Zo geniaal als Komrij

(voor Gerrit Komrij)

Hoe kan iemand zo vlijmscherp van tong voor de rest zo zacht als boter zijn, die bij de minste aanraking ineenduikt als een angstvallige onderwaterpoliep op de bodem van een donkere oceaan of zoals de tedere voelsprieten van permanente naaktslakken nog steeds in hun wakkere mechanisme geloven. Toen ik onverwachts omkeek zag ik hem in een volgende act, zichzelf verbergend achter de rug van een virtuele boom, wat bleek, zijn linkerarm voor de linkerhelft van zijn doorgroefd gelaat.

Hij is het levende bewijs van een geslaagde transmutatie, zo rond middernacht zag ik hem vorsend gluren van achter zijn halve kastanjeboom. Een vroegwijs kind, zoals wel vaker uit penibele rampgebieden. Te kwetsbaar en al te lang in een passief-defensieve houding, dat ik de kunstenaar nog tegen moet komen, die hem met een goedbedoeld gedicht naar buiten lokt. Ik bedoel naar de simpele vrijheden voorbij zijn ragfijne cocon van schone al te schone woorden, de ruwe weg die niet per definitie leidt naar zelfverheerlijking of de bizarre kans op een zinloze heiligverklaring door letterkundige hogepriesters.

Hij wenst alleen te blijven, wenst zijn liefde onder woorden te brengen, ook nu iedere bedreiging is verdwenen, juist nu is zijn fortgedrag sterker dan ooit en ('Joanan, hoe gaat het met je?') verregaande weekheid heeft als voordeel dat het meegeeft. Als je maar beseft, excellentie Gerrit, dat je ook zonder woorden een aardige peer bent en aangezien het heelal uit klank is voortgebracht kan de hele santenkraam van de poëzie (ongemerkt grotendeels verdierlijkt) mij gestolen worden als zij - hou je hart maar vast - resulteert in een subtiel verminken van de zeilende harpen in jouw hondstrouwe waterogen. Dan baat het geen flikker dat je zo wijds bent als de Schotse Hooglanden.

Ik plaatste jouw hoogstverdachte droomvisioenen op de waagschaal en ze wogen nog geen grammetje! ( wat kan zwarte magie toch edelweiss uitvallen! ). Kom, dacht ik, nog dieper ademen in de mystieke schuilkelder van een typische profeet, evenwichtig in zijn verfijnde monnikenwerk. Goed zo, sjamanenblik, ook nog eens de koning der heksen, een eerzuchtige toverridder uit de duistere middeleeuwen, een onpeilbare sekteleider bij uitstek, met geestverruimende bevoegdheid. Ik dacht, toen hij zijn formules voordroeg, nog even en er gaan tafels stijgen, of de geest van mister Wilde wordt werkelijk opgepiept en zichtbaar achter zijn linkerschouder, zoals in Star Trek.
Dán zou hij het weten, niet bij een opgeklopte baron in de chique air aan de Rue des Beaux-Arts nummer dertien. Dan zal het applaus hem ontgaan, zullen de muzen tevreden huiswaarts keren.

Zo geniaal als Komri Komrij Gerrit Wilde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 157