Alle inzendingen over emoties

The stars aren’t diamonds and the moon’s not blue There’s no gold at the end of the rainbow There’s no dream to hold on to, without you The only thing that’s real Is this lonely road tonight... (Steven Allen Davis) KRIJGSMACHT; datum als postmerk... Aan soldaat milicien ...

Jammergenoeg heb ik het idee dat mensen met gevoel steeds minder als normaal worden beschouwd. Zeker als dat nog eens eens versterkt wordt door iets wat veel emoties naar voren brengt. Emoties kunnen je flink in de problemen brengen in deze tijd. Zelf ben ik een zeer emotioneel persoon waarmee ik...

Het was een mooie zomer, de zomer van 1945. Tot het einde van het jaar zouden de bevrijdingsfeesten in de grote steden, uitbundig gevierd worden. Zelf verbleef ik de eerste vijf maanden van dat jaar op een middelgrote boerderij in de zuidoost hoek van Drenthe. Spoedig was ik thuis op de boerder...

Vaag herinner ik mij het verblijf daar op de boerderij van boer Gijsen. Het was een gemengd bedrijf, gelegen aan het Stieltjeskanaal. Naast de boerderij was een zogenaamde zijtak, een wat minder brede rivier dan het kanaal, die druk gebruikt werd door de turfschepen om her achteruit gelegen veengebi...

Wat schrok ik toen ze me die zondagmiddag belde. Ze klonk zo anders dan anders. Was er iets met de kinderen? Of met Bas? Nee, daar was alles goed mee, zei ze, maar ze moest me nodig spreken. En toen ze binnenkwam wist ik het. Onzeker en verward heeft ze mij van ons verteld. Sprakeloos heb ik naar ha...

"Wie verre reizen doet kan veel verhalen" luidt een gezegde. Wie, net als mijn echtgenote en ik, korte reizen maakt, doet eigenlijk niet zoveel spectaculaire indrukken op, die voor derden boeiend of interessant zouden kunnen zijn. Wél kan men een belevenis hebben, naar aanleiding waarvan men toch...

Gisteren was onverwachts een bijzondere dag voor mij. Ik opende mijn post op mijn computer en ineens stond daar een brief van een voor mij onbekend persoon. Nieuwsgierig zoals ik ben opende ik meteen deze brief geschreven in doc. Terwijl ik de brief begin te lezen begint mijn mond steeds verder...

Een tijdje geleden las ik in NRC Handelsblad dat je verslaafd kunt raken aan verdriet. De meeste mensen wennen uiteindelijk aan het verlies van een dierbare. Sommige mensen houden vast aan een verlangen naar de dierbare en blijven dagdromen over de tijd dat die persoon er nog was. Het blijkt dat...

Balancerend op het randje van de werkelijkheid, blies ze al haar onzekerheden de afgrond in. Als gemene zwarte eksterveren dwaalden al haar ongrijpbare verlangens en onbeantwoorde vragen de diepte in. Ze deed geen poging ze na te kijken, of - traditiegetrouw - uit te zwaaien, want ze wist hoe gevaar...

Het is klaar. Na de zomer zal Woemi naar een andere afdeling gaan. Ze heeft een voldoende gekregen. Waarom weet ze zelf ook niet. De helft van de tijd is ze in de grote afdelingskeuken te vinden. Bij haar grote liefde, het paddenjong. De andere helft van de tijd zit ze in de huiskamer, roept Mam...

Soms zijn het rare dagen, de ene dag gaat voorbij met een lach, de andere met een traan. Vandaag is het weemoed wat ik voel, een niet direct te omschrijven gevoel van verdriet en gelatenheid. Ik probeer uit te vinden waar het vandaan komt. Ik vermoed dat het komt van de gedachte dat ik iets verk...

Hoe noem je je boek als je beste vriendin is vermoord? Nataschja van der Stelt koos voor ‘Verdriet zonder tranen’: emoties en Putten gaan nou eenmaal niet samen. Zij kon niet huilen na de dood van Christel Ambrosius. Om de gebeurtenis toch een plekje te geven, besloot ze een boek te schrijven. V...

Verdriet, boosheid, teleurstelling, dat is wat ik voel. Een gezin, dat zoveel van mij eist. Een kind, dat heel veel extra aandacht nodig heeft; kan er zelf niks aan doen, is een stoornis, maar slurpt mijn energie uit me weg. Een ander kind dat hier onder lijdt, weliswaar in stilte, maar ik doorzi...

Vandaag was het de dag, de dag waar ze zo lang op had gewacht. Nooit geweten dat het toch nog zo snel zou gaan. En nu, nu was het zo ver. Nu vond ze het dood eng. Was ze er wel klaar voor, ze voelde de koude rillingen over haar rug lopen. Ze snapte eigenlijk niet echt, waar ze nu zo bang voor was...

De minister-president en zijn vazallen vonden het wel meevallen, de gemiddelde allochtoon vond het zelfs gewoon. Vliegtuigen in gebouwen, besneden en gestenigde vrouwen, ongelovigen de keel afgesneden en de herenliefde knalhard van de hoogste etage. Thee drinken is een optie, voorbijgaand aan ee...

Afgelopen zondag is een tante van mij op drieënnegentig jarige leeftijd, toch nog tamelijk onverwacht overleden. Zij overleed, naar wat ik van een neef vernam, heel vredig en in het bijzijn van haar kinderen in een Rotterdams ziekenhuis waar zij was opgenomen, omdat haar nieren niet meer functionee...

We hebben allemaal onze zwakke punten. Het mijne is boeken. En dan is een boekenbeurs een onweerstaanbaar iets. Zo nu en dan organiseert het Centraal Boekhuis een boekenfestijn, zoals ze het zelf noemen. Dan verkopen ze hun restanten en lichtbeschadigde boeken met korting. Eén keer per jaar is ...

Van een vrouw als jij is er geen tweede. Jij met je bruine ogen, je zwarte kroeshaar, je lijf van soepel, atletisch vlees. Je onstuimige manier van vrijen en stoeien, je manier van uitrekken 's ochtends vroeg. Je eigenzinnige karakter. Je was met zo weinig tevreden en als je tevreden was, dan maakt...

Jaren geleden - en dan praat ik over het jaar februari 1991 - is door ongelukkige omstandigheden mij het recht ontzegd om mijn 3 dochters op te voeden. Om die reden kwamen zij in pleeggezinnen terecht, met daarbij het advies om de eerste jaren geen contact meer met mij te hebben. Ik moet heel eerl...

Ik sluit de deur achter me dicht, met een doffe klap valt hij in het slot. Mijn adem stokt, mij hart bonst. Het is in de namiddag, de klok wijst even over half vier. Het begint al te schemeren. Het zou niet lang meer duren, of de lantaarnpalen zouden aanfloepen. Dan zouden deze mijn silhouet op de...

Vandaag werd ik op de proef gesteld. Heel erg. Met een kind met het syndroom van Asperger word je eigenlijk altijd op de proef gesteld, maar vandaag was het wel érg flink aanpoten. Nou sta ik bekend als iemand met veel geduld. Heel veel geduld. Maar vandaag.....! Ik kijk nu terug op deze dag en ...

“Na Mutter, wer ist das denn?” vroeg vader met een beetje opgeschroefde blijheid in zijn iets te harde stem. Ik hurkte op dat moment voor een kleine, magere vrouw. Zij zat wat ineengedoken in de voor haar postuur te groot lijkende makkelijke stoel. Zodra ik in haar gelaat keek, schrok ik enorm....

ik zag deze avond DWHN, Driek zat aan maar de pointe strandde in gebral van heertje hazenlip, de humor overschreeuwde zichzelf..... poezenkind krabde de bank, voor- en achterkant, dus er moest iets liggen, de moeite waard, zij daagde mij uit er een stokske voor dan wel achter te steken, je weet m...

De man liep somber te peinzen terwijl hij sjokkend voortliep, omdat hij wist dat hij zijn trein gemist had. Dit was de druppel die de emmer deed overlopen. Alles werd hem even teveel. Hij had een heel leven achter de rug, misschien wel 10 x zoveel meegemaakt als een ander. Toch bedacht hij zich d...

Een hele ervaring, je eigen ligbad en tot het puntje van je neus onder het water glijden. Behaaglijk warm in de badkamer en behaaglijk warm het water. Puur genieten om zo onder water gedompeld te zijn. Een heerlijk schuimend badspul in het water en daar lag ze dan. Ze voelde zich erg bevoorrec...

Ineens kom ik er achter. Of het ineens is weet ik eigenlijk niet. Mijn leven staat in het teken van mensen begrijpen. Ik begrijp dat mijn ouders meer tijd moesten stoppen in mijn broer. Hij was immers hulpbehoevend. Ik begrijp dat ik niet populair was bij de meisjes, ik ben nu eenmaal graag onde...

Ze zeggen dat het geen pijn doet, maar ik weet het zo net nog niet. Ik heb er toch al een paar maandjes last van inmiddels. Het is dragelijk hoor, dat wel. Morfine is net niet nodig, maar toch… De laatste tien jaar zijn echt voorbij gevlogen. Ik weet dat ik niet heb stilgezeten al die tijd. Vee...

De trap naar beneden, ik ging terug naar de kroeg waar ik hem tegenkwam. De leegte is overweldigend, eenzaam worstel ik mij door het publiek naar de bar om een glaasje wijn te bemachtigen. Sfeer proef ik, maar niet wat er ooit was. Morgen ga ik terug naar de plek waar ik hem heb achter gelaten, v...

Ik zie zijn lippen bewegen. Zijn grote ogen spreken kwaad, zijn houding dreigend, op scherp. Ik zie hem praten maar hoor hem niet. Hoe vaker ik moet vragen wat hij zegt, hoe banger ik word voor de gestalte, mij onbekend. Mijn doofheid slaat een grens die niet te passeren is. Irritatie tekent mijn l...

Het was ongeveer vijf jaar geleden, dat een jonge toerist, Indo-Nederlander, journalist, een fijne jongen, enigszins nerveus aangelegd, zeer zachtzinnig trots zijn tropisch bloed, in Dresden, in de Opera, des morgens, een biljet nam voor een plaats op de eerste rij van de vierde rang, om de Walküre...