Alle inzendingen van Joanan Rutgers

'Kom binnen, ik heet Wim en ik woon hier al zes jaar in volle tevredenheid.' In zijn kamer is het een grote chaos; een asbak vol met peuken en verkreukelde papiertjes, overal vieze kleren en aan de wand posters van demonische rockgroepen en binnenklapposters uit de Playboy. 'Ga zitten', zegt Wim, 'wil je wat drinken, cola? biertje?'. 'Nee, dank je,…

Levi drinkt een bak koffie en zenuwachtig steekt hij een sigaret op. 'Ik heb niet voor niets die Belgische detective-opleiding gevolgd', mompelt hij, 'en die blaffer was ook niet zo goedkoop, mooi lullen, die gladjanussen!'. Hij knoopt zichzelf een gele das voor en wanneer hij de voordeur opent, vliegt een geschrokken reiger de lucht in. Hij tuurt…

Het ruikt muf in de wachtkamer van tandarts Piet Lubbers, er heerst een saaiheid die je de botten doet uitsteken, net als die magere Jezus aan het kruis schuin boven de vriendelijke, strakgeklede, mooigevormde tandartsassistentes. Ze doen tegen iedereen extra aardig, omdat er in de martelkamers gemarteld wordt en wij weer verse martelaars zijn. Er…

Ik hecht niet aan materie, vind materialisten kortzichtig en oppervlakkig, brave slaven van het kapitalistische valkuilenbeleid. Ik heb Jezus goed begrepen, de liefde blijft altijd het hoogste, ook zonder Jezus een waarheid als een koe, ook roem is een valse bedrieger, waar zelfs kinderen al de dupe van zijn, alle magie kan mij gestolen worden, al…

Aha, daar ben je weer, oude geest van Oscar Wilde, wat is het lang geleden zeg, waar zat je toch al die tijd van dralen en geluk bezingen, ik heb je gemist, ben reeds enkele wijnkelders verder, ai, die hypnotische magie van je aantrekkingskracht en de aandoenlijkheid van een plomp lichaam in een pak voor droogstoppels en elitaire kakkerlakken. Kijk…

Op een aardig nepstrandje langs de Reeuwijkse plassen maakte ik een reusachtige zeemeermin van zand. Achter mij dolden de zwembroekloze honden (ik leed aan plaatsvervangende schaamte gezien sommige geslachtsdelen) als losgeslagen wolven rond enkele flanerende, topless waternimfen. Dat intieme vlees wiebelde maar heen en weer en op en neer alsof het…

Ik ben zo slap als was, dus zeg maar een kaars, maar dan ongevormd en zonder pit, mijn ziel is moe van alle strijd en hoe het verder moet weet ik niet, vaak denk ik aan Jezus en hoe mijn leven oplost in Zijn zachtmoedigheid. Naast mij staat een Grimbergen tripel en ik moet zeggen, die smaakt voortreffelijk, het valt allemaal dus wel mee, opscheppen…

Er is weer hoop, zij het dan in kleine hoeveelheid, ik was in een dranklokaal ergens in Montparnasse en ik trof Baudelaire daar aan. Wij spraken luidruchtig en onsamenhangend door de grote hoeveelheden lieflijk vocht, tot grote ergernis van de fysiek vermoeide werkmieren, maar het is nu zeker, laat de Hollandse vlaggen maar wapperen, ik wind er geen…

Je zweeft boven me als een verliefde beschermengel en ik zie hoe je mijn ondraaglijke lijden overneemt, hoe je me op de mond kust en bemoedigt, hoe je langzaam samen met mij het nachtelijk kampvuur dooft. De laatste resten bier doen de vlammen sissen als het porren in een slangennest. We kloppen onze pijpen uit en we gaan slapen, dicht bij elkaar, als…

Ik vond ze, ik liet ze ook graag weer los. Ik wil niet meer bezeten worden, door niets meer, door niemand meer. Ga weg, spookbeelden! vampieren! getrainde demonen! laat me de aarde beminnen, de aarde alleen. Als ik een harige bastaard ben, dan ben ik dat maar, ik ben gelukkig zo. Voor een degelijke vrouw is het te laat, dat had ik eerder moeten bedenken…

Al blijft het knagen als miljoenen ratten in mijn overgebleven hersencellen. O God, knip die vervloekte, geestelijke navelstreng toch door! Wil je mij schrijven dat je mij lief vindt, dat je mij over mijn getormenteerde bol wilt strelen? dat zou me zo goed doen. Vaak voel ik mezelf zo doods, dan krijgt Paul gelijk, met zijn schertsende opmerking over…

Iedere dag aanschouwde ik weer een wonder, Paul stond weer op na zijn zoveelste suïcidepoging. Ik kreeg het echt zwaar benauwd van hem en hij bleef maar aandringen om meer strelingen te krijgen, terwijl ik met rust gelaten wilde worden, het liefst had ik zijn verpeste lever eruit gerukt, gebraden en aan de zwerfhonden gevoerd, al zouden die waarschijnlijk…

Mijn gedichten waaien onbeschermd over straat, vandalen noemen het pulp of bescheuren zich van het lachen over zoveel onbenulligheden en vreemde fratsen, hoe prooidierachtig ik ook ben, onzichtbaar worden mijn hartklachten en mensenschuw glijd ik langs hen heen. Al word ik zelfs door de uitgeteerde zondebokken met de nek aangekeken, zoals de gesloten…

Kijk, nu begrijp ik hen wederom niet, waarom zoveel lof voor mijn woorden als ze de ware boodschap niet aandurven? Voor mij blijven het huichelaars, schijnheilige priesters die zelf nergens doorheen zijn gegaan, verwaande oplichters! Opeens missen ze mij, nu er iets begint te dagen, ik zeg je, het is geen traagheid van hen, maar botheid. Zeker, ik schreef…

En nu schrijf je mij dat men (die uilskuikens van toen!) mij graag leest, wat toch eigenlijk bizar is, te wrang voor woorden. Als je nog eens een van hen spreekt, laat ze me dan wat geld toesturen, daar helpen ze me meer mee, maar dat komt niet in hun botte koppen op, nee, zoals ik al zei, vieren ze graag feest zonder de jarige. Hoogdravende woorden…

Hoe de afdronk smaakt kun je het beste aan kenners overlaten, aan jezelf dus. Donkere vloed verscheurt mijn binnenste, nergens weet ik mij aan vast te klampen, als een discipel van Slauerhoff, als een tweelingbroer van Rimbaud, het aardse ontglipt mij en slechts de engelen vermoeden mijn val. Maar ja, ik ben een geest, die zich zeker waant in een nest…

Bericht uit Aden. Deze opgedoken brief van de Franse dichter Arthur Rimbaud (1854 - 1891) aan zijn dichtervriend Rodolphe Darzens (1865 - 1938). 'Darzens vertelde ons dat Rimbaud zich nu als handelaar in Aden had gevestigd en dat hij, in de brieven die hij van hem kreeg, over zijn verleden sprak als over een geweldige volksverlakkerij.' uit: Edmund…

Buikdanseressen heb ik gezien ja, ze droegen zwarte naalden in hun vlees. Hoe leg ik het je uit? overal waar ik kwam, zag ik de dood in vertier, de dood van wat ik ooit als poëzie beleefde. Het is gedaan met mij, Rodolphe, voorgoed, dat verzeker ik je. Die qat is prima, maar ik rook liever wat tabak met hasj, trouwens, ik moet wel, het leven is hier…

Voor Thomas Chatterton ( 1752 - 1770 ) Verstorven De dood van een genie zou een dikke eeuw later niet gebeurd zijn, maar dat lieg ik, want de barmhartigheid had hem zeker niet gered. Een hoge gevoeligheidsgraad gaf hem de macht over woord en verbeeldingskracht. Een begaafd dichter zonder geld werd al gauw een martelaar, een minderwaardige…

p.s.: ik wens geen nameloze voorbijganger voor jou te zijn, maar een bekende meester, voor wie jij graag door de knieën blijft gaan! Alle extreme tegenstellingen komen ook in mij voor en in mij komen ze naar buiten. En omdat ik niet onbeschaamd vulgair wil zijn volgen hier, als tegenwicht, enkele gedichten, waarvan ik een paar speciaal voor jou schreef…

Ik heb mij gewenteld in woorden, zoals een drenkeling naar wrakhout snakt, maar ik heb mijn gespierde armen nog en de therapeutische verzen kunnen mij gestolen worden, mijn donkere Jonasjaren zijn voorbij en de lyrische walvis spuugt mij uit. Ik beland in de chaos van de grenzeloze leegte, waar vragen geen mooie antwoorden meer kennen. Ik ben de afgesleten…

De gloeiende lava moest voorzeker uitbarsten, anders barstte de berg. In feite zaten we verstrikt in elkaars persoonlijkheidscrisissen, waarbij het ons voorkwam alsof we toevallige figuranten waren in elkanders drama. Een definitieve, ondefinieerbare jaloezie nekte ons, het was een wanhopig gekkenhuis en één van ons tweeën had de moed om het te laten…

Voor Charles Baudelaire Rovershoofdman Vader van alle letteren, ik dank je voor de komst op aarde, voor het inzicht in de duisternis, wat opbloeit als een gouden roos, al hebben weinigen er oog voor, er zijn toch velen die de bedwelming genieten. Tenminste het kind is gered. De roes van hasj en alcohol voorziet het wel, maar het duurt altijd…

Let op, ook ons land bevindt zich in de wereldwijde crisis, die ontstaan is door hebberige en stelende banken, bonusgedonder en hypotheekgelazer, kortom, alle bizarre uitwassen van een kapitalistisch systeem, gebaseerd op hebzucht en meer en meer en meer ( 'Karlson' van Astrid Lindgren ), terwijl de gewone man en vrouw daar geen ene fuck mee te maken…

Hoe edelmoedig, hoe vluchtig zijn de gedachten, ze glippen als stofgoud door mijn arme brein, ik strompel als een melaatse door de nieuwe middeleeuwen van rechtse veldheren en grootgrondbezitters, verguisd door de wrede rijken en de magere uitstraling van hun kille harten. Als zij hun overdaad aan exclusieve maaltijden en dranken maar kunnen voortzetten…

Deze brief is gevonden in een oude schoenendoos bij de zoon van de schoenmaker te Jehonville. te Roche, 1 mei 1873 Mijn geliefde Paul, Je kunt niet vermoeden waar ik allemaal doorheen ga de laatste tijd, ik ben in een vreselijke duisternis gevallen, als iemand die een verschijning heeft gezien, zo iemand zal daarna in een groot gat vallen,…

Die vervloekte regen hier, een mens kan niet eens behoorlijk op pad gaan. Paul wil alsmaar kaarsen branden in de kerken hier. Ik heb hem gezegd dat ik dat prima vind, zolang hij maar geen geld wegsmijt aan die poespas. Wat mij betreft, ik zwalk liever door de havens en maak praatjes met verlopen zeebonken, hun verhalen stimuleren mijn geestdrift. Engelsen…

Ik zat op de lagere school te Coevorden, de Paul Krugerschool. 's Zondags moest ik eerst bij mijn moeder komen om de psalm voor te dragen, die ik uit mijn hoofd moest leren, want de volgende dag wachtte mij een strenge meester, die geheel willekeurig iemand aanwees om het vers te reciteren. Iedere nieuwe schoolweek begon met dezelfde angst, wie was…

Ja, dat kan en de visioenen zullen je zuiveren als wervelwinden, als draaikolken, als parabels. Mijn lieve vader, ik heb het bereikt, ik gloei van top tot teen, ik ben één en al poëzie, ik hoef alleen maar ergens te snijden en het stroomt er vanzelf uit! Blijf een vrije vogel! hoger! Uw dronken zoon, Arthur Rimbaud. p.s.: woon je wel in Dijon? antwoord…

(voor Anton Heyboer) Hij ontmoette aartsengelen in zwerfkleren, Griekse godinnen met halfblote borsten in versleten tuinbroeken, lachende wijsgeren in alledaagse studentes. Maar de meesten droegen gekleurde veren onder hun potsierlijke silhouetten. Het geraaskal uit die gebekte snavels tergde hem keer op keer, een schijnheiligheid die onuitstaanbaar…