Alle inzendingen over emoties

Het is heerlijk weer buiten. Tom vindt dat hij wel weer genoeg huiswerk heeft gemaakt voor vandaag en besluit te gaan skateboarden. Zo’n twee uur later komt hij binnenvallen, gooit zijn skateboard in de gang en ploft op de bank. “Mam, wat ik nou heb meegemaakt, niet te geloven, echt niet te ...

"We gaan door," roep ik tegen mijn moeder. Ze hangt een laken aan de waslijn en knikt. "Om vijf uur thuis zijn en pas goed op je kleine broertjes," waarschuwt ze. Het is een warme zomerdag. Ik loop met de kleintjes de straat uit en voel de zwoele wind op mijn gezicht. We gaan naar mijn doopmete...

Ik kom uit een familie waar iedereen, ter begroeting, elkaar kuste. Jong of oud, man of vrouw, hetero of homo, wij zoenden er op los, drie keer. Soms wang wang en daarna vol op de mond, maar meestal links rechts links. Tegenwoordig zie je dat niet meer, argwanend worden handen geschud en zelfs dat n...

De flonkering van een diamant is meestal kouder dan de glinstering van een traan.

De laatste tijd ben ik beslist niet erg in m‘n hum; sterker nog: ik ben zelfs bij tijd en wijle een heuse mopperkont en boos op mezelf. Met een gevoel van: “zet de motor uit als je in een file terecht bent gekomen en wacht totdat deze zich heeft opgelost” zit ik als het ware al wekenlang te mo...

Een scheutje meer dienstbaarheid bij de vrouw en een sloot meer ridderlijkheid bij de man zou menige relatie goed doen.

Alleen op je kamer, met maar 1 klein lampje aan, omdat je eigenlijk moet gaan slapen, maar nog aan van alles zit te denken. Je bedenkt wat je allemaal gedaan hebt vandaag, was het weer zo’n zelfde dag als al die andere dagen of gebeurde er vandaag misschien iets totaal onverwachts.. Ondertus...

Dwalende gedachten over mijzelf. Waar moet het heen met mij zonder jou? Als zou ik vertrekken met een vliegtuig. Hoog boven de wolken uitkijkend naar niets. Zo voel ik mij. Eindbestemming nul. Ladderzat en stomme dingen zeggend tegen een vreemd persoon. Kiss me and smile for me. Ik vertrek vand...

Waarom zou ik nog schrijven? Waarom? Geen idee. Mijn schrijfsels schijnen zoetsappig te zijn. Ze schijnen te vallen onder de categorie..Kiss me and smile for me.. Nou en?? Daarom wilde ik ermee ophouden. Vanwege die weegschaal die naar het negatieve uitsloeg. Tot ik bericht kreeg van mensen die ...

Oceanen die zo moeilijk te bevaren zijn omdat de nevel de wereld verbergt. Tijd die stil schijnt blijven te staan. Zeemannen die legendes waarheid zien worden terwijl de angst met de golven meegroeit. De oceaan die in razernij het schip met zijn bemanning laat weten wie de baas is. Machteloos drijve...

Wachten op de haven die mijn veiligheid garandeert. Ondertussen dobberend op de oceaan van gevoelens. En maar het eeuwige wachten op de opkomst van de zon zodat de duisternis verdwijnt. Ik, de kapitein van mijn schip vol gevoelens die wacht op het licht dat mij de weg zal wijzen. Ik aanschouw he...

Natuurlijk weet ik net zo als ieder ander dat er 24 uur in een etmaal zit; waar wij zo gemiddeld 17 uur van wakker zijn. De een wat korter de ander wat langer. Dat is de kloktijd, maar veel mensen kampen ook met een emotionele tijd. Dan heeft de tijd soms heel lange of korte dagen. De ene dag is de...

Dragende krachten uitgezonden door emoties ook wel genaamd liefde. Krachteloosheid uitgezonden door lege zielen die verteerd worden door eenzaamheid. En de grote vraag die men zichzelf steeds stelt. De vraag die wacht op het antwoord bij welk kamp men nu eigenlijk behoord. Nachten zijn lang en dagen...

Ik verlang naar het Brabant van Toon Kortooms. Waar Heintje en Matje Beekman hun kattenkwaad konden uithalen, omdat dat zo hoort als je opgroeit. Het land waar, zomaar een schipper die in de buurt is, met een kersverse vader een neut drinkt op de verse geboorte van zijn tweeling. Het Brabant waar He...

Crisis, crisis, crisis. We worden er mee dood gegooid. De zwartkijkers beweren van alles. Ook jij kan ontslagen worden. Ook jouw toekomst is onzeker! En ik, ik zit nagelbijtend op mijn lot te wachten. Ik heb zelf niets in de hand, ik woon bij mijn ouders en kan slechts hopen dat zij niet ontslag...

De lerares Nederlands werd ons slachtoffer toen we haar "blij" gemaakt hebben met een abonnement op de Veronicagids. Ze weet waarschijnlijk tot de dag van vandaag niet wie haar dat genoegen (aan)gedaan heeft. Tijdens de gymlessen waren het altijd dezelfden die de basketbal niet op de basket richtt...

Dit is het verhaal over iemand die het warm-nest-gevoel niet kent en voor wie het brood overal hetzelfde smaakt. Maar het is ook het verhaal over iemand die het warm-nest-gevoel zoekt en deel wil zijn van een warm nest. Een verhaal geschreven onder een anonieme naam, omdat het mijn eigen verhaal is....

Mea culpa, maximaal zelfs, geef mij als straf een taak, u doet er namelijk wel toe, Wilma is lief. De anderen kunnen mij gestolen worden. Oeps !!

Het is zondag. We zijn met de auto op weg naar Base G, een Bounty-strand aan de Stille Oceaan dat in de WO II door amerikaanse troepen werd gebruikt als een landingsplaats. Picnic, vaste prik op zondag waarbij we mochten kiezen uit het strand van Base G met zijn koraalriffen, of de bergen in naar ee...

Gisteren kwam ik mijn bed uit en voelde me niet al te best. Mijn darmen waren behoorlijk aan het discussiëren en in mijn hoofd werd een robbertje gevochten. Ik dacht: ja hallo, hier ga ik dus absoluut niet aan toegeven, want ik ben in december pas ziek geweest. Het kon me toch niet gebeuren dat ik ...

De man Jacob zat op de rots en tuurde uit over een azuur-blauwe zee. De horizon verloor zich in een trillende streep. Een schip met helgele zeilen kwam voorbij. Aan dek zag hij een meisje met naakt bovenlijf. Er naast lag een gebronsde jonge god die met de handen over haar borsten ging. Ze sliep. ...

Het was nacht. De stad was leeg. Verdwaasd liep hij door de straten. Het hoefde niet meer. Vorig jaar had hij zijn baan verloren. Buiten zijn schuld. Zijn vrouw, waar hij zoveel van hield, had het nodig gevonden om met zijn beste vriend het bed in te duiken. Uitgelachen hadden ze hem toen hij hen da...

Morgen kan zomaar alles afgelopen zijn, een linkerarm signaleert, een hart dat stopt, een scheefgezakte mond. En dan ben ik er niet meer, weggerukt van dit aardse bestaan, mijn leven naar de maan. Naar de kloten, prostaat- dan wel teelbalkanker, misschien onder een bus of tram met het idee dat vo...

Toch bleef het gevoel: we laten het kaarsje toch niet langzaam doven? Ik wil vlammen die je warm houden in de koude maanden. Ik wil de vlammen die het gezicht van de ander constant in een ander perspectief laat zien. IK WIL DE VLAMMEN VAN PASSIE! Maar die mooie vlammen met hun verlichting en k...

Mijn man is work-aholic. Als ik dat zeg wordt ie kwaad. Nou is ie hovenier en sinds 3 jaar eigen baas. In het najaar is er heel veel snoeiwerk, dan zit zijn auto stampvol! Voor 50 eoro kan je dat wegbrengen, maar hij verdient dat liever zelf, dus staat ie drie dagen te knippen. Om zoveel mogeli...

‘Wat.. Hoe’, meer weet ik niet uit te brengen. De laatste oneffenheden op het lakwerk zijn gisteren door de spuiter bijgewerkt, ik ben net in de langste autowasstraat van de stad geweest, daarna drie keer in sprakeloze bewondering om mijn druipende aanwinst gelopen en heb met de afstandsbedien...

Een kille winderige herfstavond ver na achten. De bel. In de hal voor de deur van ons appartement staat de buurman van boven. Kabouter Plop zoals mevrouw Trawant hem noemt. Maar dan wel een heel enge kabouter, ‘n gnoom. Een meter 65 achterdocht met een ringbaardje en fonkelende lichtblauwe priemo...

Papa waarom oordeel je zo gauw, je toont geen liefde noch berouw.

Een mens is geneigd om het plezier op korte termijn te stellen boven plezier op de langere termijn. In de jaren zestig deed Walter Mischel een experiment met vierjarigen. Zij werden twintig minuten alleen gelaten met een schuimpje. Als ze het schuimpje niet op zouden eten, dan kregen ze nog meer sch...

Op iemands uitvaart is een grafrede gebruikelijk. Lovende woorden rollen uit de monden van de nabestaanden en vrienden over wijlen Jan of Marie. Erg jammer dat de opgebaarde die woorden niet kan horen, denk je dan. Het zit diep in onze cultuur. Waardering spreken we niet uit want dat spreekt vanzel...