Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

rookgordijn

Wanhopig probeer ik de schijn op te houden. Met de dag wordt dat moeilijker. Niets is meer wat het lijkt en ik weet niet wat ik er mee aan moet. Het begon een week geleden. Na het wakker worden wierp ik 's ochtends een blik in de spiegel. En zag daar een gezicht. Niet echt het mijne. Ook niet dat van een ander. Het erge was, ik vóelde me die veranderde ik. Niet te vergelijken met het beeld, wat ik tot nu toe van mezelf had. Daar was ik redelijk tevreden mee.
De buitenwereld toon ik degene die ik was, althans dat probeer ik. Maar alles in mij wringt dan uit protest. Mijn blijkbaar nieuwe identiteit wil gezien worden. De paniek slaat toe op die momenten dat ik de controle dreig te verliezen. Ik weet dat ik dit niet volhoud. Er zit maar één ding op.
Alle rookgordijnen optrekken. Erkennen dat dit is wat ik blijkbaar nu ben. Dat vereist moed en die ben ik aan het verzamelen. Ik besluit binnen vier muren te oefenen. Kijken hoe ik het met mijzelf kan vinden. Tot mijn verbazing ontmoet ik een prettig mens, met verrassende reacties en impulsen. Toch, nog steeds niet geschikt voor de buitenwereld.
Vroeg op een morgen gaat de bel. De dag is nog te jong om m'n camouflage paraat te hebben. Dus daar sta ik, met m'n onbedekte, ongewenste verschijning. Ik geloof mijn ogen niet. Op de stoep staat mijn oude versie. Ik laat haar binnen. De uren daarna zijn verhelderend. Ze doen me ontdekken dat als ik heel eerlijk ben, m'n huidige zelf het meest eigen voelt. Het zet de kastdeur open. Voorzichtig waag ik mij naar buiten.

Schrijver: Joke Bot, 6 maart 2010


Geplaatst in de categorie: individu

3.1 met 7 stemmen 322



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Martien Montanus
Datum:
11 maart 2010
Email:
mamamoloxs4all.nl
Je "pure ik" zal het toch winnen en zal je uiteindelijk makkelijker af gaan, langer vol te houden ook!
Een mooi verhelderend schrijven!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)