Alle inzendingen van Joanan Rutgers

(voor Evelien Hogeweg) Zij is te goddelijk om aan te raken, te lief om mee te stoeien, zij is een geheimzinnige tuin, die ik voor geen kunstschatten durf te betreden. In mijn ogen is zij verlicht, zoals Boeddha, Jezus en Mohammed. Niet dat ik haar onwaardig ben, nee, het is de gouden afstand, die God heeft ingesteld om engelen te beschermen, om…

Vertaalde poëzie van Georg Trakl. De poëzie van de oostenrijkse dichter (1887 - 1914) is beklemmend, angstaanjagend en zelfs griezelig. Een ideale leerling van E. A. Poe. Voor beginnende poëzielezers raad ik het af om Trakl in te duiken, er zou zich wel eens een blijvende walging van poëzie kunnen ontwikkelen, er kan schimmel en rotting in de…

Een boek van literatuurcriticus Kees Fens, die ik eenmaal gezien heb. Voor de Volkskrant-lezers waarschijnlijk een overbodig boek. Allereerst de verhandeling over de Romeinse redenaar Cicero, de belangrijkste sprekers houden anderen op hun bescheiden plaats van leerling, aldus Fens. Het ideaal van evenwicht en harmonie, van eenheid in verscheidenheid…

Het monsterlijke standbeeld, standgedrocht van Multatuli wordt belicht door de vroege ochtendzon met braakgeluiden van de zon. Enkele Amerikaanse toeristen, Obama-opportunisten, zijn al druk in de weer, maar Maximatuli laten ze links liggen, ze slaan rechtsaf richting de Wallen, al is er nog niets open, het moet bekeken voordat 'nette ondernemers…

Ruimteschepen in het omniversum dansen als de aura's van planeten in zijn lichaam waar het zwart de kleuren verbindt. Ronde bollen doemen op in het vierkant van zijn spectrum, ze vervloeien en ze schieten heen en weer, onvoorspelbaar, die zachte tedere kogels. De raaf, afgerond, hangt in het blauwe middelpunt, waar alles om draait, gezien de lichtgloed…

Arthur heeft dan ook nooit de smaak van echte liefde gekend, hij was een te gevangen ziel, gevangen in een onherstelbaar, beschadigd web. Zijn lot was al bepaald, dat geldt voor iedereen die fundamenteel ontwricht is. Bij tijden waren er misschien oplevingen, maar dat waren slechts schijnvertoningen in het licht van zijn labiele, voorgoed gestorven…

Het was voor Arthur vluchten of sterven, een ander alternatief had hij niet meer, dus vluchtte hij later in de drank, de drugs, de sex en bovenal de poëzie. Als verslaving een verlenging en een blijvende illusie van het leven betekent, dan is verslaving voor sommigen geen slechte gewoonte, zo tenminste heeft Rimbaud zich door de dorre dalen van zijn…

Zo'n eenzaamheid is voor weinigen voor te stellen en aan zo'n eenzaamheid een levenslustige draai geven, is een welhaast bovenmenselijke daad, daarvoor moet je velerlei magie en talloze ontsnappingsmogelijkheden hanteren, jezelf total-loss schudden, los van zijn beknellende verleden is Arthur wel gekomen, maar een volstrekt nieuw mens is hij niet…

Van de indrukwekkende dichter Albert Verwey (1865 - 1937) resteert, afgezien van de afzonderlijk verschenen dichtbundels, een kolossale verzamelpil, getiteld 'Dichtspel', uitgegeven bij, hoe kan het ook anders, de fameuze 'Arbeiderspers' (1983). Ik heb dit boekwerk ooit aangeschaft bij een tweedehands boekenzaak te Amersfoort, omdat ik - en…

(voor Thomas Chatterton (1752 - 1770)) De dood van een genie zou twee eeuwen later niet gebeurd zijn, maar dat lieg ik, want een uitkering had hem zeker niet gered. Een hoge gevoeligheidsgraad gaf hem de macht over woord en verbeeldingskracht. Een begaafd dichter, anders dan Keats in zijn vrijstaande herenhuis te Hampstead, zonder geld werd al gauw…

(voor mijn geloofsgenoten) Parelend langs de stalagmieten omlaag zing ik liederen uit de oertijd... ...daar lagen zij naast elkaar in opperste eenzaamheid, als mummies in een piramide, ingemetseld en vermoord door een haatdragend geloof, dat nog steeds arrogant en passief-vernietigend zetelt in het zonovergoten Rome. Ouderwetse kwezels! Miezerige…

(voor Gerard Reve) Ik heb een foto van jou (waar je weer eens duister en gepikeerd brutaal de lens vervuilt) uit de krant en op een houten kaasplankje geplakt, de rand heb ik paars geschilderd en nu heb ik dus een zelfgemaakte ikoon van jouw keurige bakkes, soms zeg ik een weesgegroetje voor jou en voor onze Moeder en als ik weer eens wanhopig ben…

(voor Jaques Perk) Van heel hoog heb jij gezongen, engel, je bent zelfs niet afgedaald, je verzen zijn uit de lucht gehaald en je was er van doordrongen, zij het met een gekweld verstand, botsend, gevangen in alle beelden, uitstijgend boven volstrekt misdeelden, dat Mathilde liefheeft aan de overkant, dat zij afwees wat zij niet begreep, schud haar…

(voor Gerard Reve) Kijk, over die wilde haren praten we niet meer, daar zat duidelijk een steekje aan los en gekte gooit men liever in de doofpot, maar een schizofrene nar, dronken en losgeslagen, dat was je. Overigens, wat telt zijn de boeken en man man, wat heb jij gezaaid! Nu de laatste oogst zo ongeveer binnen lijkt te zijn, wil ik met deze…

Hij loopt als een trage gevangene met ouderwetse ketenen aan zijn kromme reigerpoten. Zijn norse blik is zwart als zijn ziel en onder zijn dure kleren verbergt hij een beteugelde lul met voedoe-tatoeages, een lekke, gescalpeerde collectezak. De God in zijn ijzeren kop lijdt aan het hele arsenaal van waanzinnigheden. Zijn pepermunttong zaait leugens…

Zie toch hoe versteend je bent, geen sfinx wint het van jou, de gespannen spieren kennen niet het antwoord waar iedere man op wacht, achter de oogverblindende camoeflageharen de glanzende klitoris ergens tussen de elastische schaamtelippen, niet op je voorhoofd, gemakzuchtigen, perverse geilaards! Rampspoedige dronkemannen! Sluwe saters met harde, lompe…

Er stak Louis nog meer, dat was de angel, de onredelijke jaloezie van zijn moeder Estella (de echte en niet zijn latere surrogaat-moeders), want ze was vreselijk jaloers op Louis: hij presteerde het immers om buiten haar ijzige wetten te manoeuvreren, zij het dan gigantisch clownesk en melodramatisch, denkbeeldig. Wanneer zijn moeder boos of lusteloos…

(omtrent Louis Paul Boon) Louis vocht terug met de wapens die hem ontnomen waren, hij wist ze terug te stelen van de vrome en ongenaakbare heerseres, die zijn moeder was, helaas een droogkut. Geen wonder dat hij verwoed op jacht ging naar vochtige kutjes en sappige, moederlijke borsten met harde, opgewonden tepels, lustig en een en al permissie…

(omtrent Louis Paul Boon) De subtiele seksmaniak. Het heerlijkste op aarde is het bedrijven van de liefde, maar niet alleen an sich, nee, liever met de nodige spanning, alsof het verboden is en meestal is het dat ook. De buitenwereld zendt velerlei tolerante signalen uit, maar in werkelijkheid blijven de mensen op een primitieve manier afwijzend-agressief…

Het mes klieft in een beweging de kersepit - het mes wint. 's Zondags twee keer in de benauwde kerk en buiten valt de zure regen, café's openen hun deuren, hoeren hun wasmiddelgeurige bloesjes, onder de dure merkrokken van de met trage psalmen bewierookte dames is het aangenaam vochtiger dan buiten, toch knijpen zij alles dicht, door God's Woord…

Onlangs bleef mijn mond open staan van voortdurende verbazing, toen ik honderd gram speciale China-melange ontving van mijn ouders, die in Harlingen wonen, de stad van Simon Vestdijk, of meer van Anton Wachter? en off course de uitvalshaven voor vele vakantievierders naar enkele eilanden. Ook de stad waar ze de lekkerste kruidenbitter van Holland verkopen…

(voor J.D. Salinger) Ik heb zijn wrevel verstaan, een somber klokgebeier in de nacht van zijn eenzame ziel. Eén ding begreep hij als geen ander, dat kunst, hoe geniaal ook, geen geluk brengt. De aasgieren vermalen al het schone. Al het edele gezwoeg is als parelen voor de vraatzuchtige zwijnen, men herkent het niet, men laat het links liggen,…

Langs de Adriatische kust heerst een algenplaag. In de badplaats Rimini wordt desondanks nog volop gezwommen, de geur van het zeewater lokt, zijn verfrissende werking blijft aantrekken. Iedereen geniet van het plezierig invullen van de vrijheid. De mensen paraderen over het strand, muziek komt uit alle hoeken, ijs en drank is er in overvloed, het…

'Hoe een kind, klein maar verbeten, zich de dood at in het bloed.' ( Ida Gerhardt ) Ik meende, heel even, dat ik Rutger Kopland zag ( het kan toch ) zoals een vadermens zijn verdwaalde kind gaat zoeken. Ik weet niet wat hij deed of wat hij zocht, het leek op een voorwendsel, maar hij was er ontegenzeglijk, want hij vond me tussen de bundels poëzie…

Het wereldbeeld volgens Charles Baudelaire ( 1821 - 1867 ) is het tedere gezichtspunt van een sterk doorleefde dichter, niet voor niets beschouwen de meesten hem als de opperpriester van de poëzie, vooral in het alternatieve circuit. Deze Franse kanjer is totaal vertaald in mijn geliefde Nederlands. De huidige scholieren boffen maar met zo'n hartverwarmend…

"Le sentiment de l'existence" Rousseau Het is er mistig van de rook. Hij loert naar een paar beeldschone meisjes, die opvallend giechelen. Wanneer een van de meisjes naar hem kijkt, kijkt hij brutaal terug, wat een afstotend effect heeft, precies wat hij wil bereiken, al zou het liefste bij haar wegkruipen. Met een schaar haar rode BH-bandjes losknippen…

Zet Arthur Rimbaud in Luxor een rode bol op zijn neus en hij is ook een rondtollende clown, net als iedereen die voor clown speelt, maar dat denk je maar, want ook clowns verschillen onderling en behalve een grote, beroemde clown was Rimbaud een grote lieveling van de goden. Vooral Re hield van hem, toen de kennis brak in zijn wijze hoofd, brak…

In dat grote British Museum groeide Rimbauds verlangen naar de eeuwigheid op aarde. Keizer Theodorus kruipt op een geheimzinnige wijze in zijn huid. Terwijl hij nipte van een fles oude absint, boog hij zijn hoofd alsmaar verder in de boeken van de leeszaal. Omstanders roken de geur van alcohol en tabak, vermengd met zoete hasj. De zaal verstilde…

Nog een opmerkelijk, briljant geschreven boek van Jeroen Brouwers. In dit overwegend misselijkmakende boek (wat de onderwerpen betreft) doet de oude rot in het schrijversvak verslag van zijn speurtocht door Braunau, de geboorteplaats van Adolf Hitler. Een beetje spelend met zijn argeloosheid kan Jeroen maar weinig sporen ontdekken, tot hij plotseling…

Een boek van de gevierde veelschrijver Jeroen Brouwers. Een ongenaakbare wijze. De psychiater van de literatuurmakers! Wat lezen wij? De aftakeling van Paul de Wispelaere, zijn sombere zelfbeklag, zijn veel jongere vrouw en muze Ilse, wat zeurt die Paul toch! Menig oude knar met kunstgebit zou jaloers zijn, niet in de minste plaats op zijn respectabel…