Alle inzendingen over eenzaamheid

Haar flat ligt enigszins afzijdig van de overige bebouwing in de wijk in een bepaald soort luwte, gecreëerd door de solide, stevige muren van het nabije, massieve gebouw van het Zorgcentrum. Mevrouw is een fragiel, tenger oud dametje. Haar zeventigjarige, voorbije huwelijk schermde haar af en beschermde haar tegen iedere vrijheid, iedere zelfstandigheid…

Zij sprak het uit; nee, zij schreeuwde het uit; een aanklacht als een voort-durendprotest aan iedereen die het (niet) wilde horen; aan de mensen die er geen boodschap aan hadden: "Ik ben alleen!"Altijd had de veilige burcht van het huwelijk haar enige soelaas gevormd en de oplossing van haar klachten die zij uitventte en uitrolde als een loper waarover…

Achter het scherm, een vrolijke lach van een zelfverzekerd lijkende jongedame. Prachtig, spontaan, lief grappig en talentvol. Haar wereld draait om haar telefoon waar heel haar leven schijnt in te zitten. Hier heeft ze vrienden en bewonderaars in overvloed, denkt ze haar geheimen veilig kwijt te kunnen, vertrouwt ze te vaak en teveel. Het fysieke…

Sinds de nieuwe bewoonster is gearriveerd in het appartementencomplex in de Nassaustraat schijn ik me toch al wat meer comfortabel te voelen en strek ik mij wat geruster uit aan de andere kant van het portaal, van de muren die ons scheiden. We hebben al kennisgemaakt en ze is nu bezig met de verhuizing en we hebben onze namen uitgewisseld. Hoewel ik…

Tja, zo gaan die dingen. Na de dood van Cornelis hebben zijn nazaten de zooi, zoals ze zijn vakantiehuisje in het Brabantse in hun ongepolijste taalgebruik noemden, verkocht. Dat heeft ze overigens geen windeieren gelegd, die zooi. Om zoveel mogelijk erfbelasting te besparen is Cornelis bij leven al gaan schuiven met geld en bezittingen. Maar daarbij…

Een merkwaardig, verwilderd terrein, dat de gebouwen van "Traverse", van de verslaafdenopvang, omringt, strekt zich uit op enige afstand van mijn woning en ik sloeg daar in het vroege seizoen mooie lila rododendrons gade, opbloeiend onder het licht en ik bleef even staan om de bloemen te bewonderen. In het nabijgelegen restaurant "De Postelse Hoeve…

Een hemel vertoont zich aan mijn venster in de vroege morgen: een hemel met wisselende bonte kleuren en met een panorama van pasteltinten. De nieuwe dag is aangebroken; een nieuwe dag voor mij? De jonge vrouw was nog idealistisch op haar vierentwintigste. Ze bracht een florissant herfstboeketje mee, bestaande uit een florissante oranje roos en enkele…

Het is een klein "kabinetje", een afgeschoten hokje, verscholen in de binnenstad, achter de kapperszaak van haar Turkse echtgenoot, genaamd Ali. Het is er rommelig en er staan mallotige koppen met daarover slordig gedrapeerde pruiken, als waren het poppenkoppen. Daar ontmoet ik mijn Turkse vriendin de kapster sinds jaar en dag met regelmatige tussenpozen…

Ik trof hem vóór de Heikese Kerk toen het carillon "Merck toch hoe sterck" speelde; hij voerde een enquête uit voor de Gemeente Tilburg en vroeg me naar mijn mening over de Tilburgse binnenstad. Ik merkte op dat die best wat meer "historie" zou kunnen gebruiken, zoals in Den Bosch het geval is en wees hem op mijn "voorvaderlijke huis", het huis aan…

Toen we door de lange Hasseltstraat wandelden: mijn oude tante en ik, kwam ter sprake hoe zij negenenveertig jaar geleden afscheid heeft moeten nemen van haar man, die wij gekend hebben als "Ome André" en hoe toen voor haar de langdurige eenzaamheid intrad, die echter wel onderbroken werd door haar tweede, latere huwelijk. Heeft zij de "kosmische…

Op een onverwacht zonnige novemberdag doet de "Arriva"-bus haar haltes in de Von Weberstraat aan als bijen de bloemen in een welvoorziene tuin..... Op de voorgevel van een laag, langwerpig, houten gebouw, gesitueerd aan de voet van de hoog oprijzende Hoffmannflat met haar honderden appartementen prijkt de trotse naam "Het Weberhoff", samengesteld…

De C.-straat, dichtbij het centrum van onze stad, strekt zich uit als een sfeerloze, troosteloze trechter of krocht en ook in het huis van mijn "vriendin" heerst sinds lange jaren de ziekte, de doodsheid en het verval. Ze vraagt me welke muziek mijn voorkeur heeft. Zelf heeft ze eens gehuild om "L'important c'est la rose" en ze vond haar tranen ongewoon…

Oordeel niet, voor je het hele verhaal kent. Voor de rechter staan zelden doortrapte misdadigers en heel vaak sneue mensen die verloren zijn in de complexe bureaucratie, vertrapt door Kafkaäanse regels, mensen die een klein bedrag ‘geleend’ hadden en oprecht van plan waren het terug te betalen, maar daartoe niet in staat bleken of mensen die door alcohol…

In de avond tonen de vensters aan de overkant van de straat waar zich de gevels van identieke flatjes als het mijne aftekenen steevast een flauw, zwak schijnsel.Het is voor mij een mysterie of daar de totale verbittering en eenzaamheid de dienst uitmaken, maar mijn kennelijk verweesde en vereenzaamde overbuurvrouw kijk ik weleens in haar danig verouderde…

Men had nog een fleurige Paasboom opgesteld om de zaak enigszins te verlevendigen met pastelkleurige, ovale eieren eraan en andere versierselen, maar de mannen gilden en krijsten en moesten in toom gehouden worden. Mijn enige bestemming op deze dood/doodeenzame Tweede Paasdag waarop de hemel getekend werd door grijze grauwheid was de inrichting. Mijn…

Het was niet zo moeilijk een lokaal vol eenzame "losers" te vullen ten behoeve van de "reguliere" Valentijnsviering die ook dit jaar weer plaatshad in het ongezellige, aftandse, langgerekte kantoorpand en de zaal was volop gevuld. De "eenzaamheid" schijnt momenteel op grotere schaal toe te slaan in de samenleving en het is misschien merkwaardig…

“Nodig eens een eenzame uit” was de titel van een schrijfopdracht van een kleine schrijverswebsite uit de kustprovincie. Kennelijk ging degene die het had verzonnen er bij voorbaat vanuit dat alle schrijvers op de site de schaapjes op het droge hadden, en een huis groot genoeg voor vreemde bezoekers en een geldbudget ruim genoeg om denkbeeldige zwervers…

Aan de burgemeester had ik gevraagd nog een half jaar te mogen wonen in het huisje bij de hei en dat mocht, dat scheelt mij veel geld. Mijn huurwoning in het dorp tien kilometer verderop is bijna klaar en die van buurvrouw kenau Alie ook. Ze was tijdelijk bij mij, omdat ze ruzie had gekregen met haar vriendin Greetje, maar ze hebben vrede gesloten en…

De Veolia-bus had over De Heuvel gehobbeld en de halte op het Piusplein bijna bereikt, toen we in gesprek raakten. Ze zat al geruime tijd naast me en ik had vanuit mijn ooghoeken de leerachtige huid van haar wangen, haar grijze haar en haar bril geobserveerd Ik heb weleens overwogen hoe het zou zijn om in uiterste nood en eenzaamheid mijn zielenroerselen…

In het restaurant is niets veranderd sinds mijn voorgaande bezoek; de zalen en vertrekken tonen zich in al hun luister en luxe. Mijn eenzaamheid wurgt me zo ongeveer; zij is als een luchtledige dat mij niet toestaat te ademen en vliegt mij aan als een gruwelijk voorhistorisch monster met klauwen en vleugels. Een oudere mevrouw, die wellicht iets…

Een aanzet van gele bladeren was al zichtbaar in het loof dat de bomen aan mijn raam siert en een toefje van grijze haren siert eveneens al het haar van mij en van de vriendin die mij op deze herfstdag kwam bezoeken. Zij kust mij de handen als weinig anderen omdat ik, eveneens als weinig anderen, eens de gang ging naar het psychiatrisch ziekenhuis…

Een wit licht schemert sinds kort door het matglas van de voordeur die van de mijne gescheiden wordt door het portaal. Slechts een eenzame stoel met paarse, gecapitonneerde zitting getuigt nog van het feit dat hier eens dat mensen woonden, dat twee mensen elkaar hier eens vonden tot het schreien van een onschuldige baby de oren van hun onbekende buurvrouw…

Het ronde raam gaf toegang tot de groene buitenwereld. Struiken, bomen en weilanden met koeien in de zomerse maanden. Inspirerende wolken aan een blauwe hemel of een grijze, monotone, deprimerende lucht. Elk jaar werden de struiken hoger en verdwenen de weilanden geleidelijk. Nu zie ik slechts die groene struik met bomen en een stukje van de lucht.…

Laatst zij iemand dat zij er alleen voor stond. Dat was niet zo. Kijk maar, hij woont in een huis en dat huis heeft een kraan. Die kraan zit vast aan een enorm leidingstelsel en brengt hem dus dagelijks, elk moment dat hij dat wil, schoon water. Hij hoeft niet voor zijn water te zorgen, dat doen andere mensen. Hij heeft werk en een contract met…

In Tilburg Zuid zijn in een Tuincentrum vele planten, bloemen en in het seizoen een onwaarschijnlijke hoeveelheid kerstartikelen ondergebracht in grote hallen. Ik koos uit de overweldigende veelheid een kleine amaryllisplant die op twee lichtgroene stelen zijn knoppen droeg. Toen mevrouw er een eerste blik op wierp bij mijn bezoek aan haar bleek ze…

Als de schilderijen aan de wand mij aangrijnzen als mombakkesen uit een horrorfilm en als het luchtledige van de eenzaamheid mij omgeeft als een atmosfeer die mij de adem beneemt en als de wijzers van alle klokken en horloges zich trager dan traag voortslepen en het schijnbaar oneindig langdurige traject langs hun wijzerplaten afleggen, weet ik dat…

“Angst voor de ‘ander’ is niets minder dan een slecht geschreven B-film”, schreef de bekende columnist Rami el Harayri onlangs in een column op deze website. Ik kon er over meepraten door mijn armoedige afkomst en met mijn psychische handicaps. Slechts zelden lukte me het om inhoudelijk met mensen aan de praat te raken. Iets over het weer zeggen ging…

Ik ben al een tijdje niet meer geweest. Woemi begrijpt er niets van. 'Je zou zeggen dat je nu tijd genoeg hebt om haar te bezoeken'. Haar, dat is Charlotte, de inmiddels zwaar demente moeder van mijn eerste Woemi. Lang geleden, een mensenleven lang geleden. Wat moet ik haar zeggen? Dat ik bij lag te komen van alweer een nachtelijke uitspatting?…

De totale zwijgzaamheid regeert. In stilte hobbel ik achter haar aan over zandpaden, grind en asfalt en door de blubber. Haar geheimen, die woelen en broeden onder de oppervlakte blijven mij vreemd. Wellicht is deze stilte zoveel beter dan de kwetsuren die men opdoet als bloedende wonden bij degenen die de "kunst" verstaan de lompheid door hun…

Langzaam zag ik ze weer achter een horizon verdwijnen, de droombeelden die ik had gemaakt, van mannen, vaak naakt in het bestaan, die niets anders deden dan geld verdienen aan de belofte der liefde. Ik hield er niet langer een kater aan over, en als het wel om een kater ging, dan was het dikwijls een minder erge kater dan de kater die ik overhield van…