Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Bliksems!

(voor Martin Ros)

Wat was hij moe van de a-literaire wereld en tevens van zijn held Chateaubriand, al had hij dat niet door, het zinloze geharrewar, de draaikolken die men in stand houdt. De ongeschoren mankepoot liep als een geroutineerde parvenu naar het primitieve spreekgestoelte.
Door allen behoorlijk gevreesd en met een blik als van Reinaert de Vos overzag hij de argeloze schaapjes, want zij moesten eens weten wat hen boven het hoofd hing, dreigend zwaard van Damocles, hij zou ze bombarderen met een choquerende vulgariteit, die hun preutse geslachtsorganen deed bibberen tot in het benauwde bejaardentehuis! De zedige moraalridders! Toen hij zijn bolle, zwaar gehavende gelaat als een gemene bruut op mij richtte, werd ik bang als een achtervolgd konijn, zijn bloedhondblik verpulverde mijn zielige konijnesnoetje. Uit zijn ogen klonken de luide geweerschoten van een wrede jager, Art Garfunkel zong 'Bright eyes' nog nooit zo heftig. Terwijl ik toch voordien nog zo minzaam en ongestoord getuige was van zijn vluchtige en o zo speelse flirt met een oude, ludieke vrouw, die zichtbaar een oogje op hem had. Hoe ouder, hoe onbeschaamder. Zeker zijn amoureuze avonturen gelezen en zijn bravourachtige uitspraken voor waar aangenomen. Hij kwijlde al bij de gedachte aan haar vurige lichaam, hier en daar iets te dik, maar zeker niet haar onvoorstelbaar grote watermeloenen, die net als bomen ieder jaar een jaarring dikker werden. Het gaf zijn gepassioneerde voordracht met vooral erotische gedichten van moeizaam opgesnorde auteurs een extra dimensie en mij een satanische slag om de oren. Hij wenste vooral geen helderziende pottenkijkers, maar hij stond wel te oreren als de uitvinder van Deventer koek, als het meest volgestouwde rariteitenkabinet. De microfoon werd ruw weggeslingerd en hij wankelde op zijn trotse stelten als een laatste ridder van de ware koningen der literatuur. Dat hij precies dezelfde rugzak had als ik, heeft mij niet verbaasd, wat een armzalige komediant! Kijk, daar gaat hij weer, van podium naar podium, van vrouw naar vrouw, van kelk naar kelk.
Zo diep bedroefd en verscheurd, deze werkelijk waanzinnige jager!

Schrijver: Joanan Rutgers, 20 juli 2009


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.0 met 2 stemmen 194



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)