Alle inzendingen van Pauline van Munster

Ik zie hem naderen vanachter een boom. Een opgewonden uitdrukking op zijn tanige gezicht. Hij is niet groot. Een middelmatige man. Op leeftijd. Op een ouderwetse fiets, zo’n degelijke met trommelremmen. Het chroom glimt, een lamp die nog aangedreven wordt door een dynamo steekt groot af onder het...

Er zijn er al veel gestorven, op hun eigen manier. Een bijzondere groep mensen vormt daarop geen uitzondering. Eens per jaar, dit keer op 20 juni, hebben ze hun eigen dag; Roze zaterdag. Ik heb het over de homoseksuelen. De homoseksuelen zijn een groep apart omdat de liefde die ze voelen zich...

Ik woon in de stad. Ik ben geboren in een stad en zal er mijn leven lang in blijven wonen al verlang ik met tijd en wijlen naar de stilte van de natuur. Lange wandelingen kunnen maken die starten bij mijn eigen huis van waaruit ik meteen een mooi gebied in loop staat nummer één op de lijst....

Volledig mezelf zijn is nog geen eenvoudige taak. Al zou ik nog zo graag willen, ik voel een muurtje om mij heen. Een waar ik zelf moeilijk door naar buiten kan dringen. En andersom natuurlijk ook, door die muur kan iemand mij niet eenvoudig bereiken. Ik weet niet wat er gebeurd is dat deze muur...

Ze lag er ontspannen bij. Nog niet zo oud, misschien net een jaar, wat waarschijnlijk de verklaring van haar schrikreactie was. Het moet door het gras komen dat aan het verteren was. Het moet het chemische proces zijn geweest dat gassen veroorzaakt en dat ook enig ontploffingsgevaar in zich houdt....

Ik keek haar nog steeds niet begrijpend aan. 'Ik snap het niet S,' zei ik. 'Nou,' zei mijn vriendin, 'ik heb de auto vandaag nodig om die ezel met jou te gaan halen natuurlijk!' 'Die ezel is niet van mij.' 'Natuurlijk is die ezel wel van jou. Je wilt hem toch hebben?' ze keek me...

Het begon met de gedachte. Tijdens mijn schilderen ervoer ik de beperking van mijn veldezel en fantaseerde over een draaibaar model. Ik wist dat hij bestond; de atelierezel. Mijn gedachten dreven af naar mijn schilderkompanen, wellicht dat zij nog ergens zo'n ding hadden staan. En zoals de...

Een foto van een horloge rustend in de hand van degene die hem gevonden heeft. Een hand in een handschoen, de handschoen vol modder van het graven in de aarde. Het horloge lag in een massagraf in Srebrenica. Los tussen de gevonden lichamen die al in een zeker stadium van ontbinding waren. Onnodig...

Zo lang als ik kan lezen herinner ik me dat er mensen zijn die T-shirts dragen met een tekst erop. Er zijn T-shirts die een standpunt uitdragen, vaak een one-liner afkomstig van iemand uit de popwereld, de geschiedenis of de filosofie. Dan heb je T-shirts met grote merknamen en dan heb je...

Het wordt nu echt winter. Vroeg donker, laat licht. 's Morgens hangt de vrieskou nog in de lucht. Zelfs de vogels blijven langer in hun nest liggen. Alleen af en toe een overtrekkende troep ganzen verbreekt de stilte. Gakkend sturen ze elkaar aan. Opgewonden vragen ze elkaar wat ze aan zullen...

---------------------------------------------------------------------------------------------------- De maandag-dagcolumn is een herhaling van de dagcolumn van 10 jaar geleden. Interessant om te zien in hoeverre omstandigheden, denkbeelden en zienswijzen van toen nu nog geldingskracht...

Mijn vriendin ging op mijn voorstel in om een middagfilm te gaan zien en daarna wat te eten in het aangrenzende restaurant. Leuk! Een keer wat anders. Al had ze zich voorgenomen voorlopig even niets te ondernemen - het leven was haar een beetje boven het hoofd gegroeid. Maar deze onderneming, dit...

Ook al moet ik 's morgens mijn auto nog schoonmaken omdat een ijslaagje het zicht ontneemt, de lente is duidelijk in aantocht. In onze tuin staat de Camelia op springen. Het is een wonderlijke plant. Ze heeft de kou in combinatie met zon nodig om haar volrode roosachtige bloemen te laten...

Woensdag, 19 augustus, half 11 in de Haagsche duinen, zevenentwintig graden in de schaduw. En dat aan zee. Het wordt de warmste dag tot nu toe gemeten. Tropisch, zeggen de kranten. De stranden liggen al vol, de terrassen puilen uit, de paden in de duinen worden bevochten door gezinnen die de auto...

----------------------------------------------------------------------------------------- De maandag-dagcolumn is een herhaling van de dagcolumn van 10 jaar geleden. Interessant om te zien in hoeverre omstandigheden, denkbeelden en zienswijzen van toen nu nog geldingskracht...

Een vriendin vroeg me haar te helpen met het uitpakken van dozen. Ze was net verhuisd en zag door de bomen het bos niet meer. Of ik de boeken voor mijn rekening wilde nemen. Hoefde niet op alfabet. Ze was al blij als ze op de planken stonden. Ik vertrok met koffie naar de kamer die de...

Mijn schoonmoeder is letterlijk doodziek geweest. Gister was het voor het eerst dat ze sinds maanden voor even het verpleeghuis verliet. Ze kwam op bezoek. Haar andere schoondochter had een kleine gezinsbijeenkomst georganiseerd. Voor ieder individu aanwezig was het een gedurfde onderneming....

Hoe kan het dat een vogel in een kooi blijft zingen? Stel deze vraag aan een kind en het zal zeggen: “Omdat een vogel zingen wil.” Stel de vraag aan een volwassene en zijn antwoord zal zijn: “Omdat de vogel niet wil dat hij gevangen zit.” Het kind ziet de dingen zoals ze zijn. De...

“We doen een voorstellingsrondje,” zei hij. “Dat praat een stuk makkelijker. Ik ben Henk en ik ben blij dat jullie hier aanwezig zijn. Dat betekent nieuw bloed. Begin dus maar bij je bloedgroep zou ik zeggen,”; hij lachte hard om zijn eigen grap. Dat moet van de zenuwen zijn, dacht ik. Ik...

We hadden afgesproken op de boulevard. Bij het grote schip voor kinderen, zodat hij er eerst zijn energie kwijt kon. Voor vliegeren is geduld en doorzettingsvermogen nodig, en dat heeft een kind van vijf doorgaans niet. Mijn neefje mocht zich dus eerst uitleven op het piratendek. Dat deed hij dan...

Ik heb me jarenlang opgejaagd gevoeld. Van jongs af aan heb ik het idee dat ik word achterna gezeten door een spook. En als ik niet opschiet, doorloop, verderga, doorzet, haalde het me in en zou ik te laat komen. Waarvoor ik te laat zou komen wist ik niet, maar het ging duidelijk niet om het halen...

Een dagje naar mijn familie in het oosten van het land doe ik altijd met de trein. Zo kan ik 's avonds bij het eten een glas wijn drinken en kan ik op de terugweg in gedachten en mijmeringen over het verloop van het bezoek verzinken. Mijn vakantie is voorbij en ik ga ze verslag doen van mijn...

'Ik luister naar mijn hart,' zei de moeder van Boaz toen ze met het kindje vol uitslag naar een natuurdokter ging. 'Je moet naar onze huisarts,' hadden ze eerst gezegd. 'Hij weet alles van ons, heeft al onze kinderen ter wereld gebracht!' En Boaz huilde en had pijn en slikte veel meer...

Het begon zo: Ik was heel klein. Opgerold, met mijn armen om mijn knietjes geslagen, bevond ik mij tussen soepele wanden. Waar ik was wist ik niet. Het was er warm noch koud en donker als een sterrenloze nacht. Ik wist dat er een boven en een onder was maar ik behoorde nergens toe. Ik had geen...

De zon stond hoog aan de hemel, de warmte straalde van de struiken af en het stof van het pad kringelde bij iedere stap om mijn voeten. De wind kwam uit het oosten, wat bestendig weer betekende. Zo anders voelde ik mij van binnen. Mijn auto staat al maanden te koop. Ik zit te wachten tot mijn...

Vandaag is de eerste dag van de rest van mijn leven. Iedere dag is een nieuw begin. Maar het zou zo gloednieuw moeten zijn dat ik alle dingen hiervoor ben vergeten. Dan is het pas echt nieuw. Voor het eerst verwondering meemaken, als een kind voor het eerst de wereld zien, de aarde waarop wij...

Afgelopen week dacht ik een zomergriepje te pakken te hebben. Koorts en spierpijn van kruin tot teen dwongen mij in bed te gaan liggen en de transpiratieaanvallen te ondergaan, terwijl mijn spieren zich aan alle kanten lieten voelen. Er ontwikkelde zich geen hoest, geen keelpijn en ook geen kuchje...

Ik droomde vannacht dat ik uit mijn lichaam was. IK was plotseling een zelfstandig functionerend 'iets' zonder lijf. Een wezen uit de ether. En ik keek naar mijn lichaam dat daar leeg en naakt stond. Ik geloof zelfs zonder hoofd - maar dat weet ik niet meer zeker. Het lichaam waar ik naar keek...

Ik koos ervoor om de verkorte weg te nemen en dat was over de stoep. Mijn leeftijd en mijn moraal spraken deze onderneming tegen waardoor ik mij enigszins beschaamd en snel over het voetpad bewoog. Ik dacht nog dat ik het zou redden tot ik twee jonge Hindoestaanse meiden op mijn weg tegenkwam. Ik...

Ik ben geradbraakt. Vrijwillig. Ik heb mij vrijwillig aan banden laten leggen. Eén om elke enkel, één om elke pols en één om het hoofd. Aan iedere band werd een snoer gekoppeld. Links een zwarte, rechts een rode, en een beige om mijn hoofd. Al die snoeren leiden tot een kastje met veel...