Vurige versierder

(voor José de Espronceda y Delgado (1808 - 1842))

Jouw vervolgers wisten niet wat zij jou onwetend hebben verboden. Verstopt in de Spaanse bergen, door de zon dwarrelende contouren als extra camouflage, was je een ingewijde van een occult gezelschap, een Spaanse literator vertelde mij dat het Tempeliers waren, die sterk vervolgd werden door de roomse tirannen met hun patriarchale winstcultuur en onderdrukking van de matriarchale oerreligies, waar Christus echt op duidt. Verklikkers van het roomse juk (!) zagen hem weggaan na een betoverende meeting, ze volgden hem huiswaarts en nadat hij een meeslepend liefdesgedicht had geschreven, na twee flessen Merlot, werd hij gewekt en meegesleurd naar een roestig klooster, waar hij gevangen bleef, totdat hij via een ongesloten kapeldeur wist te vluchten. De Tempeliers waren blij hem weer in hun midden te hebben en via hun geheime riten lukte het José om gepassioneerde verzen voor zijn aanbeden geliefden te schrijven. Als rasechte dichter had hij een groot zwak voor ware, vrouwelijke schoonheid en hij wist ze dan ook wel te versieren, deze charmante edelman met een adellijke geest. In Lissabon vond hij zijn Portugese koningin in de vorm van de 15-jarige Teresa Mancha. Zijn poëtische ader stroomde als nooit tevoren en 's nachts lag hij tot het ochtendgloren wakker, omdat hij haar beeld niet los wilde laten door Morpheus. Jaren later, toen hij op vakantie was in Londen, zag hij Teresa opnieuw, ze was getrouwd, maar weerhield hem er niet van om zijn goddelijke obsessie in te dammen, hij versierde haar en hij nam haar mee naar Parijs, waar hij gevochten heeft voor de revolutionairen, met een geweer lag hij achter de zandzakken om het nationale leger te weerstaan, terwijl Teresa op een dag verdween, hem en hun dochter uiterst verslagen achterlatend. Hij was toen 26 en hij keerde met zijn dochter terug naar Spanje, waar hij legerofficier werd en zijn functie naar behoren uitvoerde, maar valse kwaadsprekerij vernietigde zijn met moeite opgebouwde reputatie en weer werd hij gedwongen om zijn land te verlaten. De boze tongen stikten uiteindelijk in hun eigen sissende slangentongen en twee jaar voor zijn dood werd hij alom gerehabiliteerd, hij kreeg een hoge functie in Den Haag en in Madrid blies hij veel te vroeg zijn laatste adem uit. Men noemde hem terecht de Spaanse Byron, een zeer groot dichter, wiens vurige passie alsmaar meer is afgepakt door de goddeloze heersers en de verblinde aangepasten, tenslotte onterecht wreed neergemaaid door de genadeloze sabel van Magere Hein, maar zijn gedichten overtreffen dat tragische feit, dus behoort hij niet alleen als Tempelier tot de hoogste regionen. Waarom Teresa vluchtte? Zijn liefdesuitstralingen werden haar te heet onder de blote voeten! Nu weent ze iedere seconde aan zijn voeten.

José de Espronceda y Vurige versierder

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 69