In het afgelegen gebied van mijn dromen

Terwijl mijn hospita in een ver ontwikkeld land erudiete lezingen gaf over de betekenis van moderne kunst in de hedendaagse samenleving, keek ik Frits de zwarte kater nog eens diep in de blauwe ogen en wist ik het zeker. Ik was niet zondig omdat ik buiten mijn schuld was aangerand in het verleden door een agressieve man. En ik was ook niet zondig omdat ik er in mijn fantasie een verfijnd seksleven op na hield met een zestien jaar oudere vrouw, die nota bene mijn hospita was. En met wie ik waarschijnlijk nooit lichamelijk intiem zou geraken.

Een vrouw met wie ik eigenlijk een zakelijke relatie had. Ik realiseerde me dat allang niet meer. Ik had zo vaak naar haar wonderbaarlijke stem geluisterd dat het bijna onmogelijk was om mijn obsessie voor haar voor me te houden. Ik had nooit geweten dat er zulke vrouwen bestonden. Mijn fascinatie hield me iedere dag op de been. Voor mijn fantasiewereld was ik een geheim leven begonnen. In mysterieus leven in het afgelegen gebied van mijn dromen. Ik koesterde daar mijn tedere zwakheden voor de wulpse liefdestijgerin Emma.

Het was niet vreemd dat Emma Petronella en ik niet over onze “zakelijke” relatie durfden te praten. In mijn fantasie was onze, door mij verzonnen seks en liefdevolle intimiteit zo Goddelijk en de lichamelijke aantrekkingskracht zo innig en wellustig, dat het beter was om over een “werkelijke” relatie te zwijgen. Nuchter zoals het dagelijkse leven aan mij vroeg. Ze mocht het niet in de gaten krijgen. Ze zou me zo op straat kunnen zetten. Tegen beter weten in speelde ze met haar glimlach en haar voorkomen een steeds grotere rol in mijn fantasiewereld.

We zagen elkaar eigenlijk in mijn gedachten alleen nog maar in bed, en dan hadden we niet veel tijd om naar elkaar te luisteren. We zwegen over wat we deden, maar we deden wel wat we deden, zo dacht ik in mijn fantasiewereld na over mijn verzonnen liefdesleven.
Een leven dat slechts in mijn fantasie bestond. Het leven van mijn geheime ik. Ik verheugde mij er op om over twee weken Maarten en Gerard weer te zien in de Nachtraaf. En ik smachtte naar de terugkeer van Emma, die in mijn fantasie steeds mooier was geworden. In het afgelegen gebied van mijn dromen was er maar een vrouw in de wereld. Mijn fascinerende liefdesgodin.

Overdag studeerde ik hard om het op school allemaal bij te houden, maar laat in de avond en tijdens de nacht was er iets anders dan school. Ik was niet langer in de ontkenningsfase. De liefde begon steeds duidelijker bij mijn hart aan te kloppen. Zij was het dus.

Emma. Ik bleef maar aan haar denken.

eenzaam dromen liefde hospita fantasie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.7 met 3 stemmen 511