Alle inzendingen van I.Broeckx

In het plantsoen, hier in onze Nassaustraat, dat nu overdekt is met herfstbladeren, staan de oude bomen. De esdoorn, die nu haar blad laat vallen en die haar kruin wijd uitbreidt en een andere boom, in dit seizoen geheel kaal waarvan de naam mij wegens mijn gebrekkige botanische kennis onbekend is. Op een dag kwam ik daar een jonge vrouw tegen die…

In die tijd hing in ons arbeidershuisje de "Zwitserse" kalender aan de wand die tante A. ons ieder jaar zond en die die indrukwekkende en soms welhaast "demonisch" aandoende blauw-witte bergtoppen, die gletsjers en die runderen met een bel om de nek toonde.... Af en toe maakte tante A. de reis vanuit het verre Zwitserland met de Volkswagen naar…

Het Brabants Afval Team is in duistere noordelijke contreien van onze stad gevestigd in een pand waarin menigeen nog niet dood gevonden zou willen worden. Vandaar heeft men het uitzicht op demonisch aandoende, hoog oprijzende gebouwen, merkwaardig en heilloos geconstrueerd en tot vertwijfeling en wanhoop stemmend. Meeuwen zoeken het tevergeefs hogerop…

De broer die altijd op mij wacht, terwijl mijn leven zich ijlings voortspoedt en mijn gedachten vaak afdwalen van zijn lotsbestemming en levensomstandigheden, wachtte ook op mij op de druilerige zondagmiddag waarop ik hem opnieuw bezocht. Hij droeg een cognackleurige warme trui en was al snel druk bezig en gefascineerd door de agenda's die ik voor…

En tenslotte, na de geduchte werkzaamheden die twee maanden hadden geduurd, zijn meneer de opzichter en zijn assistent aan de deur verschenen; twee stoere heren met het trotse vignet van de BAM op de borst. Ze verklaarden meteen al "dat ik mij" ondanks de rommel "nergens voor hoefde te schamen"... Niettemin volgde de bekentenis, die men echter…

Ach, hoezeer bekommerde de hoofdredacteur van de wijkkrant zich aanvankelijk om "zijn" journalisten en ook om mij en om mijn longziekte! Nieuwe bezems vegen schoon en mijn bemoeienis met de lay-out en mijn commentaar op de inhoud van de krant was zozeer gewenst! Kansen kreeg ik echter niet. Een eerste aanzet tot een tekst werd niet gewaardeerd en…

Gekleed in zijn geruiten colbert zat mijn vriend vóór me; he-man of altijd kind gebleven? Brede, indrukwekkende mannelijke schouders die de welhaast onbeheersbare stortvloed van mijn tranen zouden kunnen stelpen of een wankel, fragiel staketsel dat al op instorten staat bij de minste of geringste verzuchting als een bouwwerk zonder gedegen fundament…

Het vormt een "epitheton ornans", een "versierende benaming" waarmee men de bejaarde dames aanduidt; de trotse, krachtige en sterke weduwen in wiens gezelschap ik me vaak bevind. De kroon van hun grijze haar vormt hun sieraad en zij trotseren moedig de kwellingen van hun eenzaamheid nu hun levensgezel hun ontvallen is…

Het is volbracht. De tijd in de "logeerwoning" die voor mij was ingericht met de hoogstnoodzakelijke voorzieningen is voorbij. Ik heb afscheid genomen van de trouwe klok aan de wand die de nutteloos gepasseerde uren wegtikte, van het veel te ruime tweepersoons bed waarin ik geen partner mocht verwelkomen, van het bankstel en van de eettafel, omringd…

Het zijn curieuze, wonderlijke halfronde balkonnetjes die ik plotseling opmerkte en waarop mijn oog viel tijdens mijn wandeling door de Noordstraat onlangs. Ze bevinden zich hoog aan de gevels alsof ze een uitnodiging zouden moeten vormen voor de wanhoopsdaad van een zelfmoordenaar. Verderop in de straat tref je dan ook nog en wel sinds veertig lange…

De Nieuwlandstraat en de Stationsstraat slingeren zich door het centrum van onze stad. Zij verbinden de Heuvelstraat en de Spoorlaan met elkaar. In lang vervlogen tijd, toen we nog tieners waren, was in het statige pand van "Terra Nova" aan de Nieuwlandstraat de Volksuniversiteit gevestigd. Op de zolder van dit eerbiedwaardige pand knutselde ik…

Onlangs ontmoette ik opnieuw de oudere mevrouw aan wie ik jaren geleden als een triomf, als een trofee mijn bundeltje met schrijfwerk durfde te overhandigen. Haar grijze haar ligt als een achtenswaardige krans gespreid over haar schedel en de blik uit haar diepliggende, alwetende, wijze oude ogen bereikte mij vanaf de overkant van de tafel in het café…

Naar het oude huis, naar de "boerderij" waar zovele van mijn voetsporen liggen, waar eens de dartele hond met glanzende zwarte vacht die niet meer te midden van de levenden is, speelde en mij kwam begroeten, zal ik blijven verlangen. Daar rekken nog altijd mijn enig overgebleven dierbaren hun nog zo kortstondige, vluchtige leven en zij zijn zo…

Een grijze, dichte mist die de nieuwe herfst begeleidde en die de winter al aankondigde, verraste ons die morgen. Op het kronkelende pad, dat onze woningen omzoomt en dat bezaaid is met herfstbladeren, ontmoette ik mijn overijverige grijsharige buurman, gekleed in donkerblauwe overall. Solidair en betrokken bij onze buurt en buurtbewoners harkte hij…

In die tijd, de vijftiger jaren van de vorige eeuw, kregen vrijwel alle jonge meisjes een strik in het haar. Ik sta ermee op de foto in een feeërieke jurk naast mijn trots glimlachende, nog jonge moeder. En zo herinner ik me nog zo goed de kleurige, zijdezachte strikken, geweven uit fijne stof. Andere foto's uit de collectie die verzameld is in het…

Ik herinner me tevens hoe in die vroege jaren (ik was acht jaar oud en bezocht de tweede klas van de lagere school) het zonlicht het lokaal dat grensde aan de rijk voorziene tuin van de fraters overgoot en hoe de handwerkmaterialen gereed lagen op de ouderwetse banken: geweven linnen stof en een naald voor ieder meisje. Hoe Zuster Theodorina in haar…

Het is als ontrolt zich een soort film in onze Nassaustraat; als was dit een soort ouderwetse Western uit lang vervlogen jaren. Men ziet de gehelmde heren af en aan lopen en sjouwen met allerlei materiaal. De "banners" van Wonen Breburg en van de BAM tonen in keurige letters wat de vergaande plannen van de beide organisaties zijn. Ook wappert de trotse…

Bij de receptie van het museum dat we bezochten, trof ik een schilderijtje aan met daarop een afbeelding van een klein, gifgroen, vuurspuwend draakje. Het kunstwerkje was vervaardigd door een zwakbegaafde kunstenaar en ik besloot het artefact aan te schaffen. Het sprak tot mijn verbeelding dat het draakje wellicht voor mij symbolisch zou kunnen zijn…

Verdriet had zich opgestapeld als een onzalige Toren van Babel. Het bezette mijn middenrif als een steen tot op het moment dat de tranen uit mijn ogen vloeiden als gletsjers, als smeltend zieke-ijs. De tranen die gedurende mijn hele lange leven bevroren waren geweest en ik huilde... Het lieflijke jonge meisje (waar kwam ze plotseling vandaan?) was…

De kou van een late novemberavond drong door mijn dunne jas en de nacht lag als een donkere deken over de wereld toen ik de afstand tussen de beide woningen te voet overbrugde. Mijn zozeer dierbare woning waarin ik al dertig jaar nutteloos de ongenadige tijd gepasseerd heb, lag erbij als een verwaarloosd en onttakeld, ontredderd slachtoffer, als een…

Hotel-Restaurant "De Druiventros" is een accommodatie die iets buiten de stad gesitueerd is en wel vlakbij Berkel-Enschot. Zij is te bereiken via de lange Bosscheweg (geflankeerd door villa's) en zij heeft in het verleden diverse doeleinden gediend en verschillende bestemmingen gekend. Vandaag was op deze locatie een ruim en enthousiast publiek…

Het huis waarin ik geboren ben; het huis waarin mijn opa en oma zich vestigden in de dertiger jaren na de teloorgang van hun zaak; dat huis is onherkenbaar veranderd. Ik kon er niet naar kijken op Internet waar het met veel "pump and circumstance" gepresenteerd wordt aan de potentiële kapitaalkrachtige toekomstige bezitter of bewoner. De geest van…

In het dorp St. Willebrord, behorend tot de Gemeente Rucphen, koestert men in een merkwaardig museum een eveneens curieuze verzameling. In enkele houten paviljoentjes treft men hier een huiskamer uit 1890 aan die zelfs herinneringen aan de Napoleontische tijd met zich meebrengt. Ook is hier een klaslokaal uit een zo ver, haast vergeten jaar waar…

De lange weg naar de "Reeshof", de buitenwijk van onze stad die men door haar sfeerloze bebouwing bezwaarlijk een Eldorado dan wel paradijselijke omgeving kan noemen is goed begaanbaar door het busvervoer. De buslijnen sluiten op elkaar aan en als men een beetje geluk heeft, volgen ze elkaar snel op. De grondeloze en gruwelijke eenzaamheid is wel…

De witte auto van de Regiotaxi naderde een breed, groot pand dat zijn innerlijk vooralsnog verborgen hield. Van buiten af beschouwd leek het op een soort van "alternatief" kantoorpand. Bij nadere inspectie bleek het labyrintische gangen en kamers te bevatten en bevolkt te worden door tandartsen en hun assistentes, gehuld in witte beroepskledij.…

In onze jeugdjaren, jaren van onschuld getekend door armoede, hadden we niet veel, maar eens bezochten we met onze ouders bij uitzondering Scheveningen, Den Haag en Madurodam. Hoe goed herinner ik me nog de aanblik van het trotse en monumentale Vredespaleis, gesitueerd te midden van haar parkachtige omgeving! Madurodam was ook bezienswaardig en curieus…

Eens sierde een dubbele rij bomen de langgerekte Ringbaan Oost die zich uitstrekte van de Gerard van Swietenstraat tot de Jan van Beverwijckstraat en nog veel verder en in haar midden was het ruiterpad. Daar zag ik voor het eerst in mijn leven paarden. En in de zomer van mijn vijfde levensjaar zag ik de vermiljoenrode zonneschermen aan de elegante gevels…

...en zo duikt dwars door de langdurige schemer van de jaren die zich opgestapeld hebben - vele jaren - in mijn bewustzijn mijn verre schooltijd op; op zaterdagmorgen naar school; "Deutscher Wortschatz"; "English Idiom for Grammar Schools"; de stalen poort die zich voor je sloot als je te laat was; het paraafje van de conrector (rode ballpoint!…

Nu herfst en winter aanbreken en nu zij ons begroeten is de tijd gekomen van het afscheid van wat mij enige tijd tot onderdak en woning diende; de summier en provisorisch ingerichte maar van chique meubilair voorziene kamer op de vierde verdieping die mij vertrouwd werd maar waarin de eenzaamheid regeerde en deze mij omringde.... Iemand anders zal…

Bij Bruna, aan de Schouwburgpromenade, drentelde ik als verdwaasd en gedesoriënteerd, en peinzend, mijmerend, geruime tijd rond vóór de uitgebreide collectie kleurige tijdschriften die een hele wand beslaat. Voor de hitsige en frivole heren hebben ze daar zelfs de edities van "Playboy" met voluptueuze, rondborstige dames op de cover, maar voor de…