mensen over hun oorsprong en bestemming en over de zin van hun bestaan. Achter de zintuiglijk waarneembare schepping werd een niet zintuiglijk waarneembare schepper geprojecteerd. Meningsverschillen ontstonden bij de invulling van het begrip Schepper, God. Wat moest men zich daarbij voorstellen? Iemand? Iets? Mannelijk? Vrouwelijk? Stoffelijk? Geestelijk? Concreet? Abstract? Eeuwig? Almachtig? Alwetend? Alomtegenwoordig? Afstandelijk? Betrokken?…

Net op tijd, nog voordat de telefoon zou overschakelen naar voicemail, grits ik de hoorn van de haak.
"Met Esmé..."
"Met Julliette, van uitzendbureau Unique. We hebben uw sollicitatie op de functie van Intercedente in goede orde ontvangen. Nu heb ik echter nog een aantal vragen..."
Dat gebeurt vaker. In mijn eenzame strijd tegen intercedentes, gewapend met diploma's en bul, loop ik met regelmaat op tegen vragen omtrent mijn c.v. en de daarin gemelde werkervaring. Zucht.…

Ze bouwen daar schepen...
In het blauwe landschap gezeten: elf apostelen. De twaalfde ligt met zijn gezicht dood in de vermicellisoep. De dreigende lucht boven hen in Bijbels, en wanneer het onweert spreekt Golgotha.
De apostelen koesteren zich in het schrale najaarslicht dat sporadisch door de wolken heen dringt. De oostenwind bijt in hun lange haren. Ze hebben jeuk want kleine blauwe torretjes en vermetele blauwe teken kruipen rond achter hun oren.
De apostelen spreken geen van allen. Ze…

"Scene 4 - Verlaten schoolgebouw, smorende zomernamiddag": het verlaten schoolgebouw met de planken voor de ramen op de begane grond en de ingegooide ramen erboven en het agressieve onkruid dat alles overwoekert. Sla in je op: een tochtig, braakliggende ruine, een skelet van steen en as en afbrokkelend cement. Klimop meandert als een web van spataderen over de muren.
Binnenin huilt de wind. Verdieping na verdieping, hal na hal, voorbij de opengebroken sportzaal, de bibliotheek met haar…

Regen. Een eindeloze fascistische mars van waterdruppels. Regen in mijn gezicht. Regen in mijn kleren. Regen diep in mijn schoenen.
Het was ver na middernacht en ik stond op het punt om een leven te nemen. Mijn leven. Ik zou het in mijn handen nemen en schenken aan de rivier beneden me.
De brug waarop ik stond was een naamloze brug. Te klein, te nietig, te ver afgelegen om bij naam genoemd te worden.
Ik gaf hem een naam, zomaar een, vluchtig, als de kus van een hoer: "Waanzin".…

Beste Hildebrand!
Ik verneem met een zeker genoegen, dat er van tijd tot tijd iets van u gedrukt wordt; met een zeker genoegen, zeg ik; want wij hebben nog samen school gegaan. Ik heb toen altijd wel gedacht dat er wat in u zat, maar ik wist niet of er ooit wat uit u komen zou. Mijn vader zegt evenwel dat hij dat altijd voorspeld heeft, ofschoon ik er mij niets van herinner, maar wel weet ik dat ik driemaal een hekel aan u gehad heb, omdat mijn vader u tot een voorbeeld van goed oppassen nam,…

Daar zat ze dan, ons Tante Jans.
Haar gezicht leek het meest op een stralend zonnetje met twee ogen als twinkelende sterretjes. Klein en breekbaar leek ze.
Vijftig jaar zat ze nu in het klooster. Alhoewel er van zitten niet veel sprake was geweest. Het grootste gedeelte van haar leven bracht ze door in Nieuw Guinea tussen de Papoea's. Oh ja, natuurlijk had ze het er moeilijk mee toen ze vertrekken moest. Toen ik haar door over sprak kon ze die bewuste dag nog tot in detail aan me vertellen. Hoe…

Het was een zonnige dag, niet de warm, niet te koud, en de reiziger liep over een laan die aan weerszijden met platanen afgezoomd was. De zon speelde een duizelingwekkend lichtspel met de grote bladeren van de vele bomen. Aan het einde van de laan zag hij drie wijzen staan rond iets dat op een wit beeld leek. Hij ging er naartoe en groette de drie wijzen. Toen keek hij naar het beeld. Het was een grote, perfekt uitgehouwen en bewerkte witte roos, uit marmer. Bewonderend bleef hij staan en vroeg…

Met verbazing heb ik maandagavond naar het programma van de KRO zitten kijken over de top-100 van de grootste Nederlanders.
Wat een klinkklare onzin!
Zelfs al zou men één categorie willen vergelijken, dan geldt dat men kwaliteiten nauwelijks redelijk kan kwantificeren. Natuurlijk kan men een poging doen:
- wiens werk trekt de meeste kijkers…

Er wervelen jankende stemmen rond. We smelten onder zwetend linnen.
Je dringt zonder kloppen, zonder kuchen, maar toch beleefd, mijn schedel binnen.
Een stolp viel aan scherven. Een glassplinter kleeft aan jouw haar.
Zwaailicht wierp een akelig blauw naar binnen.…

Ze was één en al levenslust. Jong, en ja, ook dat tikkeltje losbandig. Maar, zijn we dat allen niet geweest in een ver verleden.
Haar glimlach was zo ontwapenend, dat elke fout haar onmiddellijk werd vergeven. Die onschuldige blik wist iedereen in te palmen, elkeen te bekoren. Het was dan ook niet zo verwonderlijk dat er heel wat jongens gek op haar waren. Ze was mooi, en die gasten wisten het.
Zeventien lentes, en het leven lag aan haar voeten. Alles moest gewoon nog beginnen, want een echt…

Piet Mondriaan: “De schoonheid is voor ons het enige middel dat zuiver de universele kracht die in alle dingen is, manifesteert. Zij is identiek aan hetgeen in het verleden onder de naam van het ‘goddelijke’ gesluierd geopenbaard is en hetgeen ons, arme stervelingen, onontbeerlijk is om te leven en het evenwicht te vinden. Want de dingen op zichzelf stellen zich tegenover de mens en de uiterlijke materie bevecht ons.” (Kunstenaars over kunst, Kairos)
Als ik zoveel bij elkaar gebrachte…

Wie zegt dat planten naar het licht groeien heeft het misschien wel mis.
Wellicht groeien ze er tegenin, omdat ze het licht willen bestrijden. Hebben ze wel besef van wat licht voor hen betekent en doet? Ze willen toch niet uitdrogen? Daarom groeien ze ertegen in en creëren ze schaduw voor henzelf en andere planten en bomen. Met elke nieuwe tak, elk nieuw blaadje en elke nieuwe wortel voelt de plant zijn succes. “Kijk eens jongens ik kom weer dichterbij”. Hoge bomen denken het helemaal…

Een vis probeerde in zichzelf te geloven, maar hij wist niet dat hij een vis was. Dus kon hij er ook niet in geloven. En met dit hiaat belandde hij in dit verhaal. Hoe kan ik nou weten wat ik ben? dacht de vis.
En hij dacht verder. Ik kan pas weten wat ik ben, als ik weet wat er om mij heen is.
Hoe kan ik het nu weten?
Door het te ervaren.…

Stel, een willekeurig huis
met rondom een tuin
Met binnen vele kamers
Waar in één van de kamers…