Heb je 't gezien? Een enorme ontplofte walvis, midden in het centrum van een Aziatische stad. Duizenden kilo's rottend en stinkend vlees...
Daarvoor moet je in een miljoenenstad wonen, om zoiets te aanschouwen.
In ons Belgenlandje stromen al duizenden toeristen naar de kust, om één zielig zeehondje te bekijken. ('t Kan ook een klein walvisje zijn geweest).
Daarna ging iedereen een verbrande pannenkoek eten bij de handenwringende middenstand. Ik verdenk er hun trouwens van om bij tijd en wijle…

Vol schrik schiet ik in het holst van de nacht wakker, badend in het zweet, rillend. Verdomme, hoor ik me hardop zeggen, het is nog maar de vierde keer deze nacht dat ik wakkerschiet. Ik slaak een diepe zucht en besluit dat het geen enkele zin heeft om verder te slapen. Even niets denken, rustig blijven liggen.
Natuurlijk komen dan weer gedachten tot leven, zodat er van rust ook niet echt veel in huis komt, alles flitst door me heen, flarden van mijn leven, mijn verleden en weer slaak ik een…

Terwijl zondag 29 februari jl. de profwielrenners hun eerste wedstrijd reden op Belgische bodem, zaten twee gepensioneerde koppels (met niettemin een plaid over de knoken) te genieten van de deugddoende zonnestralen aan de “Paravent” van Blankenberge. Ze waren er niet alleen. Jonge moeders met hun kroost en een paar verliefde stellen genoten intens van elkaars aanwezigheid. Mijn echtgenote en ik, wat verderop gezeten, vingen ongewild hun dialoog op. De mannen hadden het ondermeer over de…

De betichte vrouw keek ongelukkig naar de camera.
Haar vermoeide, gelaten blik en de zachte wanhopige stem deden me plots denken aan een oud- collega. Ik rechtte mijn rug en bleef kijken; iets wat ik normaal niet vlug doe want televisie ‘zegt’ me niet zoveel.
De vrouw was na zes maanden cel vrij gelaten. “De aantijgingen van brandstichting in het appartementsblok waar ze woonde waren niet overtuigend genoeg bevonden”, zei haar raadsman opgelucht. Toch duurde het zes maanden lang…

De wind is geluwd en nieuwe geuren prikkelen de neus.
Geen composterende herfstige humusgeur of verkillende winterse diepvrieslucht. Het is de lentegeur: fris en sprankelend als de reclame van één of ander wasproduct. Het is de geur van verse lakens waar je met je neus tegenaan ligt zodat die frisheid toch nog even blijft hangen.
Die eerste lentegeur is erg herkenbaar en toch moeilijk te beschrijven.
Ieder beleeft individueel zijn eigen lentesensatie.…

Mijn Opa was een lieve man……, vooral een geduldig man. Ik heb veel van hem geleerd en daar heeft hij ongelooflijk veel tijd in gestoken. Nooit werd hij boos of ongedurig . Opa moet ontzettend veel van me gehouden hebben, want echt bijdehand was ik niet ….. en hij moest de meeste dingen eindeloos herhalen voordat ze tot me doordrongen.
Hij leerde me klok kijken, fietsen, knopen leggen, veters strikken , vissen, wormen vangen, vogelnesten vinden en vooral om ervan af te blijven en ga zo…

Zij komt van ‘goede huize’, zo vindt ze zelf.
Toen ze klein was heb ik getracht haar bij te brengen dat onze woonst gelijkwaardig is aan het huis van haar moeder.
Ze heeft er geen oren naar!
Vooral als ze een slechte bui heeft, is er geen houden aan. Dan zeurt ze de hele dag door over haar vermeende koninklijke afkomst. Het baadt niet dat ik erop wijs dat haar moeder een gewone grijs getijgerde korthaar is…

Een publiek persoon staat lager of hoger dan bijzondere personen. Trekt hij zich de algemene zaak aan, met dezelfde ijver als 'n particulier de zijne behartigt, dan staat hij hoger, dewijl hij in de uitslag van 't goede slechts deelt voor een burgerdeel, en niet naar de maat zijner inspanning.
Maar behartigt hij de publieke belangen juist genoeg om z'n traktement niet te verliezen, en de goddelijke 'aanspraak' op pensioen... maakt hij tot 'eerst en enig beginsel' de zorg dat 'het zijn tijd maar…

Hoera!
Eindelijk is het zover, de zo lang aangekondigde nieuwe verkeerswet is een feit. Onze regering heeft het nodig geacht om de Belgische weggebruiker via een nieuw systeem van beboeting tot een meer gedisciplineerd rijgedrag te bewegen. Op zich is dat een nobel streven van onze wetgever, want het is algemeen bekend dat wij Belgen het niet al te nauw nemen, waar het aankomt op voorbeeldig gedrag in het verkeer. Binnen de Europese Unie bengelen wij achteraan in het peloton, als op dit…

Als ge met uw zoon overlegt welk beroep hij zal kiezen, let dan goed op of hij ijverig is, want de graad van z'n ijver moet bepalen of hij geschikt is voor staatsbetrekking of voor 'n bijzonder beroep.
De reden hiervan is deze. In beide gevallen begint hij z'n loopbaam als ondergeschikte. IJver zal hem schaden, als z'n chefs publieke personen zijn, maar voordeel doen bij 'n particulier.
Wie 'n bierbrouwer dient, en door ijverig brouwen 't zijne toebrengt tot de bloei van de brouwerij, sticht…

Om zeden en wetten te begrijpen, is 't nuttig zo nauwkeurig mogelijk zich voor te stellen welke omstandigheden die wetten nodig, en die zeden algemeen algemeen maakten. 't Is 'n aardige studie, maar meestal leert zij ons dat eigenbelang de drijfveer was van wie die wetten en zeden invoerden of handhaafden. Zo handhaven de parijse modistes de crinoline*.
Ik ben daarom niet boos op die modistes, maar ik zou boos worden, wanneer die wetgevers en die zedemeesters voorgaven dat ze hun wetten en…

'Gatverdamme, Marius, wat is dat! Een witte vlek op je broek.' Geergerd keek Marius naar Tim. 'Haha, sperma.' lachte Niels. Wat leverden ze hem nou weer? Altijd zo makkelijk, die vijf. Het waren zijn vrienden, in zekere zin, Tim, Niels, Lukas, Bram en Thijs. Maar hun flauwe grappen, die was hij goed zat, en dan zeker het commanderende gedoe van Niels en het schijnheilige van Tim. 'He, Marius, sta eens op, dan kunnen we het goed zien.' 'Ja, de mazzel.' Dat deed hij dus echt niet. 'Kom op, dan…

Vaarwel reiziger in het zand
u bent oud en grijs nu.
Ooit ging u weg, waarvandaan u kwam
nu sterft u de reizende dood…

Een verlaten zandweg meandert tussen de landerijen door. Een dode slang, een uitgehongerde rivierbedding. Verdorde struiken als huidplooien van stukgeslagen goden.
Ginds, nabij de horizon: de stad. De stad waar alles stil staat bij het voorbijgaan van tijd. Waar iedereen verveelt uit hoge ramen hangt met een fles vol regenwater, waar iedereen omlaag dwarrelt als een eenzame snipper confetti, tot aan de doodsmak op de stenen.
Een stad die voortdurend trilt en schudt op zijn grondvesten. Geen…

Want wat zullen de laatste dagen van de zomer ons nog brengen?
Een kleine jongen zit voor het venster van de buren, zijn neusje plat tegen het glas gedrukt. Zijn gezicht schittert in het licht van de ondergaande zon, totdat je hem passeert en even nieuwsgierig blijft staan zodat je schaduw over zijn gezicht valt en je hem zo even het zicht van buiten ontneemt.
Maar dan loop je verder, je lengende schaduw alweer tegen de voorgevel van het volgende huis geplakt, en ligt de wijde wereld voor…

Waar ge een individu hoort spreken over principes... wees voorzichtig.
Waar ge een staatsman hoort spreken over systemen... wees voorzichtig.
Waar ge een godgeleerde hoort spreken over dogmen... wees voorzichtig.…

Vanuit de verte klinkt een luwe stem:
"Jij moet hier niet zijn."
Die stem kan ik slechts gelijk geven, naast mij zit iemand met dezelfde ideeën, louter toeval maar toch. Naast ons zit iemand wie bedreven is in zijn werk. Zijn werk is ons werk. Ons werk is ridicuul; ons werk is een verlengde van de economie die nu niet wil floreren. Ons werk is in standhouding van die economie; dat waar wij ons tegen willen verzetten. Dat wat ons verzet is brak op het moment dat het om geld ging. Een mooie…

De koelte in het trappenhuis maakte de klap die ze kreeg van de warmte toen ze naar buiten liep nog groter. De deur van het portiek viel dicht. Uit de kelder pakte ze haar fiets. De afstand tot het zwembad leek door de warmte oneindig, hoewel het slechts tien minuten fietsen was. De vrouw achter de kassa had grote donkere plekken in haar vaalrode hemd. Ze bewoog haar mond. Op haar bovenlip zaten zweetdruppels in de zwarte haartjes. Terwijl ze praatte probeerde ze met haar rechterarm de…

Lief, ik vraag je niet veel!
Ik vraag je minder dan een afwas van twee dagen doen, of onze Irma naar balletles brengen en terughalen. Het is minder dan de afgesproken vuilniszakken buitenzetten op vrijdagochtend, minder dan me handmatig moeten wekken sommige dagen.
Ik vraag je mij in zachte stapjes te ontdekken, in jouw eigen tempo liefst, het mag Andante zijn. Doe jezelf vooral geen verwijten. Blijf zacht voor jezelf.
Begin bij de tranen die je op mijn wangen kunt zien: ze zijn schaars en…

De eerste klas was een brave smeltkroes.
Tussen de verwaaide binken in spijkerbroek en de gave meisjes met vlechten zat Bas.
Bas zat op de laatste rij te staren naar het geschenk.
Met moeite verbeet hij de ontgoocheling.…