niemandsland
De aarde scheurt. Ik sta erbij en kijk ernaar. Niet in staat tot bewegen, laat staan tot handelen. Kan ik blijven hangen in wat ik ben? Oude patronen hebben geen functie meer. Niemandsland is mijn plek van vertoeven. Alle wegen zijn afgesloten. En dus liggen alle wegen open. Chaos als uitgangspunt. Composthoop als broedplaats voor nieuwe impulsen. Wat is mijn antwoord?
Alleen op de wereld, geen steunen en toeverlaten.
Een stap naar voren, staan aan de rand van de kloof. Een blik in de bodemloze diepte. Aanschouw en laat doordringen. Dit is wat er nu is. Beweeg een hartenklop, til een kleine teen van de grond. Laat de pink zijn ruimte zoeken. Gluur door de oogharen de wijdsheid tegemoet, met terughouding. Neem de tijd om te gaan durven. Een beperkte kleine stap, van de voet en de rest mag mee.
Een eerste begin is genoeg.
Geplaatst in de categorie: emoties