Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Treur niet

( voor Franca Treur )

Opgegroeid in en om een Zeeuwse boerderij met zonderlinge, buitenwereldse, diepgelovige familieleden. Het was niet enkel ach en wee, want je beschrijft ook hele humoristische, hartverscheurende momenten. Anders dan bij Maarten volg jij veel meer de groei en belevenissen van het kind naar de jongvolwassene, wellicht omdat jouw generatie veel bewuster de kindertijd beleefd, met veel meer belangwekkende ontwikkelingspsychologie en al of niet ontstaande trauma's door de opvoeding en de omgeving. Je kon zo moeilijk jezelf zijn en op waarde geschat worden, zelfs niet door je broers, die nogal dominant veel werkplekken op de boerderij bezet hielden. Als enige boerendochter moest je van je tirannieke ouders allerlei schoonmaakklussen in huis doen, mooi dat je achteraf je vader bij het geleverde werk in de keuken trok, je diende hem op zeer adequate wijze van welverdiende repliek. Ik zag dat je oma, weliswaar verstokt in haar strenge geloof, wel jouw veerkrachtbeschermster was, ze kon je ouders de les lezen en dat was van belang, want die waren verschrikkelijk doorgedraaid in hun grootste houvast op deze aardkloot, het streng-protestantse geloof, het verharde calvinisme naar de letter. Soms wel drie keer naar de kerk op zondag met al die scheefkijkers, vol vooroordelen, sexuele frustraties, hoogmoedig denkend in de enige, echte waarheid levend, velerlei zonden begaand door zogenaamde zonden te bestrijden, in kleine kringetjes huichelachtig voortbestaan, overdreven zuinig, zeg maar gierig, het moderne leven afwijzend, want met hun dualistische verstand waren zij de goeden en de niet-kerkelijken de slechten, de aanhangers van de duivel en diens verfoeilijke praktijken. Er hing een grote grauwsluier over jouw bestaan tussen die godsdienstwaanzinnige mafkezen, vooral jouw vader had satanische trekken naar jou toe, zo respectloos en denigrerend, overheersend en wreed. Wat een kille man was dat, evenals je moeder trouwens, ook een koud mens met enkel ogen voor haar miezerige gewoonten en haar planten, ze was zelf een vegeterende plant. En dan dat verstokte, brave, aangepaste slijmen met de dorpse kerktraditie, walgelijk irritant, te meer dat ze jou en je broers meesleepten die leeuwekuil in, dat achterlijke gedoe met doempreken, zondebesef insmeren, God als een Grote Grijze Strenge Rechter ergens op een hemelse troon plaatsen, jullie als mensen daar ver onder
als eeuwige zondaren, die enkel door het Woord gered konden worden. Zoals katholieken zichzelf ooit geselden met touwen tot bloedens toe, want o ja, het vlees was vooral zondig, erotiek was een groot taboe, een groot gevaar, daar sprak je niet over, dat alleen al was de goden verzoeken. Of het werd op een of andere manier weer rechtgebreid, men wist er altijd wel een mouw aan te passen, voor het huwelijk neuken was razernij ontketenend, zwaar goddeloos, dat vroeg om een expliciete zondebeleiding en straf, ja, straf hoorde er vooral ook bij, meedeinend op die sadistische opvoedingsmethoden, om de vrije mens in jou maar geketend te houden, onderworpen, onmondig, braaf slaafs, in dienst van het collectieve kerkisme, van vele voorouders her, maar aarde-historisch gezien een adembriesje, bedenk dat ook, jij was één van hen en ze zouden met hun vreselijke contrôledrift en neurotische inborsten jou zeker met hun enge tentakels bij de kliek houden, de hardwerkende, keurige, bijbelverslaafde stamgenoten. En weet je, lieve Franca, dat zij in een zelfgecreëerde hyperbool leefden, een slangennest vol onderliggende zelfhaat, een onchristelijk buitenkanttoneel, want de Christusgeest is bovenal bevrijdende Liefde en dat heb jij daar amper ervaren, in dat verstikkende, zielsverduisterende, tederloze, zwarte kousenkerkgevang. Enkele tante's waren lief en dus net als jouw oma veerkrachtbeschermers. Misschien heb je wel iemand vergeten te noemen, meestal zijn de reddende engelen niet zo pronkzuchtig en zichzelf op de verkrampte borsten kloppend als die norse, humorloze, zwartgallige, met de tien geboden-oogkleppen lopende, mensonterende robots, geprogrameerd door een Valse God, geboetseerd uit een samenraapsel van te pas en te onpas gebruikende bijbelteksten, met een voorkeur voor de mensonderdrukkende of zodanig geïnterpreteerde godswoorden. God sprak bij hen letterlijk uit de bijbel, maar inmiddels weten wij wel beter, God spreekt als Hij wil in de mensen, God is niet oneindig veraf, maar diep in onze harten, onze zielen, onze lichamen. In jouw prachtige lichaam met je zachtmoedige uitstraling en de liefde die ui jouw ogen straalt, de mooie sensualiteit van je ei-vormige hoofd, je blonde, wilde paardenhaar, je daadkrachtige neus, je volle lippen, die ik maar wat graag wil kussen, ik visualiseer ons dan naar het stroo, ik ben zelf zo'n treurwilg uit een streng-calvinistisch domineesgezin, heb vele therapieën en cursussen moeten doorlopen om verlost te worden van die sadistische indoctrinatieleer, die eerlijk voelende mensen beestachtig kapotmaakt, insnoert, zwaar depressief maakt. Een aap weigert ook een harnas. Jij zorgde met je confetti zoals je zegt voor het feestelijke tintje en dat dat ook wat waard was, inderdaad, oerlief onderschat meisje en nu jongevrouw, jij zorgde voor kleur en vreugde, met je lieve, spontane pretogen, maar het décor waarin jij dat deed kon en wilde jou niet op waarde schatten, want ze zaten gevangen in het tegendeel van jouw blijmoedige ontluiking. Treur niet, en dat gaat ver, ik vermoed dat jij op de verkeerde plek geboren en getogen bent, ook al hou je met je kritiek een grote, loyale slag om de arm, de anekdoten van afkeuring liegen er niet om en zijn zeer scherp gekozen en geformuleerd. Als geoefend lezer zie ik de opgespaarde woede. Verander je achternaam in Geur, Speur, Souffleur, Crediteur, Etaleur, Kasteeldeur, om mijn part Sleur, maar niet meer Treur, dat niet, niet Treur, breek met die zwartgallige, kotsmisselijkmakende achternaam, die als een zwaard door jouw liefdevolle, oprechte, onschuldige ziel sneed, bruut en venijnig, breek ermee zoals Jezus ook brak met zijn ouders, de familielijn, die fnuikend kan zijn voor de weg naar bevrijding en verlichting. Wat we doen in dat stroo? Dat houden we lekker voor onszelf, daar heeft niemand iets mee te maken, barst maar!

Schrijver: Joanan Rutgers, 28 juli 2010


Geplaatst in de categorie: idool

4.5 met 4 stemmen 158



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)