Alle inzendingen over kerstmis

Nog snel even op pad om de laatste kerstinkopen binnen te halen. De boom was thuis al opgetuigd; verlichting zat erin, de kerstballen en de engeltjes. Nog even een paar cadeautjes voor de kleintjes scoren en een cadeau voor m’n vrouw – die dat meer dan verdiend heeft. In de bijna verlaten wink...

Een levensgrote, manshoge Kerstman met traditionele baard heet ons welkom bij de ingang van het sfeervolle restaurant van Woonzorgcentrum "Joannes Zwijsen" dat men ook wel "De Refter" noemt en waar vele Kerstbomen een warmte suggereren die vele bewoners in weerwil van deze versierselen zullen mo...

Slimme reclames! Op tv komen ze voorbij, met name die van die gele winkels, volle kamers alsof we niet met slechts vier mensen mogen zijn? Heel slim dit.

‘Hoi buurman, een beetje zin in de kerstdagen?’ ‘Nou om heel eerlijk te wezen, nee.’ ‘Nou buurman, dat klinkt en beetje verbitterd. Je houdt niet zo van die gezellige dagen. Lekker eten met z’n allen? Een borreltje erbij en eventueel wat spelletjes doen?’ ‘Nou weet je, daar lig...

Onlangs deed ik enkele Kerstboodschappen in een zaak waarin ik eens mijn tomeloze verdriet botvierde; ik schafte een nieuwe agenda aan met een mooie kaft waarop twee "saamhorige" zebra's staan afgebeeld en met blanco bladzijden die veel beloven en als het ware optimistisch een sequentie van loute...

Ach weet je, er wordt wel vaker gebeld en weet je, soms probeert de postbode dan een pakje te slijten voor de buren en weet je, dat pakken we gewoonlijk (tenzij het niet zo’n leuke buur is) aan ook en weet je, we dachten dat dit dus ook zo’n actie was. Want: er werd gebeld, meneer T doet open en...

En zo voel ik me ook, de kerst is voorbij, de met maatregelen omgeven Kerst is gelukkig om en ik ben er blij mee, schamen doe ik me er niet voor want tjonge jonge, al kunnen we zogenaamd “beeldbellen“, al kunnen we telefoneren, appen, schrijven, kortom al kunnen we alles doen wat we pakweg 40 ja...

Ik ben weer terug. Terug in mijn oude ziekenhuis, dat ik twee jaar geleden overspannen en opgebrand heb verlaten. Met een oprotpremie, een doekje voor het bloeden, dat wel. Voordat ik definitief bij Sanne introk vernietigde ik mijn diploma's en papieren. Weg, met de Dixantrommel vol hardloop, schaa...

In Finland bestaat een kleine truienfirma Tuoriniemi die prachtige truien verkoopt. Ook via internet, dus daarom kan ik er rustig over schrijven. Die truien zijn van meranowol en zijn bestand tegen de koude die wij hier nauwelijks meer hebben. Maar dat is een ander verhaal. Of toch niet helema...

Zo waren die uren met jou, moedertje; die stille, gewijde, meditatieve uren waarin we het voorbije jaar overdachten onder de Kerstboom met haar donkergroene, fijne takken, als op de radio "Stille Nacht, Heilige Nacht" weerklonk. Die uren, buiten het dagelijks gewoel, hadden we voor elkaar gerese...

Ongeveer een maand geleden kwam mijn broer langs en had iets voor me meegebracht een dun kinderboekje. ‘Dit is een boekje van jou, ik vond het bij mij op zolder. Hoe het bij mij terecht gekomen is weet ik ook niet, maar jouw naam stond er in.’ Slechts even heb ik een blik op het boekje geworp...

Vandaag liep ik met m’n honden door het bos en met de hoge laarzen aan kan ik over de meest modderige paden lopen – geen enkel probleem. Vanmorgen lag er een tak verscholen onder de modder en bladeren en ik struikelde. Omdat ik in m’n ene hand de riemen van de honden vasthield, probeerde ik...

Oh nee niet over het virus, daar zijn we het nu wel over eens maar behalve dat de vijand ons nog steeds in de ban houdt zijn er ook nog heel andere zaken die ons bezighouden! Jazeker wel, mensen overlijden niet eens zozeer aan die vijand welnee, kindjes komen te overlijden, kindjes die nog niets heb...

Mijn trouwe Ilonka, mijn kameraad en gezellin van lange jaren, die mij nog altijd gebleven is, heeft een kerstboompje opgesteld in mijn kamer van oude vrijgezellin. De lieflijke, tedere groene takjes en de kleurige lampjes vormen een tegenstelling met de grauwe hemel buiten en doen denken aan ee...

Ieder jaar als de Kerstdagen weer aanbraken, haalde mevrouw de pop tevoorschijn. Het was een pop, gekleed in het traditionele kostuum van de kerstman, die gesticulerend een vrolijk kerstlied te berde kon brengen. In haar hemeltergende eenzaamheid, slechts in het gezelschap van het zwarte knuffeldie...

Gewoon een donderdag die volgende week ook weer in de week zit natuurlijk want stel je voor dat je ineens een week zou hebben waar de donderdag niet in zou zitten, dan klopt de week niet meer toch? Een doodgewone donderdag waarin we supervroeg op waren, dus ook heel vroeg aan het zo belangrijke brui...

We waren genodigd in een huis; in een appartement in een van die straten die gekenmerkt worden door de strakke, functionele en welhaast demonisch aandoende bouwsels; kortom door de architectuur die razendsnel verrezen is na het afscheid dat ik heb moeten nemen van mijn allerliefste, in een wijk waar...

Als je al zo lang niet meer naar de kerk bent gegaan dat het geen gewoonte meer is, dan wordt het iets wat je jezelf pas toestaat als al het andere het toelaat. Dat dacht Pip terwijl ze op de ochtend van 1e kerstdag was stond te vouwen en ze in de verte de klokken van de st. Barbarakerk hoorde luide...

De Montfortkerk in Tilburg Noord heeft volgens sommigen wel iets weg van een bioscoop en zij ligt verscholen tussen de straten en de overige bebouwing. Al vijfenveertig jaar vindt daar met Kerstmis een Kerst-in plaats. In die tijd heeft de wijk veel blijdschap, maar ook veel t;reurnis gezien. In de ...

Ik heb dus niets met kerst. Maar toch, op de radio hoorde ik een mooie invulling voor kerst. Eentje waar ik wel mee kan leven of sterker nog, eentje die ik wel graag zou bevorderen. Dus professionele mopperaars zijn gewaarschuwd – hier volgt een positieve boodschap. Kerst zou je kunnen zien ...

Dan doel ik zonder enige twijfel, dus vanzelfsprekend op oom Donald. Als president van het land dat de wereld denkt te kunnen leiden, faalt deze president hopeloos. Allesbehalve vrede op aarde dus. De brandhaarden zijn legio terwijl afstanden krimpen, dus voor wij het weten, gaat de ene brandhaard o...

De bomen in de Dillenburglaan stonden er kaal bij nu ze weer "gekandelaberd" waren (zoals dat heet) en in de harten van de mensen schenen somberheid en duisternis te heersen en ook mijn oude hart fladderde angstig en bezorgd rond in mijn borstkas. Het gesprek tijdens de Kerstbrunch bleek geanim...

Het wordt Kerstmis en de liefste is gekomen en we zijn elkaar in de armen gevallen..... Overrompeld door het maatschappelijk "gebeuren" en weerloos voel ik me niet in staat op grote schaal aan de kerstgedachte gestalte te geven; is het lafheid, is het autisme? Is Christus ooit werkelijk begrepe...

Wijzend met haar kleine vingertje zei de kleine meid, kijk daar woon ik en beiden lopen het tuinpaadje op, ze schuift haar handje in die van Nancy en die klopt aan de deur. Even gebeurt er niks dan: kleppert Mieneke met de brievenbus en gaat vlak erna de deur open. Vader staat in de deuropening en k...

Afgaande op wat vader had gezegd: je komt niet zonder geld thuis, sjokte het kind van net vijf jaar de straat uit, de smalle schoudertjes schokten onder het enorme begrip dat ze echt vandaag met geld moest thuiskomen. Maar hoe, maar wat en waarmee? Ze wist het niet en de wanhoop maakte zich dusdanig...

Snel de trappen aflopend richting de winkels om snel te halen waarvoor ik op pad ging, liep ik naar mijn auto en reed naar huis, waar ik werd ontvangen door een ongeduldige echtgenoot: waar bleef je nou, ik dacht even dat je weer stond te praten met deze en gene...ik zei hem, ga even mee naar de keu...

Het was van zijn gezichtje af te lezen, een groezelig snoetje met strepen rond zijn mondje, alsof een wasbeurt een paar weken waren overgeslagen. Zijn haartjes stonden stijf van het ongewassen gebeuren en wanneer je blik naar beneden dwaalde, zag je aan zijn haveloze spullen dat het jochie het bar s...

‘Hou jij ook zo van de kersttijd?’ vroeg ik aan mijn buurtgenoot. Ik trof hem in het bos, aan de wandel met zijn hondje. ‘Nou, om eerlijk te wezen heb ik er niet zo veel mee, het is allemaal zo’n schijnheilig gedoe. Natuurlijk is het kerstverhaal op zich leuk, maar daar gaat het allang nie...

Het joyeuze vuur in een vuurkorf brandde met uitbundige gloed op een besloten terras op de Heuvel in Tilburg als symboliseerde het de warmte, de liefde en de saamhorigheid die slechts een keer per jaar, in de decembermaand, hoogtij schijnen te vieren om wonderlijke redenen. Nu is er ook een ijsb...