Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Kinderlokker

"We gaan door," roep ik tegen mijn moeder.
Ze hangt een laken aan de waslijn en knikt. "Om vijf uur thuis zijn en pas goed op je kleine broertjes," waarschuwt ze. Het is een warme zomerdag. Ik loop met de kleintjes de straat uit en voel de zwoele wind op mijn gezicht. We gaan naar mijn doopmeter en dooppeter. In onze stad zeggen we daar mit en pit tegen.

Mijn mit komt oorspronkelijk uit Rusland. In de oorlog trouwde ze met een Nederlander. Mijn pit nam haar mee naar ons kleine kikkerlandje. Zij wonen vijf kilometer verder in een dorp, zodat onze voetreis tien kilometer lang zal zijn; vijf kilometer heen en vijf kilometer terug.

Zoals gewoonlijk worden we hartelijk begroet en volgestopt met dikgesneden witte boterhammen met jam. Denkt ze soms dat we niet genoeg te eten krijgen? Ik durf het haar niet te vragen. Nog geen twee uur later gaan we weer naar huis. Mijn kleinste broertje loopt dapper met zijn korte, gebruinde beentjes, de ene na de andere kilometer. "Een paard!, "schreeuwt hij plotseling enthousiast en rent naar het prikkeldraad. "Jij moet bij mij blijven," berisp ik hem. Het bruingekleurde paard komt nieuwsgierig onze kant uit. Een paar meter achter het dier staat een groengekleurde paardestal die er nog nieuw uitziet. Er verschijnt een man in de deuropening.

"In deze stal staat een veulentje. Kom maar eens kijken," stelt hij op vriendelijke toon voor. Ik aarzel, voel me verantwoordelijk voor de kleintjes.
"Het is een heel leuk veulentje. Ik zal het aan jullie laten zien."
Mijn broertjes zijn bijna niet te houden en liggen al op hun buikjes op de grond voor het prikkeldraad. "Nou, vooruit dan, maar niet langer dan een paar minuten," zeg ik. We kruipen onder de draad door en lopen naar de stal. "Ja, kom maar even binnen," vervolgt de vreemde man. Ik ga naar binnen en zoek het veulen. Ik merk direct dat hij gelogen heeft, er is geen veulen te zien. Ik draai me om en zie dat de man de deuropening verspert. In een flits zie ik zijn geslacht in zijn handen dat hij heen en weer beweegt. Ik heb nog nooit zo iets gezien.

In doodsangst grijp ik mijn kleine broertjes en duw de man zo hard mogelijk. Door de kleine ruimte die nu ontstaat, vluchten we de weide in en kruipen ongelooflijk snel onder het prikkeldraad door. We zetten het op een lopen. Na ongeveer driehonderd meter kijk ik om en zie de kinderlokker op een fiets naderen. Als een kloek verzamel ik de kleintjes en ga voor ze staan. Ik voel me erg strijdbaar. Hij zal wat beleven als hij ons aanraakt! De man is nu nog maar tien meter van ons verwijderd. We schelden hem uit en gillen hysterisch met droge monden. Hij kijkt ons even aan en rijdt door. De angst blijft om ons heen hangen. Stel je voor dat hij terugkomt. We rennen over de weg en zijn blij als we het centrum van de stad bereiken.

Buiten adem vertellen we met horten en stoten aan moeder wat ons overkomen is. Zij schrikt heel erg en troost ons. Een paar uur later vraagt een politieman in uniform ons het hemd van het lijf. Daarna staat hij op en vertrekt. "Jullie hoeven niet meer bang te zijn voor die man," legt moeder uit, "ze hebben de viezerik gevangen op de Lagedijk. Het is de zoon van Dikke Bertha. Hij heeft het al meer gedaan."

"En nou moet hij naar de gevangenis bij de andere boeven. Net goed," verklaart een van mijn broertjes ernstig. Ik moet even lachen om het koddige ventje en trek hem dicht tegen mij aan. Iedereen is opgelucht, maar ik voel me schuldig. Mijn lichaam trilt nog uren na.


(Dit is een autobiografisch verhaal. Het speelde zich af in de jaren zestig.)

Schrijver: Elvira Taelman, 27 juni 2009


Geplaatst in de categorie: emoties

3.7 met 7 stemmen 610



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Els van Gaalen
Datum:
27 juni 2009
Email:
eam.vangaalentelfort.nl
Wat een griezellig verhaal! krijg het er koud van... en wat een verantwoordelijkheid, vraag me af hoe jong je toen was. Prettige schrijfstijl, bij de eerste regels wist ik al dat jij het geschreven had!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)