Alle inzendingen over individu

Voor sommigen is het geluk te vinden in een hoek van een ronde kamer.

Ik lees over een 'Choicemakersfestival' in Nijmegen. Schrijf het in mijn agenda en ga verder met waar ik mee bezig was. Dat ik niets van het leven wil missen, is de laatste tijd extreem. Heb geen schoon kopje meer in de kast staan. Mijn 'things to do lijst' schuif ik iedere week door. Ik ben oud...

Om me heen wordt gekakeld alsof hun leven er vanaf hangt. Een waar kippenhok. Het lukt me niet om me af te sluiten. En waar het over gaat? Zouden ze sterven als ze zouden ophouden met praten? Ik denk aan uitspraken van meditatiegoeroe's dat je zelfs in een drukke metro moet kunnen mediteren! Afslui...

Sinds het jaar 2005, waarin ik de eerste ongeoefende schrijfpogingen op deze site mocht plaatsen, leeft er in mij een nog altijd onvervulde wens om ooit de vaardigheid te bezitten om een column te kunnen schrijven. Wetende, dat ik daarvoor de juiste instelling mis en bovendien de vaardigheid om uit ...

Ik geloof niet in de mythe van de multiculturele samenleving, zei een VVD-er in Nieuwsuur een tijdje geleden. Vlak daarvoor vond hij dat iedereen iedereen een hand moet geven en dat je anders geen Nederlander bent. Ik krijg sterk de neiging om hem de hand niet te schudden. In de discussie voor Ni...

Waarom slaan zovelen de hand aan zichzelf? Dat valt grotendeels te achterhalen als je de levensschetsen van Joanan Rutgers leest. Dat zijn er al zo’n 2300! Nadat van Jeroen Brouwers in 1983 “De laatste deur” verscheen, met essays over zelfmoord in de Nederlandstalige Letteren, nam hij het st...

Leven is een fractie Van de dood.

Aangezien je geen ander bent Kun je niet anders Dan jezelf zijn.

Ik ben me terdege ervan bewust, dat het tabblad Hartenkreten op deze mooie site eigenlijk niet bestemd is voor het plaatsen van gedichten. Toch voel ik de behoefte om er bij wijze van uitzondering van af te wijken, al is het maar omdat het hier meer gaat om een onderbouwing van deze inzending dan om...

Ik ben je kwijt, maar dat tedere tikje op je achterste had ik je graag nog mee gegeven.

Toen ze aan kwam rijden zag ze de zonderlinge man al van uit de verte zitten. Terwijl ze parkeerde, gaf hij geen enkel teken van nieuwsgierigheid. Ze stapte uit en liep de veranda op waarna ze direct op hem afging. Ze bleef voor hem staan en terwijl ze haar hand uitstak zei ze: ‘Goedemorgen, mijn...

‘Ja, ik zal daar nog eens over nadenken’, beloofde hij haar. ‘Het is uiteindelijk een stevige knaap, dus voor een pak slaag daar hoef ik mij geen zorgen over te maken.Het blijft altijd oppassen dat hij zichzelf niet verliest in die wereld’, piekerde hij hardop. ‘Je kunt voordat hij er aan...

Het was een zonnige ochtend in een buitenwijk van Berckly, een kleine stad in de staat Michigan. Het was nog erg vroeg, en slechts het gezang van een vroege vogel liet zich horen. De mannen in de straat die aan het onderhoud van de gazons en begroeiing werkten, hadden nog geen slag uitgevoerd. Leun...

Waar de nacht valt aan de eindeloze horizon voel ik de herinnering aan groen gras. Blauw zwervend in het jongensboek. Ik herinner mij de mooiste dromen over de grillige natuur van Jeroen tijdens zijn zwerftochten over het woeste buitenland. Puur en ongewassen kwam hij bij mij om aardbeien te pluk...

Ik vind de mens, die mij pretentieus noemt, nogal pretentieus! Ambitieus lijkt me passend samen met gracieus.

De houthakker in mij zegt dat ik ermee moet kappen.

Ik ben me geheel bewust van mijn sterke invloed vanuit een krachtige geest. Het vraagt de kunst om mijn verantwoordelijkheid in de breedte van het leven en van het gesproken en het geschreven woord te kunnen blijven dragen.

Een bewering is gekrakeel in de marge, ik doof mijn licht.

Naarmate ik mezelf sterker in de juiste positie breng, past ook het positioneren van de andere mens zich aan in het geheel van mijn leven.

Het uiterste in mij, alles van mij geef ik weg om nieuw leven te creëren. Alles van me om geestelijke trouw en aansluiting te pretenderen voor mensen met en onder elkaar! Alles in me geeft alles uit mij!

Ik hinkel niet maar loop vooruit.

De meeste Trantenaars gedragen zich als tweewielers op hun tocht door het Vondelpark, sommigen zaniken, zeiken en zeuren je de oren van je hoofd, zij gaan richting achter de NS Amsterdam, daar kunnen ze voor Pampus liggen.

Anonymus Driepoot ligt op het kerkhof en waart hier als spook rond. Heeft u ook zo'n flauw vermoeden dat u hem wel eens bent tegengekomen?

De soortnaam impliceert de soortgenoot, doch het staat een ieder vrij om zichzelf te zijn.

Het veelvuldig verzet bewijst juist het tegendeel. De erkenning, de acceptatie laten het lot in alle rust en stilte gelden. Het is in de liefde dat men mij enkel zal kunnen erkennen.

Op deze site lopen heel wat potten en ketels rond gezien de fenomenale verschijning, die te mooi is om waar te zijn, dat elke inzender, mooi of niet mooi, zichzelf verheft tot standbeeld en daarmee zijn eigen sokkel creëert. Dit is het mooie van het zelfrelativerende karakter van deze site, waar me...

Je moet er niet aan denken dat een kontkrabber een goede nagelbijter is ?

Een nagelbijter is een slechte kontkrabber.

Het is totaal niet mijn kleur maar juist gehele kleurloosheid, die straalt én schijnt!

Als ik het "Slavenkoor" uit "Nabucco" hoor, ben ik ineens weer in die kamer. op die middag waarop de dampende aardappelen opgediend worden, en verzin ik weer eigen woorden bij dit muziekstuk. Ik ben weer drie en voel me omringd door de goedgunstige, overvloedige zorgen en aandacht van mijn vade...