“Only you can make this world seem right,” galmt sentimenteel maar kneuterig door de luidsprekers. De toon werd gezet en een knipoog nodigt me uit naar de dansvloer. Ter plaatse trappelend zegt Hans, de voorzitter van de voetbalclub, dat hij er geen bal van snapt, elk jaar komt er meer volk naar het feest, elk jaar klinkt de muziek anders. En oeps daar gaan we weer! Hij hoort muziek, ik hoor praten; hij ziet een dansende menigte, ik zie meer maar hou wijselijk mijn mond. Het zal Hans worst…

-Meent ge een genie te zijn?
--Ja.
-Die onbeschaamdheid is te geniaal om u niet te geloven.

Vrijdagavond rond 17.00 u. Filip, een niet meer zo jonge bejaarde, met de fiets, houdt halt aan een stopverkeersteken. Het verkeer is druk, zeer druk op dit moment aan het kruispunt "'t Roodkapje". Wanneer hij voorzichtig opnieuw aanzet, schuift een jonge dame hem per bromfiets links voorbij. Ze schudt zich de roodwitte motorhelm en kijkt hem, rechts over haar schouder heen, ietwat meewarig aan. Ze beziet hem - zij het vluchtig - maar tezelfdertijd minachtend aan, zo in de zin van: " zou jij…

Dat is de vraag die je als ouder hoopt nooit te moeten horen uit de mond van je eigen kind. Maar helaas, het gebeurt maar al te vaak dat je geconfronteerd wordt met iets wat je helemaal niet verwacht, iets waarvan jij dacht dat het jouw kind nooit zou overkomen, iets waar je volkomen machteloos tegen bent….
Op een dag wordt jouw kind ziek, zwaar ziek, en na een hele reeks van slopende testen en onderzoeken, omzwervingen van het ene ziekenhuis naar het andere, een dokter hier, specialist…

Als het zonnetje een poging onderneemt om de serre van mijn stamcafé te hullen in een bescheiden lentesfeertje, neem ik er plaats met mijn twee jongste dochters. Zij blieven warme chocolademelk met slagroom. Ik prefereer een vers getapt pilsje.
In mijn hart prijs ik me diep gelukkig, het is tenslotte niet iedereen gegeven om van een dergelijk moment te genieten, en daar mag je bij gelegenheid best even bij stilstaan.
Na een tijdje betreedt een jongentje - met vermoedelijk zijn kleine zusje,…

Ik ben boos op mezelf. Ik had nagedacht over God en m'n dame. Ik begreep iets van 't een, en beminde het ander. Ik droomde, en meende veel te weten, veel lief te hebben. Al liefhebbend en dromend liep ik 'n restaurant in, en daar heb ik groen-erwten met spek gegeten.
Daarom ben ik boos op mezelf.…

Een gedachte is 'n poliep. Snij ze in twee, dan hebt ge twee poliepen. Snij die weder in twee... en ga voort met snijden.
Na twintig generatiën van elke sectie, geeft alzo één gedachte meer dan een miljoen naneven. En elke naneef is een poliep, zo goed als z'n stamvader. En elke stamvader in de rechte lijn is nog bovendien, op zijn beurt, stamvader van talloze zijliniën. De zijliniën die uitsterven, verdienen 't leven niet.
Een gedachte is autogenerisch. ...

“Eindelijk”, dacht Tinne, en inderdaad vandaag was het zover, na vandaag ging haar man eindelijk een andere weg inslaan. Zes lange jaren was Bert bij het Belgische leger geweest, en die jaren hadden hem, zonder overdrijven, helemaal veranderd. In niets kende zij de man nog terug, waarmee zij nu twaalf en half jaar geleden was getrouwd. Een echte hel kon zij het leven dat zij en haar gezin leidden niet echt noemen, maar merkwaardig was de invloed van “Den Armee Belge” op hun…

In 't ziekenhuis te Amsterdam - dat gasthuis heet, ik weet niet waarom - moest een matroos geamputeerd worden. Professor - ik meen Tilanus - zette hem z'n been af. De man rookte bedaard z'n pijp, beet nu en dan op de tanden, maar verhief zich boven de pijn.
Professor T. bewonderde die sterkte van ziel, en sprak daarover met lof, terwijl hij 't verband legde.
Opeens geeft de moedige patiënt een gil. Professor had hem met een speld gestoken.
-Hoe... zó schreeuwt gij, die zo-even...…

Waarde Aangesprokene,
Bij deze is het dan zover: het eerste echte kapittel van “Het Evangelie volgens Bartholomeus” heeft uw eerbiedwaardige postbus bereikt. Het eerste “echte” daar het proza van 07/07/02 slechts een inleidend geklavier was. Zoals mijn initiaalgenoot Bruno V terecht placht op te merken: “Zeer goed Bart... zeer mooie lettertjes en allen in de goede volgorde... . Alleen nu nog inhoud aan je stukjes geven”.
En van deze loodzware taak dient ondergetekende zich hierbij…

Wie in het leven goed om zich heen kijkt zal zien dat de mens die niet in edele woede kan ontsteken over een onrecht of een dwaasheid, ook nooit tot ware mildheid en liefde kan komen. Wanneer u om u heen kijkt zult u zien dat de mens die het voor zijn vorming nog nodig heeft om in edele woede te ontsteken wanneer hij geconfronteerd wordt met onrecht of dwaasheid, ook bezig is een liefdevol hart te ontwikkelen, dat door liefde gedreven wordt het goede te doen. Woede die overwonnen, die gelouterd…

Sobelair is failliet. Alweer honderden mensen die hun baan in de luchtvaart sector verloren. Het ter ziele gaan van onze nationale luchtvaartmaatschappij Sabena zindert nog na, en hier volgt alweer een nieuwe kaakslag voor al wie zijn brood verdient in het vliegwezen. Voor sommige mensen is het de tweede bittere pil op korte tijd, het lijkt wel een herhaling van toen.
Laat ons duidelijk zijn, het wordt nooit wat tussen de Belg en de luchtvaart. Al generaties lang hebben wij met zijn allen de…

Zij zat aan het raam. De gordijnen waren half dichtgetrokken. Zo kon ze de zomerzwoelte buitenhouden. Als ze het rolluik van het raam achter naar beneden liet, konden voorbijgangers haar silhouet niet meer ontwaren. Maar de kier maakt dat Hannah hen kan zien langslopen. Gearmde stellen in stilte met het juk van de zomer op de schouders, de meeste duo's in duel. Zij hoort ze niet ondanks het enkelglas. Hun lichamen verraden hun verhaal.
Hannah was niet gespaard gebleven door het leven.…

Er was eens een mens die altijd op zoek was, maar hij was onhebbelijk. Vriendschap sloeg hij af, vraag om hulp negeerde hij, want hij meende altijd dat hij het te druk had.
Op een dag had hij geluk en vond een koperen vat. Toen hij het vat opnam en erover wreef steeg een wensgeest op. Deze sprak: "Ik ben een wensgeest. U, die mij opgeropen hebt, zal ik dienen. U kunt mij alles vragen". De mens zei: "Ik heb maar één wens. Ik wil God zien".
"Goed", zei de geest en nam de mens op haar rug en…

Het woord 'levenslang' heeft uiteenlopende betekenissen. Voor de ene is “levenslang” een lang leven, zonder de minste zorgen, pijn, ziektes of verdriet. Voor iemand anders is het soms een “levenslange” lijdenweg met ziektes, vol pijn en verdriet, geen enkele dag zonder zorgen, elke keer weer de vraag waarom, waaraan heb ik dit verdiend..
Als het onszelf betreft, kunnen we daar nog wel enigszins mee omgaan, niet iedereen en ook niet altijd, dat besef ik heus wel, maar als we anderen zien…

Een kus, wat een zoet woord! Waarom aarzel je het uit te spreken? Als zelfs het woord al op je lippen schroeit, wat vermag de daad dan wel niet?
Wees niet zo terughoudend, je hebt je gekscherende toon al laten varen en bent geleidelijk op drift geraakt; van de lacht naar de zucht en van de zucht naar de traan. Sta jezelf toe nog wat verder op drift te raken, dan overbrug je vanzelf de afstand tussen de traan en de kus.
Wat is een kus nou helemaal? Een eed van zeer nabij afgelegd, een…

"Jasper, rust nou maar."
"En als ik in slaap val, papa en ik word niet meer wakker?"
"Doe maar gauw je oogjes dicht, lieve jongen."
"Papa, als ik niet meer wakker word, wat zal ik dan voor het laatst tegen je hebben gezegd?"…

23-12-2001: Vandaag hebben we de spullen verdeeld. Je was 22 jaar mijn maatje en zo voelt het nog steeds wanneer ik bij je ben.
Het is vreemd en dubbel allemaal. Ik hou zo veel van je en tegelijkertijd denk ik dat ik je niet kan vertrouwen. Wel op je woord, wat onze afspraken betreft, maar niet in je liefde voor mij.
Wat heb ik fout gedaan door zo veel van je te houden dat het zeer doet?
Mijn hart voelt verscheurd. Ik denk dat ik nooit meer een man zal vertrouwen.…

Ik zat alleen op mijn kamer, buiten regende het.“Waarom moeten ze mij ook altijd hebben?” dacht ik bij mezelf. Ik voelde me verdrietig, de dag was immers ook niet rooskleurig verlopen. Ik werd overal buiten gesloten op school. Als ze wat gingen doen werd ik zelden of nooit gevraagd. Mijn moeder schold ook al altijd op me, waarom kon ik ook nooit iets goed doen? Alles wat ik deed was verkeerd en als ik dan wat zei maakte ik het er alleen maar erger op, dan werden de ruzies tussen mij en mijn…

Wekenlang had kleine Jordi er naar uitgekeken en vanavond was eindelijk het moment aangebroken. Hij mocht met mama en papa mee naar ‘Clouseau in’t midden’, de show van de gelijknamige succesgroep die in het Antwerpse Sportpaleis zou doorgaan. Na lang aandringen had het vijfjarige zoontje van Marcel en Erna zijn ouders zo ver gekregen dat zij akkoord gingen. Het broekventje had echter wel moeten beloven dat hij voor zijn verjaardag geen ander cadeautje zou vragen. Dat was voor Jordi…