Alle inzendingen over individu

Ik ga de oorzaak niet vertellen, maar ik was van de week ernstig gekwetst. Ik lag ’s nachts in bed te draaien, liep de hele dag somber door het huis, zag de zon niet schijnen en ja, ik was zelfs zo somber dat ik niet eens merkte dat het regende. Gekwetst. Het gekke was, dat ik weliswaar een reden had gekwetst te zijn, maar dat het zwaar overdreven…

Mijn weg…… Donkere dagen kunnen je zomaar overvallen. Dagen waarin de weg die moet worden gegaan je niet duidelijk is. Zo zat ik daar eenzaam en alleen op het perron. Meer dan tien sporen telde het station. Reizigers liepen van het ene naar het andere. Daartussen zat ik. Als een eenzame vrouw tussen al het gewemel van mensen. En niemand die me schijnbaar…

Twee zwarte alpenkauwtjes vliegen over en langs me heen. Sierlijk zeilen ze op de luchtstroom tussen de bergen mee. In alle richtingen spelend met de mogelijkheden die de ruimte biedt. Hun eigen capaciteiten volop benuttend in deze glijvlucht. Alsof ze me uitnodigen: kom, verlaat je nest, sla je vleugels uit en ga!…

Een zandstorm vlak boven de grond. Gezandstraald word ik, lopend langs de zee met opkomend tij. Onverwacht geniepig zijn de uitlopers. Het water kruipt waar het gaan kan, neemt in beslag waar het een kans ziet. Afnemend en toenemend in een constante beweging. De wind leeft zich uit in al zijn kracht. Hij raakt mij en vraagt om mijn tegenwicht, is op…

De kameleon wist precies wat hem te doen stond. "Niet opvallen" was het parool. Elk schepsel heeft zo zijn specialisme. Tot de dag dat alle kleuren opgebruikt en uitgewerkt waren. Het fundament onder zijn bestaan verpulverde. Ten einde raad ging hij in retraite en daalde af naar de eigen kern. Tot zijn verbazing kwam hij daar het roodste rood tegen…

Lopend over het zand speuren naar sporen. Mijn voeten maken zich kenbaar. Tien tenen ieder hun eigen afdruk in een ongerepte ondergrond. De strakke vlakte af en toe onderbroken door kleine vogelpootjes. Ook deze teentjes vertellen van aanwezigheid. Grote mensenvoeten kruisen mijn pad. Andere tenen, andere hakken. Ik kan het niet laten en zet mijn eigen…

Windows heeft een prachtige functionaliteit voor schizofrenen en mensen met meerdere functies. Ik heb nu een computer met twee identiteiten. Ik kan inloggen als Jan R. Lunsing, werkzaam bij Stibabo of als Jan R. Lunsing, privépersoon. Ik heb daarvoor twee e-mailadressen: janrlunsing@stibabo.nl en janrlunsing@home.nl. In mijn ene identiteit kan ik bij…

Voor sommige inzenders is een bewering onomstotelijk en klopt derhalve altijd. Deze overtuiging wordt vermoedelijk onbewust ontleend aan de wet van de communicerende vaten - het communiceert altijd, zelfs zónder vloeistof.…

U kent dat wel, op rookwaren worden al enige jaren waarschuwingen meegegeven. Roken is dodelijk, beschadigt sperma, verstopt bloedvaten en valt het hart aan. Kortom, roken is beroerd. Nu willen bepaalde, nmi behoorlijke kortzichtige, mensen hetzelfde trucje uithalen met alcoholische versnaperingen. Dat schept precendenten bij de vleet, de jurisprudentie…

Alleen ik ben in staat het pad van mijn gedachtenkronkels feilloos te volgen. Anderen belanden, bij een poging mij langs die zelfde weg te willen doorgronden, bij de eerste bocht reeds in de berm.…

Zou Kuifje de Gay Pride de blootshow in de Amsterdamse grachten vandaag bezocht hebben? Gekke vraag, toegegeven maar zo komen ze soms ineens. Volgens veel Engelsen zou de stripheld wellicht diep in zijn hart graag meedoen. Juist daar doen steeds geruchten de ronde dat de reporter de herenliefde toegedaan zou zijn. Dit jaar dacht Matthew Parris in…

(voor Jopie Huisman) Deze ruige man, een en al tragiek, maakte goudfonteinen van stinkende modderpoelen, was de schilderende Jezus van het Friese moerasland. Hij zag de schoonheid van het oude, het tot waardeloos gestigmatiseerde. Hij verhoogde de weggeworpen huisraad van het opgejaagde, oppervlakkige mensdeel, hun dwaze, bizarre mentaliteit.…

Eindelijk! De schepping verklaard! Maar: hebben mooie mannen dan slecht zaad? En zijn mooie vrouwen minder vruchtbaar? En als je een lelijke man nu kruist met een mooie vrouw? En andersom? Ik zit aan het strand en het bewijs paradeert voor me. Er zijn meer lelijke mensen dan knappe! Of om wat zelfspot te bedrijven: ik kijk in de spiegel! De stelling…

Het begon zo: Ik was heel klein. Opgerold, met mijn armen om mijn knietjes geslagen, bevond ik mij tussen soepele wanden. Waar ik was wist ik niet. Het was er warm noch koud en donker als een sterrenloze nacht. Ik wist dat er een boven en een onder was maar ik behoorde nergens toe. Ik had geen angst, geen benauwd gevoel. Ik vertoefde in een neutraal…

(voor Vladimir Majakovski) In het kille Rusland, waar de wodka krachtig vloeit, waar de dichters koningen zijn, lopen jongemannen met opgeheven hoofd tijdens armoede en onderdrukking. Een dapper volk met grote idealen, maar altijd op zoek naar moedertroost. Het vechtersbloed van de baby-dichter vocht tegen een wiegedood van speeltjes krijgen…

Begrijp je het dan niet!? Wat je ook zegt; het is teveel van het “ik”! Je praat alleen maar over jezelf. En als ik dan eindelijk aan de beurt ben om te spreken, dan ga je niet in op wat ik zeg. Je haakt in op het onderwerp, niet op wat ik zeg. Je gaat na wat het voor jou betekent. En alweer gaat het gesprek over jou. Ik ben overigens best geïnteresseerd…

Ik wilde even een lans breken voor een netgedicht van Fred, een beetje weggestopt dan wel min of meer vergeten, en ach, schuiven we hem er tussen, achteraf. Reclame is niet mijn ding, maar Google voegt hier kreten toe, en dan is het mij niet te min om voor hem een kaarsje te branden, een theelicht op te steken. Bomen en bos, 'krakende takken…

Vreemd en eenzaam, zo voelde ze zich. Eigenlijk was dat heel vreemd, want ze had genoeg te doen. Deze dag zouden er drie dames komen eten, een gezellig ploegje van vier voor haar ronde tafel. Natuurlijk had ze een heerlijk diner voorbereid, waar ze het behoorlijk druk mee had. Alles moest immers perfect zijn. De tafel keurig gedekt, kristallen…

Ziet u dezer dagen toevallig bij de ingang van het Amsterdams CS een bejaarde, kalende man met hemelse blik, zoals een man met missie en vest vol explosieven blikt, al heb ik nog zoveel schijn tegen, ik ben het niet. Het is Jan Donkers voortijdig weggelopen uit een Volkskrant-interview gister met Gert J. Peelen. Over de herdruk van zijn ‘Zo Dicht…

Zondag. Te midden van een woest landschap, dut ik in. Ruige vlagen van wind maken zich van mij meester en ik klamp mezelf vast aan de woedende droom die ik heb. Iets over het ontstaan van de wereld uit chaos, maar ik zie niet goed wat er gebeurt op het naakte, volborstige lichaam van Moeder Natuur. Haar vrouwelijkheid laat me schrikken en plotsklaps…

“Men kan niet praten en breien tegelijk” – zo luidt één van de vele varianten van een Nederlands gezegde. Dat is, ten dele, maar al te waar. Vraag mij gerust, of ik temidden van het geroezemoes op b.v. een verjaardag selectief wil luisteren of anderszins wil waarnemen, dan zal het mij niet lukken. Toch blijkt er in ons functioneren een soort instinctmatig…

Elke dag een stukje beter. Ik heb al zoveel dingen meegemaakt en vaak in negatieve zin. Het meeste hiervan heb ik opgeschreven en daarna doorgestuurd naar deze site. Ik vind dat ik nu het elke dag een stukje beter gaat dit ook wel eens mag vertellen. Het is een heerlijke gewaarwording als je merkt dat je na zoveel gebeurtenissen voelt dat je eigen…

Opstaan en je gaan wassen en aankleden. Een dagelijks ritueel dat de ene maal ’s ochtend vroeg begint en soms als je wilt uit slapen een paar uurtjes later. Deze dag was het begin van de nieuwe week en eigenlijk had ze geen vastomlijnde plannen. Een mens moest wat zien te maken van zijn leven. Dus vaste voornemens mochten daarbij niet ontbreken.…

Wat moet je beginnen als je alleen op de wereld bent. Wat moet je doen om een beetje aandacht te krijgen. Het leven was erg hard vond de vrouw. Altijd had ze alles voor anderen overgehad. En men voor haar? Tja, beleefd en vriendelijk waren ze wel. Maar dat was niet genoeg. Haar hart schreeuwde om mensen om zich heen. Ze hield van mensen, omringde…

Kerst staat voor de deur, dus doe ik snel open. Je zult maar Kerst heten in deze tijd, maar de postbode is het gelukt. Tenminste... haar man heet Kerst. Eh.. Koos Kerst. Oké dan.. Zij heeft een doos in haar hand die niet door de brievenbus kan. In de doos zit een zogenaamde lichtslang. Die zag ik in een krant staan en het leek me wel geestig. De slang…

Ik zal niet in de top eindigen, zelfkennis genoeg. Literatuur zegt mij niets, dat is iets van oude mannen achter een typemachine, of zelfs een kroontjespen, schoonschrijvend blijven zij tussen de lijnen hangen. Krullen, haken en ogen, ouderwets perpetua of bodoni, schreefjes die recht doen aan letteren die mij alleen maar belemmeren, irritante creaturen…

Sinds kort weet ik dat ik geen Nederlander ben, ondanks mijn Rotterdamsche vader en een Haagsche moeder, sappelend zetten zij mij neer in de armoedige jaren vijftig. Een decade waarin je lopend de binnenstad bereikte om de fameuze etalages van de grootwinkels te bekijken, je zag de touwtjes wel die pakjes in en uit schoorstenen deden bewegen, je doorzag…

Ze was bij een winkel geweest om bedden te bekijken. Ze wilde graag een goed bed. “Een Hastings moet je nemen”, zei ik prompt, dat was namelijk het enige merk waarvan ik gehoord had en dat vermoedelijk erg goed was. Het kostte veel zo'n bed en daaruit zou je kunnen afleiden dat het ook wel een goed bed was. Nu nee, ze was alleen maar wezen kijken…

Mensen zijn doorgaans niet altijd bezig uit te denken hoe de wereld in elkaar zit. In de volksmond worden lui die ervan verdacht worden dat wel te doen zielig, hoogmoedig, grootheidswaanzinnige etc. genoemd. Voor de benoemde is er dan een probleem, en dus behoefte aan een oplossing. Het is immers onaangenaam als ze aan je kop zeuren en je hebt…

Niet langer leef ik voor het verhaal ik mag beginnen met het verhaal, mijn leven.... Wanneer ben je eigenlijk iets? Wanneer je er de erkenning voor hebt genoten? Is iets pas realiteit als het bevestigd is? En zo ja, waar baseert het bewijs zich dan op? Ik praat mezelf klem in mijn hoofd, besef dat deze monoloog nergens heen gaat, en staak…