Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Tesso, tesso

Laten we eerlijk zijn: wie van ons was vroeger niet vertederd door het eerste gebrabbel van onze kinderen en later ook van dat van onze kleinkinderen? Degenen onder ons die, met alle respect, om wat voor redenen dan ook geen kinderen wilden of ze niet konden krijgen, hebben die vertedering misschien in iets mindere mate bij familie mogen ervaren.

Peuters bootsen bij het leren spreken de klanken van de woordjes na die zij horen, om ze vervolgens te koppelen aan de begrippen die ermee worden uitgedrukt. Ik denk, dat er misschien wel in elk gezin een virtueel miniwoordenboek bestaat met de meest uiteenlopende gebrabbelde equivalenten. Soms vonden we het zo leuk, dat we spontaan ook in hun kromme taaltje praatten, zodat het leek, of daardoor de communicatie tussen het jonge grut en ons soepeler verliep - (geen beste keuze voor de taalontwikkeling van een peuter, geloof ik achteraf…). Het was dan ook even slikken, als na verloop van maanden een ''omasant'' of de variant ''ofilant'' en een ''sjaf'' toch een olifant en een giraf bleken te zijn.

Mijn dochtertje had toen een bijna consequent mechanisme ontwikkeld, om de meeste woorden, beginnende met een medeklinker, steevast met een ''sj'' uit te spreken. ''Ut sjiesjoe is atter de sjôh'' betekende: het vliegtuig is achter de wolken. Ze zong op tweejarige leeftijd het gehele Feyenoordlied, waarvan de eerste regels aldus klonken: ''Handtie hand, kamejaje, hantie hand sjor Sjainor een…'' Wanneer ze echter een woord moest zeggen dat werkelijk met de letters ''sj'' begon, dan koos ze daarvoor altijd de letter ''S''. Tante Sjaan en ome Wim werd door haar verbasterd tot: ''tante Saan en ome Sjim"

Nu zoekt ze al sedert jaren op Internet (en velen mét en voor haar) naar haar toenmalige lievelingsboek: ''Poesje Mimi….'', titel gevolgd door nog enkele woorden, in de trant van: …en de vlieg(?) of zoiets. Dit boekje, voorzien van een stevige kartonnen kaft, in grote letters gedrukt en met tekeningen verfraaid, was haar toen zeer dierbaar; ze kende het helemaal uit haar hoofd. Ik ken alleen nog maar de eerste bladzijde, want ik heb het verhaaltje voor haar toen keer op keer moeten voorlezen. De tekst luidde aldus:

''Poesje Mimi lag te dromen op de warme tegels van het binnenplaatsje.
Bzzz, bzzz, gonst een dikke vlieg, hij denkt dat hij een vliegtuig is.
Poesje Mimi wil met de vlieg spelen,… maar de vlieg is al weg''.

Mijn dochtertje zei die tekst toen in haar taaltje als volgt op:
''Poessie Mimmi lagge djome oppe warme tegels vanne binnebannepjaase.
Bsss, bsss, gonse dikke sjieg, hij denk dattie êh sjiesjoe is.
Poessie Mimmi wil mette sjieg peeje… maa de sjieg isal jeg''.

Wie, o wie van de lezers (en dat is serieus gemeend als een échte hartenkreet) kent dit boekje, dat in het begin van de jaren zestig in menig gezin met één of meer kinderen als voorleesboekje een plaatsje moet hebben gehad? Laat ik, in deze komkommertijd, van de nood meteen dan maar een deugd maken; niet geschoten is altijd mis.

Niet álle peuters van toen waren van die brabbelaars. Velen zullen dit kunnen beamen. Mijn zoontje was toen erg gemakzuchtig, want behalve bijvoorbeeld: ''mamma, pappa, die'' en ''hebben'' waren hem weinig woorden te ontlokken. Des te groter was mijn schrik, toen onze dreumes van anderhalf, na mijn ''pas op, dat mag niet hoor, dat is stout'', mij alleen met grote ogen verbaasd aankeek. Luttele seconden later klaarde zijn gezichtje op en zei hij allervriendelijkst en zeer duidelijk verstaanbaar tegen mij: ''klootzak''…..

Ach, zo zou ik nog even kunnen doorgaan, ware het niet, dat het onderwerp nu eigenlijk ook weer niet zo uniek of interessant is. Mocht desondanks iemand van u bij gelegenheid voor ons eens kunnen en willen spitten naar het bewuste boekje ''Poesje Mimi… enz'', dan houden wij ons van harte aanbevolen.

Ik laat nu dan ook het onderwerp verder met rust. Zo meteen ga ik mijn vrouw helpen met ''tesso, tesso'', stoffen en stofzuigen volgens het toenmalige taaltje van mijn dochter.

Tot een volgende keer.

Schrijver: Günter Schulz, 3 september 2007


Geplaatst in de categorie: kinderen

4.6 met 9 stemmen 1.301



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Charissa
Datum:
25 september 2007
Email:
cgundermannhotmail.com

Eindelijk heb ik het verhaal gelezen. Ik vind het hartstikke mooi geschreven. Ik zie het helemaal voor me, mama en haar peutertaaltje. Ik hoop dat mama ooit nog het boekje vindt, ik ben er erg benieuwd naar. Hopelijk komt er snel weer een nieuw verhaal van je!
Naam:
Iris Van de Casteele
Datum:
21 september 2007
Hoe hartverwarmend! Niets is zo vertederend als de taal van een peuter. Jouw dochtertje blijkt gezegend geweest te zijn met heel wat zalig 'babbelwater' om nog maar te zwijgen van jouw zoontje. Die moest het hebben van een soort verhevigde taal. Op latere leeftijd wordt dit stoere taaltje vaak gevolgd door een veelzeggend gebaar: een wijsvinger tikkend op het voorhoofd, vooral chauffeurs gebruiken die nogal een keer op drukke autowegen. Heb genoten!
Naam:
Rina van Dijk
Datum:
5 september 2007
Echt zitten schudden van het lachen. Wat is dit leuk geschreven. (Jammer dat het boekje niet in mijn bezit is, ik had het je graag toegezonden.)
Trouwens vanavond wordt het "alepoes" en 'pruiziken'. Als de kat tenminste niet in de 'kedijnen' klimt.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)