Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Problemen ?

Soms zijn er van die dagen dat je denkt dat niemand zonder je kan.
Niets is minder waar, maar toch!
Eigenlijk een mooie bijkomstigheid, een mens voelt zich dan zo nuttig.

Herkenbare opvoedingsproblemen, ook al zijn de kinderen volwassen.
Ook ik heb er ook mee geworsteld en mag dat nu met anderen delen.
Niet dat ik het leven van mijn kinderen dan uit de doeken doe, nee dat niet.
Mijn kinderen zijn natuurlijk de liefste van de hele wereld en ook al zijn ze volwassen, ik kijk elke keer weer naar de afloop van een eventuele confrontatie.
Het is bijzonder, steeds blijken het fantastische mannen te zijn die heel veel voor mij over hebben.
Het loopt altijd goed af, ook al denk ik dat ze boos zijn op mij.

Wel moet een mens eerst leren om te beseffen dat het volwaardige en even waardvolle respectabele mensen zijn als wie dan ook.
Mensen die net als wij vroeger, hun eigen leven willen invullen zonder bemoeienis van de ouder.
Dat wist mijn kennisje dus kennelijk nog niet.
Zodoende kon ze de prachtige kwaliteiten van haar kind niet herkennen en zag ze de in haar ogen alleen maar negatieve punten.
Hoe leg je dat nu uit!

Eerst moet al de boosheid eruit en dien je dus alleen maar te luisteren.
Ik voel me dan een soort Dr. Phil.
Niet dat ik meen de wijsheid in pacht te hebben, maar ik heb wel soortgelijke ervaring opgedaan.
Het is heel handig om steeds te bedenken hoe je jezelf gevoeld hebt in die jonge jaren.
Ik weet wel dat mijn ouders niets van mij begrepen en er van uit gingen dat zij ouder en wijzer waren en dus alles beter wisten.
Die wetenschap heeft mij geholpen te beseffen dat juist de jonge mensen van nu sommige zaken scherper en nuchterder bekijken dan wij vroeger ooit gedaan hebben.
Soms kun je alleen maar een bevestigend antwoord geven, omdat ze hun verhaal kwijt moeten.
Maar soms luisteren ze ook naar jouw advies, mits ze er zelf om vragen.
Dit probeer ik dus met anderen te delen en ik moet zeggen dat mijn generatie zich al heel vaak terdege bewust is van deze kijk op het leven.
Prachtig hoe jonge mensen zijn en alles onder controle lijken te hebben.

Maar na het luisteren naar de boosheid over het onbegrip van het kind dien je dan voorzichtig uit te leggen hoe de jonge mensen hunkeren naar erkenning.
Het is me weer gelukt denk ik.
Ze lachte al weer een heel klein beetje.

Toch was dat niet alles, een zoon van een vriendin in het buitenland heeft problemen.
Niet zo leuk en wat moet je daar nu weer mee.
Het valt niet mee voor een moeder je kind niet te kunnen troosten.
Want elk mens heeft dat af en toe nodig, ook al zijn ze volwassen.
Misschien kan ze hem aan de telefoon krijgen en hem vertellen dat ze van hem houdt en altijd achter hem staat.
Het leven is niet gemakkelijk troost ik haar.

Zo heb ik dan een paar problemen op één dag, maar ook leuke gezellige ervaringen.
Er was namelijk een andere vriendin die zich op mijn tuin gestort heeft.
Moe maar voldaan keek ze me onzeker aan, of ik het wel goed genoeg vond wat ze gedaan had.
Ik glunder om deze dingen, wie heeft nu iemand die je zo goed helpt!!
Ik ben niet alleen nodig voor anderen, anderen zijn er ook voor mij.
Op zo'n moment vind ik het leven prachtig.

Schrijver: Eva Mensch, 19 augustus 2007


Geplaatst in de categorie: kinderen

1.7 met 3 stemmen 416



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)