Alle inzendingen over literatuur

Schrijvers die er een gewoonte van maken om personen of groepen af te kraken omdat ze er populair mee kunnen worden zijn geen knip voor de neus waard. Een schrijver moet echt zijn en ook zijn hart laten spreken. Wie niet echt is, is gezien.…

Het drama van het melodrama is dat het meestal over levensechte drama’s gaat, terwijl het gewone drama vaak maar een kunstig schepsel is, waarvan het enige echte drama in het scheppen zat.…

Ik droomde... Ik droomde dat ik met haar in een duinpan lag en eerst haar handen begroef en toen haar voeten En toen ik haar geboeid en weerloos zag begroef ik ook mezelf om haar weer te ontmoeten De duinpan werd dieper dan de schoot der zee en het zand liep op tot hoge golven Ik dacht dat ze verdronk en ik dook mee en stervend hervond ik…

1944 De week voordat mijn moeder gehaald werd op haar duikadres was ik bij haar met mijn zoontje elf maanden oud ze nam hem op schoot hield hem met een hand omklemd en legde met de andere een plaat op de grammofoon wil je even? vroeg ze mij ik liet de plaat spelen mijn zoontje begon te schommelen zie je wel zei mijn moeder hij is muzikaal…

Zo zie ik je zo zie ik je van op de rand achter een deur in gekarteld glas je lichaam schuimt en buigt water druppelt langs je ruggegraat aan mijn kant kom je naast me liggen halfdroog en halfgod zonder haast je gouden cijfers in een schuif geborgen want tijd bestaat niet - zeg je klaag niet om mijn defecten als jij er niet meer bent…

(voor John Milton (1608 - 1674)) Schoonheid is niet altijd schoonheid en hij dient van zich af te blazen om van lust liefde te smeden, om in de menselijke hellesferen nog paradijsglimpen te zien. Hij buigt en botst zijn kop tegen de scherpe tot spiesen geknipte teennagels van zichzelf totaal verloren etalagepoppen, verdronken in hun eigen monsterlijke…

Op z'n plaats Ik heb de winter zien komen en me afgevraagd hoe we aan die nieuwe eeuwig terugkerende tijd moesten beginnen ik heb een lied gedraaid dat tussen ons in gevallen was en kapot ging door er hard over te kibbelen de zon stond er weer en de buren dampten boven de muziek uit genoeg wind om een leven schoon te blazen ik heb de…

Geen In de nacht heb ik getracht je zinnen te verbinden met die van mij. Als vlinders liet ik ze binnen, alleen het koppelwoord kon ik niet vinden. Je vlinders bleven vreemdelingen maar hun donkere geuren gaven onbekende kleuren op mijn wezen. Ik ben nooit meer die ik ben geweest. Zoals ik rozenrood en bloeiend bij je lag, zonder ouders…

Mooi Als je heel erg dronken bent komt er geen einde aan het neuken. Het gaat de hele tijd mis zodat je weer van voren af aan kunt beginnen en als je dan eindelijk klaar bent hoor je jezelf merkwaardige zinnen mompelen zoals ik zou je wel willen adopteren terwijl hoer C. twee hooguit drie jaar jonger is en 's ochtend vroeg staand voor…

Sandrabra Vroeger dacht ik bij het woord lingerie aan de stille slipsniffers die door tuinen sluipen om te struinen door de druipend natte slipjes aan de waslijn en ze stiekem stelen, bergen van ondergoed verborgen onder hun bed. Later dacht ik bij lingerie vooral aan wat er welfde achter al die niemandalletjes van kantjes en ruches en bandjes en…

Houston we have a problem Liefste, ik weet dat ge meer ruimte wilt, maar hoeveel planeten wilt ge concreet? Hoeveel lichtjaren moet ik van u verwijderd zijn opdat ge weer kunt zweven? Ge wilt mij niet langer met u meedragen, Ge wilt weer gewichtloos zijn. Een onbeduidende stip tussen zoveel andere? Is het een ander, een andere zon om…

De waardering voor het gedicht “Misbruik” van 5 juni op het tabblad "Gedichten" van de zustersite doet vermoeden dat de meeste bezoekers van die site een heel andere mening hebben over wat een goed gedicht is dan de jury van de Nationale Gedichtenwedstrijd.…

IJstijd Toen ik vroeg in welke tijd je het liefst en waarom, riep je: 'ijstijd.' 'de grote of de kleine?' 'Doe maar de grote.' Of je wel wist dat zelfs de mammoetjagers hier niet kwamen, dat er geen begroeiing was op mossen, gras en poolwilg na en een bloempje dat uitbundig bloeide, dwars door stenen, zand en sneeuw: de dryas octopetala…

Impasse Zo vond de vrouw haar man, de dichter: gehurkt in het bad, het hoofd geklemd tussen de knieën, alleen met zichzelf, het oude vlees, de verschrompelde stichter van haar geluk. Zij zag hoe gebogen, hoe naakt en menselijk buiten de taal. De warmte wolkte, vrede zong uit de kraan. Dit, dacht zij, kon hij dit maar verwoorden... Hij…

Melden krantenkoppen reeds komkommertijd, niet voor ons, vrijetijdspoëten. Vrijdagavond 27/05 20.15 werd de driejaarlijkse Rinke Tolman poëzieprijs uitgereikt. De naamgever was een bekende veldbioloog en schrijver, o.a. van plaatjes-albums voor koffiebranderij Kanis & Gunnink. Thema ‘Vreemde Vogels’. Organisatie: Stichting Literaire Activiteiten Soest…

Vel over been staan bomen te lachen Vil geen vis aan de rand van de rivier, een man liep het water in, het touw van zijn krabpot was gebroken, ze vonden hem terug in drie krokodillen. Hier zijn gezichten verweerd door zon en altijd wind, die waait over veranda's met versleten banken, waar de man rondrijdt op zijn rommelige erf, zijn motor…

Ik keek niet eens naar buiten. Ik lette helemaal niet op. Het is in mijn ooghoek gebeurd. Ik zat met jou aan tafel - we waren in gesprek - toen ik zag (in mijn ooghoek) hoe de theedoek van de overburen (die op het balkon hing te drogen) van het rekje viel. Vallende dingen zijn een zeldzaamheid, meer dan gevallen dingen (waardoor je weet dat er gevallen…

Als schrijfster ben ik liever mijn BB kwijt dan mijn BH; ik wip trouwens ook liever dan dat ik W'app, SMS beter op SM, kook het liefst mijn prut in eigen hut. Veelzeggender vind ik nietszeggender gek, bij mannelijke lezers gretig aftrek.…

De waarheid neemt de bus De waardige schreeuw van de boom is niet waar. Hij gebeurde niet echt maar in een droom - die ik had terwijl ik wakker was. Dat kan dus ook al niet. Hij overkwam mij in de bus. (De krakende val die daarna kwam is nauwelijks van belang.) Omringd door dames: tassen vol baksteenharde meningen, hoog opgezette duivenborsten…

De gasvlag Ik open de vergadering. Het is niet toegestaan te spreken want ik ben moe Tot op mijn botten en luister niet. Ik ken een fort waarboven de wind stilzit, de gracht gevuld met blaren en oude snoeken die nog denken. Het is niet meer de vraag of wij dat zijn of het juist is, er is geen vraag. Nu zou ik willen dat de secretaris…

Ik ben jaren geleden een paar keer aanwezig geweest, Felix Rottenberg zat een keer naast me op de tribune, die las ook een keer wat voor. Niet belangrijk. Ik heb al met al bijna alle beroemde dichters wel gezien en gehoord, ik was wel een beetje op die oude garde uitgekeken. Op den duur weet je precies wat er komt en dan haak ik af, dan wordt het mij…

Litanie van Marthe Bonnard Ik lig in water, blauwgroen water niet zomaar te baden. In water ben ik omdat ik daar besta. Zie mijn meisjesheupen bloeien onder water. En zie mij uit het water, daar weeg ik als vrouw. Uit het water wieg ik niet van mij vandaan. Ik drijf mij van mij weg - een bleke maan uit de gravitatie van het lichaam. Ik lig…

(voor Ovidius Naso, na mijn computercrash toch nog teruggevonden...) Dorstige bloedzuigers verstopten gevaarlijke glasscherven tussen de plooien van hun gloeiende, kletsnatte schaamlippen. Toch bloosde hij bij het idee om weer die ene te beminnen, haar gladde slipje van gele zijde kriebelde als duizend harige rupsen tussen haar strakke, gladgestreken…

Kasselse Apollo We kennen niet zijn ongelooflijk hoofd waarin de appels rijpten. (Zijn tors is marmer, wit gewelfd.) Wij zien niet meer de grens die door de ogen liep, waar zon in sterren overgaat. Maar eens dan breekt zijn stilte aan. Dan wekt hij slaapsters op, tot beelden van verhevenheid. Ooit neemt hij in uw ogen plaats, zijn voet…

Er worden steeds meer boeken geschreven, en er worden steeds minder boeken verkocht. Kunnen de schrijvers hun boeken dan niet beter met elkaar ruilen?…

Geen señorita Nee, ik moet geen señorita in mijn armen, zo'n buitenlands mens. Hotelregistratie met een vinkje bij señorita - geen vinkje voor mij. Want ik houd niet van mensen die ik niet ken. Zo zal ik nooit naar de hoeren gaan. Een bordeel - ik heb al moeite met een café. Al die vreemde mensen daar die niet mijn type zijn. Ik ken ze niet…

Als je niet buigt word je gebogen, o, wees maar niet bang, je wordt gebogen, het buigt je, het drukt je met kracht neer. Je wordt door iedereen verlaten, ja, door jezelf. Wees niet bang, het is snel voorbij met het gekloot. Want gekloot is het en het wordt niet beter. ''t Is voorlopig nog toekomstmuziek,' luilakt de radiopresentator, …

Vaarwater Nauwelijks merkbaar gaat alles hier bergaf zoals de vliet die sloom het veld doorvloeit. Dit loos gekabbel maakt mij stil en stom. Als ik nog langer wacht droogt elk verlangen talmend op. Ik wil een snelle stroom, ik wil een roes die raast, een bruisend spel dat om een speler vraagt, een stem, een hand. Ik wil een ander land…

Ik schrijf onder de regels: het schooljaar is voorbij en kleumend met z'n achten bij elkaar een zomeravond in het park wij en jij veranderlijke ziel daar altijd bij tot hier. Het wordt een lange koele zomer zonder elkaar. Te jong voor tranen maar te stil voor onze jaren slenteren wij de dijk op naar het meer dat licht verzamelt voor later, vogels…

Bij Ophelia (Millais) dit is onmiskenbaar mijn gelaat wat drijft haar onder de wilgen en maakt haar lijf tot ongewiede tuin geen man die opklimt aan haar benen maar kruid dat om haar lenden windt de knoppen van haar borsten klappen open en haar longen dicht water verdunt de herinnering de zon loopt als een ei over haar uit wie roeit…