Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Wrede dieptepsycholoog

(voor Donatien Alphonse François Sade (1740 - 1814))

Terwijl hij zijn onschuldige jongedames onder in zijn kasteelkerkers in de roestige boeien gevangen hield, speelde hij op de begaande grond de gevierde artiest met loepzuivere, goede manieren en een subtiel geweten. Overdag wandelde hij in vol ornaat verwijfd en opgetut naar het dorp voor lekkernijen en malse biefstukken, hier en daar de gegoede burgerij groetend met een zwierig gebaar of een beleefde opmerking. Sommigen wisten van zijn verderfelijke praktijken of ze waren op de hoogte van de inktzwarte roddels, waardoor ze hem het liefste in zijn perverse gezicht spuwden, zijn ledematen eruit trokken en hem als voer voor de gieren en jakhalzen achterlieten. Hij was nog maar pas ontslagen uit de eentonige gevangenis, waar ze hem altijd weer terug zagen, omdat hij maar niet wilde deugen in de oppervlakkige samenleving. Liever bezatte hij zich en glipte hij via een stokoude kraakdeur naar de aardekoude kerkers, waar de gewillige seksslavinnen goed gevoed en met rode wijn gelaafd hem ter wille stonden, wanneer hij maar wilde en hoe vaak hij maar wilde. Zo leefde hij daadwerkelijk in zijn erotische fantasiedromen. De hitsige borsten, gloeiend van hunkerend genot, brachten hem in opperste vervoering, hij zoog aan honderden lange tepels, die op kookpunt stonden, bij bevallen dames dronk hij de warme melk als goddelijke nectar. Later snelde hij dan naar zijn torenkamer om al die geile beelden op papier vast te leggen, gecombineerd met talloze aanverwante associaties. Hij was een atheïst, dus had het begrip zonde voor hem geen enkele betekenis, hij diende enkel en alleen het genot in alle facetten, als een ware hedonist verwende hij ook graag zijn gevangen bruiden, die zich vrijwillig tot onderdanige handelingen opgaven. Hij was de beul en zij de slachtoffers, een perfecte combinatie vond hij. Zijn beschaamde familie en de degelijke Napoleon dachten daar anders over, waardoor hij al met al 21 jaren van zijn schurkachtige, maar hevig genietende leven in het cachot heeft doorgebracht, meer dan een kwart van zijn wraakzuchtige, pijn veroorzakende leven. Hij geloofde dat iedere mens gedoemd was tot absolute eenzaamheid, alleen het groteske hedonisme bracht uitkomst, met de nadruk op seksuele uitspattingen zonder catastrofale taboesferen. Zijn werk mag dan in de ogen van sommigen gruwelijk gevonden worden, hij opende namelijk heel wat collectieve beerputten, wie de eigen on(der)bewustzijnsbeelden kent, weet dat zijn getuigschriften nog maar het topje van de sado-masochistische ijsberg is. Zonder duisternis geen licht. Sigmund Freud had graag eens bij hem gelogeerd, inclusief de nachtelijke kerkeractiviteiten. Sinds Markies de Sade is seks synoniem geworden aan wreedheid en verraad aan tederheid. Een groot deel van zijn bijzondere fijnzinnige geschriften is vernietigd in zijn bijzijn, ze sloegen hem met stokken naar de grond, ook reeds gedrukte werken werken voor zijn jeukende neus in de brand gestoken. Hele volksstammen aan blote dames werden bevrijd en zij renden gillend door de Franse bossen op zoek naar dunne takken om zichzelf te kastijden. En te... Uiteindelijk stierf de verguisde markies, berooid en vereenzaamd, soms nog onder het genot van een glas oude cognac en een bereidwillige, aftandse barones, die vaak al stomdronken in slaap viel tijdens de bondages en knevelingen, touwen en kettingen, waardoor De Sade zijn zweep brak en zwaar teleurgesteld, genotsdol, in elkaar stortte door een verziekt hart, dat egoïstisch brak, zijn wreedheid met zich meenam in zijn onzalige graf, vol berouw, omdat hij niet naar de hemel had gereikt.

Schrijver: Joanan Rutgers, 8 juli 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

5.0 met 1 stemmen 68



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)