Van de tandarts kreeg ik een middeltje om die ontstoken plek achter in mijn rechteronderkaak te bestrijden. Het heeft goed geholpen. Toch werd aangeraden om de kies bij die ontstoken plek te laten trekken, want het zou anders een gevaar voor nieuw euvel kunnen worden.
Drie weken later fietste ik opgewekt naar de de tandarts om dit te laten gebeuren.
"Even zweten, maar gauw vergeten." dacht ik, terwijl ik in de wachtkamer zat. Ik mocht binnen komen. Tandarts Irena, een bevallige dame uit…

De ochtendlucht smaakt naar metaal, denkt ze. Kil en scherp, een randje roest aan de rand van haar tong. Vroeg in de ochtend - als de stad nog gesluierd ademt en de kou geluiden een blauwte geeft die pas in de middag verzacht - ruikt alles altijd minder transparant.
Bij de bakker drijft de geur van grasgroen brood als een stroperige warmte door de deuropening. Achter de toonbank ritselt de stem van de bakker als aluminiumfolie, een droog en bros geluid, vol koekkruiden en vanille.
Op straat…

Iedereen kijkt altijd naar Lydia. Ook als ze doen alsof ze haar niet zien, kijken ze.
De man in de portiek kijkt haar ook na. Natuurlijk. Iedereen kijkt altijd als Lydia voorbijloopt. Niet dat ze daar iets om geeft, maar het valt op. Blikken die te lang blijven hangen, gefluister net buiten gehoorsafstand. Haar moeder zei het vroeger al: “Mensen haten wat ze niet kunnen zijn”.
Lydia’s hakken tikken op de stoeptegels. Het is nog vroeg. Je merkt aan de manier waarop mensen zich omdraaien,…

`Vind je het mooi?' is de aan de vrouw gerichte vraag, die gefascineerd staat te luisteren naar de uit het water opstijgende klanken. `Het zijn flarden uit Metamorphosen van Richard Strauss met citaten uit de symfonie Eroïca van Beethoven. Mocht je het niet kennen, moet je het echt een keer in zijn geheel beluisteren. De creativiteit van de componist droogde helemaal op na zijn verbanning naar Zwitserland wegens nazisympathieën, maar in Vier Letzte Lieder en Metamorphosen voor strijkers vond…

De dorpsdichter van Bedum Emmo Lofvers publiceert iedere maand, maar meestal vaker, een actueel gedicht in de internetkrant Bedumer.nl, die in Bedum gretig wordt gelezen. Emmo woont in het herenhuis op het Boterdiep WZ 38, alwaar hij zijn poëtische snedigheden verzint. Daar hij al zijn tijd en energie aan zijn poëtische ontboezemingen besteedt, heeft hij geen puf meer voor een duurzame liefdesrelatie, al heeft hij het wel een paar keer geprobeerd, maar ze gingen er steeds weer in een mum van…

Dit verhaal speelt zich af in een stad die u misschien kent. Of niet. Ook goed. Het gaat in beide gevallen over een man genaamd Hendrik, die op een donderdagochtend besluit dat hij zijn leven gaat veranderen. Nee, dat is niet waar. Híj́ besluit het namelijk niet: Het wórdt voor hem besloten. “Door wie?” vraagt u zich af. Dat is wat ik u langzaam zal laten ontdekken. Maar weet dit: hij wordt wakker met de gedachte dat alles anders moet.
Misschien omdat zijn vrouw de avond ervoor tegen hem…

In een heel bevallig heuveldal, niemand weet waar, lag een mooi dorp vol tevreden bewoners. Deze mensen kenden alleen hun dal, en niets anders van de wereld.
"Tussen onze heuvelrijen en in ons dorp is het alles. Meer verlangen we niet," was ieders mening.
Op een mooie zomeravond werden op het dorpsplein toneelspelen met zang gehouden. Bastiaan de smid stond erbij met zijn aambeeld. De hamer ging flink op en neer, sloeg de maat van al die mooie liederen.
Bastiaan bleef onverdroten door…

We zagen het meteen toen we het tuinhek openduwden: het glas van de voordeur lag in scherven. We stapten over het pad, langs de vergeelde hortensia’s die we niet hadden gesnoeid. De deur stond op een kier. We wisten zeker dat we hem hadden dichtgetrokken.
Voetstappen in de hal. Zanderige afdrukken richting woonkamer. We hielden onze adem in en luisterden. Na een minuut stilte slopen we naar de huiskamer.
De kussens van de bank lagen op de grond, evenals de boeken uit de boekenkast. Oma’s…

1923 begon nat. Regengebieden jakkerden over Nederland, met windvlagen die het water in de grachten tot aan hun stenen randen opstuwden.
In de salons van Den Haag uitten de bezoekers hun zorgen over de internationale politiek, het herstel van Duitsland en de Russische communisten.
Koningin Wilhelmina, 25 jaar geleden gekroond, las in haar werkkamer op Paleis Noordeinde de brieven van boeren, die klaagden over de import van goedkoop graan…

Oh wat een doffe ellende, al die klokken die je moet verzetten, elk half jaar opnieuw: je wordt er horendol van. Dat men inmiddels nog niet vergadert, Kamervragen stelt, debatten invoert en moties van wantrouwen indient vanwege dit totaal overbodige gedoe is me nog altijd een raadsel!
Jaren geleden toen men dit instelde zou het een voordeel opleveren omtrent energie en stroomverbruik. Dit is allang achterhaald natuurlijk. Er zijn nu immers heel andere zaken die men het hoofd moet…

Het is een slordige 40+ jaar geleden dat ik samen met hem meeging in de vrachtwagen, zijn werk waarvoor hij maar liefst naar Luxemburg moest rijden om een klant te voorzien van producten. Een mooie en lange rit die ik maar wat graag meemaakte. Na ervoor gezorgd te hebben dat thuis alles goed ging, vertrokken we ‘s morgens rond een uur of vier. Ja, een bijzonder vroeg tijdstip maar het leven van een vrachtwagenchauffeur vraagt niet om kantoortijden, toch?
Alles hadden we bij ons, dat deed je…

De vrouw liep haar schuur in. Ze zocht naar een steen. In het late najaar, vlak voordat de winter haar intrede deed, was haar tuin vernieuwd. Al het oude was opgeruimd. Het nieuwe was gelegd en geplant, wachtend op groei en bloei. De vrouw had alles wat ze wilde bewaren, in haar schuur gelegd. Daar was een steen bij. Een steen ter grootte van een groot pak suiker, in de vorm van een hart. Een hartensteen. Die zou een plek krijgen in haar nieuwe tuin. Nu de donkere winter voorbij was, zou de…

'Wie Maaike Apfelbaum eenmaal heeft gezien, die zal voor altijd aan haar blijven denken!', zegt baron Rombout Donders, 'want zoveel sexappeal in één vrouw is een bovennatuurlijk wonder!'. 'En dat niet alleen hé, mijn goede vriend, want zij blinkt bovenal uit in haar paranormale gaven en haar mystieke inzichten!', reageert de wakkere dichter Wessel Heldewier. 'Vind je het niet idioot dat die slapjanus van een burgemeester Daem van Embden een affaire met haar heeft gehad?', vraagt Rombout met…

Ze heeft een spiksplinternieuw huis, echt een net opgeleverde villa zeg maar en is zo trots als een pauw: natuurlijk heel begrijpelijk ook! Er komt best veel kijken bij sowieso een ander huis, bij haar helemaal want: haar vorige huis was zo snel verkocht dat je met recht kunt zeggen dat ze een hele poos dakloos was.
Maar die ellende is voorbij, al waren er genoeg mensen die zeiden: kom maar hier slapen hoor, net als wij deden.
En nu is ze weer voorzien van een eigen dak boven haar hoofd,…

Voor de lezer met een sterk historisch gevoel noem ik een jaartal. Dat is het jaar waarin de Schertsverhalen zich tot nu afspelen. Dat is circa 2003. In het toekomstige Deel 4 geef ik een toelichting die de onderlinge samenhang van al die verschillende verhalen uitlegt.
De geharde en ervaren lezer, niet onwillig om zich een beetje in te spannen bij mijn teksten, vraagt zich natuurlijk af wie ik na dat uitstapje in de groepstherapie (Schertsverhalen 2) tegen het lijf was gelopen. Om dat uit te…

In Terheijden staan de rooms-katholieke Sint-Antonius Abtkerk en het protestantse Witte Kerkje dicht bij elkaar. De gotische kruisbasiliek staat op de Marktstraat 2 en het protestantse kerkje staat op de Hoofdstraat 1. Dat laatste kerkje stamt uit 1809 en is een Napoleonskerkje. De charmante jongedame Marlies Burggraaf gaat al haar hele jeugd naar het Witte Kerkje, waar zij door menige jongeman begeerd wordt. Tijdens het zingen van psalmen en gezangen gaan de smachtende ogen van de verliefde…

Over het therapeutische circus, dat ik u in Schertsgevallen 1 beschreef, weid ik verder niet uit. Groepsgeleuter is al een paar keer per week op de tv zien. Talkshows heet dat.
Ik was per ongeluk in die mij onbekende wereld beland, maar nu ik er toch was wilde ik het naadje van de kous weten. Ofschoon iedereen in de kring wildvreemd voor me was voelde het vertrouwd aan, omdat we allen onze naam hadden opgespeld. Ik was nota bene onuitgenodigd daar verzeild geraakt, maar coöperatief als altijd…

Waarom zou je schrijven over een onalledaags onderwerp als “zaaddonatie”? Fascineert dat onderwerp mij? Nou, neen, maar niettemin heb ik kritische publicaties over dat item de wereld ingezonden. Soms komt er namelijk iets op je pad waar je gewoon niet omheen kunt. Zoals een toevallige ontmoeting met zo’n zaadgever: Ben van ’t Padje. Pas na nadere kennismaking kwam ik erachter dat hij die merkwaardige hobby erop nahield. Met hem kennismaken verliep al ongewoon.
Dat hele donorgedoe, het…

Een vrouw met een wollen muts op zit in de afdeling voor kinderen rustig te werken op haar laptop. Er is aan deze tafel een plek vrij gemaakt voor een laptop naast vijf computers voor kinderen. Inmiddels zit ze hier al een paar weken, een uur of twee zonder klachten. De medewerkers van de bibliotheek lopen met een glimlach voorbij. Ze neemt aan dat het is toegestaan dat ze hier zit. Ooit was zij zelf moeder van een schoolgaand kind. De gezelligheid en de dilemma's van het opvoeden kent ze…

Waarom de jeugd zorg te kort schiet en ik kan zomaar een groot aantal dingen opnoemen maar dat is net zo’n zinloze actie als nu te zeggen: dat er veel teveel ouderen zijn, volkomen misplaatst dus en daarom kom ik met een huidige “toestand“ en wel:
Het gezin is bekend bij jeugdzorg, domweg omdat de ouders zelf niet voldoende grip hebben op de kinderen en weet je, in deze tijd is dat niet eens heel erg raar, want een paar decennia geleden waren er natuurlijk ook ouders die geen grip hadden…