Alle inzendingen over eenzaamheid

Je bent nog jong Anouk, en draagt nog de charmes van je jeugd. Mijn vraag is: hebben mijn hangende oogleden je voorgoed afgeschrikt bij onze eerste ontmoeting in het trapportaal? Hoe zou het zijn als we eens in harmonie en saamhorigheid koffie zouden drinken, zoals buren doen? 's-Avonds schittert ee...

De zon schijnt. Dat helpt. Waarom het helpt, zelfs nu ik weet dat ik huidkanker heb gehad? Weet ik veel. Het helpt. Net zo goed als het helpt dat poes een kopje komt halen, een, twee, een poosje lijkt hij niet weg te slaan, eist hij alle aandacht op. Om dan weer zomaar te verdwijnen. “Net een ...

Mevrouw is gearriveerd op de Dagbehandeling Oncologie....De verpleger verzoekt haar zich uit te strekken op het bed. Het grijze haar van mevrouw is als een keizerskroon. Ze klemt haar tas, een onmisbaar attribuut van de ouderdom, tegen zich aan alsof deze haar enige bondgenoot is in duistere tijden....

Ik loop elke dag vier maal met onze hond in de prachtige bosrijke omgeving in en rond ons dorp. Maar sinds t begin van afgelopen week kom ik steeds minder mensen tegen. En als ik ze tegenkom dan lopen ze met n grote boog om ons heen. Wat is er aan de hand? Ben ik melaats? Heb ik lepra? He...

Dag aan dag observeer ik de lange stoet, de triomfantelijke optocht van auto's op de snelweg naast mijn huis, gezeten aan mijn met nerven doorgroefde oude bureau, aan mijn venster. In de avond volgen de koplampen elkaar snel op, in een nooit eindigende sequentie. De eenzaamheid regeert, maar si...

Hotel-Restaurant "De Postelse Hoeve" vormt een uitwijkplaats, maar geen oase voor verweesden en eenzamen die op zaterdagavond met hun ziel onder hun arm lopen..... Daar wordt druk gedineerd door diverse gezelschappen en er staan rieten stoelen rond de tafels waarop men de eenzamen hun thee of koffi...

De "Opstapbus", een landelijke uitvinding, ben ik maar "weduwenbus" gaan noemen omdat zij bezet wordt door vele eenzame dames. De eenzaamheid, overigens een merkwaardige "trend" in de huidige maatschappij, schijnt onder hen te heersen als een besmettelijke ziekte, als de pest, als de kanker, a...

Toen de indigoblauwe nacht als een deken over de wereld lag en als een sprei de wereld toedekte, heb ik mij gehaast naar het nabijgelegen Wijkcentrum en ben ik aan het knutselen en kleuren geslagen te midden van mijn goedmoedige stadgenoten die het roddelen niettemin niet helemaal na kunnen laten......

Het is ongeveer een jaar geleden sinds Anouk het flatje in ons appartementencomplex betrokken heeft en twee glazen deuren scheiden ons nu van elkaar. De oversteek naar mijn portiekflat heeft Anouk nooit gewaagd echter en iedere avond schitteren en schemeren haar lichten door beide deuren en zij bere...

Op een onverwacht zonnige septemberdag doet de "Arriva"-bus haar haltes in de Von Weberstraat aan als bijen de bloemen in een welvoorziene tuin..... Op de voorgevel van een laag, langwerpig houten gebouw, gesitueerd aan de voet van de hoog oprijzende Hoffmannflat met haar honderden appartementen ...

Het is een klein "kabinetje", een afgeschoten hokje, verscholen in de binnenstad, achter de kapperszaak van haar Turkse echtgenoot, genaamd Ali. Het is er rommelig en er staan mallotige koppen met daarover slordig gedrapeerde pruiken, als waren het poppenkoppen. Daar ontmoet ik mijn Turkse vriend...

Een bleek of sepia-kleurig, onaangenaam aandoend licht overviel en overspoelde de wereld als het ware op die zondagmorgen en ik had koers gezet naar een nabijgelegen restaurant om in een zaaltje dat eveneens behoort tot die uitgebreide accommodatie iets te bestellen... Glurend door een haag van p...

Onaanvaardbaar en onmenselijk en ondraaglijk is de eenzaamheid voor de senioren die zijn bijeengekomen op een zondagmiddag in het langwerpige, sfeerloze kantoorgebouw dat ik van eerdere gelegenheden ken. De eenzaamheid vormt een toch wel merkwaardige nieuwe "trend". Op een placemat staan provisori...

Ze leek me bij eerste kennismaking in het trapportaal meteen al een schrandere, bezonnen, bedachtzame en zorgzame jonge vrouw en ze draagt nog alle charmes van haar jeugd. Door de glazen deuren die onze appartementen scheiden zie ik in de vroege morgen en de late avond een licht schemeren. Mijn buur...

Aan het station stapte ze met me in in lijn zeven; de jonge vrouw die sinds een jaar ongeveer de portiekflat naast die van mij bewoont, maar die nooit bij me op de koffie gekomen is, in weerwil van mijn uitnodiging. "We hebben dezelfde bestemming" verklaarde ik en ze stemde daarmee in. In de late a...

Morpheus heeft mij in slaap gewiegd, kreeg van hem nog een Friese kopstoot en ging onder zeil. Dromen overkomen mij elke nacht en laatst was het bijna waar. Een teder gezicht kwam zacht deze nacht en kuste vluchtig vol passie mijn mond, bijna schaamteloos maar wel met stoute ogen. Daarna was z...

De flat waarin ik al dertig jaar woon behoort tot de eerste flats van onze stad Tilburg en zij bevond zich in die verre, vroege jaren aan de rand, aan de grens van een vlakte, waarover zij uitzicht bood. De jonge vrouw die sinds een goed jaar mijn buurvrouw is, vindt onze flats leuk en sfeervol, zo ...

Daar, in die buurt, de buurt waarin tien van mijn woelige jeugdjaren voorbijvlogen als de ijlende, rusteloze wind, verheffen zich nu de muren, verheft zich nu de façade waarachter zich een drama ontrolt. Van buiten af kan men die stenen façade nietsvermoedend beschouwen, onwetend als men is van de...

De woorden "alleen" en "eenzaam" zijn wel erg vaak gevallen vandaag tijdens het uitstapje van de senioren. Voor de attente toehoorder zijn ze als clichés; de hele conversatie is ermee doorspekt. De eenzaamheid stapelt zich als de grootste belasting op de schouders van zelfs de meest doorgewinte...

Ik trof hem vóór de Heikese Kerk toen het carillon "Merck toch hoe sterck" speelde. Hij voerde een enquête uit voor de Gemeente Tilburg en vroeg me naar mijn mening over de Tilburgse binnenstad. Ik merkte op dat die best wat meer "historie" zou kunnen gebruiken, zoals dat in Den Bosch het geval i...

Vanuit haar hart stuwt mijn tropische plant met een mij onbekende naam haar bladeren omhoog. Ze zijn fraai belijnd, afwisselend lichtgroen en donkergroen en fraai spreiden ze zich in het rond. De plant zegt niets terug maar stil groeit en bloeit zij, gezond, florissant en voorspoedig. Zij is mij tot...

Het is voor vele senioren een verademing, een bevrijding en een opluchting als de "Opstapbus" komt voorrijden die hen zal bevrijden en verlossen uit de kluisters en de uitzochtloosheid van hun vaak ondraaglijke eenzaamheid... Vandaag zal een tocht plaatsvinden door tot nu toe onbekende contreien,...

De indrukwekkende torenflat met op haar gevel verticaal de naam van de beroemde schrijver (Hoffmann!) heft haar dertien verdiepingen ten hemel in Tilburg Noord. Ondanks de kunstenaarsnaam en de imposante architectuur regeert de eenzaamheid; de gedoodverfde eenzaamheid, die is als de gruwel der gruw...

De zon brandde en schroeide, geselde en martelde die dag. Ik liep de lange Broekhovenseweg af, op weg naar een langwerpig, troosteloos kantoorgebouw aan de Ringbaan Zuid. De ontmoetingen die daar zouden plaatsvinden op deze middag voor alleenstaanden zouden slechts een incident in mijn leven betek...

Het is niet voor het eerst dat we elkaar signaleren in een van de diverse restaurants die zij frequenteert, naar eigen zeggen "omdat de dag anders eindeloos lang duurt". Haar oude, vervallen oogleden liggen over haar ogen als een scherm en zij speurt in de vodderige en aftandse tijdschriften van de ...

We hadden afgesproken in het Café-Restaurant en in de verte zag ik haar opgestoken hand. Dichterbij gekomen zag ik dat zij het vlassige haar had van een zestigjarige dat zijn glans en glorie volkomen verloren had en dat krioelde en woekerde op de schedel. Ze was me toegewezen als vrijwilligster e...

Het viel niet te ontkennen dat zij haar lange volzinnen, waarmee ze mij overspoelde, lardeerde met de woordjes: "ja,ja". Zij leed aan mij onduidelijke kwalen waarvan ik geen hoogte kreeg en wees alles af dat haar nog in de schoot viel. Ze was mij toegewezen als vrijwilligster en samen verkenden we d...

Emma was inmiddels al twee weken in Amerika toen Christiaan, die via een telefoonverbinding contact met haar had gehad, mij vertelde over haar nieuwe bevlieging. Ze wilde dat de hartstocht die de kunstenaars die zij bewonderde voelden, meer en meer in het dagelijkse leven werd geïntrigeerd. Zij had...

Haar flat ligt enigszins afzijdig van de overige bebouwing in de wijk in een bepaald soort luwte, gecreëerd door de solide, stevige muren van het nabije, massieve gebouw van het Zorgcentrum. Mevrouw is een fragiel, tenger oud dametje. Haar zeventigjarige, voorbije huwelijk schermde haar af en besc...

Zij sprak het uit; nee, zij schreeuwde het uit; een aanklacht als een voort-durendprotest aan iedereen die het (niet) wilde horen; aan de mensen die er geen boodschap aan hadden: "Ik ben alleen!"Altijd had de veilige burcht van het huwelijk haar enige soelaas gevormd en de oplossing van haar klachte...