Alle inzendingen over kinderen

We vertellen onze kinderen maar al te graag dat ze niet mogen liegen en wat doen we zelf….juist, liegen! De nieuwe leugenperiode is weer aangebroken. De Paashaas komt eraan. Als mijn dochter het daar nu eens gewoon bij zou laten, maar nee hoor, ze zit in de ‘waarom’fase. Erg leuk! De chocolade-eieren liggen zo voor het oprapen in de supermarkt, maar…

Eindelijk mag Miriam mee. Papa blijft thuis met Alma en kleine Dirk. Maar zij, Miriam, is nu groot. Het is niet ver lopen. De straat uit en dan linksaf. Ze houdt het boek stevig in haar hand. Haar eerste boek, helemaal van haarzelf. Ze heeft het nog niet ingekeken, maar expres tot vandaag bewaard. Mama heeft een lange zwarte jas aan. Er zitten…

Met een volle boodschappentas loop ik door het Spijkerkwartier richting huis. Altijd komt er een moment dat ik me afvraag of dit nu de snelste route zal zijn. Precies tijdens deze overpeinzing passeert links van mij een zin, uitgesproken door een vrouwenstem. Op het moment dat de zin tot mij doordringt zie ik wie de woorden zojuist uitsprak. Ik kijk…

Papa kwam weer binnen. Zijn gezicht trok, er zaten glimmertjes achter zijn ogen. Dat zag Miriam. Mama zag het ook. "Wat heb je?" "Hoezo. Niks." "Wel waar, er is iets! Waarom lach je?" "Ik lach helemaal niet." "Er is wél iets gebeurd. Waarom bleef je zolang weg. Je hoefde toch alleen maar de vuilnisbak buiten te zetten?" Papa zette elke…

Volwassen. Ze eigent het zich toe, het recht om vanaf nu alles zelf te mogen beslissen. Het beslissingsrecht neemt nog geen overdreven proporties aan. We zijn er gerust in. Het breidt zich wel stilaan uit, haar zeggenschap. Ze beveelt hoe we ons horen te gedragen, zelfs in huis. Geen scheetje mag er ontsnappen of ze heeft het gehoord, geen kus gegeven…

Myrthe schuift de gordijnen op haar dochters kamer opzij. “Kijk eens Sarah, het heeft gesneeuwd.” Sarah wrijft in haar kleine oogjes, nog niet precies bevattend of ze nog slaapt of wakker is. Vorige week is ze drie jaar geworden en heeft zij van opa en oma een slee gekregen. Dat plotseling beseffend springt ze boven haar dekens uit, glijdt via de glijbaan…

De voorlaatste dag van 2005 kreeg het gehele land een serieuze sneeuwlaag over zich heen. Gelukkig trad de dooi ’s nachts al in, maar inmiddels was de weerellende al geleden: auto’s in de gracht, tegen de boom of paal of tegen elkaar. Ook de treinreizigers geraakten niet op tijd thuis of ter bestemming omwille van de ijzel die op de elektrische geleidingen…

In het weiland naast de serre wil ik graag een nieuwe border. Een‘nectarbar’ waar bijen en vlinders zich kunnen laven aan tal van nectarplanten. Tijdens het omspitten haalde ik een roestig legerautootje uit de grond. Waarschijnlijk een achtergebleven speelgoedje, uit het oog verloren tijdens het spel. Niet van onze zonen, want het weiland is pas enkele…

26 jaar geleden Een nieuwe woonomgeving en geen familie. Wakker worden en niet weten wat je doen moet. Niet alleen vandaag maar elke minuut, elk uur. Maar je hebt wel een kind om voor te zorgen. Een lief knulletje van 5 jaar. Met niemand kun je praten, Niemand geeft je troost. Niemand kan je horen. Het is 1 groot zwart gat vol ellende. Huilen…

“Mama, mama, ik wil een step voor mijn verjaardag!” Met haar ienietienie kleine vingertjes tikt ze in het boek. “Teze, mama”. Zaterdag wordt mijn kleine meid alweer 3 jaar. Als de dag van gisteren dat ze mijn lichaam verliet en het op een janken zette. En nu, tjonge wat wordt mijn kleine meisje alweer groot. Er wordt tegenwoordig al zoveel verwacht…

Twee kinderen op het strand, een jongen en een meisje. Beiden een jaar of zes. Vader en moeder liggen achter een kop koffie op het terras. De kinderen maken een kasteel in het zand. Het zijn goede bouwers dus hebben ze onder het werken tijd over voor een luchthartig praatje. Het meisje kijkt bedachtzaam naar een raampje dat ze net in de muur van…

Zo denkt een mens dat het een stille saaie dag wordt en het volgende moment komen er achter elkaar 2 vriendinnen op visite. Eerst de ene en natuurlijk direct thee gezet. Gelukkig er waren nog 2 stroopwafels, dan staat het iets royaler he, ook al weet ik dat ze daarvoor niet komt. Mijn koekje heb ik nog niet helemaal op toen de bel weer ging. Oh…

Nealan haar moeder was erg lief en soms liep ze, met haar handjes stevig de rokken van haar moeder omklemt, door het huis. Haar moeder en vader liepen de hele dag door en ze wilde niets missen van wat er allemaal te zien was. Vaak waren er mensen die ze niet kon verstaan. Er kwam wel geluid uit hun monden, maar echt iets zeggen deden ze niet. Sommige…

In mijn jeugdjaren waren er niet zoveel momenten om van te snoepen. Dit bedoel ik letterlijk, want een lekkernij krijgen was er niet vaak bij. Toch was er in die tijd één constante die ik niet vergeten kan. Het was een weerkerend patroon, dagelijks. Ik bezie het nu als de periode waar mijn verleiding hardgrondig op de proef werd gesteld. Ik denk zelfs…

Nog vijf nachtjes slapen en dan was Tom jarig. Hij was al bijna 8 jaar en dat was een hele leeftijd. Het mooiste van die dag zou zijn als zijn oma kwam. Haar zag hij maar 2 keer per jaar. Ze woonde heel ver weg in een heel groot land Het was er altijd warm en er waren leuke springbeesten Walibi’s heten ze, dat wist hij wel. Op school zei Nick…

Den Haag 7-9-2005 Aan de directie van het School A Alex Alexander Beste Alex, De gebeurtenissen van vorig schooljaar hebben ertoe geleid dat het School A Hugo de toegang tot het examenjaar heeft ontzegd. Vorig jaar hebben wij hierover veel contact gehad, en ik heb je een mail gestuurd waarin ik aangegeven heb dit zeer te betreuren (…

Ik zie hem al aankomen. Truitje half aan. Eén schoen nog in zijn hand. Nog even een reflex: links, rechts en dan bonkt hij met zijn vuistjes op het raam. Ademloos. "Mag ik.....mag ik bij je spelen? Tot half zes?" Hij wacht mijn antwoord niet af, heeft al gezien dat het goed is. Smijt nu beide schoenen in de hal. "Geox, gaatjes in de zolen!".…

Als aanstaande vader heb ik het opvoedprogramma ‘Schatjes’ ontdekt. Omdat ik mijn eerste opvoedkundige stappen nog moet nemen, zuig ik elke druppel informatie als een droge spons in me op. Na de eerste uitzending kwam een lichte verontrusting naar boven drijven. Zou ik ooit wel in staat zijn om alle opvoedkundige hobbels te nemen of zou ik uiteindelijk…

In ‘het land van gedruppel’ is vandaag, en dit voor de eerste keer ooit, de alarmfase afgekondigd! Het zat er aan te komen, maar nu is de toestand echt onhoudbaar geworden. Zo erg dat Djori beslist heeft om drastisch in te grijpen. Jaren terug was hij nog op zoek gegaan naar ‘de bron van het zijn’, en na heel wat omzwervingen belandde hij in het…

Elke nacht verander ik in een engel. Dan groeien er twee grote witte vleugels op mijn rug. Aan de onderkant zijn ze wat donzig, boven met prachtige grote veren. Mijn lichaam is dan naakt, maar gelukkig een linnen doek tussen mijn benen. Ik open dan mijn raam en klim op het venster. Met kracht zet ik mij af en verdwijn in de nacht. Vliegend boven…

Ik zit met mijn dochter van twee in de wachtkamer. Ze komt naast me zitten en kijkt nieuwsgierig de ruimte in. Ze ziet de boekjes en kiest er 1 uit. Ze ziet de lego-blokjes en maakt een werkje. Ze komt weer naast me zitten en kijkt verlegen rond. De anderen in de wachtkamer vragen haar iets en ze geeft netjes antwoord. De anderen vertellen me…

Mee op tuinbezoek: netjes aan de hand, slenteren óp de paadjes en niet in het hoge gras lopen, geen verstoppertje spelen in de tuin en zeker niet jengelen met een pruillip. Je zal maar kind wezen en mee op tuinbezoek moeten! ‘Moet ik nu lachen of huilen’, dacht ik toen tijdens onze laatste open tuindag in september een drie generatie familie binnenstapte…

Hij zat er maar, drie turven hoog. Zijn koppie kwam nauwelijks boven de tafel uit. Hij had hoogrode kleurtjes op z'n konen en zijn geeuwen werkten bepaald aanstekelijk. Mistroostig leunde hij op zijn ellebogen. Er zaten nog vier mensen bij hem aan tafel en het was druk in het restaurant. Iets verderop bevond zich een tafel van zes mensen met een hond…

Met een paniekgevoel word ik wakker. Is Ramon er al? Snel kijk ik op mijn horloge om te zien hoe laat het is. Kwart over drie! Ik sta op en zoek mijn weg in het inmiddels bekende vakantiehuisje waar we nu al ruim een week logeren. Ik zoek mijn weg naar de kamer van mijn kinderen. Ramon zijn bed is nog leeg! Angstgevoelens bekruipen mij. En mijn gedachten…

Je gedachten zitten gevangen in je eigen werkelijkheid. Ik vraag me af waar je nu bent. Voel je je daar veiliger dan hier? Sterker misschien? Je kijkt naar me, maar ziet me niet. Ik probeer tot je door te dringen. Je terug te halen naar onze wereld. Tegelijkertijd vraag ik me af of dat wel beter voor je is. In jouw afgeschermde wereldje ben je een…

Hé, zie je me staan? Zie je me staan, hier buiten? Kijk eens door het raam, druk je kleine neusje even tegen het glas en zwaai naar me. Ja, het regent, ik weet dat het regent, maar ik moest je even zien. Waarom? Omdat ik van je hou, lieve kleine, omdat ik het moeilijk vind langer dan een uur zonder je te zijn, laat staan een maand of een jaar. Wat…

Hoofdstuk 1 Het was op een vroege morgen. Heel langzaam kwam de zon op. Voorzichtig stuurde hij zijn warme straaltjes over de koude grond. Héél zachtjes en heel stil. O, ’t was zo mooi! Eerst het ene straaltje, en toen het volgende, en toen nog een… en toen, o, toen waren er wel duizend straaltjes! Vrolijk scheen de zon op het natte, frisse gras…

Toen ze twee was, openbaarde het zich. Een transformatie in haar gedrag zodra er visite was. De aparte gloed die over haar gezicht verscheen, de glinstering in haar ogen, de komische gebaren die volgden, alleen maar bedoeld om aandacht te vangen. In de tijd dat ze naar school ging, zakte het weg. Ze werd wat stiller, teruggetrokkener, juist als men…

Slenterend schopte ze met haar kleine voeten tegen de gevallen bladeren. Prinses Goudfontein schudde haar hoofd gelaten. De gouden haren die haar knappe gezichtje omringden dwarrelden weer terug toen ze het hoofd weemoedig boog. Glinsterende tranen zochten hun weg over haar roserode wangen tot ze bleven hangen aan haar pruilende lippen. Het natte…

De vakantie is bijna voorbij, nog twee korte daagjes en dan moet ik naar school; een nieuwe school om het nog erger te maken. Ik haal diep adem en de heerlijke boslucht dringt mijn neus binnen en bant zo mijn sombere gedachten uit mijn hoofd. Mister Ashton loopt snuffelend en kwispelend voor me uit. Hij kent het bos beter dan wie dan ook. Mijn ouders…