Minderbroeder

(voor Jopie Huisman)

Deze ruige man, een en al tragiek, maakte goudfonteinen van stinkende modderpoelen, was de schilderende Jezus van het Friese moerasland.
Hij zag de schoonheid van het oude, het tot waardeloos gestigmatiseerde. Hij verhoogde de weggeworpen huisraad van het opgejaagde, oppervlakkige mensdeel, hun dwaze, bizarre mentaliteit.
Hij zag zichzelf in al die achteloos weggegooide spullen en hij herstelde hun waarde, meer nog, hij gaf ze ereplekken op linnen doeken van onschatbare waarde. Niet van dweepzuchtige edellieden, maar van versleten schoenen en onooglijke jassen maakte hij een vorstelijke garderobe.
Rauw en eerlijk, zoals zijn verre voorvaderen. Het groene boerenland, waaruit hij voortkwam, bleef zijn fijngevoelige zinnen strelen, zoals hij de gespannen doeken inkleurde met een bovenaardse subtiliteit.
Zweetdoeken (zie hier de eeuwenoverlappende mystiek van troosteres Veronica!) voor het diepgekwetste, onstelpbare bloeden van zijn in wezen christelijke hart.
De glas-in-lood-ramen van zijn vroegere droomkastelen waren verbrijzeld en er dansten frisse elfen op de vochtige bollingen in zijn boerse koboldkop en hij zag zichzelf als rennende dwerg tussen de geheime oorden van middernachtsreuzen. Dwars een sprookjesheld. Bitterheid raasde door zijn berenburgbloed, vastgelopen wrevel, ongewassen schavuit, het niet te herleiden verdriet, zijn mensen vandaag de dag nog echt te vertrouwen?
Er luistert toch niemand, kijk dan toch, kijk dan toch, stelletje uilskuikens! Hij vergrendelde de luiken. Opgenomen in de geur van gerookte palingen en heilige tabaksrook, zelf een gespietste paling boven het vuur van zijn historische inspiratie. De Geest bestormde hem, zonder hem te verscheuren. Genoeg engelen rondom hem. Terwijl de schurken blindelings praatten, was er iemand zielsalleen, die zijn onvergelijkbare pijn trachtte te bezweren. Hij vocht als een geharnaste landloper tegen de ondragelijke eenzaamheid (welke Griezelgod verzint zoiets?), zichzelf sterk verbindend met het walgelijke leed van alle onterecht uitgestotenen hier op deze wrede aardkloot.

Wijze minnaar van de zogenaamde armoede, trotse afvalkoning, wetend dat ware rijkdom uit de nederigste geestkracht ontspruit. Hij beheerste de dienstbare kunst van de grenzeloze eerbied. Schaam je ten diepste, zelfvoldane, geheel ontwortelde welvaart!

Minderbroeder Huisma Huisman Jopie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 3 stemmen 195