Alle inzendingen van i.Broeckx

We hebben nooit veel met elkaar gesproken maar onze stilzwijgende verstandhouding stond buiten kijf. Haar forse zwarte bril maskeerde haar blinde ogen. En zo bezocht ik haar en zo bekeken we samen de vijver achter het Zorgcentrum en de helgroene hals van de eenden omdat mevrouw zo van dieren hield e...

Het is goed toeven op het terras van Café "Anvers" op de Oude Markt in het zonnetje van mei terwijl de sonore klokken van onze Heikese Kerk een afscheids- of welkomstlied aanheffen. Ik wacht op de trouwe ex-collega van veertig jaar geleden. Ik beschouw een merkwaardig pand aan de overkant waarvan...

In onze jeugdjaren legden wij eens te voet de lange weg af vanuit zuidelijke gedeelten van onze stad naar het missionarishuisje van de heilige Petrus (Peerke) Donders. Hij is vereeuwigd in het grote, antracietgrijze standbeeld aan het Wilhelminapark dat uitbeeldt hoe hij vol mededogen een hand legt ...

Ik ben op deze kamer ondergebracht, bij de longlijders. Twee grote, kleurige plastic ballonnen, gedecoreerd met grappige en lieflijke kindergezichtjes hangen boven het bed van de man wiens longen zijn aangetast. Hij sleept rond met een merkwaardig, onhandig kastje met oplichtende lampjes dat hem mee...

Alzheimer had toegeslagen. Ze was uit haar huis verdreven. Maar zelfs het merkwaardige artefact, een soort kunstwerk, dat ondanks alles reminiscenties opriep aan de Natuur, de Natuur die zij zozeer liefhad, het artefact dat aangebracht was in de kale gang van het Zorgcentrum waar zij verbleef, kon h...

Het is voor de heren beter en meer aangenaam te schertsen met een jonge, florissante dame dan met een oude vrouw. We ontmoetten elkaar op het bankje vóór de Copyshop en ik moest hem toegeven dat ik zeventig ben. Mijn oogleden vallen daarom ook als kleine luikjes gedeeltelijk over mijn ogen en m...

De taxi was vóór komen rijden en deze had niet geschroomd het decor van mijn heilloze en desastreuze verleden, inclusief vele vervallen, desolate en mistroostig stemmende panden te passeren om tenslotte een soort "alternatief kantoorpand" te bereiken aan de Dr. Paul Janssenweg, waar de "Samenwe...

Hij had zijn "carrière" in de psychiatrie voltooid. Hij kende het diepgaande leed. Hij had besloten tot de zorg voor ouderen. Zijn hart was gesmeed op het aambeeld van het leven en het resoneerde met de harten van de slachtoffers en gedupeerden op dezelfde toon, met dezelfde melodie. Uiterst zo...

Ineens dook hij op uit de krochten van het gebouw waarin ik mij bevond en als het ware uit de diep verzonken krochten van het verleden, noemde hij mijn naam ("Ineke!") en stak zijn hand uit. "Meneer Van de M." repliceerde ik en de avonden doken razendsnel voor mijn geestesoog op. Avonden gevul...

Op het kronkelende pad dat slingert door ons Westerpark zijn altijd wel baasjes met honden aan de wandel. En zo achtervolgde ik eens één van hen. Hij voerde een zwart-wit-gespikkelde viervoeter aan de lijn en ontmoette een andere hondenbezitter. De kennismaking was aangenaam. Vrolijk dartelden de ...

Bij mijn wekelijkse bezoek aan de markt was ik telkens de kraam genaderd en gepasseerd waarop de spulletjes waren uitgestald die een oosters aandoende meneer aanprees: kleurige armbanden, grillig gevormde edelstenen, zilveren medaillons en merkwaardige, kleine glazen bolletjes. Vandaag besloot ik ...

Het pand, dat een lange geschiedenis kent, is prominent in onze Stationsstraat en heeft meerdere doelen gediend. Er is gedanst, vergaderd en gedineerd. Momenteel is de grote zaal van het restaurant, dat daar vandaag de dag gevestigd is, verlicht door feestelijke kroonluchters en twee jongemannen voo...

In die jaren speelden we nog veel buiten en kende iedereen iedereen in onze volkswijk. De kinderen van het gezin D. waren Yvonne, Wil en Frank. Yvonne was elegant en mooi en droeg, in tegenstelling tot mij, "flatjes". Vader werkte bij de Schouwburg en de meisjeskamer van Yvonne werd gesierd door...

En zo ligt daar iedere acht weken dat witte kokervormige "instrument" klaar, die injectiespuit die als een worm in het hout gedreven zal worden in mijn kwetsbare, witte maar willige bovenarm. Duizenden Euro's worden zelfs besteed aan mij, aan het nietige, onderworpen, onderdanige schepsel dat ik ...

Gearriveerd in de Copyshop waar mijn trouwe Michel mijn prints voor mij verzorgt, keek ik haar ineens in het danig verouderde gezicht. Ik riep haar naam bijna uit "Anke!" Ik achtte het uiterst pijnlijk en onbeschaamd haar te herinneren aan onze onheilspellende vakantie in Keulen, gedomineerd doo...

We zijn beiden kinderen van het rampjaar 1953, dat ver terug ligt in de tijd en waarin een woeste vloed de kust van Zeeland bestormde. Toen de bomen nog net niet uitbotten in het voorseizoen van de lente van het huidige jaar vierde mijn trouwe, toegewijde vriend zijn zeventigste verjaardag. Voor d...

De Intercity naderde het station van Geldrop. We waren de metropool Eindhoven gepasseerd. In de verte schemerden door de ramen van de coupé de parallelle torens van de koepelkerk met hun bolronde bekroning, eens van zo dichtbij aanschouwd tijdens het ziekbed van mijn liefste moeder dat spoedig zou ...

Het verdriet dat zich schuilgehouden had in duistere, verborgen uithoeken van mijn ziel, geest en gemoed brak los uit de kluisters en het bevrijdde zich en een wilde stroom van tranen baande zich een weg naar buiten, als een tomeloze, onbeteugelde rivier.... Een Cerberus bevindt zich op mijn weg,...

Een jongedame en jongeheer zijn komen aanwandelen over het smalle pad tussen onze flats, omzoomd door hagen die al wat groen toonden in de vroege lente. Eenmaal in mijn flatje toonden ze mij brede, kleurige waaiers waaruit ik de dessins mocht kiezen ten behoeve van de nieuwe inrichting van mijn woni...

Een diversiteit van heerlijke Hollandse kazen was uitgestald op de marktkraam. Het viel me niet mee daaruit een keuze te maken maar een vriendelijke verkoper getooid met baard en sik bood me welwillend een klein stukje aan. Enkele salades en crackers werden voor de liefhebbers aangeboden op deze zon...

Na een lange wandeling door het dorp dat zozeer tot het decor van een lang verleden behoort en dat zo vaak mijn bestemming is geweest gedurende de lange, voorgoed voorbije en vergane jaren, bereikten mijn oude, grijsharige vriendin en ik het metalen, solide hek dat de toegang vormt tot de honderdjar...

In de jaren van mijn vroege jeugd placht ik me vaak schuil te houden onder de tafel in de ouderlijke woonkamer als vader van zijn werk thuiskwam. Hij vertelde dan klaaglijk over de collega's van kantoor: meneer Van K. en meneer Van E. Tot mijn nog kinderlijke oren, gemoed en verstand drong niet ...

Te midden van de Tilburgse cafés neemt etablissement "De Spaarbank" zeker haar bijzondere en rechtmatige plaats in. Het is gesitueerd aan een vijfsprong van straten. Een ruim lokaal is gelardeerd met rustieke houten tafels en stoelen en het opent het uitzicht op een oud, monumentaal pand waartege...

Boots Apotheek "Het Zand" aan de Westermarkt in Tilburg heeft nooit een ondergeschikte rol gespeeld te midden van de winkelpanden in de lange galerij die met al haar neringdoenden tezamen het Winkelcentrum vormt en ik vond haar interieur steeds representatief met niet slechts het volledige assorti...

Reinolt D. was de naam van de klasgenoot die mij het plastic clowntje met de bewegende handjes heeft geschonken dat meer dan vijftig jaar na dato nog altijd een prominente plaats inneemt achter het glas van mijn vitrinekast. Het gebeurde op een Sinterklaasavond in 1967 en het begeleidende gedicht do...

Het regende; een maartse regen die ons verraste en die sommigen verheugde. Op straat kwam ik een echtpaar tegen dat een klein zwart hondje aan de lijn voerde dat gekleed was in een helgeel plastic regenjasje. "Ach, wat is uw hondje mooi aangekleed meneer en mevrouw", merkte ik op en ze verklaard...

Een vierkant perceel bedekt met rulle, donkerbruine aarde is sinds kort zichtbaar in ons grasgroene plantsoen aan de Nassaustraat. Gehelmde heren waren gekomen met een voertuig van de gemeente als waren zij van plan een graf te delven. Maar nee; dunne, fragiele twijgen van een mij onbekend gewas zij...

Onder de pontificale beeltenis van Koning Willem II, de grote voorvechter en liefhebber van onze stad uit de vorige eeuw, uitgebeeld in statie-uniform met een stoere degen aan zijn zijde, zijn meerdere mensen samengekomen in de "lunchcorner" van Bioscoop "Cine-Citta", uitgerust als een echt rest...

De platte, langwerpige doos die ik aantrof in de supermarkt tussen overig speelgoed en huishoudelijke artikelen droeg de tekst "Memos" maar het bleef me even onduidelijk of het werkelijk een "Memory-spel" was. Toch nam ik het mee naar mijn broer. In de inrichting aan zijn kleine, armzalige tafel...

Op een regenachtige dag in april 2023 zijn we met de "Opstapbus" dwars door ons Brabantse land naar Schijndel gereisd. Daar troffen we, omringd door grasgroene weiden die tot aan de horizon reiken, de gebouwen van "De Schaapskooi" aan. De eigenlijke stal waarin de dieren zijn ondergebracht en bi...