Alle inzendingen over afscheid

Mijn hok, mijn directiekamer, zijn mijn benamingen van een heerlijk plekje in het huis waarin wij iets meer dan 6 jaar hebben gewoond. Nog 3 dagen, nog 3 avonden en nog 4 nachten dan hoort het bij mijn verleden, mijn herinneringen. Toen wij hier in november 2001 kwamen wonen voelde het huis eers...

De meeste families hebben er wel een. Zo’n oom die op familiefeesten altijd zorgt voor een vrolijke stemming. Eentje die bij iedereen geliefd is, niet alleen bij zijn generatiegenoten maar ook bij de neven en nichten en zelfs bij de vertegenwoordigers van de generatie daarna. Omdat hij voor ieder ...

Ik ga morgen afscheid nemen van mijn oudste broer, samen met de andere broers en zusters steken we er de fik in. Cremeren dus. Afgelopen avond kon iedereen, die dat wilde, gebalsemd fysiek gedag zeggen, volgens zeggen lag hij er minzaam glimlachend bij. Ik wil hem niet meer zien, in mijn hoofd zi...

Weemoed. Het is geen erg constructieve emotie. Dat geldt ook voor een aantal andere emoties. Maar soms word je erdoor overvallen en dan heeft het geen zin je ertegen te verzetten. Er zit niets anders op dan met je gedachten de richting te gaan die de weemoed je wijst en je erin te wentelen. Het mag ...

Beste redactie, Met stijgende verbazing heb ik kennis genomen van de zoveelste Nationale Oliebollentest in uw krant. Dat u dit culinair gedrocht jaar in jaar uit aan een test onderwerpt, stuit mij bijzonder tegen de borst. Vanwaar die eeuwige en eenzijdige fixatie voor deze zwaar overschatte bo...

Hij staat op de spoorbrug. Zijn zicht verdwijnt in het water, dat zes meter onder hem voorbij raast. Een touw, stevig vastgeknoopt rond de leuning van de brug, slaat door de wind tegen zijn been. Hoe is hij hier terechtgekomen? Hij heeft hier al zo vaak gestaan en iedere keer vraagt hij zich af: ...

Zuidenwind. Lentekind. Mijn moeder op haar sterfbed, twintig jaren lang heb ik haar genegeerd. Ze accepteerde mijn keuze niet, glimlachte uiteindelijk met een scheefzakkend gebitje een onverwachte goedkeuring. En dat doet eigenlijk pijn, waarom wachten mensen zo lang ? Ik heb liedjes in mijn hoo...

Ik ben mezelf niet, vandaag wordt Sjoerd gecremeerd, liever brandde hij hier dan in de hel. Het aardse leven ervoer hij ook al niet als een lolletje, lachte altijd te hard en at teveel tosties, diagonaal gesneden. Onderweg naar de ceremonie maakten wij harde grappen, "als hij een maand eerder wa...

Het regende en de lucht zag er niet zo vrolijk uit. Vervelend, want ze had een afspraak voor de volgende dag om samen te gaan winkelen met Eric. Nee eigenlijk had ze helemaal geen zin, ook door het besef dat ze een beetje voorzichtig moest zijn met haar geld. Ze schreef hem een mail dat ze het be...

Ik voelde zijn pols, maar ik kon geen hartslag meer ontdekken. Alleen in mijn eigen vingertoppen voelde ik het zachtjes kloppen. 'Bel de huisarts maar,' fluisterde ik. Zenuwachtig probeerde ze aansluiting te krijgen. Ik nam de hoorn van haar over en zei: 'Ik doe het wel, blijf maar bij hem.' ...

Klassiek, drinkemans voegt de barman toe dat zijn vrouw hem niet begrijpt. Dat kan niet meer, de kroeg heeft zijn glans verloren, overspelig heeft de overheid de mythe de wereld uitgeholpen, roken en alcohol gingen immer samen. Nu sta ik buiten, binnen is uitgerookt en vraagt om een rietje in de ...

Vandaag zouden we op reis gaan. Met honderden gekleurde ballonnen om ons armen gebonden, zei je. Naar een plek met gekleurde bladeren en pastelgele wolken, waarin grote, paarse vogels vlogen en hun magische poeder op ons vrij lieten. Ons huis verfden we daar rood met bessen. En als we eenmaal klaar ...

Haar knokige vingers friemelden aan de bloemetjesjurk. Ze had gevraagd of ze mocht blijven zitten tot de laatste doos en stoel verdwenen waren, zodat ze rustig afscheid kon nemen. Al weken keek ze tegen de verhuisdozen aan. Haar dochter en schoondochter kwamen een paar maal per week om het huis ...

Ik heb het geprobeerd. Stekelig, ontwapenend, stelling nemend, kwetsbaar, kwetsend, ontroerend, hard, zacht, open vizier, tegendraads. Slechts een enkeling gaf mij het krediet waar ik naar hunkerde, de rest denderde voort, woordenbrij strooiend over de goegemeente of kankerend aan de zijlijn. ...

Je bent gestorven. Toch nog. Iedere keer dacht ik dat het wel goed zou komen. Maar wie ben ik nu eigenlijk om te denken dat ik kan regeren over leven en dood? Ik keek vaak naar je, streelde je. Je was mijn enige. Soms hield ik je even vast op de momenten dat ik voor je zorgde, wetende dat het wa...

Hij staat er alle seizoenen op elk moment van de dag lijkt het wel. Voor het parkje, bij het bankje en de bloemenbak. Een norse, bonkige oude man in een korte grijze regenjas. Zijn fiets, een oude zwarte Fongers, model Donner, aan de hand. Soms gaat hij even zitten, startklaar, op de hoek . Me...

Mij is het de eerste keer overkomen dat ik van een goede makker, een vriend, zo intens afscheid heb genomen bij het schrijven van een afscheidsbrief terwijl de plechtigheid (rond de asurn) plaatsvond. Totaal gefocust op het gebeuren zette ik mij aan de schrijftafel en was dan in innige gedachte (bij...

Hoe heeft het zover kunnen komen? wil de webmaster van Hyves weten. Mijn voornemen om het zwetsnetwerk voorgoed de rug toe te keren, is ‘een triest moment’. Ik ga mijn sociale leven een klap toedienen die wel eens fataal zou kunnen uitpakken, is de waarschuwing. Die gok neem ik. Met een druk op ...

Morgen heb ik geen enkele verplichting, want vandaag heb ik gedaan wat er van mij verwacht werd. Pasta met vlees/groentezooi, ik ontving mijn broertjes aan den dis, jongste dochter ook, ik mag seks met haar hebben volgens de wet, zij is de vrucht van mijn ex en een zonderlinge noorderling, inmiddels...

Op ziekenbezoek Als ik alleen naar het revalidatiecentrum ga, loop ik wel eens uit bij het andere bezoek. Dat hier meer ouderen met hersenbeschadigingen verpleegd worden, kan ik wel zien aan hoe ze me op de gang passeren. Of komt het door het inrichtingsklimaat, dat uitdrukkingsloze? Zelfs ...

Bij ‘we moeten praten’ voelde ik het al aankomen, bij ‘ik wil het zelf ook niet, maar het is beter’ wist ik het zeker. Dagen heb ik uitgesteld, weken, misschien wel maanden. Wanneer jij wou praten had ik geen tijd, was niet in de stemming, er was altijd wel iets. Totdat je me zei dat je het ...

Als grote dingen gebeuren, zijn ze meteen gewoon. De hemel scheurt niet open omdat Rob is ingestort. De zon blijft schijnen, het regent toevallig, maar oké, hij gaat sterven en houdt droge voeten in zijn kist. Rob is in zijn laatste stadium, zeggen kenners. We doen gewoon tijdens het bezoek. Ik z...

Elke keer lukt het me weer niet om de stapels ongelezen kranten weg te doen. En een mooi tijdschrift wegdoen is nog lastiger, laat staan een boek. Ik weet natuurlijk dat het moet en ik doe het ook wel. Maar ik moet er altijd weer bewust moeite voor doen. Waarom is dat toch? Ik krijg er ook iets voor...

Der Tod ist gross. Wir sind die Seinen. Lachenden Munds. Wenn wir uns mitten im Leben meinen, Wagt er es zu weinen, Mitten in uns. R. M. Rilke Rob, Pim en ik zijn oude studievrienden. We zijn elkaar blijven zien. We zeilen bij matige wind, en wandelen soms lang. Wij willen graag mooi ou...

Vandaag naar de dierenarts gegaan, dochterslief gingen mee, begaan met zijn lot. De een wilde lijden besparen, de ander zag tevredenheid in zijn marge van bestaan. En ik, ik wist het gewoon niet, moet ik hem een spuitje laten geven, snorrend gaf de behandeltafel mij ongelijk. Hij ligt nu weer op dat...

Ik reis op gevleugelde wolken, gevuld met heel veel liefde. En gedachten, die mij volgen naar waar geen tijd is. Ik was anders, toch was ik speciaal! Nu rust ik op dit bed van liefde. En zie omlaag, naar waar deze liefde groeit. Blauwe luchtbalonnen brengen het naar mij. Ik zweef naar ee...

Daar ligt ie dan, gekoeld als z'n favoriete drankje, ik heb hem nog een dag. Gewassen, netjes geschoren, gemakkelijke kleding en ouwe schoenen want, "dat zit zo lekker". Morgen geef ik hem terug aan de zandgronden van zijn geboortestad, zullen wormen en ander ongedierte tot op zijn bot gaan, maar...

Ik kan weer ademen. Het is voorbij, sinds een uur of 24. Ik ben verlost. Bevrijd. Van het wurgende gemis, dat me in zijn greep hield, me het zicht ontnam, dat vasthield aan iets wat al zolang geleden voorbij is gegaan. Het ziekelijke gevoel van in-compleet zijn maakte me tot een idioot, verzuipe...

We wisten het toch. We wisten dat hij het niet lang meer zou maken, onze vriend. De laatste weken kwamen we meerdere keren per dag eventjes bij hem kijken. Ik zelfs, die nooit een 'loper' was geweest. "Hoe gaat het met je? Wil je iets drinken, zal ik een mandarijntje voor je pellen?" Hangend...

‘Moeder is dood’... Hij zet een voet op de keukenstoel en begint zijn veter te strikken. Een traan valt precies op het ene uiteinde van de veter die hij in zijn hand houdt. Ik hoor het mijn vader nog zeggen. 'Moeder is dood'. Ik voel de schrik en de onwerkelijkheid van de situatie opnieuw, nu ...