Alle inzendingen over literatuur

"Er bestaat helser kabaal ...buiten deze muren" A.B. (voor André Baillon) Stekende dolken in zijn hersens, arme man, worstelend met de pijn van knagende ratten in zijn lichaam en met de twee deuren, waarvan hij nooit wist welke deur tot zijn huis behoorde, zwart is de dood, rood is zwart....

(voor Christian Dotremont) Gruisplantsoenen restten in zijn (voorzorgelijke plebejers krankzinnig geprojecteerde) orakelhhoofd van wiebelende gorillarudimenten, hij vond zichzelf terug bij de ontzagwekkende ruines van de naakte vogeltaal, waar zijn hoogst magische dichtwerk begon, waar slechte ,...

(voor Jean Cocteau) De luisterrijke tijd verstrijkt langs hooggelegen braampaden van marterschrik en schaterlach, taartentriomf en worsteling. De schone, vorstelijke badkuipvrouw bedekt haar getatoeeerde lichaam met de kletsnatte leeuwemanen van een azuurblauwe dubbelganger. Gedreven door de stuu...

(voor Dylan Thomas) In essentie extreem geestesmoe, wanstaltig gekortwiekt en volledig uitgerangeerd stonden zijn gekwelde intercitymuzen als oude opgebruikte stoomlocomotieven in een vervallen hangar op een onherbergzame plek, naast het normale treinenstelsel overwoekerd door diversen dramatisc...

Volgens Midas Dekkers is schrijven een verschrikking. Ik denk dat veel schrijvers daar anders over denken. Gerard Reve zei: ‘Ik moet schrijven omdat ik anders gek word.’ Simon Vestdijk zei: ‘Ik schrijf om niet te hoeven leven.’ Carmiggelt zei: ‘Schrijven is één van de weinige dingen die ...

En dan zie ik ineens het hoofd van Kees van Kooten opduiken. In de Wereld draait door. Dat doet mij goed. Ik houd van Kees van Kooten. Al sinds hij wekelijks als clichémannetje voor het Parool schreef, bewonder ik de man. Niet dat ik posters met zijn beeltenis boven mijn bed heb hangen, want zover...

Onlangs heeft het Brabantse trio Zaait Eendracht in de wapenzaal van Kasteel Heeswijk te Heeswijk-Dinther een bijzondere bewerking van het middeleeuwse verhaal ‘Karel ende Elegast’ gepresenteerd. Het trio Zaait Eendracht bestaat naast ondergetekende uit Robert Peters en Rien van Osch (beiden...

(voor Louis Aragon) De zinloze, onzorgvuldige woorden rondom hem ketsten op zijn glimmende harnas af, ook al leed hij onder de heersende waanzin van de aangepaste meute jachthonden, de valse straatkatten, zijn dichterstronie fungeerde als een periscoop,z ijn pen als antiek kanongebulder. Hij z...

Mijn drie favoriete schrijvers zijn Hermann Hesse, Remco Campert en Maarten Biesheuvel. Op het Atheneum sprak de eerste mij erg aan met het boek 'Tussen de raderen'. Later las ik alles en bewonderde hem vanwege zijn eigen wereld en mooie taalgebruik. Dat kwam ik ook bij de andere twee schrijve...

(voor Sergey Yesenin) Hij wilde langs de verbrokkelde kusten schrijven, met een reuzenpen de grenzen van het al te benauwde omploegen, tafelen met wilde zwijnen,gedreven door dezelfde tirannieke waanzin die Van Gogh verpulverde, Nietsche vermaalde, Strindberg openhaalde of Goethe bedekt deed...

Er staan nu vijfenzeventig verhalen van mij op de website van nederlands.nl. Ik heb er veel plezier aan beleefd ze te schrijven. Hoewel ik schizofrenie heb, ben ik er toch in geslaagd een eigen werkelijkheid te creëren op papier, cq scherm. Er is dus toch nog veel mogelijk. Donald Duck beleeft...

Het is pas mogelijk om een gefundeerd oordeel te geven over een boek als men het eerst gelezen heeft.

Laten we bij een gedeeld begin beginnen. Het schrikmoment van de Twentse neuroloog die patiënten met burnouts ver vóór ze van Drees gingen met Alzheimer, Parkinson of multiple sclerose stuurde. Daartoe dossiers systematisch vervalste. Al jaren bekend bij vakgenoten omgevingen directies en verzek...

Ik ben een snuffelaar. In mijn eigen boekenkasten. Ik lijd aan licht-bibliofiele neigingen, maar het blijft binnen de perken. Zelden zal ik gezien worden aan een boekenkraam op het Waterlooplein en nog minder bij een boekenmarkt in bijvoorbeeld Deventer. Dan zie ik honderden snuffelaars bij elkaar e...

Bovendien legt u maar dan ook geen enkel verband met religie of met het klassieke kerstverhaal. Onze Lieve Heer wordt nergens genoemd en geen jubelstemming om de geboorte van de reddende engel, die op Goede Vrijdag weer mag opdraaien voor al onze zonden. Integendeel. U stelt juist de mens zelf veran...

Zeer geachte heer Charles Dickens, Naar aanleiding van uw schrijven van 25 december 1843 onder de titel “A Christmas Carol” moet mij toch het een en ander van het hart. Reeds eerder noemde ik in ons kantoorblad uw boek als de klassieker die ik nog altijd eens moest lezen. Een facsimile van ee...

Harry Mulisch is een stofnest! Ja ja!...en kijk dan nu maar eens op zijn website. En laat de site vooral in volledig scherm opkomen. Als IT-er heb ik aardig wat sites gezien, maar deze kent werkelijk zijn gelijke niet. Zich presenterend als een videogame en bij uitstek geschikt voor navigatie met...

Een boek zonder humor is als een taart zonder slagroom. Je kunt het wel eten, maar het smakelijkste is eraf.

Vroeger las ik veel meer dan nu. Ik krijg last van mijn ogen. Na 5 minuten zie ik niet meer scherp en word ik moe. Vervelend. In de auto heb ik er geen last van. Samen doen gaat niet. Te gevaarlijk. Ik was een echte Dickenslezer. Vooral op bed. Lees vooral ook vóór het slapen gaan. Lees hoe Di...

“Hoewel ik van adel ben, verzetsheld en twee ridderordes heb mogen ontvangen, ben ik niet voor het geluk geboren. Ik ben niet één dag van mijn leven gelukkig geweest. Nog geen dag. Als ik gelukkig was, zou ik me geen raad weten. Zo zit het.” Ik heb dit altijd wel een mooi citaat van Gerard ...

Ik hou van kleine boekjes. Hoe kleiner hoe beter. Als ik ze tussen mijn boeken ontwaar en ik wil ze pakken hou ik mijn ogen er niet van af. Anders ben ik ze kwijt en blijven ze onzichtbaar. Je zoekt waar je dacht dat ze waren, maar niks hoor! Kleine boekjes hebben iets liefs, ze zijn zo klein om...

Aarzelend komt ze naar me toe - tijdens een familiefeestje – ze leest weleens één van mijn columns, zegt ze, en die vindt ze best wel aardig, zegt ze, en ze schrijft zelf ook wel eens wat, zegt ze, misschien dat ik wel eens iets van haar wil lezen, zegt ze. Ze is de kleindochter van m’n broer,...

Wat een verhalen, wat een levenservaring. Al die mensen die zoveel hebben meegemaakt en het overleven. Er zelfs een beter mens door worden. Heel bijzonder dat dit mogelijk is. Je leest het hier, hoort het op t.v., ziet het in een filmdrama, komt het soms spontaan tegen. Ik lees en lees en lee...

Een kwartier naar mijn tenen staren geeft mij alle antwoorden. Problemen, dilemma’s, twijfels: allemaal tot niets verpulverd. Wat verdwaalde vlokken sop kriebelen aan mijn tenen. Ik kijk ernaar en barst uit in lachen om mijn kwetsbare mens-zijn. Ik drijf een beetje af in warme waterstromen die ...

Als alleen de beste zangvogels zouden zingen, dan zou het erg stil zijn in het bos. Dit las ik ergens en ik vind het wel een mooi citaat. Want ik heb zo vaak gedacht: waarom zou ik schrijven of muziek maken of wat ook maar doen? Anderen kunnen het immers veel beter. Maar bij nader inzien is d...

Als ik op school kom is het al ver over half negen en het zou stil moeten zijn voor de school, maar op straat zie ik iedereen druk met elkaar in gesprek. Er heerst een nerveuze spanning. Ik hoef niets te vragen. Ik zoek mijn klasgenoten op en luister naar de ontgrendelende waarheid. Als we even l...

Mijn broer zit al aan tafel als ik ´s morgens de kamer binnenkom. Hij eet een boterham met jam en maakt ondertussen zijn nagels schoon. Hij is lang en mager en heeft lange, bleke handen met grote nagels, waaraan nu één voor één een wit randje verschijnt. Af en toe spreidt hij keurend zijn vinge...

Ik heb nooit veel van gedichten gehouden. Soms lees ik - met name in rouwadvertenties - nog wel eens een mooi gedicht, maar de meeste gedichten vind ik onbegrijpelijk, vervelend geouwehoer. Als ik zo'n zin lees als bijvoorbeeld van Lucebert: 'Van de bittere suikerbergen in de moederborst zijn ...

Op alle zolderkamers waren de schuine hoeken van het dak afgetimmerd op ongeveer een meter hoogte. Daarachter waren diepduistere kastjes ontstaan waarin zich in de loop der jaren de stoffige herinneringen ophoopten. Ik trok regelmatig op een regenachtige middag een kastje open op de kamers van mij...

Naast de garage was achter het huis eerst een terras en dan een grasveldje. Het terras bestond voor de helft uit een groot vlak van beton, dat aan het huis vast leek te zitten, de andere helft bestond uit betonnen platen van 50 cm bij een meter, die los lagen. Ze waren loodzwaar, maar heel af en toe...