Ontmoeting met Vera/Een simpel adagium in de Kersttijd?
Villa "De Vier Jaargetijden" aan de Utrechtsestraat is omhuld door een magisch aandoende aura van licht die haar verhevenheid symboliseert en die haar ongelooflijk siert en zij rijst monumentaal en indrukwekkend op tegen het indigoblauw van de avond en in de Noordstraat, decor van mijn vroegere werkkring en betreurde mislukking, worden de gevels feestelijk verbonden door sierlijke arcades van licht, heel toepasselijk in de Kersttijd en met Oudjaar.
Ik ben op weg naar een hoog studentenhuis, zoals zal blijken met labyrintische, kale, onopgesmukte gangen en een, zoals te doen gebruikelijk rommelige en armoedige keuken, waar ik echter onvermoed en onverwacht en op wonderlijke en toevallige wijze genood ben aan het Kerstdiner van een jonge, elegante en spontane studente, genaamd "Vera".
Haar ongeschonden uitbundigheid, haar gave geestelijke en lichamelijke schoonheid, nog allerminst getekend en aangetast door een lang en dramatisch, getormenteerd leven, zoals het mijne, is verrassend, verfrissend en overrompelend als een klaterend bergbeekje dat over rotsen springt en in ons gesprek komen spoedig en als vanzelfsprekend heel onomwonden en rechtstreeks de eenvoudige en schijnbaar zo simpele doctrines aan de orde waarin het in deze wereld schijnbaar zozeer vergeten of ongekende adagium "dat wij allen broeders en zusters zijn" naar voren komt. Velen van de "eenzame ouderen" die eveneens uitgenodigd waren bij mijn nieuwe vriendin Vera hadden immers uit voor mij onbegrijpelijke eenkennigheid, mensenschuwheid dan wel vanuit onbegrip van de elementaire menselijkheid die echter ondanks alles ons allen blijft verbinden, afgehaakt van haar zo ongeschonden en hartverwarmende uitnodiging.....
Geplaatst in de categorie: kerstmis