Alle inzendingen over afscheid

“Af en toe ontmoet je in je leven mensen, die een onuitwisbare indruk achterlaten.” Met deze openingszin begon op 9 juni 2005 mijn eerste inzending ‘Casimir’ die door de redactie op nederlands.nl werd geplaatst. Ik moet toegeven, dat ik me trots en voldaan voelde, vooral door de allereerste positieve reactie van Ridzerd. Bovendien was ik (en ben nog…

Het is 20.30 uur. Een zomerse dinsdagavond. Nog steeds hangt er buiten een tropische hitte. Ik zet mijn fiets naast het gebouw van het verzorgingstehuis waar mijn moeder woont en begeef me naar de lift. Als ik haastig de gang van de 5e verdieping op loop en – weer veel te laat naar mijn zin - naar binnen ga, tref ik mijn moeder aan in bed. Ze draagt…

Opa Olivier was geen verliezer. Hij had zijn leven gestreden voor God, Volk en Vaderland. De strijd tussen recht en onrecht was zijn stokpaardje. Ik jaag farizeeërs, schriftgeleerden en huichelaars mijn tempel uit, was zijn veel gehoorde adagium. Daarmee gaf hij te kennen: wees oprecht, draai er niet omheen. Hij had een hekel aan schijnheiligheid…

Het is me wel duidelijk nu, ik ga dood. En dat is niet erg, want dat overkomt ons allen, ik ben niet alleen. Iets achter laten, een stempel drukken, een indrukwekkend laatste woord, het heeft geen zin als iedereen het leven heeft gelaten. Ik ben benieuwd naar de oorzaak van mijn dood, doe ik 'plop' gelijk mijn oudste broer of ga ik, prostaat kankerend…

Ik heb gepakt. En ben klaar voor ons vaarwel. Kus mij en glimlach die mooie glimlach van je. Vandaag is de dag dat ik verder trek. Ieder wolkje dat ik zie zal ik jouw naam geven. Ieder liedje dat ik fluit zal aan jou zijn opgedragen. Iedere gedachte die mijn in mijn hoofd ronddartelt zal mij bedwelmen. Omdat die gedachten alleen maar over jou zullen…

Ik schreef hier en daar, sores want geen werk, ongelovig vloekend in de kerk. U heeft klaarblijkelijk geen behoefte aan mijn bijdragen, u cijfert mij weg. En dan zeg ik "doei, de groeten, bekijk het maar", ik heb het met u gehad. Daarbij vraag ik mij af of u kreeg wat u wenste. Denk van niet, ik laat u graag achter in frustratie.…

Wilma is te dominant, een scheiding is onvermijdelijk, zij mag Pebbles en ik een weekendregeling, Dino zal het niet begrijpen, vrees ik.…

Mijn hok, mijn directiekamer, zijn mijn benamingen van een heerlijk plekje in het huis waarin wij iets meer dan 6 jaar hebben gewoond. Nog 3 dagen, nog 3 avonden en nog 4 nachten dan hoort het bij mijn verleden, mijn herinneringen. Toen wij hier in november 2001 kwamen wonen voelde het huis eerst niet goed voor mij, het was een links huis. De…

De meeste families hebben er wel een. Zo’n oom die op familiefeesten altijd zorgt voor een vrolijke stemming. Eentje die bij iedereen geliefd is, niet alleen bij zijn generatiegenoten maar ook bij de neven en nichten en zelfs bij de vertegenwoordigers van de generatie daarna. Omdat hij voor ieder van hen aandacht en belangstelling heeft, belangstelling…

Ik ga morgen afscheid nemen van mijn oudste broer, samen met de andere broers en zusters steken we er de fik in. Cremeren dus. Afgelopen avond kon iedereen, die dat wilde, gebalsemd fysiek gedag zeggen, volgens zeggen lag hij er minzaam glimlachend bij. Ik wil hem niet meer zien, in mijn hoofd zitten bewegende plaatjes die mij thuis brengen met z…

Weemoed. Het is geen erg constructieve emotie. Dat geldt ook voor een aantal andere emoties. Maar soms word je erdoor overvallen en dan heeft het geen zin je ertegen te verzetten. Er zit niets anders op dan met je gedachten de richting te gaan die de weemoed je wijst en je erin te wentelen. Het mag dan niet constructief zijn, iets weldadigs heeft het…

Beste redactie, Met stijgende verbazing heb ik kennis genomen van de zoveelste Nationale Oliebollentest in uw krant. Dat u dit culinair gedrocht jaar in jaar uit aan een test onderwerpt, stuit mij bijzonder tegen de borst. Vanwaar die eeuwige en eenzijdige fixatie voor deze zwaar overschatte bol? Neem me niet kwalijk, maar er zijn toch wel meer…

Hij staat op de spoorbrug. Zijn zicht verdwijnt in het water, dat zes meter onder hem voorbij raast. Een touw, stevig vastgeknoopt rond de leuning van de brug, slaat door de wind tegen zijn been. Hoe is hij hier terechtgekomen? Hij heeft hier al zo vaak gestaan en iedere keer vraagt hij zich af: "Waarom trekt deze plaats me zo?" De herinneringen…

Zuidenwind. Lentekind. Mijn moeder op haar sterfbed, twintig jaren lang heb ik haar genegeerd. Ze accepteerde mijn keuze niet, glimlachte uiteindelijk met een scheefzakkend gebitje een onverwachte goedkeuring. En dat doet eigenlijk pijn, waarom wachten mensen zo lang ? Ik heb liedjes in mijn hoofd, Zuidenwind, Lentekind.…

Ik ben mezelf niet, vandaag wordt Sjoerd gecremeerd, liever brandde hij hier dan in de hel. Het aardse leven ervoer hij ook al niet als een lolletje, lachte altijd te hard en at teveel tosties, diagonaal gesneden. Onderweg naar de ceremonie maakten wij harde grappen, "als hij een maand eerder was gevonden, was het mooi weer geweest", "hier zou…

Het regende en de lucht zag er niet zo vrolijk uit. Vervelend, want ze had een afspraak voor de volgende dag om samen te gaan winkelen met Eric. Nee eigenlijk had ze helemaal geen zin, ook door het besef dat ze een beetje voorzichtig moest zijn met haar geld. Ze schreef hem een mail dat ze het beter vond dat ze niet zou gaan winkelen met hem. Gelukkig…

Ik voelde zijn pols, maar ik kon geen hartslag meer ontdekken. Alleen in mijn eigen vingertoppen voelde ik het zachtjes kloppen. 'Bel de huisarts maar,' fluisterde ik. Zenuwachtig probeerde ze aansluiting te krijgen. Ik nam de hoorn van haar over en zei: 'Ik doe het wel, blijf maar bij hem.' Het was tien uur in de avond toen de telefoon ging…

Klassiek, drinkemans voegt de barman toe dat zijn vrouw hem niet begrijpt. Dat kan niet meer, de kroeg heeft zijn glans verloren, overspelig heeft de overheid de mythe de wereld uitgeholpen, roken en alcohol gingen immer samen. Nu sta ik buiten, binnen is uitgerookt en vraagt om een rietje in de chocomel, het wordt nooit meer spannend. Er is immers…

Vandaag zouden we op reis gaan. Met honderden gekleurde ballonnen om ons armen gebonden, zei je. Naar een plek met gekleurde bladeren en pastelgele wolken, waarin grote, paarse vogels vlogen en hun magische poeder op ons vrij lieten. Ons huis verfden we daar rood met bessen. En als we eenmaal klaar waren, gingen we weer verder. De optimale fantasie…

Haar knokige vingers friemelden aan de bloemetjesjurk. Ze had gevraagd of ze mocht blijven zitten tot de laatste doos en stoel verdwenen waren, zodat ze rustig afscheid kon nemen. Al weken keek ze tegen de verhuisdozen aan. Haar dochter en schoondochter kwamen een paar maal per week om het huis op te ruimen of liever gezegd om alles weg te gooien…

Ik heb het geprobeerd. Stekelig, ontwapenend, stelling nemend, kwetsbaar, kwetsend, ontroerend, hard, zacht, open vizier, tegendraads. Slechts een enkeling gaf mij het krediet waar ik naar hunkerde, de rest denderde voort, woordenbrij strooiend over de goegemeente of kankerend aan de zijlijn. Kaarten geschud, pas op de plaats met medeweten en…

Je bent gestorven. Toch nog. Iedere keer dacht ik dat het wel goed zou komen. Maar wie ben ik nu eigenlijk om te denken dat ik kan regeren over leven en dood? Ik keek vaak naar je, streelde je. Je was mijn enige. Soms hield ik je even vast op de momenten dat ik voor je zorgde, wetende dat het waarschijnlijk niet genoeg zou zijn. Je was vergankelijker…

Hij staat er alle seizoenen op elk moment van de dag lijkt het wel. Voor het parkje, bij het bankje en de bloemenbak. Een norse, bonkige oude man in een korte grijze regenjas. Zijn fiets, een oude zwarte Fongers, model Donner, aan de hand. Soms gaat hij even zitten, startklaar, op de hoek . Met zijn achterwerk op het voorste stukje van het zitgedeelte…

Mij is het de eerste keer overkomen dat ik van een goede makker, een vriend, zo intens afscheid heb genomen bij het schrijven van een afscheidsbrief terwijl de plechtigheid (rond de asurn) plaatsvond. Totaal gefocust op het gebeuren zette ik mij aan de schrijftafel en was dan in innige gedachte (bijna in trance) bij hem en zijn familie. Toegegeven,…

Hoe heeft het zover kunnen komen? wil de webmaster van Hyves weten. Mijn voornemen om het zwetsnetwerk voorgoed de rug toe te keren, is ‘een triest moment’. Ik ga mijn sociale leven een klap toedienen die wel eens fataal zou kunnen uitpakken, is de waarschuwing. Die gok neem ik. Met een druk op ‘delete’, verlaat ik de bijenkorf. Welbeschouwd moet…

Morgen heb ik geen enkele verplichting, want vandaag heb ik gedaan wat er van mij verwacht werd. Pasta met vlees/groentezooi, ik ontving mijn broertjes aan den dis, jongste dochter ook, ik mag seks met haar hebben volgens de wet, zij is de vrucht van mijn ex en een zonderlinge noorderling, inmiddels opgezadeld met een gezin, dit overigens terzijde.…

Op ziekenbezoek Als ik alleen naar het revalidatiecentrum ga, loop ik wel eens uit bij het andere bezoek. Dat hier meer ouderen met hersenbeschadigingen verpleegd worden, kan ik wel zien aan hoe ze me op de gang passeren. Of komt het door het inrichtingsklimaat, dat uitdrukkingsloze? Zelfs de verplegenden lijkt het niet op te vallen als een…

Bij ‘we moeten praten’ voelde ik het al aankomen, bij ‘ik wil het zelf ook niet, maar het is beter’ wist ik het zeker. Dagen heb ik uitgesteld, weken, misschien wel maanden. Wanneer jij wou praten had ik geen tijd, was niet in de stemming, er was altijd wel iets. Totdat je me zei dat je het zo niet meer kon dat je het me nu zou gaan vertellen, hoe dan…

Als grote dingen gebeuren, zijn ze meteen gewoon. De hemel scheurt niet open omdat Rob is ingestort. De zon blijft schijnen, het regent toevallig, maar oké, hij gaat sterven en houdt droge voeten in zijn kist. Rob is in zijn laatste stadium, zeggen kenners. We doen gewoon tijdens het bezoek. Ik zit naast zijn bed en reik iets te drinken aan. Of we…

Elke keer lukt het me weer niet om de stapels ongelezen kranten weg te doen. En een mooi tijdschrift wegdoen is nog lastiger, laat staan een boek. Ik weet natuurlijk dat het moet en ik doe het ook wel. Maar ik moet er altijd weer bewust moeite voor doen. Waarom is dat toch? Ik krijg er ook iets voor terug: een opgeruimd huis en een opgeruimd gevoel.…